24

“พี่กันต์ก็พูดมาให้รู้เรื่องสิคะว่าข่าวนั่นมันคืออะไรกันแน่” ไม่รู้ว่าโมโหหิว หรือโมโหหึงถึงได้ทำให้เธอใจถึง กล้าที่จะโต้เถียงเขาแบบนี้

“มันไม่มีอะไรทั้งนั้นเลิกเพ้อเจ้อได้หรือยัง” กันต์ดนัยกระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิด....ทำไมต้องแคร์ด้วยวะกับอีแค่เมียที่รอเวลาปลดระวางแทนที่จะหย่าให้จบ ๆ ไปเขาก่นด่าตัวเองอย่างขัดใจ......

“พี่กันต์ว่าใครเพ้อเจ้อหรือคะ เรื่องนี้ออกจากปากของท่านสส.การัณย์คุณพ่อของพี่เองนะคะ” หญิงสาวไม่ยอมให้เขาทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน วันนี้ต้องชัดเจน.....

“มีนา!”

“ขอโทษค่ะ มีนไม่ได้มีเจตนาจะก้าวร้าวผู้ใหญ่แต่พูดไปตามสิ่งที่ได้ยินกับหูได้ดูกับตา”

ชายหนุ่มสูดลมเข้าปอดหวังช่วยดับอารมณ์ร้อน กับลูกความหรือคู่กรณีเขาสามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีเยี่ยมไม่เคยเพลี่ยงพล้ำเพราะเอาอารมณ์นำหน้าเหนือเหตุผลแต่ตอนนี้เขากลับเสียการควบคุมปล่อยให้อารมณ์โกรธเป็นตัวพาไป

“ฉันบอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีสิ มันก็แค่การเมืองอยู่กันมาตั้งนานเธอยังไม่รู้จักฉันอีกเหรอ ใครจะมาบังคับฉันได้” น้ำเสียงของเขาอ่อนลงเล็กน้อย

มีแต่ข่มขู่บังคับคนอื่นน่ะไม่ว่า มีนาได้แต่คิดในใจไม่ได้พูดออกไป ไหน ๆ เขาก็ดูเย็นลงแล้ว เธอก็ไม่อยากพัดกระพือให้มันร้อนขึ้นมาอีกครั้ง

“เข้าใจแล้วค่ะ!” เธอรับคำเสียงหนัก.......

“ถ้าอย่างนั้นพี่กันต์จะกลับเลยก็ได้นะคะมีนเหนื่อย.....” เธอตัดบทเพื่อให้จบ ๆ ไปแต่ในใจไม่ได้เชื่อเลยสักนิด ไม่มีเปลวไฟแล้วควันมันจะมาจากไหน เธออยากอยู่คนเดียวขอเวลาทำใจไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก

“ฉันหิวข้าว....” เขาพูดเสียงอ่อนลงอีกและอ้างไปส่ง ๆ แค่นั้นเองเพื่อที่จะทำหน้าหนาอยู่ต่อก็ไม่ได้ห่วงอะไรนักหนาเพียงแต่คิดว่าไม่ควรทิ้งเธอไปในตอนที่อยู่ในภาวะประสาทเสียสติแตกอย่างนี้ พอดีพอร้ายลุกขึ้นมาทำร้ายตัวเองแบบโง่ ๆ จะพาให้เขาซวยไปด้วยหากมีคนตายที่ห้องของเขาชื่อเสียงที่สั่งสมมาจะมาด่างพร้อยเพราะยัยผู้หญิงคิดน้อยคนนี้ไม่ได้

“เดี๋ยวมีนไปทำให้ก็ได้ค่ะ.......” ไหน ๆ ก็ทนมาตั้งนานบริการเขาอีกหน่อยจะเป็นไรไป เธอจึงพยายามจะลุกขึ้นอีกครั้งทั้งที่รู้สึกอ่อนเพลียใจสั่นหวิวหรืออาจจะหิวจนจะเป็นลม ไม่ได้อยากเอาใจใครแต่ร่างกายของเธอก็ต้องการอาหารเช่นกัน

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวสั่งมาก็ได้ไม่ไหวก็อย่าทำเป็นเก่งไปหน่อยเลย” เขาว่าเสียงดุพร้อมกับกดเธอลงที่เดิม

มีนาเหลือบมองคนข้างกายเห็นเขาหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาจิ้ม ๆ สั่งอาหารโดยไม่ถามเธอสักคำแต่กระนั้นก็ถือว่าเป็นปรากฏการณ์ใหม่ถือเป็นครั้งแรกตั้งแต่ได้ชื่อว่าเป็นสามีภรรยากันมาเลยก็ว่าได้ที่ได้รับบริการจากเขา.......

วันนี้เขาดูแปลกไปจริง ๆ เธอไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ รู้แต่ว่าเธอถอดใจแล้วไม่คิดจะอยู่สู้รบตบมือกับเขาอีก.......เหตุการณ์ในวันนี้เหมือนฟางเส้นสุดท้ายแล้วจริง ๆ เธอเหนื่อยเห็นแต่ความพ่ายแพ้อยู่วันยันค่ำไม่ว่าจะพยายามทำดีแค่ไหนเขาไม่เคยเปิดใจซึมซับสิ่งเหล่านั้นเลยเอาแต่ตีตราว่าเธอคือผู้หญิงมากเล่ห์แสนกลทำอย่างไรก็หนีไม่พ้นเป็นคนผิด

“ว้าย!....พี่กันต์” มีนาตกใจที่จู่ ๆ ก็โดนอุ้มจนตัวลอยขณะที่คิดอะไรเพลิน ๆ จึงดิ้นจะลงเพราะทำตัวไม่ถูก เขาจะอุ้มเธอทำไมแล้วไหนยังจะทำหน้าตาบึ้งตึงอีกต่างหาก….ใครบังคับเขาไม่ทราบ

“อยู่เฉย ๆ ไม่มีแรงยังจะอวดดี”

“ปล่อยนะ.....พี่จะอุ้มมีนทำไมกันเล่า.....” ถ้าเป็นในยามปกติเธอคงจะปลื้มปริ่มยิ้มแก้มแตกไปแล้วเพราะเขาไม่เคยเลยที่จะทำแบบนี้

กันต์ดนัยเองก็แปลกใจไม่รู้ว่าวันนี้ยัยเมียน่ารำคาญไปกินดีหมีหัวใจเสือที่ไหนมาถึงได้พยศนักวะ......... เขาไม่ตอบโต้ได้แต่ก้าวยาว ๆ เอาเธอไปปล่อยไว้บนที่นอนก่อนจะสั่งให้อาบน้ำจัดการตัวเองให้เรียบร้อยเพราะเขาไม่ชอบเห็นเธอในสภาพซีดเซียวทรุดโทรมมันรำคาญ ลูกตา........

กันต์ดนัยออกมานั่งรอด้านนอกหยิบสมาร์ทโฟนออกมาเปิดดูข้อมูลที่ผู้ช่วยส่งมาให้พร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่คาดการณ์เอาไว้ หลักฐานที่หามาได้ไม่เพียงพอที่จะเอาผิดคนคนนั้นได้ เรื่องนี้คงต้องยืดเยื้อออกไปอีกคงให้ความชัดเจนกับใครบางคนไม่ได้จนกว่าคดีจะส่งขึ้นสู่ศาล......