5 คุณคู่หมั้น

5

คุณคู่หมั้น

เช้าวันต่อมา

ครืด ครืด

ขณะร่างใหญ่กำยำกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนุ่มๆ ของตน การสั่นสะเทือนของเครื่องมือสื่อสารบนโต๊ะข้างหัวเตียงก็ปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์

แผ่นดินย่นคิ้วเข้าหากันด้วยความหงุดหงิดที่ถูกรบกวนเวลาพักผ่อน สองมือยกหมอนอีกใบซึ่งวางอยู่ข้างๆ ขึ้นมาปิดหูเอาไว้ ทว่ามันก็ยังไม่ช่วยให้เสียงที่ดังแทรกเข้ารูหูเบาบางลงเสียที

“ใครวะ!!”

เสียงทุ้มแผดดังลั่นห้องนอนด้วยความไม่สบอารมณ์ พลางยันกายตนลุกขึ้นมานั่ง ใบหน้าหล่อคมบูดบึ้งอย่างหัวเสีย ก่อนเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู

‘แม่’

ชื่อที่เมมไว้โชว์หราอยู่บนหน้าจอมือถือ สีหน้าเหวี่ยงวีนในคราแรกเปลี่ยนเป็นเหนื่อยใจทันที แผ่นดินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนสไลด์หน้าจอรับสายด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

“ว่าไงครับ คุณหญิงดาริณ”

“ไม่ต้องมาเรียกแดกดันฉันไอ้ลูกตัวดี! กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้!! ตู๊ด ๆ ๆ”

คำสั่งประกาศิตลั่นจบประโยค ปลายสายก็กดวางไปโดยไม่ชี้แจงแถลงไขใดๆ ว่ามีเหตุผลอะไรที่ต้องเรียกให้เขากลับไปบ้านแต่เช้า

“อะไรของแม่วะ?”

แผ่นดินบ่นกับตัวเองอย่างงงๆ พลางนั่งคิดถึงสาเหตุที่น้ำเสียงแม่เขาดูรุนแรงขนาดนี้ แต่ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ตก เพราะเรื่องที่เขาก่อมันมีเยอะจนเกินไป เลยไม่อาจระลึกได้ว่าเป็นเรื่องไหนกันแน่

ไม่นานนักร่างสูงก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำ จัดการตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปรอรรับการถูกเชือด

เช้านี้เป็นเช้าที่ค่อนข้างสดใส หลังจากนอนหลับสนิทมาทั้งคืนจนเต็มอิ่ม แก้มหอมก็แต่งตัวเตรียมลงมาทานอาหารมื้อเช้าด้านล่าง

ทว่ายังไม่ทันที่ปลายเท้าของเธอจะแตะลงบนบันไดขั้นสุดท้าย เสียงกชกรก็แผดตะเบ็งดังลั่นบ้าน ทำให้คนถูกเรียกชะงักขากลางอากาศ และหันไปมองหน้าแม่ของตนด้วยความแปลกใจ

“แก้มหอม! ไปบ้านคุณป้าดาริณกับแม่เดี๋ยวนี้!!”

“มีอะไรคะแม่?”

กชกรเดินปรี่มาประชิดตัวลูกสาว มือหย่อนคล้อยคว้าเข้าที่แขนบอบบาง สีหน้าจริงจังเคร่งเครียด

“เดี๋ยวค่อยคุย ตามแม่มา!”

เธอออกแรงดึงรั้งแก้มหอมให้เดินตามหลังมาติดๆ บรรยากาศโดยรอบดูอึมครึมชวนอึดอัด แม้ไม่เข้าใจการกระทำของผู้เป็นแม่ แต่แก้มหอมก็รู้สึกหวั่นเกรงกับท่าทางของท่านจนไม่กล้าเอ่ยปากถาม

เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงบ้านหลังใหญ่อีกหลังที่อยู่ข้างกัน ก็พบดาริณกับเจนภพซึ่งเป็นเจ้าของบ้านนั่งรออยู่ก่อนแล้ว โดยมีพ่อของเธอนั่งอยู่ข้างๆ ด้วย

ถัดมาที่โซฟาอีกตัวซึ่งอยู่ไม่ห่างกัน มีร่างสูงสวมส่วนของบุคคลที่เมื่อเธอได้เห็นหน้า ก็สามารถทำให้บรรยากาศโดยรอบดูไม่สดใสได้ นั่งทำหน้าทำตาไม่สนโลกอยู่เงียบๆ

“นั่งลง”

กชกรว่าพลางกดบ่าลูกสาวให้นั่งลงยังโซฟาตัวเดียวกับแผ่นดิน ก่อนเธอจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆ สามี

“พี่ไปก่อเรื่องอะไรไว้ให้แก้มอีก?”

แก้มหอมกระซิบถามคนข้างๆ ที่กำลังนั่งไขว่ห้างเบาๆ ให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคน

“เธอนั่นแหละก่อเรื่อง”

แผ่นดินเองก็ไม่รู้ถึงสาเหตุที่เขาและเธอ ต้องมานั่งประจันหน้ากับกลุ่มผู้ใหญ่ในตอนนี้เหมือนกัน

ตลอดทางที่ขับรถมาบ้าน เขาวนคิดทบทวนซ้ำหลายครั้งถึงสาเหตุการถูกเรียกในครั้งนี้ ยิ่งเมื่อมาถึงได้เจอเจนภพนั่งทำหน้าเคร่งขรึมใส่อีก ทำเอาเขางงเป็นไก่ตาแตก

ปึก!

ไอแพดรุ่นล่าสุดถูกวางลงบนโต๊ะกระจกด้านหน้าโดยฝีมือของดาริณ เธอเลื่อนมันส่งไปให้แก้มหอมซึ่งนั่งทำหน้างงงัน หน้าจอของมันกำลังโชว์ภาพบางสิ่ง

“อะไรเหรอคะ?”

ริมฝีปากบางเอ่ยถาม ขณะมือก็เอื้อมไปหยิบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ขึ้นมาตรวจดู

ดวงตาสีเทาหม่นเบิกกว้าง หลังทอดมองแล้วเห็นรูปถ่ายที่โชว์เด่นหรา พร้อมหัวข่าวพาดสื่อความหมายในทางไม่ดี มือบางเกิดอาการสั่นเทา หัวใจดวงน้อยเต้นถี่อย่างตื่นตระหนก

รูปที่แสดงอยู่ตรงหน้าคือรูปของผู้ชายซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เธอ เขากำลังจูบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ขนาดดูแค่รูปภาพที่ไร้การเคลื่อนไหว ยังรู้สึกได้ถึงความเร่าร้อนดูดดื่มที่พวยพุ่งออกมา

มันคงไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ แผ่นดินมีข่าวเสียหายประเภทนี้กับผู้หญิงมาตั้งหลายคนแล้ว ทว่าครั้งนี้บังเอิญหน้าของบุคคลที่ถูกเขาจูบ ดันมีความละม้ายคล้ายเธออย่างกับแกะ

ไม่สิ! มันคือเธอเลยต่างหาก ก็เมื่อคืนนี้ไง สดๆ ร้อนๆ เลยด้วย!!

มันคือเหตุการณ์เมื่อคืนที่แก้มหอมโดนแผ่นดินขโมยจูบ และมันก็เป็นจูบแรกของเธอด้วย!

เธอจำได้ดี เพราะเธอมีสติครบถ้วนสมบูรณ์ ภาพทุกอย่างยังชัดเจนอยู่ในหัวสมอง ความรู้สึกยังคงเด่นชัดอยู่ในหัวใจเช่นกัน

แต่ทำไมล่ะ? ทำไมมันถึงมาโชว์อยู่ในหัวข้อข่าวบันเทิง พร้อมกับการถูกพาดหัวว่า ‘เปิดตัวของเล่นชิ้นใหม่ลูกชายนักการเมืองชื่อดังในสัปดาห์นี้’ ได้

“มันเกิดอะไรขึ้น ไหนว่าไม่อยากหมั้นกันไง?”

หลังจากปล่อยให้ว่าที่ลูกสะใภ้นั่งจดจ้องมองสิ่งที่อยู่ในมือมาร่วมสิบนาที ดาริณจึงเปิดฉากถามขึ้น

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณป้าเห็นหรอกนะคะ”

แก้มหอมรีบตอบปฏิเสธเป็นพัลวัน ท่าทางเธอลนลานคล้ายคนกระทำความผิดและพยายามหลีกหนี

“มันจะไม่ใช่ได้อย่างไงล่ะลูก โจ่งแจ้งขนาดนี้”

กชกรรีบเสริมทัพทันที เธอเองก็รู้สึกไม่พอใจนักที่ลูกสาวสุดที่รักมีข่าวเสียหาย ถึงเป็นกับคนที่เธอหมายมั่นตั้งใจจะยกแก้มหอมให้ก็ตามที

“แต่แก้มอธิบายได้นะคะ”

“งั้นก็ลองอธิบายมา”

“เอ่อ คือ…”

เจ้าของหัวข้อสกู๊ปพิเศษในวันนี้รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอไม่รู้จะเริ่มอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี เพราะความจริงแล้วมันไม่มีอะไรให้สามารถอธิบายได้ด้วยซ้ำ พูดออกไปก็มีแต่เธอที่จะเสียหายทั้งนั้น

“ก็บอกพวกแม่ๆ เขาไปสิว่าเธอยั่วฉัน พอฉันเล่นด้วยมันก็เลยเกิดเหตุการณ์นั้น แล้วก็มีคนไปถ่ายภาพนี้มาได้ อธิบายยากตรงไหน?”

คนที่นั่งนิ่งเงียบทำหน้าตายมาตั้งแต่ต้นจู่ๆ ก็พูดขึ้น ทว่าสิ่งที่เขาเอ่ยออกมากลับดูไม่ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเลย มันยิ่งทำให้แก้มหอมดูแย่ในสายตาผู้ใหญ่มากกว่าเก่า

“…!!”

แก้มหอมรู้สึกจุกในอก มันคือความจริงก็จริง แต่มันเป็นความจริงที่เธอไม่อยากให้บรรดาผู้ใหญ่รับรู้ ว่าเมื่อคืนเธอทำอะไรลงไปบ้าง ภาพลักษณ์อันดีงาม ลูกสาวผู้ไม่เคยมีชื่อเสียงเสื่อมเสียที่เธอสั่งสมมาตั้งแต่ต้น พังครืนในประโยคเดียวที่เขาแฉ

แล้วเขามีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้? ถึงแม้เธอจะแกล้งหรือยั่วยุเขาแค่ไหน หากแผ่นดินยังมีความเป็นสุภาพบุรุษพอ เขาก็ไม่สมควรทำเรื่องเสียหายแบบนั้นกับเธอ

ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอแค่แกล้งเล่น รู้อยู่แก่ใจว่าเธอต้องการปั่นประสาทเขาเฉยๆ เขาเลือกได้ แต่เขาเลือกที่จะทำ! แถมยังพูดว่าเธอเป็นฝ่ายผิดคนเดียวอีก

ผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวชะมัด!!!

ได้! ในเมื่อเขาคิดว่าตนเองไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบ และจะทำหรือพูดอะไรเกี่ยวกับเธอก็ได้ เธอก็จะไม่ยอมนิ่งเงียบให้เขาเอาเปรียบแบบนี้อีกต่อไป

ถ้ามันจะฉิบหาย มันก็ต้องฉิบหายด้วยกันทั้งคู่!!

“พวกเราเล่นอะไรกันอยู่?”

เจนภพเป็นบุคคลที่ค่อนข้างเงียบขรึม เขาจะไม่ปริปากพูดอะไรถ้ามันไม่เหลืออดจริงๆ และครั้งนี้เขารู้สึกว่ามันดูจะเกินไปหน่อย

“แก้มต้องขอโทษด้วยนะคะ เมื่อวานนี้ตอนที่แก้มปฏิเสธเรื่องการหมั้นกับพี่แผ่นดิน แก้มปากไวไปหน่อย”

“…”

“พอมาคิดดูดีๆ แล้ว พี่แผ่นดินเขาก็น่ารักดี ก็เลยรู้สึกเสียดายน่ะค่ะ”

ใบหน้าซีดเผือดปรับกลับให้เป็นปกติ แก้มหอมยิ้มแย้มอย่างสดใส แสร้งพูดตรงกันข้ามกับสิ่งที่ใจต้องการ เล่นเอาแผ่นดินถึงกับดีดตัวนั่งหลังตรงดิ่ง เบิกตาค้างมองจ้องใบหน้าสวยที่กำลังปั้นยิ้มหวานส่งให้ทุกคน

“อย่างนี้ก็แสดงว่าหนูชอบพี่แผ่นดินเขาใช่ไหมลูก หนูตกลงจะหมั้นกับพี่เขาแล้วใช่ไหม?”

เป็นเรื่องไม่คาดคิดที่ดาริณปรารถนา เมื่อวานแอบผิดหวังไปแล้วทว่าวันนี้กลับได้รู้สึกยินดีปรีดา

“ค่ะ แก้มจะหมั้นกับพี่แผ่นดิน”

ดวงตาสีเทาหม่นตวัดหันมองคนที่กำลังจ้องหน้าเธอตาไม่กะพริบ สีหน้าแผ่นดินเคร่งเครียดกับคำตอบที่ได้ยิน คนที่รู้สึกเป็นต่อจู่ๆ กลับรู้สึกเหมือนตนเองกำลังเสียเปรียบกลายๆ

“เธอพูดบ้าอะไร?”

“แก้มจะหมั้นกับพี่ไงคะ”

เธอยืนยันในคำตอบอย่างหนักแน่น แววตาของแก้มหอมแข็งกร้าวสื่อความหมายชัดเจนว่าเธอไม่ได้พูดเล่น ขณะที่อีกคนสีหน้าเริ่มซีดเผือด มีแววความหวาดหวั่นระบายอย่างชัดเจน

“โอ๊ย… ฉันดีใจจังเลย กชกรเราไปหาฤกษ์วันหมั้นของเด็กๆ กันดีกว่า”

ดาริณกระดี๊กระด๊ารีบลุกไปจับจูงมือเพื่อนสนิทของตน เดินออกจากห้องรับแขกไปในทันที

“แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ข่าวเสียๆ หายๆ ของแกจะได้หมดไปสักที ฉันจะได้เลิกกลุ้มใจ”

เจนภพเองก็รู้สึกโล่งอก เขาเหนื่อยใจกับลูกชายตัวดีมายาวนานเกินพอแล้ว ถึงเวลาที่แผ่นดินจะต้องรู้จักเติบโตเป็นผู้ใหญ่

“แล้วจะทำยังไงกับข่าวที่กำลังแพร่อยู่ตอนนี้ดีล่ะท่าน”

ดนัยเป็นคนเดียวที่นั่งฟังอย่างเงียบๆ มาตั้งแต่ต้น เขาเอ่ยถามเจนภพด้วยความกลุ้มใจ เนื่องจากตอนนี้ลูกสาวกำลังถูกพูดถึงในฐานะ ‘ของเล่นชิ้นใหม่’ ของแผ่นดินอยู่

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจัดการเอง เลิกกลุ้มใจแล้วไปตีกอล์ฟกันดีกว่า”

บรรดาผู้ใหญ่พากันเดินจากไปทีละคน จนตอนนี้เหลือเพียงหนุ่มสาวตัวต้นเรื่อง ที่ยังนั่งนิ่งจ้องหน้ากันไม่วางสายตาอยู่ที่เดิม

“เธอคิดจะทำอะไร?”

เมื่อไม่มีใครหลงเหลืออยู่แล้ว แผ่นดินจึงกวาดสายตามองรอบห้องรับแขกอีกครั้ง เพื่อตรวจดูว่าเหลือเพียงเขากับแก้มหอมแล้วจริงๆ ก่อนเปิดฉากถามด้วยสีหน้าจริงจัง

“เอาคืนพี่ไง”

คนถูกถามยกมือกอดอกขณะตอบ เธอไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวท่าทีที่ดูไร้การล้อเล่นของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย

“นี่เธอโกรธฉันเรื่องเมื่อคืนนี้ จนต้องเอาคืนแบบนี้เลยเหรอ?”

“เปล่าค่ะ กะอีแค่จูบเด็กๆ นั่น มันไม่ได้ทำให้แก้มรู้สึกอะไรสักนิด”

เธอโกหก จูบเด็กๆ บ้าอะไร ไม่รู้สึกบ้าอะไร จนตอนนี้เธอยังสลัดภาพนั้นออกจากหัว และความรู้สึกนั้นออกจากใจไม่ได้เลย

“แต่เรื่องที่แก้มอยากเอาคืนพี่ คือคำพูดที่พี่พูดออกมาต่อหน้าพวกผู้ใหญ่เมื่อครู่นี้ต่างหาก!!”

“…”

“มันดูไร้ความรับผิดชอบ เห็นแก่ตัว และมันก็ทำให้แก้มเสียหายมากด้วย”

แก้มหอมใส่อารมณ์กับแผ่นดินไม่ยั้ง เธอกำลังโมโหเขามาก ยิ่งนึกถึงสิ่งที่เขาทำก่อนหน้าเธอยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่

“ก็ฉันพูดความจริง”

“แต่พี่ก็เลือกได้นี่คะ ว่าจะพูดหรือไม่พูด”

แผ่นดินชะงักไปชั่วครู่ มันจริงอย่างที่แก้มหอมเอ่ย เขาเลือกที่จะเฉไฉพูดเรื่องอื่นได้ แต่เขากลับพูดให้เธอดูแย่มากกว่าเดิม

แต่การเอาคืนมันมีตั้งหลายวิธี ทำไมเธอต้องเลือกวิธีนี้มาทำร้ายเขาด้วยนะ มันเป็นเรื่องที่เขายอมไม่ได้!

“ต่อจากนี้…เรามาเล่นกันเถอะค่ะ”

“เล่น?”

“ใช่! อย่าลืมรอรับความวุ่นวายในชีวิตไว้ด้วยนะคะ แก้มเอาคืนทุกการกระทำและคำพูดของพี่แน่ๆ”

“…!”

“ขอตัวก่อนค่ะ…คุณคู่หมั้น!!”

เมื่อปล่อยหัวรบนิวเคลียร์ทำลายล้างสูงเอาไว้หนึ่งดอกแล้ว ร่างเพรียวระหงจึงลุกขึ้นยืน ตั้งท่าเตรียมเดินออกไปจากพื้นที่ตรงนี้

หมับ!

ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้สาวเท้าเดินจากไป คนซึ่งนั่งทำหน้าเคร่งขรึมอยู่ข้างๆ ก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือบาง ก่อนออกแรงกระชากแก้มหอมเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว

คนตัวเล็กกว่าเสียหลักเซถลาเข้ามาตกลงบนตักใหญ่ แผ่นดินใช้สองแขนโอบรัดเธอจนแน่น แม้จะพยายามผลักไสเขาแต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งเห็นแววตาตื่นตระหนกดั่งลูกแมวน้อยหวาดกลัว ความลำพองในหัวใจของแผ่นดินยิ่งทวีเพิ่มสูง เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา ดวงตามีประกายความร้ายกาจอย่างน่าหวาดหวั่น

ริมฝีปากหยักที่ยกยิ้มเล็กๆ บริเวณมุมปาก ส่งผลให้ใบหน้าหล่อเหลาดูชั่วร้ายมากขึ้น หัวใจดวงเล็กกำลังสั่นกลัว ยิ่งได้สบดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นสันหลังก็รู้สึกเย็นวาบ

“เธอคิดดีแล้วใช่ไหมที่จะเล่นกับฉัน?”

ฝ่ามือข้างหนึ่งละออกจากเอวบาง ค่อยๆ เคลื่อนต่ำลงไปหยุดอยู่ยังเรียวขางาม ซึ่งโผล่พ้นชายกระโปรงสั้นเหนือเข่าขึ้นมา พลางลูบไล้วนเล่นราวกับต้องการจะกลั่นแกล้งผู้เป็นเจ้าของ

“ปล่อยแก้มนะ”

แก้มหอมพยายามดีดดิ้นออกจากพันธนาการแกร่ง แม้ตอนนี้จะเหลือเพียงท่อนแขนข้างเดียวที่โอบรัดเธออยู่ ทว่ามันกลับให้ความรู้สึกทรงพลังยากจะหลีกหนี

“อยากเล่นกับฉัน ช่วยกรุณาเตรียมร่างกายเอาไว้ด้วยล่ะ พอดีฉันเป็นคนเล่นแรง”

จมูกโด่งคมพร้อมริมฝีปากร้ายฉกวูบเข้าไปยังลำคอระหงแผ่นดินซุกไซ้สูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นเข้าสู่ปอด ก่อนเผยอกลีบปากขบเม้มพลางดูดดึงเนื้ออ่อนเล่นเบาๆ แต่กลับฝากรอยช้ำสีแดงเป็นจ้ำเล็กๆ ไว้ให้กับผิวขาวเนียน

“อ๊ะ...”

แก้มหอมร้องออกมาอย่างรู้สึกเจ็บ แต่มันกลับมีความรู้สึกวาบหวามแปลกๆ แทรกเข้ามาด้วย ร่างกายของเธอจู่ๆ ก็ไร้เรี่ยวแรง ยิ่งลมหายใจร้อนระอุของคนฉวยโอกาสเป่ารดผิวกายหัวใจเธอยิ่งเต้นผิดจังหวะ

คราแรกแผ่นดินตั้งใจจะกลั่นแกล้งคนบนตัก ทว่ายิ่งสัมผัสกลับยิ่งรู้สึกจมดิ่งไปกับความหอมหวาน เขาป้วนเปี้ยนอยู่กับร่างกายเธอพักใหญ่ ก่อนกลั้นใจหักห้ามความรู้สึกผละออกจากลำคอเธอ

ริมฝีปากหยักแสยะรอยยิ้มร้ายๆ ออกมา เมื่อเห็นร่องรอยที่ตนฝากฝังเอาไว้เด่นชัด ดวงตาสีเทาหม่นปรือฉ่ำ ลมหายใจของเธอติดขัดอย่างชัดเจน ทุกอย่างเป็นไปดั่งใจเขาทั้งหมด จึงผลักแก้มหอมลงจากตักอย่างไม่ไยดี

“คืนนี้เตรียมตัวให้พร้อม ฉันจะพาไปเปิดตัว…คุณคู่หมั้น!”

ทิ้งท้ายด้วยคำที่เธอได้เอ่ยไว้กับเขาช่วงก่อนหน้า แผ่นดินจึงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเกือบร้อยเก้าสิบ ก่อนสาวเท้าเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี และปล่อยให้แก้มหอมนั่งระบายความหงุดหงิดในใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่เบื้องหลัง