6

มีนาเห็นข้าวของที่เขาซื้อมาอย่างเบียร์กระป๋องกับผลไม้จึงเลี่ยงไปจัดการล้างทำความสะอาดก่อนจะลำเลียงเข้าไปแช่ในตู้เย็นอย่างอ้อยอิ่ง หวังว่าอีกเดี๋ยวเขาคงจะกลับ แต่ผิดคาดเพราะเขายังคงนั่งปักหลักอยู่ที่เดิมไม่ขยับกลับไปสักทีอาการแบบนี้ไม่น่าไว้ใจ

“หยิบเบียร์มาให้หน่อย”

แม้น้ำเสียงของเขาจะอ่อนลงแต่ก็เจือด้วยความขุ่นมัวอยู่มากลำบากไหมพ่อคุณพ่อทูนหัวของมีน.......ขี้เก็ก.......เธอได้แต่คิดไม่กล้าพูดออกไปหรอก คอหักกันพอดี.....

“ไม่เย็น?” คิ้วเข้มขมวดอย่างไม่พอใจ ใด ๆ ในโลกที่ไม่ได้อย่างใจก็ล้วนเป็นเพราะเธอ ถ้าไม่ต้องรีบเขาจะลืมซื้อแบบเย็นเจี๊ยบติดมือมาด้วยไหมเล่า

มีนาได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ จะเถียงก็เห็นสายตาคมปลาบมองมาอย่างไม่พอใจ.....ชิ! อยากกินเบียร์เย็น ๆ ไม่มาพรุ่งนี้ล่ะ……

“ไม่พอใจ?” อะไรวะถามแค่นี้ทำมาเป็นชักสีหน้าใส่ จะเกินไปแล้ว

......นี่ก็ไม่น่าถาม ใครจะยังยิ้มระรื่นอยู่ได้ในเมื่อหมาบ้าตัวเป็น ๆ จ้องจะงับหัว

“ว้าย!!....” จู่ ๆ ร่างเล็กก็ถูกฉุดให้ถลาลงไปนั่งบนตักกว้างพร้อมกับเสียงระเบิดหัวเราะของตัวร้ายชัด ๆ มีนาเหลือจะทนกับคนบ้า หันไปจ้องตาอีกฝ่ายด้วยใบหน้างอง้ำ ตกลงว่าที่ทำมาทั้งหมดเนี่ยแค่แกล้งหรือเป็นสันดาน ช่วยสาบานที.....

“คิดว่าฉันจะพาเธอมาเลี้ยงดูฟรี ๆ งั้นเหรอ”

“เปล่า......มีนไม่ได้มองว่าคุณเป็นคนดีขนาดนั้นหรอกค่ะ” คิดว่าเขาหงุดหงิดเป็นฝ่ายเดียวหรือไง

“มีนา!” กันต์ดนัยกัดฟันกรอดเมื่อโดนเด็กมันยอกย้อนเอาบ้าง...ฮึ! เริ่มเผยตัวตนแล้วสินะแน่จริงไม่แอ๊บต่อไปวะ

“วันหลังบอกกันดี ๆ ก็ได้......ไม่ต้องฉุดกระชากลากถูดูไม่ค่อยดีเลยนะคะ” ยิ่งยอมก็ยิ่งถูกรังแกยิ่งอ่อนแอยิ่งถูกเอาเปรียบหากไม่ลุกขึ้นสู้ก็ต้องอยู่อย่างอดสูต่อไป เพราะฉะนั้นต่อไปนี้...แรงมาแรงไป.....

“ได้....ถ้าอย่างนั้นเธอคงเข้าใจนะว่าตอนนี้ฉันต้องการอะไร” สุ้มเสียงเปลี่ยนไปมือหนาเลื่อนมาลูบไล้แนวสะโพกหนั่นแน่นของวัยสาวพร้อมกับมองเหยื่อด้วยสายตาแวววาวไม่ต่างจากคนหื่นกามมาเจอสาวงามในที่เปลี่ยว

เด็กสาวที่ดูเหมือนใสซื่อแต่แท้จริงแล้วเธอเป็นคนยังไงกันแน่........ตั้งแต่เกิดเรื่องราวใหญ่โตน้ำตาสักหยดก็ไม่เห็นทำเป็นเหมือนกลัวแต่ก็ไม่ใช่ จะเข้มแข็งก็ไม่เชิงจะว่าไปแล้วก็ไม่เห็นเธอจะเดือดร้อนฟูมฟาย จะไม่ให้คิดได้ยังไงว่าทุกอย่างนี้เป็นความตั้งใจของคุณเธออยู่แล้ว.......ทำไมถึงได้แลดูซับซ้อนนักวะ......

มีนาสู้กลับยิ้มรับราวกับดีใจนักหนาพร้อมกับขยับท่าทางหันหน้าเข้าหาร่างใหญ่โตพลางยกแขนขึ้นคล้องคอยังไม่พอแค่นั้นเธอยังแอ่นหลังอวดอกอวบภายใต้เสื้อยืดพอดีตัวแบบภูมิใจนำเสนอกันไปเลย……

“อืมมมมมม......” มีแต่เสียงครางเพราะพูดไม่ถูกเมื่อสิ่งตรงหน้าแตกต่างจากที่คิด ลูกแกะไม่กลัวหมาป่าแถมยังมั่นหน้าท้าทาย.....อย่างนี้มันต้องโดนฟัดให้จมเขี้ยว.......

“ถ้าไม่อยากเสียใจอย่ารักฉัน” พูดเหมือนขู่แต่ท่าทางเหมือนเอ็นดูถึงกับจับปลายจมูกบีบน้อย ๆ ก่อนจะลากปลายนิ้วเคลื่อนเข้าหาเป้าหมาย....ความจริงก็เริ่มเอ็นดูล่ะมั้งเพราะไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางยกเธอขึ้นมาเคียงข้างถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ในตำแหน่งนั้นแต่มันก็แค่ชั่วคราว ปลายทางก็ต้องแยกย้ายกันอยู่ดี

มีนากัดริมฝีปากล่างข่มความอาย ห่อไหล่นิด ๆ เมื่อกันต์ดนัยเอ่ยปากในขณะที่รั้งชายเสื้อขึ้นไปกองอยู่เหนือหน้าอกขนาดเหมาะมือแล้วก็ค้างไว้อย่างนั้น....มันใช่เวลาคุยไหมเนี่ย....

“มีนา...เข้าใจหรือเปล่า” เขาถามย้ำเมื่อเธอไม่ยอมตอบหรือว่ากำลังข่มกลั้นความเสียใจ

“เข้าใจค่ะ”

“เข้าใจว่าไง”

“ความสัมพันธ์นี้แค่ชั่วคราวใช่ไหมคะ” เธอตอบไปโดยไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรในเมื่อรู้อยู่แก่ใจว่าที่ต้องมาอยู่ด้วยกันแบบนี้เพราะอะไรไม่เกี่ยวกับหัวใจเลยสักนิด

“ฉลาดใช้ได้นี่” ริมฝีปากได้รูปจูบลงไปบนยอดทับทิมสีสวยอย่างถูกใจให้รางวัลที่เธอไม่งี่เง่าเข้าใจอะไรง่าย ๆ

เด็กสาวไม่ตอบแต่อยากจะเอาไม้หน้าสามฟาดหัวใครบางคนมากกว่า ทำราวกับว่ากำลังทำข้อตกลงกับน่มน๊มของเธอเพราะสายตาของเขาไม่ได้ละไปจากเจ้าสองเต้าเลยแม้แต่น้อย