Bebe! ร้ายกว่านี้ฉันก็ทำ

“ลิน พรุ่งนี้เธอต้องเข้ากะบ่ายนะ เอ็มม่าขอลาป่วยสองวันน่ะ” เสียงของเจ้าของร้านสาวบอกลินดาในขณะที่เธอกำลังเตรียมเก็บร้าน ลินดาพยักหน้าแทนคำตอบสั้นๆ พร้อมกับหันไปดึงผ้าเต็นท์ผืนใหญ่ลงมาปิดหน้าร้านบอกเวลาว่าตอนนี้ร้านปิดเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่เธอจะเดินไปทางหน้าเคาน์เตอร์เพื่อรับเงินทำงานของเธอในวันนี้

“พี่เซญ่าคะ อาทิตย์หน้าเป็นวันปีใหม่แล้วก็เป็นวันหยุดยาวด้วย พี่เซญ่าจะให้ลินมาทำด้วยมั้ยคะ จะได้ลากยาวต่อจากอาทิตย์นี้เลย” ลินดาถามขึ้นหลังจากที่เธอได้รับเงินทำงานแล้ว

“ได้สิ แต่เธอต้องหยุดตามตารางที่พี่แจ้งไว้นะ” เซญ่าย้ำวันหยุดให้กับเธออีกครั้ง ลินดาทำได้เพียงยิ้มรับด้วยหน้าตาที่สดใส ที่เซญ่าอ่านความคิดของเธอออก ความกระตือรือร้นในการทำงานที่มีไฟอยากจะได้เงินอยู่ตลอดเวลาของเธอทำให้เซญ่าเอ็นดูที่จะมอบงานให้ลินดาทำอยู่บ่อยๆ เสมอ เรียกได้ว่าพนักงานพาร์ทไทม์อย่างเธอทำงานจนมีวันหยุดพักเท่ากับพนักงานประจำเลยล่ะ แต่ลินดาไม่ได้คิดอย่างนั้นเธอกลับมองว่าพนักงานพาร์ทไทม์อย่างเธอ หากหยุดทำงานไปหนึ่งวันแล้วล่ะก็รายได้เธอก็จะลดน้อยลง ซึ่งเซญ่าทาบทามให้เธอมาทำงานเป็นพนักงานประจำกับเธอหลายต่อหลายครั้งแต่ก็โดนลินดาปฏิเสธเสมอเพราะเธอชอบที่จะทำงานที่หลากหลายควบคู่ไปด้วย ลินดาเป็นคนขยันด้วยรูปร่างหน้าตาของเธอที่หวานเซ็กซี่ ทำให้ลูกค้าชาวต่างชาติชอบและเอ็นดูเธอเป็นอย่างมาก อาจจะเพราะดวงตาของเธอที่เป็นสีฟ้าน้ำทะเลแต่ทว่าผมของเธอกลับเป็นสีน้ำตาลประกายดำทำให้ใครที่พบเห็นต่างก็ดึงดูดสายตาจากเธอทั้งนั้น ลินดาทำงานอยู่ที่ร้าน Liar มาได้ปีครึ่งแล้วจากการแนะนำของเอ็มม่าเพื่อนสนิทในมหาลัยเพียงคนเดียวของเธอ แต่ถึงแม้จะทำงานที่เดียวกันทว่าเธอสองคนก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย เพราะที่นี่เป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ที่มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการเยอะทุกวันและต้องแบ่งกันทำงานตามโซนต่างๆ ที่ได้รับมอบหมาย หลังจากที่ลินดาร่ำลากับเซญ่าแล้วเธอเดินมายืนรอรถประจำทางตรงจุดขึ้นรถห่างจากร้านอาหารไม่ไกลนัก ทว่ารถเบนซ์สีดำสนิทขับผ่านมาด้วยความเร็ว น้ำที่กำลังจะลงท่อหลังจากฝนตกสาดเข้าหาตัวเธอจนเต็มเท้า

“โอ๊ย ขับรถอะไรเนี๊ย ไม่เห็นน้ำรึไงว่ามันกระเด็นใส่คนอื่นอ่ะ” ลินดาตะโกนด่าบุคคลที่อยู่ในรถทันทีด้วยความโมโห และเธอยอมไม่ได้ที่บุคคลนั้นไม่แม้แต่จะขอโทษแต่กลับเลื่อนกระจกลงมาเพื่อมองเธอเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะเคลื่อนรถไปข้างหน้าต่อ ลินดารีบเอาตัวเองมาขวางทุบตีหน้ารถของเขาอย่างหัวเสีย จนบุคคลนั้นต้องชะเง้อคอออกมาหน้ารถเพื่อที่จะปะทะกับเธออย่างไม่ยอมเช่นกัน

“จะอะไรกันนักหนา โดนแค่นิดหน่อยเองจะโวยวายอะไร” ชายร่างสูงเริ่มโวยวายบ้าง ลินดาชะงักไปเล็กน้อยเมื่อชายตรงหน้าดูดีเสียจนเธอไม่อยากเชื่อสายตาว่าการกระทำและหน้าตาของเขาจะสวนทางกันขนาดนี้ ชายหนุ่มในลุคเสื้อเชิ้ตสีดำเซอร์ๆ กับทรงผมสีน้ำตาลที่เซตมาให้เข้ากับใบหน้าที่หล่อเหลาพร้อมกับแว่นสีดำสนิทบนหัว ลินดาสลัดภาพจำในหัวนั้นทิ้งไปเมื่อภาพจำของชายหนุ่มก่อนหน้าทำให้เธอหัวเสีย

“ไม่เห็นรึไงว่ารองเท้าฉันเปียกไปหมดแล้วอ่ะ แค่ขอโทษสักคำมันจะตายรึไง”

“เธอก็แค่กลับไปซักมันไง เรื่องแค่นี้จะทำให้มันเป็นปัญหาทำไม ออกไปได้แล้ว ผมรีบไป” คาลวินพยายามระงับอารมณ์ของเขาลง เพื่อจบปัญหาตรงหน้าไม่อยากเกินเวลากับผู้หญิงที่เขานัดเอาไว้

“ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้”

“ไม่!! ถอยไป”

“ไม่!! กรี๊ดด…” ลินดาเตรียมจะด่าผู้ชายต่ำทรามอีกครั้ง ทว่าคาลวินใช้ทีเผลอที่เธอกำลังมองหาสิ่งของรอบตัวเตรียมจะทุบรถของเขาแทนมือน้อยๆ ของเธอ รีบเร่งเครื่องปาดหน้าเธอไปอย่างไม่ไยดี ลินดาปาหินที่เธอเก็บได้ใส่รถของเขาตามหลังด้วยความหัวเสียและโมโหขั้นสุดที่เธอต้องมาโชคร้ายเจอกับคนที่ไม่มีมารยาทอย่างเขา!

“ไอทุเรศเอ๊ย!!”