EP07 อยากได้คนนี้

EP07

.

.

.

วินเซนยัดมือถือให้วันใส หญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในอาการหวาดกลัวจึงรีบกดลบอัลบั้มของเธอและติณออกด้วยท่าทีลนลานปากอิ่มยังคงเม้มเข้าหากันแน่น ทำทุกอย่างเสร็จเธอก็บีบโทรศัพท์ในมือแน่น

"วิ…ลบแล้ว"

"ไหน…มาดูซิ" วินเซนผละใบหน้าออกห่างจากเธอแล้วดึงมันกลับ สายตาคมปราดหลุบมองเพื่อเช็ค "บอกให้มันง่ายแบบนี้ตลอดก็แล้วกัน"

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเพียงเสี้ยววินาทีแล้วนำโทรศัพท์คืนวันใส ร่างหนาหันหลังให้เพื่อจะเดินออกจากห้องไป ทวาเสียงอ่อนล้าก็เรียกเขาเอาไว้ก่อน

"เดี๋ยวค่ะ…พี่เอาวันใหม่ไปไว้ไหน วิเป็นห่วงน้อง"

"อยากไปหาน้องเหรอ?" เขาหันกลับมาหรี่ตาถาม

"ค่ะ"

"อ้อนวอนฉันสิ"

"…" เธอเงียบกับการถูกบีบบังคับ วันใสเป็นห่วงน้อง เธอแค่อยากรู้ว่าวันใหม่อยู่ยังไง อยู่กับใคร

"เร็วสิ ฉันไม่มีเวลามากมายขนาดนั้น"

"วิ…ขอออกไปหาน้องได้ไหมคะ"

"พูดได้แค่นี้หรอ…พูดจาหวานๆเป็นไหม อ้อนผัวทำไม่เป็น?" คำพูดยียวนกวนประสาททำให้วันใสต้องหลับตาระงับอารมณ์ เธอกำหมัดเข้าที่ผ้าห่มแล้วจำใจพูดมันออกมาด้วยนํ้าเสียงประชดประชัน

"พี่วินขา…วิขอไปหาน้องหน่อยนะคะแล้วจะรีบกลับมาหา"

"หื้ม…" วินเซนจ้องมองวันใสที่กำลังจะหมดความอดทน ก่อนจะยกมือกระดิกเรียกเธอเข้ามาหา

"วิพูดแล้ว บอกวิมาสักทีว่าน้องอยู่ไหน"

"ลุกมานี้ก่อน" เธอถอนหายใจกับการถ่วงเวลาของคนตรงหน้า ทั้งที่บอกว่าไม่มีเวลาแต่เขากลับหาเรื่องกวนประสาทเธอทุกคำพูด ก่อนที่ร่างบอบบางจะหอบผ้าห่มลุกจากเตียงแล้วเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าวินเซนอย่างที่สั่ง

"อะไรอีกคะ" เธอชักน่าสงสัยใบหน้าหล่อจึงยื่นเข้าไปกระซิบที่ข้างใบหูของวันใส

"แค่หนึ่งวันจัดการปัญหาทุกอย่างให้เรียบร้อย…"

"คะ?"

"ฉันปล่อยเธอเป็นอิสระมาหนึ่งปีแล้ว ต่อไปนี้ชีวิตเธอเป็นของฉัน"

"พี่วิน!

ปัง!

สิ้นเสียงพูดวินเซนก็เดินออกจากห้องไปไม่ได้สนใจเสียงเรียกของวันใสเลยแม้แต่น้อย ด้านคนที่ถูกดักเอาไว้ทุกทางเค้นหัวเราะออกมาแล้วยกมือขึ้นเสยผมตนเองขึ้น ภายในสมองคิดหาทางเอาตัวรอด หญิงสาวเลือกที่ยกโทรศัพท์ขึ้นแล้วต่อสายหาวันใหม่ในทันใด…

…

บริษัท DY.ENTERTAINMENT

"ถึงแล้วเหรอเนี่ย…ต้องสวมบทบาทอีกแล้วสินะ" ในตอนที่รถตู้คันหรูเคลื่อนตัวมาหยุดยังหน้าบริษัทขนาดใหญ่วินเซนที่กำลังนั่งเสียบหูฟังอยู่เบาะหลังก็เสมองออกไปยังนอกกระจกแล้วถอนหายใจออกมาอย่างคนเบื่อหน่าย

"คืนนี้มีประชุมกับทีมนะครับ"

"รู้แล้วหน่า คงไม่มีอีเว้นต่อ" ชายหนุ่มตอบแล้วถอดหูฟังออก พอเห็นบริษัทที่อยู่ตรงหน้าก็พลอยทำให้เขาเริ่มขี้เกียจขึ้นมาอย่างไม่ได้

"ให้ผมลงไปส่งไหมครับ มีคนยืนรออยู่กลุ่มหนึ่ง"

"ไม่ต้อง อย่าลืมสิว่านายมาในฐานะอะไร"

"ครับคุณวิน"

"ไปละนะ…"

"ครับ" เดนนิสขานรับแล้วจ้องมองเจ้าของร่างสูงผ่านกระจกหน้า ข้างกายกันคือคนขับรถ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปิดประตูลงมาก็เจอเข้ากับกลุ่มแฟนคลับที่วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าต้องการคำตอบ ทำให้ผู้รักษาความปลอดภัยที่ยืนอยู่แถวนั้นรีบมากันร่างของเขาเอาไว้

"พี่วินคะ…ข่าวที่ออกมาใช่เรื่องจริงรึป่าวคะ"

"ครับ?"

"ไม่จริงใช่ไหมคะพี่วิน"

"บอกเราหน่อยค่ะ พี่วินไม่ได้ทำแบบนั้นใช่ไหม"

"เข้าบริษัทก่อนครับคุณวิน"

"ครับ…" วินเซนขานรับแล้วเดินเข้าไปในบริษัทด้วยสีหน้าไม่เข้าใจนัก พอเปิดเข้ามาห้องผู้จัดการส่วนตัวอย่างคามี่สาวสองก็พบกับผู้บริหารและหัวหน้าหลายฝ่ายมารวมตัวกันอยู่ที่นี้

"เข้ามานั่งก่อนสิวิน" คามี่บอก วินเซนจึงเดินมาหย่อนตัวนั่งลงข้างคามี่

"มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าครับ"

"มี…ดูสิว่าข่าวอะไร" คามี่พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนักก่อนจะทิ้งไอแพดลงบนโต๊ะ วินเซนจึงหลุบตาอ่านเนื้อหาข่าว

'ซุปเปอร์สตาร์หนุ่ม อักษรย่อ ว. ควงสาวเข้าคอนโด'

"โอเค…ยอมรับก็ได้" วินเซนพูดออกมาแล้วเอนตัวพิงกับผนักเก้าอี้

"วิน!"

"พอเถอะ" ผู้บริหารที่นั่งฟังยกมือห้ามคามี่ วินเซนจึงปรายตามองไม่สะทกสะท้านอะไร ท่อนขายกขึ้นพาดกัน เมื่อคืนวานเขาไปเที่ยวผับและลากผู้หญิงมาเชือดที่คอนโดส่วนเรื่องก็ตั้งใจให้มันเกิด

เพราะอะไรหน่ะหรอ? คงไม่มีใครรู้หรอก

"ตามผมมา" ซีอีโอลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินนำวินเซนมาที่ห้องส่วนตัวของตนเอง

"ว่าไงครับ จะไล่ผมออกเหรอ?" วินเซนถามแล้วเอนตัวเข้ากับขอบโต๊ะในตอนที่ซีอีโอกำลังยืนหันหลังให้

"เมื่อไหร่จะหยุดก่อเรื่องให้บริษัท"

"ก็ทำงานอย่างเดียวมันเบื่อ…" เขาตอบแล้วหลุบตาแคะเล็บตัวเองเล่นทำเอาคนที่กำลังสงบสติต้องถอนหายใจออกมา

"อยากได้อะไร"

"รู้ใจจัง"

"อย่าลีลา" วินเซนเค้นหัวเราะในลำคอแล้วเดินอ้อมมาอยู่ด้านหน้าก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาติดกระจกใส ธเนศ หลุบตามองแล้วเสมองไปยังนอกกระจกต่อ วินเซนจึงยกแก้วชาขึ้นมาจิบอย่างถือวิสาสะแล้วตั้งลงบนโต๊ะด้วยความรุนแรง

ชายหนุ่มเหมือนกับเสาหลักที่กำลังพยุงบริษัทนี้เอาไว้เพราะเป็นตัวทำหุ้นให้กับบริษัทในตลาดเอเชียและกำลังจะก้าวไต่ไประดับโลก ระหว่างเขากับธเนศวินเซนกอบกุมความลับของคนตรงหน้าเอาไว้อยู่

ข่าวที่ออกมาและสิ่งที่วินเซนต้องการ ธเนศจึงต้องเป็นคนจัดการทั้งหมดเพื่อแลกกับการกุมความลับในการมาเป็นซีอีโอของเขาเอาไว้…

"ก็ไม่มีอะไรมากแค่อยากให้ช่วยอะไรหน่อย"

"ช่วยอะไร" วินเซนช้อนตามองธเนศก่อนจะล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดเข้าที่รูปของใครบางคนแล้ววางมันลงบนโต๊ะ ชายวัยกลางคนจึงหลุบตามองอย่างไม่เข้าใจ

"ผู้หญิงคนนี้" วินเซนพูดขึ้นพร้อมกับเหยียดกายเต็มความสูงแล้วเดินเข้าไปประชันชิดกับธเนศ มือหนายื่นโทรศัพท์ตบเข้าที่ไหล่ของคนเตี้ยกว่าแล้วกระซิบบอก "ฉันต้องการ…"

"จะให้บริษัทรับเธอเข้าทำงานงั้นหรอ"

"สมองอย่างซีอีโอ ช่วยคิดและพิจารณาเอาเองแล้วกัน คุณควรทำทุกอย่างเพื่อรักษาผมไว้นะ ผมไม่ค่อยอยากจะออกไปจากที่นี้สักเท่าไหร่หรอก" ทิ้งไว้แค่นั้นเขาก็เดินล้วงถุงกางเกงออกมาจากห้อง

ซึ่งผู้หญิงคนนั้นที่วินเซนต้องการคือ…วันใส

เขาไม่อยากให้เธอห่างแม้กระทั่งตอนทำงาน ไม่อยากแนบแน่นแค่กลางคืน มันอยากอยู่ใกล้เธอตลอดเวลา…

.

.

.

ไม่อยากแนบแน่นแค่กลางคืนนี้หมายความว่ายังไงคะ จะหิ้วน้องไปกินตับทุกที่ไม่ได้นะ??

Next ep...

"วิยังเจ็บอยู่"

"มันเรื่องของเธอ"

"พี่วิน…อื้อ!"