บทที่2

หลังจากนั่งฟังกรินยกรเพ้อถึงท่านประธานคนใหม่อยู่นานสองนานในที่สุดจิรชาก็ทนฟังต่อไม่ไหวขอทวงคืนวันหยุดที่แสนมีค่าด้วยการขอกลับห้องกรินยกรจึงได้ยอมปล่อยเพื่อนกลับ แต่ก็ไม่วายไหว้วานให้จิรชาไปส่งยังสถานที่นัดหมายที่นัดไว้กับลูกค้า

ภายในร้านเครื่องดื่มที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นานนักนัยน์ตากลมโตทอดมองบรรยากาศภายในร้านด้วยความผ่อนคลายราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่ได้มีเรื่องให้เธอเสียอารมณ์ ต้องขอบคุณกรินยกรที่นัดลูกค้าใกล้ ๆ ที่นี่ทำให้เธอมองเห็นร้านนี้ไม่อย่างนั้นเธอก็คงไม่รู้ว่ามีร้านเครื่องดื่มบรรยากาศดีๆ อยู่ใกล้ ๆ กับไซต์งานของปวินและคริษฐาด้วย

‘ดื่มกาแฟเสร็จแล้วแวะไปหายัยเคทกับปรานดีกว่า’

“ผู้หญิงสมัยนี้นี่ยังไง ไม่สงวนท่าทีซะบ้างเลย”

น้ำเสียงคุ้นหูที่ดังมาจากไม่ใกล้ไม่ไกลเรียกความสนใจให้จิรชาที่วางแผนว่าจะแวะไปหาเพื่อนที่คุมงานก่อสร้างอยู่ไม่ไกลจากร้านนี้ก่อนกลับห้องต้องหันไปมอง เธอจะไม่สนใจเลยถ้าเสียงที่ได้ยินไม่ใช่เสียงที่เธอมั่นใจว่ารู้จัก แววตาทอประกายความสงสัยมองไปยังร่างที่นั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหลังก่อนจะรีบหันขวับกลับมาในขณะที่ฝั่งโน่นไม่ทันได้สังเกต...ดูเหมือนว่าโลกจะกลมจนเธอได้พบเรื่องน่าสนใจเข้าแล้ว

หญิงสาวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาและเปิดแอปพลิเคชั่นบันทึกเสียงโดยไม่รอช้า ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำแต่บางครั้งการเชื่อในสังหรณ์ของตัวเองมากกว่าการหาเหตุผลก็อาจจะทำให้เธอได้รู้อะไรดี ๆ ก็ได้ หญิงสาวคิดตัดสินใจก่อนจะเงี่ยหูฟังบทสนทนาของชายหนุ่มสองคนที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลัง

ความรู้สึกส่วนลึกบอกเธอว่ามันต้องมีอะไรดี ๆ บ้างล่ะ

“เป็นเอามากนะ คิดถึงเมียจนอาการหนักเข้าไปทุกวัน”

“เรื่องของผมเถอะเฮีย”

“เออ เรื่องของแก เฮียไม่ยุ่งก็ได้ แต่เฮียถามนิดเถอะ ทำไมไม่บอกยัยเคทว่าทำไมต้องหย่า แล้วไอ้ใบหย่านั่นก็ของปลอม”

‘ห๊ะ...ใบหย่าปลอมเหรอ’ คำว่าใบหย่าปลอมแทบจะทำเอาคนแอบฟังแทบจะหันไปมองด้วยหัวใจที่เต้นระทึก แต่ก็ห้ามตัวเองไว้ได้ทัน หญิงสาวพยายามสูดหายใจตั้งสติพลางเงี่ยหูฟังต่ออย่างตั้งใจ...ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ ซะแล้ว

“บอกก็ไม่เนียนดิ” ฝ่ายที่ถูกถามบอกโดยไม่รู้สักนิดว่ามีใครแอบฟังอยู่ก่อนที่คู่สนทนาจะประชดเข้าให้

“เออ พ่อเจ้าประคุณ เนียนมาก เนียนจนเมียออกจากบ้านไปแล้ว เหอะ ฉันเตือนเลยนะ น้องฉันน่ะถ้าได้โกรธเนี่ยใจแข็งยิ่งกว่าหินอีก”

“อย่าพูดดิวะ เฮียไม่พูด ผมไม่พูด เจ้าหน้าที่ที่เขตไม่พูด เคทก็ไม่รู้ เท่านั้นก็จบ ไว้จบเรื่องผมเคลียร์เองแหละ”

“เหอะ” ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าเฮียส่งเสียงอย่างหมั่นไส้ก่อนที่บทสนทนาจะจบลง หญิงสาวที่นั่งแอบฟังอยู่มองที่จอมือถือสมาร์ตโฟนที่ยังคงอยู่ในโปรแกรมบันทึกเสียงก่อนจะกดบันทึกและเรียกพนักงานมาคิดเงินเพื่อจะได้ลุกออกไปก่อนที่ชายหนุ่มทั้งสองจะรู้ตัวว่ามีใครคนนึงรู้เรื่องเข้าแล้ว

จิรชาลุกออกจากร้านโดยที่ชายหนุ่มทั้งสองไม่ได้รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวกลับมาที่รถก่อนจะกดฟังเสียงที่บันทึกไว้อีกครั้งเพื่อให้มั่นใจว่าตนไม่ได้หูแว่วไป และเสียงที่ได้ยินจากการบันทึกก็ตรงกับเสียงที่เธอได้ยินกับหูไม่มีผิดเพี้ยน เธอไม่ได้หูแว่วไปเอง

“นี่เฮียคีย์หลอกยัยเคทเหรอวะเนี่ย?”

คนได้รู้ความลับที่ไม่อยากให้รู้พึมพำด้วยความรู้สึกขุ่นเคือง เธอจะไม่ใส่ใจเลยถ้าทั้งสองคนไม่ใช่คนที่เธอรู้จัก เธอจะไม่ไปแอบฟังเลยถ้าทั้งคู่ไม่ใช่พันตำรวจตรีคเชนทร์และร้อยตำรวจเอกคีรินทร์ พี่ชายและอดีตสามีของคริษฐา

ผู้กองคีรินทร์สร้างใบหย่าปลอมให้คริษฐาเซ็น เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นับว่าโชคดีแล้วที่เธอมาได้ยินเข้า ไม่อย่างนั้นแผนการใบหย่าปลอมของผู้กองคีรินทร์คงสำเร็จสมบูรณ์

“เอาไงดีเนี่ย”

ใจหนึ่งหญิงสาวก็ไม่อยากจะเข้าไปทำลายแผนการเพราะคีรินทร์อาจจะมีเหตุผลมากกว่าที่เธอคาดคิด แต่เธอก็ไม่สามารถเก็บเรื่องที่ได้ยินมาไว้ได้...สามีของเพื่อนกำลังหลอกลวงและทำเรื่องไม่ยุติธรรมกับเพื่อนของเธอ หัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็ยอมให้คริษฐาโดนหลอกไม่ได้

“เรื่องนี้มันต้องเปิดโปง”

เพราะเรื่องที่จิรชารู้มาเป็นเรื่องที่น่าโมโหเป็นอย่างมากทันทีที่คริษฐาได้รับรู้หญิงสาวเก็บตัวอยู่ในห้องทั้งคืนโผล่มาอีกทีก็ตอนเช้า หญิงสาวมีสีหน้าที่แสดงออกถึงความมุ่งมั่นจนจิรชาและกรินยกรที่มานอนด้วยตั้งแต่เมื่อคืนต้องแปลกใจ คริษฐาเป็นคนใจเด็ด...ยัยคนใจเด็ดคงไม่ได้ตัดสินใจทำอะไรแผลง ๆ หรอกนะ

“เช้านี้ฉันไม่เข้าออฟฟิศนะ ลาให้หน่อยละกัน”

“แกจะไปไหน?”

“ถามมาได้ ก็ไปจัดการคนหลอกลวงไง” หญิงสาวตอบกลับโดยไม่มีอารมณ์ล้อเล่นทำเอาเพื่อนทั้งสองกลืนน้ำลายเฮือกเสียวไส้แทนคนจะโดนจัดการ

“กะ แกจะทำอะไรวะเคท ตั้งสติดี ๆ นะเว้ย ผัวแกอะตำรวจนะ” จิรชาเอ่ยขัด “คุกไม่ได้มีไว้ขังหมานะ”

“ฉันก็ไม่ได้จะไปประทุษร้ายเขาสักหน่อย ฉันมีสติ และมีวิธีจัดการอย่างมีสติด้วย”

“แน่ใจนะ”

“แน่ซะยิ่งกว่าแน่ แกรอดูแล้วกันฉันจะทำให้ผู้กองคีรินทร์คนเก่งหมอบราบคาบแก้วแทบเท้าให้ได้เลย ถ้าทำไม่ได้นะ ฉันยอมเป็นหม้ายตลอดชีวิต” หญิงสาวเอ่ยเสียงจริงจังก่อนจะมุ่งตรงออกจากห้องไปโดยไม่รอให้จิรชาและกรินยกรได้ถามมากความ จิรชามองตามพร้อมกับอาการปวดหัวที่แล่นเข้าสมองฉับพลัน...ดูเหมือนเรื่องของเพื่อนมันจะวุ่นวายกว่าเดิมไม่ใช่เล่นเลย

นั่นจะไปหย่าจริงล่ะสินะ!!!

“จะบ้าตาย”

“หล่อนอย่าเพิ่ง ให้เจ้บ้าก่อน” กรินยกรขัดพร้อมกับหยิบยาดมขึ้นมาดม จิรชาถอนใจอีกครั้งรู้สึกยุ่งยากใจจนพูดคำไหนไม่ออก คู่ของคริษฐาเป็นคู่ที่ไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก แต่แต่งเพื่อเป็นพ่อเป็นแม่บุญธรรมให้หลาน พอมาถึงเวลานี้ทั้งคริษฐาและคีรินทร์จึงยังไม่ชัดเจนในเรื่องความรู้สึกถึงได้หย่ากัน...ไม่สิ คีรินทร์ขอหย่าเพื่อจะเริ่มต้นกับ คริษฐาใหม่โดยที่ไม่ได้เกิดจากการบังคับของใครต่างหาก

บ้าบอสิ้นดีแต่งงานกันไปขนาดนั้นแล้วจะหย่าแล้วไปจีบกันอยู่ทำไม หาเรื่องวุ่นวายให้ตัวเองแล้วทำให้เพื่อนเป็นห่วงไปด้วยน่ะสิไม่ว่า

“แกคอยดูนะ ไอ้คู่นี้น่ะ ฉันจะไม่ยุ่งอะไรเลย ชอบทำอะไรแปลก ๆ ดีนัก เชิญง้อเชิญงอนกันไปเลย” หญิงสาวเอ่ยกับเพื่อนหนุ่มใจสาวก่อนจะเดินเลี่ยงไปหยิบกระเป๋าเพื่อออกไปทำงาน

กรินยกรยักไหล่ก่อนจะเอ่ยไล่หลัง “ฉันจะคอยดู แกน่ะคนแรกเลยที่เข้าไปยุ่ง เชื่อฉันสิ”

“ไม่จริงโว้ย ไม่ยุ่ง ให้มันงอนกันไปเลย ไม่ยุ่งแล้ว”