5

เด็กสาวเพิ่งรู้ว่าสามีของเธอเป็นทนายความจึงรีบเมมเบอร์โทรศัพท์ของเขาเอาไว้เผื่อจำเป็นต้องใช้ติดต่อ.....ถึงเขาจะแลดูเย็นชาแต่ก็คิดรอบคอบจัดหายาคุมชั่วคราวมาให้กินตั้งแต่อยู่ที่โน่นและยังกำชับให้เธอกินให้ครบ .....ลำพังแต่ตัวเธอเองไม่ทันได้คิดถึงเรื่องนี้ราวกับบรรจุสำลีไว้ในสมอง สงสัยเธอคงต้องรู้จักคิดให้มากกว่านี้ บทเรียนที่ผ่านมาย้ำชัดแล้วว่าอย่าได้หวังพึ่งพาใคร....แม้แต่ญาติแท้ ๆ ยังทำเรื่องแย่ ๆ กับหลานสาวกำพร้าได้ลงคอ

สาวน้อยมองไปรอบ ๆ ห้องพลางยิ้มขื่นกับสถานะที่เปลี่ยนไปชั่วข้ามคืน ไม่ใกล้กับคำว่าภรรยาคล้ายเมียเก็บเสียมากกว่า....แต่ก็ช่างเถอะไม่ถูกพามาขายก็นับว่าบุญนักหนาตลอดเวลาที่เดินทางมา เธอเฝ้าแต่ภาวนาขออย่าให้ชีวิตตกต่ำย่ำแย่ไปกว่านี้อีกเลย.......

มีนาพยายามปลุกใจตัวเองลุกขึ้นจัดข้าวของที่มีน้อยนิดก่อนจะหยิบซองเงินออกมานับอีกครั้ง แบ่งส่วนหนึ่งเกินครึ่งใส่ช่องลับในกระเป๋าเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉินเผื่อว่าคนอารมณ์ขาด ๆ เกิน ๆ จะเฉดหัวเธอไปวันไหนก็สุดรู้.....

หนึ่งเดือนต่อมา

มีนาขนข้าวของเข้ามาจับจองเต็มพื้นที่ เธอเกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเธอมีสามีชื่อกันต์ดนัย ไหน ๆ เรื่องราวก็ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรักแยกกันอยู่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน...ว่าแต่ครบเดือนแล้วเธอยังไม่ได้ข่าวคราวราวกับเขาหายหัวไปจากจักรวาลนี้แต่จะให้เซ้าซี้โทรถามเธอก็ไม่รู้ว่าจะทำไปทำไมและที่ว่านึกถึงก็ไม่ใช้เพราะพิศวาสเพียงแต่สงสัยว่าเงินซองแรกคือเงินปีหรือเงินเดือนกันแน่นะ........

“สวัสดีค่ะพี่แพน” เด็กสาวรับโทรศัพท์ทันทีที่มีสัญญาณเรียกเข้ายิ่งเป็นสายของรุ่นพี่คนนี้แล้วยิ่งพลาดไม่ได้

“น้องมีนจ๊ะพี่โอนเงินให้แล้วนะเช็คหรือยัง”

“จริงหรือคะพี่แพน” เด็กสาวตื่นเต้นรีบถอยสมาร์ทโฟนออกมาดูหน้าจอพอได้เห็นจำนวนเงินก็ถึงกับฉีกยิ้มกว้างผลงานคลายเหงาของเธอสามารถแปรเปลี่ยนเป็นรายได้เข้ากระเป๋าได้อย่างไม่คาดฝันโชคดีที่วันนั้นรุ่นพี่บังเอิญมาเห็นฝีมือของเธอตอนที่วาดรูปฆ่าเวลาตอนอยู่มหาวิทยาลัยจึงได้แนะนำและยังรับฝากขายแบ่งรายได้กันนิดหน่อยเพราะอีกฝ่ายมีเพจเปิดขายและรับงานพวกนี้อยู่แล้ว

“ช่วงนี้มีภาพใหม่ ๆ ออกมาบ้างหรือเปล่า ลูกค้าเริ่มถามหากันหลายคนแล้วนะ”

“มีนจะพยายามเร่งมือนะคะ ยิ่งเห็นเงินยิ่งมีกำลังใจ”

“รีบเลยจ้ะ ถ้าได้หลาย ๆ แนวยิ่งดีใหญ่”

“ขอบคุณนะคะ เนี่ยเป็นเงินก้อนแรกที่มีนหาได้เองเชียวนะคะ”

“จ้า....ขยันเข้านะก้อนต่อไปจะได้ทยอยตามเข้าไปเรื่อย ๆ ”

“ขอบคุณมากนะคะพี่แพน”

หลังวางสาย มีนายิ้มกริ่มวาดฝันไปไกลแม้จำนวนเงินไม่ได้มากมายขนาดตั้งตัวได้แต่ก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี เพราะเธอไม่อยากมีชีวิตชนิดที่ต้องพึ่งพาคนอื่นอยู่ร่ำไปเมื่อไหร่ที่เธอสามารถยืนหยัดด้วยตัวเองได้คงจะเป็นวันที่มีความสุขอย่างแท้จริงไม่ต้องอิงอาศัยยอมให้คนอื่นเหวี่ยงใส่ได้ตามอำเภอใจอย่างทุกวันนี้…..

สามทุ่ม

เด็กสาวตั้งหน้าตั้งตาสร้างสรรค์ผลงานวาดปกนิยายในแท็บเล็ตคู่ใจที่เธอเก็บออมจากค่าขนมเกือบสองปีกว่าจะได้มันมาครอบครอง สาวน้อยลืมเวลาว่าผ่านมานานเท่าไรตั้งแต่คุยกับพี่แพนเธอแทบจะไม่ได้ขยับจากตรงนี้ด้วยซ้ำ…..

“ทำอะไร!...”

“ว้าย!!......” เด็กสาวผวาที่จู่ ๆ เสียงเครียดเข้มข้นก็ดังขึ้นเหนือศีรษะ ไม่ช็อคตายก็บุยแล้ว

“พี่กันต์.....” เธอมัวจดจ่อกับงานตรงหน้าจนไม่ได้ยินว่าเขาเข้ามาตอนไหน มาไวไปไวราวกับสัมภเวสีอย่างนี้ไม่ตกใจก็ประสาทแข็งเกินไปแล้ว

“เห็นฉันแล้วมันยังไง ทำไมถึงได้ตกใจขนาดนั้น”

ทั้งคำพูดคำจาและแววตาแข็งกระด้างทำให้มีนาเริ่มอ่อนใจ ทำไมเขาไม่ไปผุดไปเกิดเสียให้รู้แล้วรู้รอด ยังจะมาวนเวียนอยู่รอบตัวเธออยู่อีกทำไม

“ก็พี่กันต์มาเงียบ ๆ” แขนเรียวกอดแท็บเล็ตเอาไว้แน่นราวกับกลัวคนใจร้ายจะแย่งไปกระทืบทิ้ง ถึงแม้ว่าเขาจะยืนนิ่ง ๆ แต่ท่าทางไม่น่าวางใจหากพ่นไฟได้เขาคงทำไปแล้ว ไม่รู้ว่าอารมณ์เสียมาจากไหนถึงได้มาระบายที่นี่นะ

“ฮึ! ถ้าฉันเป็นขโมยป่านนี้เธอหมดตัวแล้วมีน”

มีนาเลือกที่จะปิดปากเงียบ......ทะเลาะกับหมาบ้าไม่สู้เอาเวลามานอนเกาสะดือเล่นดีกว่า.......ฮ่า...ฮ่า.....สะใจจริง ๆ หมาบ้าหน้าตาดีเหมือนกันนะเนี่ย........

“ขำอะไร...”

“เปล่าขำ” เธอปฏิเสธหน้าตาเฉย ดู ๆ ไปแล้วเขาคงจะเหน็ดเหนื่อยน่าดูที่ต้องตีหน้ายักษ์ใส่เธอทุกครั้งที่เจอกันไม่รู้ว่าทำไปทำม้ายยยย...........

“มีน หยุดกวนประสาท......”

“ห๊ะ!......” เด็กสาวกลอกตาอะไรกันวะเนี่ย.........ไม่อยากจะเชื่อถนัดโยนความผิดให้เธอจริง ๆ ..........

“เอาไปสิ เงินเดือนของเธอ” ชายหนุ่มส่งซองเงินที่เขาเตรียมมาให้เมื่อเริ่มควบคุมอารมณ์ได้ จะไม่ให้หงุดหงิดได้ยังไงขนาดอยู่ห่าง ๆ แม่ตัวดียังเสนอหน้าไปรบกวนจิตใจถึงสำนักทนาย....ยัยเด็กปีศาจ!......

เด็กสาวรับซองเงินปึกหนามาแทบจะไหว้ย่อคำนวณจากความหนาของซองคงจะพอ ๆ กับเดือนที่แล้วมากกว่าที่น้าวัตรให้เธอใช้เกือบเท่าตัว....พอนึกถึงตัวเลขเงินเก็บในธนาคารที่เพิ่มขึ้น เธอจะยอมหยวนให้กับนิสัยแปลก ๆ ของเขาก็แล้วกัน คนบ้าอะไรทำหน้าเหมือนท้องผูกตลอดเวลา