BAD LOVER คุณมันร้าย

บ้านนาโฮมสเตย์

หนุ่มสาวรุ่นราวคราวเดียวกันจับกลุ่มนั่งล้อมวงปิ้งย่างพร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเพราะนาน ๆ สาวน้อยหน้าตาสะสวยอย่างมีนาจะกลับมารวมกลุ่มช่วยส่งเสริมให้สาวสก็อยดูดีมีสง่าราศีขึ้นเป็นกอง

“นี่ยัยมีนที่ไม่ค่อยกลับมาเพราะติดผู้ติดผัวอยู่หรือไงจ๊ะ” จุ๊บแจงสาวนักศึกษาที่มีงานอดิเรกเป็นหางเครื่องประจำวงดนตรีดังของหมู่บ้านเอ่ยถามด้วยสายตาแพรวพราว

“จะบ้าเหรอ เรายังเรียนไม่จบเลยนะใครจะคิดเรื่องนั้นกันเล่า.....” เด็กสาวตอบกลับทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด

พวงแก้มเริ่มแดงระเรื่อไม่ใช่เพราะอายแต่เป็นเพราะไวน์หมักเองของผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านที่แถมพ่วงด้วยตำแหน่งผู้บริหารโฮมสเตย์และน้อยคนนักจะรู้ว่าที่นี่เป็นสมบัติของหลานสาวที่เขาพามาอุปการะ

“มีนคิดอย่างนี้จริง ๆ หรือจ๊ะ” โต้งถามพร้อมกับฉีกยิ้มแก้มแทบแตก หญิงสาวที่หมายปองรู้จักถนอมเนื้อถนอมตัวเอาไว้จนถึงวันที่ความรักของเราสุกงอม.....ไอ้โต้งช่างโชคดีจริง ๆ โว้ย......

“จริงสิ...” สาวน้อยยืนยันพร้อมกับพยักหน้าหงึกหงักยิ้มรับอย่างหน้าชื่นตาบาน

มีนารู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อน ๆ ล้วนแล้วแต่นำหน้าไปหลายขุมแต่คนอย่างเธอไม่เห็นจะเดือดร้อน ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเร่งรีบหาประสบการณ์เสียเมื่อไหร่และที่สำคัญ เธอยังไม่เจอคนที่ใช่ไม่เคยรู้สึกกับใครเป็นพิเศษ……หรือว่าเราจะรอคนหน้าตาแบบนั้นนะ.......เด็กสาวรู้สึกสะดุดตากับผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่นั่งโดเด่นอยู่ไม่ไกลจนเธอเผลอไผลหันมองไปตั้งหลายครั้งด้วยใจเต้นไม่เป็นส่ำ ดีแต่ว่าเพื่อน ๆ ไม่มีใครสังเกตเห็นไม่อย่างนั้นคงแซวกันยกใหญ่ให้ได้อายเป็นแน่

ถึงแม้พยายามบังคับตัวเองไม่ให้สนใจแต่ลูกตามันไม่ฟังคอยแต่จะชำเลืองมองไปทางกลุ่มของน้าวัตรที่มีชายหนุ่มสองคนท่าทางดีทั้งคู่ ไม่รู้ว่าคุยถูกคออะไรกันนักหนาน้าชายถึงได้เชื้อเชิญให้ร่วมชิมไวน์ท้องถิ่นในค่ำคืนนี้.........

สายตาของเธอมักจะหยุดอยู่ที่ชายหนุ่มผู้มีท่วงท่าสง่างามแม้ยามนั่งในวงเหล้าหลังไหล่ยังตรงเป๊ะ เธอเห็นเขานั่งเงียบ ๆ หล่อเข้มเหมือนพระเอกในซีรีส์ที่ชอบดู.......แต่แล้วจู่ ๆ ก็เกิดการประสานสายตากันเข้าอย่างจังไม่ทันตั้งตัวหัวใจของเธอสั่นระรัวแทบกระเด็นออกนอกอก มีนารีบขยับหันหลังให้เหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะรู้ตัวแล้วว่าเธอแอบมอง........น่าอายชะมัด........

“โหยยยย.....นี่มันพอศอไหนแล้วยัยมีนนนนนนน.....” กุ๊กที่นั่งฟังอยู่เงียบ ๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ยังคงวิพากษ์วิจารณ์เรื่องที่จุ๊บแจงเปิดมา เพราะอีกฝ่ายไปเรียนถึงกรุงเทพฯ เมืองหลวงเชียวนา น่าจะมีความคิดความอ่านที่มันล้ำกว่านี้ป่าววะ มัวแต่เหนียมอายเมื่อไหร่จะได้ผู้ชายเอาไว้คลายเหงา......

“อีกุ๊ก มึงอย่าใช้ตัวเองตัดสิน.....” จุ๊บแจงเป็นคนเปิดประเด็นแท้ ๆ แต่ปรามเพื่อน จะว่าไปแล้วอดีตคุณหนูมีนาถ้าไม่กำพร้าพ่อแม่กะทันหัน พวกเธอคงไม่มีโอกาสได้คลุกคลีกับหญิงสาวที่ดูผู้ดี๊ผู้ดีแบบนี้หรอก แต่นี่เป็นเพราะเมื่อสองปีก่อนนั้นเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับพี่สาวและพี่เขยเศรษฐีของน้าวัตรทำให้แกรับหลานสาวคนเดียวมาดูแล ถึงแม้ทำเหมือนไม่ค่อยใส่ใจแต่แกก็ส่งเสียให้ร่ำเรียนโดยไม่บ่นสักคำเมื่อมีนาสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับประเทศ

“มึงพูดขึ้นมาก่อนนะอีแจง.....” กุ๊กยอมเสียที่ไหนทั้งน้ำเสียงและหน้าตาบ่งบอกว่าเธอไม่ยอมใคร

“เอาล่ะ...เอาล่ะ อย่ามัวทะเลาะกันเลยจ้ะ กินดีกว่า” มีนาต้องห้ามศึกก่อนจะบานปลาย ตั้งแต่น้าวัตรรับเธอมาอยู่ที่นี่ก็มีแต่เพื่อนกลุ่มนี้ที่แม้จะพูดจาน่าหวาดเสียวอยู่บ้างแต่เท่าที่ผ่านมาก็ดูไม่มีพิษมีภัยคบไว้ก็ยังดีกว่าอยู่เหงา ๆ

“ฉันว่าพวกแกพูดให้มันดี ๆ หน่อยอย่าให้ระคายหูน้องมีนของฉันนักนะ......” โต้ง ผู้ชายคนเดียวในกลุ่มที่ตั้งตนเป็นพี่ใหญ่ใคร ๆ ก็รู้ว่ามันหมายปองดอกฟ้าไม่ต่างจากหมาเห็นเครื่องบิน…..

“เฮอะ! น้องมีนของฉัน.....แหวะ....” กุ๊กซึ่งเป็นลูกติดของนางติ๋มเมียน้าวัตรเบ้ปากหมั่นไส้ไอ้คนไม่รู้จักเจียมตัว......เสียดายถ้าหากตอนนั้นเธอสอบติดก็คงได้ไปเรียนพร้อมมีนาป่านนี้อาจจะติดมาดคุณหนูมีแฟนหล่อ ๆ แบบโอปปาไปแล้วก็ได้.....ไม่ต้องทนกระเดือกผู้ชายหน้าเงือกที่ดันเรียนเก่งจึงคว้าเอาไว้เป็นอุปกรณ์ประกอบการเรียนเพื่ออนาคตของเธอน่าจะคว้าปริญญาได้หลังจากนั้นค่อยว่ากันใหม่.......

“เอ้า....ไม่ทันไรแก้มแดงแจ๋เลยยัยมีน ไหวรึเปล่า” จุ๊บแจงถามอย่างเป็นห่วงเพราะรู้ว่าเพื่อนเพิ่งจะลองเครื่องดื่มมึนเมาแบบนี้เป็นครั้งแรกฉลองอายุครบยี่สิบปีพอดิบพอดีในวันนี้......

“กิน ๆ ไปเถอะน่า...อยู่บ้านเราเองจะกลัวอะไร.....” กุ๊กคะยั้นคะยอหญิงสาวพร้อมกับส่งเครื่องดื่มให้แก้วแล้วแก้วเล่ายิ่งเมาก็เริ่มคุยสนุกยิงมุกกันเมามันโดยเฉพาะเรื่องหยาบโลนใต้สะดือถือว่าเป็นไฮไลท์ ในขณะที่หนึ่งสาวที่ดูยังไงก็ไม่ค่อยเข้าพวกเท่าไหร่ เธอเป็นฝ่ายฟังเสียมากกว่าพร้อมกับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากนั่งเอนไปเอนมาจนแทบจะหงายหลัง...จึงไม่รู้ว่ามีสายตาคมเข้มแอบชำเลืองมองมาบ่อย ๆ