Destiny Love วุ่นนักรักคุณซะแล้ว

ก๊อก !ก๊อก ! ก๊อก !

เสียงเคาะเรียกจากหน้าประตูที่ดังเข้ามาภายในห้องเรียกให้นัยน์ตาคู่กลมโตผละออกจากการจับจ้องหน้าจอไอแพดที่ค้างอยู่ในแอปพลิเคชั่นสำหรับทำงานออกแบบและหันไปมองประตู หญิงสาวเจ้าของนัยน์ตากลมโตละจากประตูกลับมาดูเวลาพลางขมวดคิ้วด้วยความฉงน

“ใครกันนะ มาเอาป่านนี้”

มันค่อนข้างเป็นเรื่องชวนแปลกใจสำหรับ จิรชา ศรีสุริยกร หรือ ลูกเจี๊ยบ สถาปนิกสาวห้าวจนใคร ๆ ก็เข้าใจผิดว่าเป็นสาวหล่อผู้เป็นเจ้าของห้อง เธอพักอาศัยอยู่ที่คอนโดมิเนี่ยมนี้เพียงลำพังมานานกว่าห้าปีแล้ว แม้ว่าบางครั้งจะมีเพื่อนแวะมาบ้างแต่ก็ไม่เคยมีใครมาเคาะประตูในช่วงเวลานี้เลยสักคน...ห้าทุ่มแล้วใครกันที่มากวนเวลาเขียนแบบแปลนโพรเจกต์สำคัญของเธอ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“ไปแล้ว ๆ” คนถูกเคาะประตูเรียกอีกครั้งเอ่ยทั้งที่ไม่รู้ว่าคนด้านนอกจะได้ยินหรือไม่ก่อนจะวางทุกสิ่งและรีบเดินไปเปิดประตู

ประตูห้องขนาดกว้างถูกเปิดออกในเวลาต่อมา ม่านตาสวยเบิกกว้างขณะทอดมองไปเบื้องหน้า ตรงหน้าของจิรชาคือหญิงสาวลูกครึ่งรูปร่างหน้าตาสะสวยแต่ใบหน้าไร้รอยยิ้มที่ยืนกอดหมอนอยู่ ตาคู่หวานมองหญิงสาวที่อยู่ด้านนอกตาแทบไม่กะพริบก่อนจะถามออกไปด้วยความสงสัย

“แกกอดหมอนมาทำไมเนี่ยเคท”

“คือ...คือว่านอนคนเดียวแล้วรู้สึกแปลก ๆ” คนมาเคาะประตูห้องกลางดึกเอ่ยพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกรงใจ “ขออยู่ด้วยได้มั้ยเจี๊ยบ”

“อยู่ด้วย?”

“อื้อ จนกว่าจะได้กลับบ้าน” หญิงสาวผู้มาใหม่ตอบกลับก่อนจะแทรกตัวเข้าไปภายในห้อง แม้ว่าลึก ๆ แล้วจะเกรงใจเจ้าของห้องแต่ คริษฐา มาการิต้า อัศรากุลหรือเคทก็ตั้งมั่นแล้วว่าจากคืนนี้และหลังจากนี้จะมาอยู่ที่ห้องนี้กับจิรชาให้ได้

หญิงสาวเจ้าของห้องกวาดสายตามองตามร่างบอบบางแต่คล่องแคล่วที่ก้าวเข้ามาภายในห้องก่อนจะลอบถอนใจ คริษฐาเป็นเพื่อนรักที่คบหากันมาตั้งแต่เล็กเพียงแค่มองแผ่นหลังเธอก็รับรู้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย

ก่อนหน้านี้คริษฐาอาศัยอยู่กับสามีและลูกชายบุญธรรม แต่อยู่ ๆ พ่อแม่ตัวจริงของลูกชายบุญธรรมก็กลับมาทำให้แม่ลูกบุญธรรมต้องแยกจากกัน มิหนำซ้ำสามีหนุ่มที่แต่งงานกันตามความต้องการของผู้ใหญ่ก็ขอหย่าทันทีที่เด็กชายคีรกรลูกชายบุญธรรมถูกพ่อแม่แท้ ๆ พาตัวไปอยู่ด้วยที่รัสเซียซึ่งเป็นบ้านเกิดของผู้เป็นแม่

เพื่อนสาวของเธอตกพุ่มม่ายตั้งแต่อายุยังไม่สามสิบปีด้วยซ้ำ และยังเป็นการตกพุ่มม่ายที่ไม่ทันได้ตั้งตัวคริษฐาคงยังตั้งหลักไม่ได้จริง ๆ แม้ว่าจะรั้นออกจากบ้านมาซื้อห้องข้าง ๆ ของเธอด้วยใบหน้ามุ่งมั่นแต่พอเอาเข้าจริงก็ยังไม่ชินที่ต้องอยู่คนเดียวสินะ

แหงล่ะ อยู่เป็นครอบครัวนอนเตียงเดียวกันมาตั้งห้าหกปีอยู่ดี ๆ ก็ต้องนอนบนเตียงคนเดียวใครมันจะไปชินกันล่ะ

“มาอยู่ด้วยกันก็ได้นะ แต่แกต้องทำกับข้าวล่ะ” เจ้าของห้องสาวเอ่ยบอกก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานที่เธอวางงานทิ้งไว้ จิรชาไม่ได้ทำงานต่อ เธอทำเพียงบันทึกงานและปิดไอแพดกับจัดของบนโต๊ะให้เข้าที่ก่อนที่จะเดินมากอดคอเพื่อนสาวที่ยังยืนจ้องอยู่

“ปะ ไปนอนกัน พรุ่งนี้แกต้องไปทำงานวันแรกด้วย เดี๋ยวจะตื่นไม่ไหว”

“ลูกเจี๊ยบของเคท” คริษฐาที่รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอลงเยอะเรียกชื่อเพื่อนด้วยความซาบซึ้งก่อนจะก่อนจะเดินต้อย ๆ ไปตามแรงของเพื่อน

การปลอบใจเพื่อนเป็นหน้าที่ของเพื่อนที่ดี จิรชาไม่เคยละเลยความรู้สึกของเพื่อน ๆ ดังนั้นแม้ว่าการมาของคริษฐาอาจจะทำให้การใช้ชีวิตของเธอต้องเปลี่ยนแปลงไปแต่หญิงสาวก็ยังไม่คิดจะทิ้งให้คริษฐาเศร้าอยู่ลำพัง มันเป็นเพราะแต่ไหนแต่ไรมาจิรชารักเพื่อนยิ่งกว่าอะไร แต่หญิงสาวไม่รู้เลยการมาของคริษฐาได้นำพาเรื่องราววุ่น ๆ มาเปลี่ยนแปลงชีวิตของสาวห้าวที่ไม่คิดจะมีใครเข้ามาในชีวิตของเธอไปตลอดกาล...