แผนการ 3

“ว่าไง” เสียงทักทายเรียบๆ ยืนกอดอกจ้องมองลินดาอย่างไม่วางตา สายตาที่แทะโลมของคาลวินทำเอาหญิงสาวถึงกับถอยหลังชิดแนบกับประตู ใช้มือปิดร่องอวบที่โผล่ขึ้นมาบนเสื้อเชิ้ตทำงานที่ไม่ได้ติดกระดุมทันที

“ว๊า เหยื่อมาหาถึงที่เลย” คาลวินทำทีเสียดายทั้งๆ ที่ตัวเขารู้อยู่แล้วว่าเธอกำลังมา ก่อนจะค่อยๆ เดินเข้ามาหาหญิงสาวช้าๆ

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

“เปิดสิโว๊ยย!!” ลินดาเห็นท่าไม่ดีรีบกดรหัสผ่านแบบครั้งก่อนที่เธอยังพอจะจำมันได้อย่างร้อนรน แต่รหัสนั้นยังคงกลายเป็นสีแดงหลายต่อหลายครั้งจนเธอเริ่มโมโห

“กดไปก็ไร้ประโยชน์ ผมเปลี่ยนรหัสผ่านทุกครั้งที่ผมเอาสาวๆ มานอนด้วยอยู่แล้ว ใครมันปล่อยให้สาวๆ มาตามผมถึงที่ห้องอีกกันล่ะ หึ”

“อย่าเข้ามานะ!!” ลินดาหยิบสเปรย์พริกไทยที่เธอพกติดตัวตลอดเวลาขึ้นมาป้องกันตัว คาลวินถึงกับหงะกับการกระทำของเธอก่อนจะถอยกลับไปดีๆ พลางคิดจะหาทางทำให้หญิงสาวตายใจ

“ถอยไป”

“คิดว่าไอสเปรย์ธรรมดาๆ กระจอกๆ แบบนั้นจะทำอะไรผมได้หรอ”

“ฉันบอกให้ถอยไปไง!!”

“พ่อคุณจะให้ผมแต่งงานด้วย” คาลวินยอมถอยห่างจากหญิงสาว ดึงความสนใจจากเธอโดยการบอกความจริงให้เธอรู้ และแน่นอนว่าเขาทำสำเร็จมันทำให้ลินดาให้ความสนใจได้เป็นอย่างดี เธอยอมลดมือลงเล็กน้อยเพื่อฟังความอธิบายเพิ่มเติม

“มะ หมายความว่าไง”

“ก็ไม่ทำไมหรอก ก็แค่ไม่มีเงินใช้หนี้ไง เลยเอาลูกสาวมาขัดดอก”

“ไม่มีทาง พ่อฉันไม่ทำอะไรเลวๆ แบบนั้นแน่!!”

ฟืด ฟืด

ลินดาไม่เชื่อสิ่งที่คาลวินกำลังพูด เธอรีบหลับตาแล้วกดฉีดสเปรย์เพื่อป้องกันตัวสุดขีดจนคาลวินต้องถอยห่างจากเธอไปไกลขึ้น

“หึ แล้วมีปัญญาหาเงินห้าแสนดอลลาร์มาคืนมั้ยล่ะ ลำพังงานเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้าในร้านคงจะพอกินหรอก ไม่แน่อาจจะต้องขยับเลเวลขึ้นมาขายให้กับไอเสี่ยในร้านด้วย ถึงจะพอ!!” คาลวินเริ่มหมดความอดทนกับการเจรจาจนเผลอหลุดคำพูดที่ทำให้คนฟังกัดฟันกรอดออกไป เขาไม่เคยเจอผู้หญิงอย่างลินดาที่เอาแต่ปัดป้องตัวเอง พยายามหาวิธีหลีกหนีจากเขาทั้งๆ ที่โดยปกติแล้ว เขาเจอแต่สาวๆ ที่คอยแต่เสนอตัวให้เขาจนเขาไม่จำเป็นจะต้องพยายามอะไรเลยด้วยซ้ำแถมบางคนแสร้งว่าไม่ยอมเพื่อที่จะทำให้ตัวเขาเพิ่มความสนุกกับมันก็เท่านั้น ต่างจากลินดาที่เป็นเหมือนแม่เหล็กคนละขั้ว ยิ่งคาลวินเข้าหาเธอมากเท่าไร เธอยิ่งถอยห่างออกไป มันยิ่งทำให้คาลวินอยากจะครอบครองเธอมากยิ่งขึ้น

“อย่ามาดูถูกฉันแบบนี้นะ!!! คนที่สบายมาตลอดทั้งชีวิตอย่างคุณมันไม่มีวันเข้าใจหรอก!! ออกไป!!”

“ถ้าแน่จริงก็ไปหาเงินมาคืนผมให้ได้ตอนนี้สิ”

“ฉันหามาคืนได้แน่ ปล่อยฉันออกไปสิ!”

หมับ!

คาลวินอาศัยจังหวะที่เธอกำลังหลับตาดึงตัวเธอเข้ามาหาตัวมากขึ้นจนเธอเผลอปล่อยขวดสเปรย์ตกลงไปที่พื้น คว้าตัวเธอเข้ามาในอ้อมแขนทำให้เธอยากที่จะขยับตัว

“มันจะง่ายไปหน่อยน่ะสิ สาวน้อย เป็นเจ้าหนี้ก็ต้องคิดดอกเบี้ยจากลูกหนี้อยู่แล้ว”

ตึก ตึก ตึก

“อะ ออกไป” ลินดาทุบตีคาลวินแต่ชายหนุ่มไม่มีท่าทีว่าจะสะทกสะท้านกลับยิ่งเพิ่มความอยากลองกับให้เขาที่ทำให้เธอหัวเสียได้

“ถ้าคิดว่าจะหลุดรอดจากผมไปได้ก็แค่เอาเงินมาจ่าย แต่ถ้าหาไม่ได้ก็แค่เอาตัวมา…แลก” เสียงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูจนทำให้เธอตัวเริ่มเกร็งทำอะไรไม่ถูก

“ฉันไม่มีทาง ‘ขาย’ ตัวเองเพื่อที่จะต้องแต่งกับผู้ชายเลวๆ อย่างคุณหรอก คนเลว!!”

“แต่…คงจะยากหน่อยนะเพราะผมก็ได้คุณมาแพงเช่นกัน” สิ้นเสียงของชายตรงหน้าก็ดึงลินดาเข้าหาตัวมากขึ้นก่อนจะยัดเยียดจูบที่เธอไม่ต้องการให้อย่าง…ผู้ชนะ

“อื้อ” ลินดาพยายามทุบตีชายหนุ่มทว่ายิ่งเธอขัดขืนมากเท่าไรคาลวินยิ่งรุกล้ำหญิงสาวมากยิ่งขึ้นด้วยการใช้ลิ้นสากเข้าไปตวัดเล่นกับลิ้นของเธออย่างเมามัว ลินดาพยายามสู้เขากลับด้วยการกัดลิ้นจนทำให้มีกลิ่นคาวเลือดคลุกเคล้าอยู่ในปากแต่คาลวินก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอง่ายๆ หนำซ้ำยิ่งบดขยี้จูบกับเธอต่อให้หนักขึ้นก่อนจะค่อยๆ ผ่อนลงให้อ่อนโยนขึ้นจนลินดาหายใจไม่ทัน

“หึ ทำให้มันคุ้มกับราคาที่ผมจะต้องจ่ายไปหน่อยสิ…” สิ้นเสียงของคาลวิน ร่างบางก็ถูกต้อนมาจนติดกำแพงเสียแล้ว ลินดาไม่มีหนทางที่จะหลุดรอดไปได้เมื่อมือข้างนึงของคาลวินล็อกมือเธอไว้ติดกับกำแพงส่วนมืออีกข้างกำลังบีบเคล้นอกอวบอย่างถือวิสาสะในขณะที่ปากของทั้งสองประกบเข้าหากันอีกครั้ง มือเพียงข้างเดียวที่ลินดาเหลืออยู่ไม่อาจที่จะต้านความต้องการของคาลวินที่ในขณะนี้เขาเป็นดั่งกับเสือร้ายที่หิวกระหายไม่ยอมให้เหยื่อได้หลุดมือ

“อ่อย ไอเอว!!” ลินดาดิ้นพล่านหันหน้าหนีการกระทำที่บ้าคลั่งของชายตรงหน้า ยิ่งเธอหลีกหนีเขายิ่งตามที่จะมาลิ้มชิมรสริมฝีปากอวบอิ่มของเธอและยิ่งยัดเยียดบดขยี้จูบให้กับเธอจนลินดาเจ็บแสบไปทั่วปาก ลินดาอาศัยจังหวะที่ตัวเขาเริ่มผ่อนแรงลงผลักเขาออกไปจนเต็มแรง

หมับ!

เพี๊ยะ!

คาลวินจับเธอได้และเป็นเวลาเดียวกับที่มือเธอพลั้งมือไปตบหน้าเขาจนเต็มแรงพยายามแกะมือออกจากชายหนุ่ม คาลวินโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเพราะตลอดมาทั้งชีวิตไม่เคยมีใครกล้าที่จะทำแบบนี้กับเขานอกจาก…เธอ!!

“ชอบแบบนี้ใช่มั้ย” คาลวินกระชากหญิงสาวให้ติดกับผนังห้องอีกครั้งทว่ารอบนี้เขาใช้มือข้างหนึ่งเชยคางเธอขึ้นมา ดวงตาที่แสนร้ายกาจของคาลวินจ้องหน้าเธอพร้อมกับบีบแก้มลินดาอย่างไร้ความปรานีก่อนจะก้มลงไปยัดเยียดจูบที่แสนร้อนแรงให้กับเธออีกครั้งครานี้คาลวินไม่สนว่าเธอจะขัดขืนในใต้ร่างแค่ไหน เขาเพียงต้องการสยบเธอให้อยู่ในใต้อาณัติของเขาเท่านั้น คาลวินไม่เพียงแค่จูบแต่กลับใช้มืออีกข้างดึงกางเกงยีนตัวนอกของเธอลงอย่างชำนาญก่อนจะใช้มือลูบคลำเนินกำมะหยี่ไปด้วย

“อื้อ” ลินดาใช้มือปัดป้องสิ่งที่หวงแหนแต่มันกลับไม่เป็นผล เมื่อคาลวินยิ่งกดจุดเว้าให้แรงขึ้นจนเธอตัวเกร็งชาพลางครางเสียงออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

“อ่อย อื้อ” คาลวินเริ่มที่จะคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อความต้องการและความโมโหกำลังพลุ่งพล่านจนเผลอเม้มคอของลินดาจนเป็นรอยจั้มแดง เรี่ยวแรงของเธอเริ่มหายไปแต่กลับเพิ่มความต้องการที่คาลวินกำลังก่อเป็นไฟร้อนในตัวเธอกำลังเริ่มร้อนระอุ

ฟุ่บ

ร่างบางถูกโยนลงบนเตียงคิงไซซ์ขนาดใหญ่ตามด้วยคาลวินขึ้นมาคร่อมร่างพรมจูบที่ปากติดๆ ไม่ให้หญิงสาวหนีออกไปไหนได้ มือหนาล็อกมือเธอไว้ข้างกายจนหญิงสาวไม่อาจต้านทานแรงของผู้ชายเช่นเขาได้ ตัวเธอเริ่มสั่นเทา น้ำตาที่เก็บอัดอั้นมานานไหลรินลงมาอาบแก้มจนคาลวินสัมผัสมันได้แต่คนอย่างเขาเมื่อได้ครอบครองแล้ว เขาไม่มีวันปล่อยเหยื่อที่ได้มาออกไปง่ายๆ แน่!

“พอแล้ว หยุดได้แล้ว ฮึก”

“หึ เก่งให้ได้ตลอดสิ” เสียงแหบพร่าพูดขึ้นในขณะที่ปากของเขายังคงลากลิ้นชิมรสไปทั่วร่างของเธออย่างมัวเมา กลิ่นสาบเหงื่อบนตัวหญิงสาวที่พึ่งเสร็จจากงานมาไม่นานยิ่งเป็นเหมือนดั่งกลิ่นฟีโรโมนที่เพิ่มความต้องการให้คาลวินขึ้นไปอีกเป็นเท่าทวีคูณ นาทีนี้เขาอยากลากลิ้นชิมรสไปทั่วทุกอณูที่ปากของเขาสัมผัสมันได้

“ช่วยด้วย ฮึก ป๊าช่วยลินด้วย”

“คงจะไปนอนตีพุงที่บ้านสบายใจแล้วล่ะที่ขายลูกสาวกินได้ หึ” เสียงแหบพร่าพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับปลดกระดุมชุดชั้นในลายลูกไม้ออกสานต่อความต้องการของตัวเอง อารมณ์ของคาลวินเริ่มไปไกลจนเขาเองก็เริ่มที่จะไม่อาจหยุดมันลงได้แล้วถ้าหากไม่มี…

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ปึ้ง ปึ้ง ปึ้ง

แกร่ก

“เอาตัวออกไปก่อน” ปีแอร์สั่งให้มือขวาดึงตัวคาลวินออกไปให้ห่างจากลินดาที่ตอนนี้ไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียง

“แด๊ด!!!” คาลวินหงุดหงิดอยู่ในใจจ้องมองผู้เป็นพ่ออย่างไม่อาจเชื่อสายตาว่าท่านรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ ความต้องการก่อนหน้าได้ค้างเติ่งจนเริ่มไร้อารมณ์เมื่อมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาเยือนและขัดจังหวะบรรเลงเพลงรักของเขาลงอีกครั้ง!