แผนการ

1 อาทิตย์ก่อน

“คุณคาลครับ มีสายรายงานว่ามีผู้ชายวัยกลางคนเข้ามาเล่นโป๊กเกอร์ในกาสิโนที่ลาสเวกัสแต่ว่าเสียเกินหนึ่งแสนเหรียญแล้วแต่เขายังไม่ยอมหยุด ไม่ว่าการ์ดจะไล่ยังไงเขาก็ยังคงมีข้ออ้างตลอด คุณคาลจะให้จัดการเลยมั้ยครับ” ชาร์ลเล่าเรื่องที่ได้ยินจากสายควบคุมกาสิโนให้คาลวินฟัง ในขณะที่คาลวินกำลังนั่งจิบวอดก้าเพียวๆ มองผู้คนที่กำลังเล่นกาสิโนอยู่บนชั้นสองผ่านกระจกใสอย่างสบายใจก่อนที่ความสุขของเขาถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของชาร์ล

“เปิดกล้องวงจรปิดให้ผมหน่อย” คาลวินพูดเสียงเรียบๆ ก่อนจะลุกขึ้นมาดูจอทีวีขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกับกล้องวงจรปิดทุกภาคส่วนของกาสิโนที่ครอบครัวของเขาเป็นคนดูแลรวมถึงกาสิโนขนาดใหญ่ที่ลาสเวกัสก็เช่นกัน แหล่งขุมทรัพท์มหาศาลเรียกได้ว่าเป็นบ่อเงินบ่อทองที่จะทำกำไรให้กับครอบครัวของเขา มีหรือที่พ่อของเขาจะไม่ร่วมเป็นหุ้นส่วน

“กี่วันแล้ว”

“เขามาที่นี่หลายครั้งแล้วครับ แต่ว่ามาแต่ละครั้งก็อยู่ไม่ต่ำกว่าสามวัน” ชาร์ลยังคงรายงานความเคลื่อนไหวให้กับเจ้านายที่เขารักดั่งญาติพี่น้องท้องเดียวกันอย่างไม่ขาดสาย คาลวินขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มมีเลศนัยพลางคิดอะไรสนุกๆ ออก

“ให้ได้ไปก่อนห้าแสน…แล้วค่อยรวบทีเดียว” คาลวินพูดเสียงเรียบๆ ก่อนจะกลับไปนั่งจิบวอดก้าอย่างใจเย็น

“แต่ว่าเงินห้าแสนเหรียญมันจะเยอะไปนะครับ ปกติแล้วเราให้ผู้เล่นจำกัดการเล่นไม่เกินสองแสนเท่านั้น ผมกลัวว่ามันจะได้ไม่คุ้มเสียนะครับ” ชาร์ลทักท้วงขึ้นเพราะปกติเจ้านายของเขาจะปล่อยให้การ์ดที่ดูแลพื้นที่จัดการมากกว่าที่ตัวเองจะลงไปยุ่งวุ่นวาย

“เอาน่าชาร์ล จะตกเหยื่อทั้งทีเราก็ต้องลงทุนหน่อยสิ”

“หรือว่าคุณคาล…”

“นายก็รู้ว่าผมอยากได้อะไร…” รอยยิ้มเหยียดบนใบหน้าของคาลวินทำให้ดวงตาของชาร์ลเบิกโพลงขึ้นทันทีอย่างกับอ่านใจของคาลวินออก

“ผมว่าครั้งนี้นายพลาดไปหน่อยนะชาร์ลที่หาข้อมูลเพื่อนของพ่อมาให้ผมช้า จนผมต้องลงมือเอง” คาลวินโชว์รูปบนมือถือที่พึ่งได้รับจากใครบางคน

“คุณคาล เอ่อ”

“แต่โชคร้ายไปหน่อยที่คนสืบยังคงไม่เจอลูกสาวของเขา มีแต่ภาพเบลอๆ จนดูไม่ออก รู้แค่ว่าทำงานอยู่ที่ร้าน Liar ผมคงจะต้องไปดูราดราวหน่อย แต่ไม่รู้นี่ก็ดีเหมือนกันนะ ลุ้นให้ผมตื่นเต้นดี” คาลวินยิ้มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่ชาร์ลได้แต่ยืนนิ่ง

2 วันต่อมา

ณ ลาสเวกัส ประเทศอเมริกา

“ว่าไงครับคุณลุง” คาลวินย่อตัวชันเข่าขึ้นมาคุยกับวิลเลียมที่ตอนนี้โดนการ์ดทั้งสองคนกำลังล็อกแขนเอาไว้ข้างหลัง

“เดี๋ยวผมหาเงินมาคืนให้ได้อยู่แล้ว แต่ขอเวลาให้ผมหน่อย”

“กี่วัน”

“ผมขอเจ็ดวัน ผมหามาคืนให้ได้แน่ๆ” วิลเลียมพูดด้วยท่าทวงลุกลี้ลุกลนเพราะรอบนี้เขาเสียหนักจนเกินไปมากกว่าทุกครั้ง

“มันช้าไปน่ะสิครับคุณลุง ผมให้เวลาสามวัน ถ้าเกินกว่านี้ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน แต่ว่าถ้าคุณลุงมีของมีค่าก็เอามาแลกได้นะครับ ผมรับไว้อยู่แล้ว” คาลวินยิ้มมีเลศนัย คาลวินรู้อยู่เต็มอกว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางรักหรือรู้สึกอะไรกับผู้หญิงที่ตัวเขาไม่ได้เลือกอยู่แล้วทว่าเสือผู้หญิงอย่างเขาก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้เหยื่อหลุดมือทั้งๆ ที่อาหารอันโอชะกำลังจะมาวางอยู่ตรงหน้าเขาอยู่แล้วเลยคิดอยากจะลองเล่นอะไรสนุกๆ ที่จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นยังคงตราตรึงและจดจำเขาได้อย่างไม่ลืมก่อนที่เขาจะเลิกสนใจเธอ!

“หมายความว่าไง”

“แล้วอะไรคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในขีวิตคุณลุงล่ะครับ” คาลวินเลิกคิ้วขึ้นสูงพร้อมกับหน้าตาที่ไร้เดียงสา

“ผมมีรถเบนซ์คันหรู ที่พึ่งได้มาใหม่ เดี๋ยวผมเอาไปขายแล้วเอาเงินมาจ่ายให้ก็ได้ แต่ผมขอเวลาหน่อย”

“ผมมีรถเยอะแล้วน่ะสิ ผมอยากได้อย่างอื่นมากกว่า อะไรที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นได้ อย่างเช่น…” รอยยิ้มเหยียดเจ้าเล่ห์ทำให้วิลเลียมไม่กล้าที่จะเอาลูกสาวสุดที่รักของเขามาเสี่ยง แต่ด้วยความที่เป็นผู้ชายเหมือนกันเขาจึงอ่านความคิดของคาลวินออกกับสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ

“ผมไม่มีอย่างอื่นที่มากไปกว่านี้แล้ว…” วิลเลียมปฏิเสธทันทีแม้ในใจจะยังคงรู้สึกหวั่นๆ

“คุณลุงก็ลองไปคิดดูนะครับ ผมให้เวลาสามวัน แล้วไม่ต้องคิดที่จะหนีนะครับเพราะผมได้ติดจีพีเอสไว้ที่แขนของคุณไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าหากว่าคิดจะเบี้ยวหรือหนีล่ะก็…ผมไม่รับประกันนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“…”

“เงินห้าแสนเหรียญไม่ใช่น้อยนะครับ แลกกับตัวของคนหนึ่งคนผมว่ายังไงมันก็คุ้มสำหรับคุณลุง” คาลวินก้มลงไปกระซิบหูของวิลเลียมอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะทิ้งไว้ให้วิลเลียมจมอยู่กับเรื่องที่เขาขออย่างไม่ไยดี คาลวินไม่เคยสนวิธีการเขาสนเพียงแค่ให้ตัวเขาได้ชนะ แม้ว่าจะต้องทุ่มเท่าไรเขาก็จะเอามันมาให้ได้เท่านั้น!