บทที่ 5 เล่นผิดคน

Zent Said

‘ยัยเด็กนี่มัน…..’

ผมมองยัยเด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนั้นผ่านกระจกรถดำทึบ เธอยกนิ้วกลางใส่ผมอย่างไม่สำนึกถึงความผิดที่พึ่งได้รับ แถมยังพึมพำด่าทอคำหยาบออกมาสารพัด

ตอนแรกเกือบจะสงสารเพราะเห็นว่าเป็นแค่เด็กไร้สมอง และดูจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร พอมาเจอพฤติกรรมสันดานแบบนี้ ผมก็คว้ามือถือโทรหาลุงทนายอีกครั้ง

(ครับ คุณเซนต์)

“เพิ่มค่าเสียเวลาไปอีก 5 แสน ส่งจดหมายแจ้งเธอด้วย”

(....ครับ)

“แล้วก็ ..ผมต้องการรู้ว่าเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร เรียนที่ไหน พักที่ไหน ส่งข้อมูลให้ผมภายในวันนี้”

(เอ่อ ...มีอะไรหรือเปล่าครับ)

“เด็กสมัยนี้มันปีนเกลียวน่ะ ผมอยากสั่งสอนสักหน่อย”

(ได้ครับ คุณเซนต์)

ผมวางสายจากลุงทนายประจำตระกูล พลางหันไปยกนิ้วกลางส่งกลับให้เธอเช่นกัน ก่อนจะดิ่งไปหาคู่ขาตามนัด เพื่อสงบสติอารมณ์

“เซนต์” ลูกชายเพียงคนเดียวของประธานเครือโภคภัณฑ์ บริษัท TH Veach ตระกูลที่รวยอันดับ 7 ของประเทศไทย บุคคลที่ขึ้นแท่นฮ็อตกว่าดาราหลายๆ คน และมีหนึ่งสิ่งที่คุณควรรู้คือ ผมมีความนิยมในเพศเดียวกัน

เพราะอะไร ทำไม และเมื่อไร… คำตอบคือ ไม่รู้

ผมแค่สัมผัสไม่ได้ถึงความสวยของเพศตรงข้าม และเบื่อจริตผู้หญิง มารยาสารพัด จุกจิกจู้จี้ เอาแต่ใจ ปากอย่างใจอย่าง เรียกร้องหาความเท่าเทียม แต่ต้องการให้ดูแลประดุจเจ้าหญิง เอาตัวเองเป็นที่ตั้งเพราะแค่เป็น ‘เพศแม่’

ผมอยู่กับผู้ชายด้วยกันแล้วสบายใจ คุยกันได้ทุกเรื่อง คาดเดาได้ง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่มีการร้องขอ จากที่แค่สบายใจก็กลายเป็นความสบายกาย และผมไม่มีความรังเกียจในการเข้าประตูหลังของอีกฝ่าย

ครืดดดด ครืดดดด

สายเรียกเข้า L.

“อืม”

(นายถึงไหนแล้ว) ปลายสายถาม

“กำลังไปบาร์”

(เออดี วันนี้มีโฮสมาใหม่ ฉันเตรียมไว้รับนายน่ะ)

“กำลังไป เตรียมห้องให้ด้วย”

(เออ แล้วเจอกัน)

ผมวางสายจาก ‘เลตต์’ เจ้าของบาร์เจ้าประจำ ที่เป็นทั้งพันธมิตร เพื่อนสนิทและอดีตคู่ขาของผม จริงๆ ก็ไม่อดีตหรอก เราก็ยังนัดกระชับมิตรกันเป็นครั้งคราว ก็นะ… ผมเป็นสปอนเซอร์ลับๆ ของร้านนิ

ผมเกิดมาพร้อมทุกสิ่งอย่าง ทั้งชื่อเสียง เงินทอง การศึกษา หน้าตา พันธมิตรและความสามารถ ทุกอย่างเพอร์เฟคไร้ที่ติ ขาดอยู่อย่างเดียว.. ความเข้าใจจากพ่อแม่

พวกท่านมีหน้ามีตาในสังคม โดยเฉพาะพ่อที่มีเชื้อราชวงศ์เก่า และเป็นพวกหัวอนุรักษ์นิยมที่เด็ดเดี่ยวและยึดมั่นต่ออุดมคติ ถึงโลกปัจจุบันจะเปิดรับเพศทางเลือกแล้ว แต่สำหรับท่าน.. มันก็เป็นเรื่องน่าอายอยู่ดี

การซ่อนเร้นตัวตนไว้ภายในเป็นเรื่องที่อึดอัดและกวนใจมาตลอด ด้วยอายุขนาดนี้ไม่เคยมีแฟน ไม่มีแม้แต่ข่าวเดทกับผู้หญิง พ่อแม่ผมเริ่มกังวลและพยายามจับคู่ผมกับสาวลูกท่านหลานเธอพันธมิตรของพวกท่าน

จากที่แค่พูดถึง ก็เริ่มพามาเจอ แนะนำกัน ไปจนถึงขั้นลงทุนซื้อทริปให้ผมกับผู้หญิงพวกนั้นไปเที่ยวดูใจกันสองต่อสอง และมันล้มเหลวทุกครั้ง เพราะผมตั้งใจที่จะปฏิบัติต่อพวกเธอไม่ดี

สุดท้าย พ่อก็ยื่นคำขาด

“…ถ้าแกไม่ยอมมีเมียก่อนอายุ 30 ฉันจะเฉดหัวแกออกจากบ้าน และเงินสักบาทแกก็ไม่มีสิทธิ์เอาไป!....”

คำขู่ของพ่อยังดังก้องหู หลังจากที่ผมวางยานอนหลับ ปล่อยให้ลูกสาวเจ้าสัวโรงแรมดังนอนฝันหวานที่ญี่ปุ่นคนเดียว แล้วหนีกลับไทยมาก่อน

เพื่อหลีกปัญหา (หลบสายตา) สุดท้ายผมจึงตัดสินใจออกมาใช้ชีวิตคนเดียว ถึงแม้จะยังใช้เงินและอิทธิพลของพ่อก็ตาม

ก็ผมเป็นลูกเขานิ และผมไม่ได้ทำอะไรผิด... แค่ไม่ได้เป็นดั่งที่พ่อต้องการ

เอี้ยดดดดดด

เสียงล้อรถสปอร์ตนอกที่พึ่งถอยมาใหม่ดังบดถนน ดึงความสนใจจากแขกที่เดินลายล้อม เพียงเปิดประตูก้าวขาเหยียบพื้น กาดรีบวิ่งเข้ามาโค้งหัวแทบจะชนปลายรองเท้า ยื่นมือมารับกุญแจรถ

“สวัสดีครับ คุณเซนต์ รถใหม่สวยมากเลยครับ”

“อืม…”

การสนทนาทักทายสั้นๆ จบลง ผมควักแบงค์พัน 5 ใบให้เขาเป็นคำขอบคุณที่พารถไปดูแล กาดตาลุกวาว ยื่นมือสั่นๆ มารับและไหว้ผมยกใหญ่

“ขะ ขอบคุณมากครับคุณเซนต์ ผมจะดูแลรถให้อย่างดีเลยครับ”

ผมพยักหน้ารับเพียงหนึ่งครั้ง จ้ำเท้าเข้าสู่สถานบันเทิงโปรด ตึกสูงสิบกว่าชั้น ที่ถูกแปลงเป็นบาร์สหเพศ 2 ชั้นล่าง และ ชั้นที่ 3-4 เป็นสถานที่สำหรับรสนิยมเฉพาะตัวของ LGBTQ ส่วนชั้น 5-6 เป็นแหล่งของผู้ชื่นชอบการลงทุนที่ท้าทาย และชั้นที่เหลือขึ้นไป เป็นห้องพักสุดหรูสำหรับลูกค้าที่มาใช้บริการบาร์เท่านั้น

....และแน่นอนว่าผม ต้องไปชั้นที่ 4 อยู่แล้ว

ติ้งงงง

เสียงลิฟต์เปิดประตูสู่ชั้นที่เป็นดั่งบ้านหลังที่สอง เพียงก้าวขาออกมา พนักงานทั้งหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ ที่มีรสนิยมเดียวกัน รีบส่งสายตา ยิ้มหวานเพื่อหวังว่าจะโดนตาต้องใจผมเข้าสักวัน

‘ห้อง Vvip’

แกร้ก

“อุ้ยยย ดูสิใครมา”

เลตต์ทักทายผมเป็นคนแรก พลางวางบุหรี่ลงบนโต๊ะกระจกรับแขก ข้างกันเป็นหนุ่มน้อยหน้าหวาน เขาลุกไปยืนหน้าบาร์ชงเหล้าอย่างรู้งาน

“วันนี้ข้างล่างแขกเยอะนะ”

“แน่ล่ะ วันนี้วันเสาร์นิ ผีเสื้อราตรีทั้งนั้น”

“คนนี้หรอ ขนมหวานถ้วยใหม่” ผมพยักหน้าไปทางเด็กหนุ่มคนนั้น

“อืม ..ฉันยังไม่เช็คของนะ เก็บไว้ให้นายชิมก่อน” เลตต์ตอบ

“นายน่ะ…”

เพียงกระดิกนิ้วชี้หนึ่งครั้ง เด็กหนุ่มคนนั้นก็เดินตรงเข้ามา และคุกเข่าตรงหน้าทันที

“ครับ คุณเซนต์”

“ชื่ออะไร”

“บาสครับ”

“รู้หรือเปล่าฉันชอบแบบไหน”

แทนที่จะตอบคำถาม เขาพยักหน้าลงช้าๆ ดวงตากลมนั้นแวววาว ฉายอารมณ์ที่กำลังก่อตัวข้างใน

“อย่ารุนแรงนักล่ะ เดี๋ยวโฮสฉันไปทำงานต่อไม่ไหว”

เลตต์ตบบ่าผมเป็นเชิงแซว จากนั้นเดินฮัมเพลงออกไป เมื่อทั้งห้องอยู่เพียงสองคน ผมเอนพิงพนักโซฟา ทิ้งปัญหาสุมหัวไว้เพียงเบื้องหลัง มือหยาบนั้นลูบไล้ต้นขาอ่อนช้าๆ รูดซิบลง และงัดลำยาวที่กำลังพองตัวออกมาเชยชมโลก

ลิ้นอุ่นแตะโคนลำลากยาวไปจนถึงหัวหยักชมพู ก่อนถึงมือผม เลตต์คงบรีฟหน้าที่ให้อย่างดี ไม่ต้องสั่งหรือบอกอะไร เด็กคนนี้กลับรู้และทำถูก จริตทุกอย่าง… นี่แหละความสบายใจที่ผมพูดถึง

“อืมมมมม…”

เสียงครางเบาๆ บ่งบอกความพึงพอใจ โพลงปากอุ่นกำลังดูดกลืนหัวใจชายอย่างหนักหน่วง โคนแข็งถูกรูดขึ้นลงช้าๆ ในอุ้งมือที่กำแน่น สะโพกสอบเริ่มเกร็งสู้ ผมกดหัวเด็กคนนั้นจนเกือบมิดโคน

“อาาาา .. เร็วอีก”

จ้วบ ~~

ติ้ง

คุณมีหนึ่งข้อความใหม่ จาก ‘ทนายเดชา’

(ข้อมูลลับ)

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นดู ทันใดนั้นอาการตื่นเต้นที่จะได้เล่นงานคนก็ทำผมยิ้มจนลืมอาการเสียว ผมผลักหัวโฮสออกจากหว่างขา จนเขาเงยขึ้นมองผมด้วยความสงสัย

“ผมทำไม่ดีหรอครับ”

“เปล่า … ฉันมีธุระ นายไปทำงานเถอะ”

“แต่คุณเซนต์ยังไม่เสร็จเลยนะครับ”

คิ้วเข้มขมวดชนกันแสดงความหงุดหงิด เด็กโฮสก้มหลบสายตา แล้วรีบลุกขึ้น หันหลังเดินออกไปทันที

เมื่อหมดปัญหากวนใจ ผมเปิดอ่านเอกสารในมือถือ รอยยิ้มเจ้าเลห์และชั่วร้ายเผยออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

ถิงถิง สัญชาติไทย-จีน อายุ 22 ปี เรียนคณะสถาปัตย์ ปีสาม มหาวิทยาลัย xxx เป็นลูกสาวคนโต มีน้องชายหนึ่งคน อายุ 17 ปี ผู้ปกครองเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว

อาาา ถึงว่าทำไมตอนพูดถึงผู้ปกครองเธอถึงดูกลัวนัก เพราะทั้งครอบครัวมีแค่แม่กับน้อง ฐานะก็กลางๆ ออกไปทางลำบาก งี้สินะถึง….

หล่อนปีนเกลียวผิดคนแล้วล่ะ ถิงถิง

Zent End