บทที่สาม (นายมันชั่ว)

ผมขับรถมารับฝ้ายที่บ้านเธอ ผมมองเธอที่นั่งนิ่งเงียบและเม้มปากเข้าหาแน่นมือทั้งสองข้างกุมไว้แน่น บนรถไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเม้มปากแน่นตลอดทาง

"โกรธกูไหม ที่ทำมึงท้องแบบนี้" ผมตัดสินใจเอ่ยถามท่ามกลางความเงียบ ผมเป็นคนพูดอ่อนหวานไม่เป็นนี่คือหวานสุดล่ะ

"เปล่า เรื่องมันผ่านมาแล้วอย่าฉันแค่รู้สึกกังวลกับสิ่งที่กำลังจะเกิด แม่ของนายจะรับสะใภ้แบบฉันได้เหรอแล้วเราสองคนจะเลี้ยงเขาที่กำลังจะเกิดมาได้ไหม ฉันกังวล"

"อืม" ผมเลือกที่จะพูดอะไรต่อและขับรถมาที่บ้านเธอก็มองผมอย่างงงๆพร้อมสีหน้าแววตาที่สงสัย

"นี่มันบ้านของน้าปรางนี่ไนท์ พาฉันที่นี่ทำไมเหรอ"

"ใช่ ที่นี่บ้านแม่กูเอง!"

"แม่เหรอ หมายความว่าไงไนท์" เธอดูตกใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่าผมคือลูกชายของคนที่เธอขับรถชนจนเขาตาย

"ที่ผ่านมาคืออะไร ทำไมไม่เคยบอกฉันเรื่องนี้"

"ทำไม เธอตกใจเหรอ ที่รู้ว่าฉันเป็นลูกชายของคนที่เธอฆ่าเขาตาย"

"ที่ผ่านมามันคืออะไรกันแน่ นายเข้ามาในชีวิตฉันเพื่ออะไร นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ไนท์? ทำไมต้องทำแบบนี้กับฉันทั้งที่นายก็เคยบอกกับฉันว่านายรักฉัน เรารักกันแล้วทำไมถึงทำแบบนี้” น้ำตาหยดใสๆไหลอาบแก้มนวลของเธอ

"เข้ามาคุยกันในบ้านดีกว่าเรามีอีกหลายเรื่องที่ต้องคุยกัน" ผมคว้าแขนเธอเข้ามาในบ้านเธอมองหน้าผมทั้งน้ำตา

ฉันเริ่มงงไปหมดทุกอย่าง งงว่ามันเกิดอะไรกันแน่ เขาคือลูกของน้าปรางทำไมถึงไม่ยอมบอก เขาเข้ามาในชีวิตของฉันนั้นเพื่ออะไรกันแน่ ที่ผ่านมาฉันเชื่อมาตลอดว่าเขาคือทางสว่างของฉัน เขาคือคนที่เคียงข้างในวันที่ฉันมีปัญหาหลากหลายถาโถมเข้าใส่

"ตอบมาสิ ไนท์นายหลอกฉันทำไม หลอกฉันทำไม ฮึก~ฮรือ" ฉันโดนมือหนาลากเข้ามาเจอน้าปรางกับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังพากันจับจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาเย้ยเย้น

"ไงจ๊ะฝ้าย หนูท้องเหรอลูก!" น้าปรางมองที่ฉันพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"นี่มันอะไรกันคะ น้าปรางทำแบบนี้กับฝ้ายทำไม?" ฉันเอื้อยเอ่ยมันออกมาทั้งน้ำตา

ฉันเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นที่เดินเข้ามากอดแขนของไนท์แล้วเขาก็เดินไปกับเธอโดยไม่แม้แต่จะหันมามองฉัน

"ก็อย่างที่เห็นเนี่ยล่ะ ฝ้าย นี่หมวยแฟนของไนท์และเขาสองคนก็กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่ช้านี่เอง" ทั้งอึ้งและเสียใจในเวลาเดียวกัน คำว่ารักที่เขาพร่ำบอกฉันมันดังก้องในหูของฉัน

"นายหลอกฉันทำไมไนท์ ฮึก!" เขาไม่แม้แต่จะมองมาที่ฉันเลยสักนิด

"ฉันทำทุกอย่างเพื่อพ่อ แค่นั้นที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีความรู้สึกอะไรให้กับเธอเลย" เขาตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจนัก แต่คำพูดของเขาทำฉันเจ็บเจียนตายที่ดันคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำให้มันคือความรัก

"นายเข้ามาหลอกให้ฉันรักทำไม นายทำแบบนี้ทำไมนายทำแบบนี้ทำไหม ทำไมต้องเอาความรู้ดีๆที่ฉันมีต่อนายมาล้อเล่นด้วย" ฉันเดินเข้าไปทุบตีเขาที่ยืนนิ่ง ฉันเหมือนกับคนบ้าคลั่งอย่างไงอย่างงั้นเลยตอนนี้หัวใจและความรู้สึกของฉันมันแตกสลายไปหมด

"หยุด แล้วเลิกบ้า หยุดพร่ำเพ้อประโยครักเน่าๆของเธอได้แล้วนะ”

"นายมันชั่ว" หญิงสาวพ่นคำหยาบออกมาจากปากของเธอเธอไม่เคยพูดมันหยาบหรือแสดงท่าทีแบบนี้มาก่อน

"ก็เพราะมึงนั่นละที่ทำให้ชีวิตกูพังไงกูถึงต้องเอาคืน มึงทำให้พ่อกูตายมึงทำให้แม่กูต้องเสียใจ"

"ฉันไม่รู้ ว่าฉันชนพ่อนายได้ยังไง นายฟังฉันก่อนสิ"

"พอได้แล้วยัยบ้า ดูสารรูปตัวเองซิ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวง่ายเองแล้วจะมาร้องห่มร้องไห้โวยวายให้มันได้อะไร มันก็สมควรแล้วแหละ แต่เธอจะมาเรียกร้องอะไรจากพี่ไนท์ไม่ได้นะ เพราะฉันกำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่นานนี้"

"จริง ส่วนเรื่องของเด็กที่กำลังจะเกิดมา ฉันก็จะเลี้ยงให้เอง แต่เด็กคนนั้นจะรู้แค่ว่าพ่อเขาเป็นใครและไม่รู้ว่าใครเป็นแม่" ปรางทิพย์พูดออกมาอย่างพออกพอใจที่เห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเหมือนคนบ้าที่ระงับสติอารมณ์ไม่ได้ในตอนนี้ มันชั่งเหมือนกับชีวิตเธอที่ผ่านมาที่เคยโดนจริง ๆ

"ฉันไม่มีทางเก็บเด็กคนนี้ไว้ให้พวกคุณใช้เขาเป็นเครื่องมือแก้แค้นฉันหรอก ฉันขอตายดีกว่า"

พอพูดจบ เธอรีบวิ่งออกมาจากข้างในบ้าน แต่ดันมาสดุดล้มลงกับพื้นอย่างแรงเพราะมีชายรูปร่างหนา ผลักเธอจนล้มลงกับพื้นอย่างแรงก่อนจะวิ่งหนีไปหลังบ้าน เธอได้แต่กอดท้องตัวเองไว้ด้วยความเจ็บและจุกเพราะเธอล้มลงกับพื้นและเสียหลักอย่างแรง ที่ร้องไห้ออกมาและเอ่ยขอความช่วยเหลือก่อนที่ทุกคนจะวิ่งออกมา

เมื่อเห็นว่าเธอล้มมีเลือดออกเต็มกระโปรง เขาไม่รอช้ารีบวิ่งพาเธอขึ้นรถไปส่งโรงพยาบาล ตลอดทางชายหนุ่มเข้าเอาแต่ขบกรามแน่นด้วยความโมโหที่เธอคิดจะฆ่าลูกของเขาได้ลงคอ

เธอทั้งเจ็บปวดและทรมานมากมีเลือดไหลออกมาเต็มไปหมด คำพูดที่เธอบอกจะไม่เก็บเด็กไว้นั้นดังก้องในหูซ้ำไปซ้ำมา ที่เธอพูดไปเพราะความโกรธ ไม่ได้คิดจะให้มันเป็นแบบนี้สักนิด ถึงพวกเขาไม่เลี้ยงเธอก็เลี้ยงเองได้ เธอได้แต่ภาวนาให้ลูกยังอยู่กับเธอ

"ถ้าลูกกูเป็นอะไร ชีวิตมึงไม่มีความสงบแน่" น้ำเสียงดุดันเอ่ย พร้อมมองเธออย่างโกรธแค้น เป็นอย่างที่แม่เขาพูดทุกอย่างว่าคนอย่างเธอจะไม่เก็บเด็กไว้จริง ๆ