-5- รับเป็นลูกบุญธรรม

“เฮ้อ..” ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วเดินไปหยิบเงินที่ตกอยู่บนพื้นเพราะกลัวมันจะปลิวหายไปเสียก่อน

@สลัมแห่งหนึ่ง

ฉันนั่งแท็กซี่มาลงแค่ตรงทางเข้าบ้าน เพราะค่ารถโดยสารตอนนี้ปาไปประมาน497บาทแล้ว ถ้าขับเข้ามาถึงหน้าบ้านค่ารถคงจะ500กว่าบาทเป็นแน่

หลังจากที่จ่ายเงินลงจากรถแล้ว ฉันก็รีบเดินตรงกลับเข้าบ้าน เพราะตอนนี้ก็มืดค่ำมากแล้ว เดินคนเดียวมันอันตรายมาก

แกร็ก! เพล๊ง!

เมื่อฉันเปิดประตูเข้ามาขันน้ำสแตนเลสก็ถูกเขวี้ยงตรงมาจนเกือบจะโดนหัวฉัน โชคดีนะที่หลบทันไม่อย่างนั้นคงได้เลือดตกยางออก

ส่วนคนที่ปาขันมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน..แม่ของฉันเอง

“แม่ปาขันใส่น้องดาทำไมจ๊ะ” ฉันเก็บขันล็อคประตูแล้วเดินลงไปนั่งข้าง ๆ แม่

“มึงหายหัวไปไหนมากลับเอาป่านนี้ห๊ะ!” แม่ตะโกนใส่ฉัน พร้อมกับใช้นิ้วดันศรีษะฉันอย่างแรง

“พอดีวันนี้น้องดาโดนรถชนน่ะจ๊ะเลยไปโรงพยาบาลมา” ฉันตอบแม่ไปตามความจริง ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยโกหกแม่อยู่แล้ว

เพี๊ยะ!!

แต่พอแม่ได้ฟังฉันก็ถูกแม่ตบหน้าอย่างแรงจนมันเริ่มรู้สึกชา ๆ ที่บริเวณข้างแก้ม ดูเหมือนแม่จะไม่พอใจฉันอีกแล้ว..

“รถชนแค่นี้สำออยไปหาหมอ แทนที่จะเอาเงินนั่นมาให้กูซื้อเหล้าแดก มึงนี่มัน มึงนี่มันลูกทรพีจริง ๆ!”

แม่ตะคอกด่าฉันไม่หยุดแถมยังบีบแขนฉันอย่างแรงอีก มันเจ็บนะแม่จะรู้บ้างไหม..

“หนะ..หนูไม่ได้เอาเงินที่หามาได้ไปรักษานะจ๊ะแม่ พอดีคนที่ชนหนูเขาพาไปหาหมอแถมยังออกค่ารักษาพยาบาลให้ด้วยน่ะจ้ะ”

“เอ้าอีนี่! แล้วทำไมไม่บอกกูตั้งแต่แรกล่ะให้กูโมโหอยู่ได้” ต่อให้ฉันจะอธิบายแม่ก็คงไม่ฟังหรอก และนอกจากแม่จะไม่ฟังแล้ว ฉันจะยังโดนตบอีกต่างหาก

“หนูขอโทษจ้ะ พอดีหนูลืมไป”

“แล้วไหนวันนี้มึงได้เงินมาเท่าไหร่เอามาให้กูสิ กูจะแดกเหล้า” แม่จะไม่ถามหน่อยเหรอว่าหนูเจ็บมากไหม...

ฉันหยิบเงินจำนวน500บาทออกมาแล้วยื่นมันให้แม่ พอดีมันเป็นเงินทอนจากค่ารถแท็กซี่ที่ฉันนั่งมาน่ะ

ที่ฉันยังไม่ให้เงินอีก1000กับแม่นี่ไม่ใช่เพราะฉันหวงหรืออะไรนะ แต่ฉันอยากเก็บไว้ซื้อข้าวหรือของกินดี ๆ ให้แม่กินมากกว่า

ถ้าฉันให้เงินแม่ไปหมด1500บาท แม่คงเอาแต่กินเหล้าจนไม่กินข้าวไม่กินปลาแน่ ๆ

“วันนี้มึงขอได้เยอะขนาดนี้เลยเหรอ” แม่ถามขึ้นอย่างอารมณ์ดีที่วันนี้ได้เห็นเยอะ ๆ

“ไม่ใช่หรอกจ้ะ พอดีคนที่เขาขับรถชนหนูเขาให้มาเป็นการปลอบขวัญน่ะจ้ะ”

“อีโง่! เจ็บขนาดนี้ทำไมไม่เรียกมันสัก4000-5000ล่ะ มึงนี่นะได้แต่เชื้อโง่มาจากพ่อ ไม่เคยได้ความฉลาดไปจากกูเล้ย”

ฉันไม่ชอบเลยที่แม่พูดถึงพ่อแบบนี้ ทำไมล่ะ เพียงเพราะพ่อทำพลาดแค่ครั้งเดียว..แม่ถึงกับต้องว่าพ่อขนาดนี้เลยเหรอ

“แม่อย่าพูดถึงพ่อแบบนั้นเลยนะจ๊ะ ถ้าพ่อรู้พ่อคงเสียใจแย่”

“ทำไมกูจะพูดไม่ได้ ไอ้ผู้ชายจัญไรนั่นทำชีวิตกูพัง แล้วอีกอย่างมันตายห่าไปแล้ว มันจะได้ยินได้ไง มึงนี่โง่ดักโง่ดาน ไป ๆ หลบไป คืนนี้กูจะไปแดกเหล้า ล็อคบ้านเลยไม่ต้องรอ”

อะไรกันค่ำมืดป่านนี้แม่ยังจะออกไปกินเหล้าอีกเหรอ ทำไมถึงไม่รอไปพรุ่งนี้นะ มันอันตรายจะตายไป

“แม่หนูว่...”

“อย่าเสือกเรื่องของกู!”

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ถามอะไร แม่ก็ตวาดสวนขึ้นมาซะก่อน ฉันจึงทำได้แค่นั่งเงียบ ๆ รอให้แม่ออกไปข้างนอกแล้วล็อคบ้านไว้ตามที่แม่บอก

จากนั้นฉันก็เอาเงินหนึ่งพันนั้นซ่อนเอาไว้ที่กระปุกออมสินอันเก่า ๆ ของตัวเอง แม่คงคิดไม่ถึงหรอก เพราะเราไม่มีเงินเอามาหยอดกระปุกกันตั้งนานแล้ว

วันถัดมา..

ฉันตื่นนอนแต่เช้าแล้วรีบเปิดประตูออกไปตามหาแม่อย่างร้อนใจ ปกติแม่จะกลับมาช่วงตี4-ตี5ตลอด

แม่มักจะนอนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน แต่ตอนนี้8โมงกว่าแล้ว ฉันยังไม่เจอแม่เลย หวังว่าคงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรร้ายแรงกับแม่ของฉันหรอกนะ...

เอี๊ยด!

ขณะที่ฉันกำลังเดินตามหาแม่ตามบ้านและร้านค้าต่าง ๆ นั้น รถยนต์คันหรูคันนึงก็มาจอดตรงหน้าฉันพอดี เดี๋ยวนะ! ถ้าฉันจำไม่ผิดนี่มันรถของคุณน้ากับคุณลุงคนเมื่อวานนิ

เขามาที่นี่อีกทำไมกัน...

แกร็ก!

ประตูรถถูกเปิดออกตามด้วยร่างของหญิงและชายวัยกลางคนที่ขับรถเฉี่ยวฉันเมื่อวาน พวกเขายิ้มแย้มดูร่าเริง เดินตรงเข้ามาหาฉัน

“สวัสดีค่ะคุณน้า คุณลุง” ฉันยกมือไหว้ทั้งสองคนอย่างนอบน้อม

“สวัสดีจ๊ะน้องดา” ทั้งสองท่านพูดขึ้นพร้อมกันแล้วรับไหว้ฉัน

ดีใจจังที่พวกเขาจำชื่อฉันได้...

“มาทำธุระแถวนี้เหรอคะ”

“เปล่าหรอกจ๊ะ ฉันสองคนมาหาหนูนั่นแหละ” คุณน้ายิ้มแปลก ๆ ให้ฉัน แต่ไม่ใช่ยิ้มที่ดูร้ายกาจนะ แต่มันเป็นยิ้มที่ดูดีใจมากกว่าปกติ

“ใช่ พวกฉันมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยกับหนู“

“มะ..มีอะไรหรอคะ”

ท่าทีของทั้งสองคนดูแปลก ๆ จนเริ่มรู้สึกหวาดหวั่น ฉันไม่ได้กลัวนะเพราะรู้ว่าท่านทั้งสองเป็นคนใจดี แต่มันรู้สึกยังไงไม่รู้แฮะเวลามีคนมาเอ็นดูหรือมาดีกับเรามาก ๆ น่ะ

“ฉันสองคนอยากรับหนูเป็นลูกบุญธรรมจ๊ะ“

“อะไรนะคะ!!! คะ..คือว่า” ฉันตกใจมากที่ได้ยินอะไรแบบนี้ มันคาดการณ์ไม่ถึงเลย

ฉันกำลังหาคำปฏิเสธิแต่แม่ของฉันดันโผล่มาจากอีกฝั่งแล้วทำท่าทางบอกเป็นกลาย ๆ ว่าห้ามฉันปฏิเสธิเด็ดขาด!

นี่แม่กำลังคิดอะไรอยู่ คงไม่ใช่ว่าจะยอมยกฉันให้กับคนอื่นหรอกนะ..

ตอนหน้าน้อนจะได้ย้ายเข้าไปบ้านพี่แดนในฐานะน้องสาวแล้วน้า ฝากติดตามด้วยค้าบ อย่าลืมคอมเมนต์ให้เค้าหน่อยน้า