ตอนที่ 4 สาเหตุมาจากความหล่อ

EP04

หลายชั่วโมงต่อมา... สายการบิน Wine O-cean

'Ladies and Gentlemen.

We are now descending to ... Airport. Please return to your seat and fasten your seat belts'

ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ

ขณะนี้เรากำลังลดระดับลงสู่ท่าอากาศยาน... กรุณานั่งประจำที่ และรัดเข็มขัดที่นั่งด้วยค่ะ

เที่ยวบินวีซีสามสองห้าสองบินกลับจากเชียงใหม่มาที่กรุงเทพขึ้นเสียงประกาศเพื่อแจ้งให้ผู้โดยสารทราบและเตรียมตัวลงจากเครื่อง ในขณะที่เครื่องบินกำลังแลนดิ้งลงจอดโคไพลอตหนุ่มก็ทำหน้าที่ดูแลเครื่องและเอนหลังพิงกับที่นั่งเพื่อผ่อนคลายส่วนคนที่ทำหน้ากัปตันตอนนี้เขากำลังปลดปล่อยอารมณ์ตนเองกับแอโฮสเตสสาวอยู่

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อึก…อื้ออ!!"

"…" เสียงเนื้อกระแทกเนื้อกำลังขับเคลื่อนภายในห้องสี่เหลี่ยมคับแคบฟีฟ่ายกเรียวคาคู่สวยขึ้นเพียงหนึ่งข้างพร้อมกับตอกอัดสะโพกสอบที่สวมเครื่องป้องกันใส่ร่องบอบบางอย่างเมามัน

"อ๊าา…กัปตันคะ…อื้ออ!" ไม่ทันที่สาวเจ้าจะร้องครางชื่อเขาออกมามือหนาก็รีบเลื่อนมาปิดปากสีแดงเข้มเอาไว้ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไป เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายถาโถมความอัดอั้นเป็นจังหวะถี่เร้า

"อ๊า~"

"อื้ออ!!" แรงขยับของสองร่างเริ่มผ่อนลงเมื่อแท่งร้อนเกร็งกระตุกปลดปล่อยนํ้ากามสีขาวขุ่นออกมาเต็มถุงยาง ร่างหนาถอนตัวตนออกแล้วคว้าถุงยางห่อทิชชูทิ้งถังขยะ ก่อนจะยกมือขึ้นเสยผมเปียกชุ่มขึ้นพร้อมถอนลมหายใจหนักหน่วงออกมา

"กัปตันคะ…" จีน่าเอ่ยเรียกชื่อเขาอย่างแผ่วเบาในตอนที่ฟีฟ่ากำลังหันหลังให้ ชายหนุ่มจัดการกับตัวเองแล้วใช้สายตาบอกแทนคำพูดว่าเขาไม่ต้องการสานต่อกับเธอนับต่อจากนี้ไป

"…"

ปัง!

"ดะ…เดี๋ยวค่ะ กัปตัน" ไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยเรียกเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ ร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบในชุดกัปตันสุดเนี๊ยบก็เดินออกมาประจำที่ของตนเอง พลันคนที่กำลังนั่งรออยู่ก็เอ่ยถามขึ้นมา

"ไง ไม่กะจะพักเลยรึไง" มาทีนเอ่ยแซวแล้วส่ายหัวเอือมระอาในขณะที่ฟีฟ่ากำลังเดินออกมาจากห้องนํ้าแล้วหย่อนตัวนั่งลงที่เดิม ตอนนี้เครื่องกำลังแลนดิ้งลงจอดเพราะงั้นไม่จำเป็นที่ต้องจะควบคุมเครื่องก็ได้

"ยัยนั้นอ่อยเอง" ฟีฟ่าตอบอย่างไม่ใส่ใจนักแล้วถอนหายใจคลายความเหนื่อยออกมาเขานั่งรอไม่กี่นาทีเครื่องบินก็จอดเสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้งเพื่อให้ผู้โดยสารลงแอโฮสเตสต่างทำหน้าที่ของตนเอง

"คราวนี้คงถูกเม้าส์อีกเหมือนเดิมว่าฟันแล้วทิ้ง" ในขณะที่รอผู้โดยสารลงจากเครื่องมาทีนก็พูดขึ้นซึ้งมันเป็นเรื่องปกติแล้วที่ข่าวฟันแล้วทิ้งในแวดวงการบินจะถูกพูดถึงกันเป็นอย่างมาก

ฟีฟ่าได้ยินเรื่องพวกนี้จนชินบางทีเขาแทบจะไม่เข้าใจผู้หญิงพวกนั้นด้วยซํ้าทั้งที่ตนเองเป็นฝ่ายเสนอร่างกายทำไมถึงชอบเอาไปพูดว่าเขาผิดอยู่ตลอด ความจริงแล้วก็แค่ตอบความสนองความต้องการพวกเธอ ผู้หญิงพวกนั้นควรจะขอบคุณมากกว่าจะมาพูดจาเสียๆ หายๆ

"ผู้หญิงพวกนั้นต้องการอะไรอีกนะตอบสนองความต้องการให้แล้วแท้ๆ" ฟีฟ่าพูดออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายมันจะดีเป็นอย่างมากถ้าเรื่องพวกนั้นไม่ถึงหูของพ่อเขาจนต้องโดนเรียกตัวไปสอบปากคำอยู่เรื่อยเปื่อยบางทีมันก็น่าหงุดหงิด

"พอมอบร่างกายให้แล้วก็หวังมากกว่านั้นทั้งนั้นแหละน้อยมากที่จะไม่เรียกร้องอะไร" ยิ่งถ้าเป็นผู้ชายแบบเขาที่ผู้หญิงเข้าหาเป็นว่าเล่นยิ่งหายาก เขามักถูกกล่าวหาอยู่เรื่อยว่าเป็นผู้ชายคาสโนว่าความจริงแล้วผู้หญิงทุกคนที่ฟีฟ่าเอาล้วนเป็นฝ่ายเข้าหาเขาทั้งนั้นชายหนุ่มไม่เคยที่จะเข้าหาใครเลย

"ก็จริงแต่กูไม่ได้แคร์สายตาคนอื่นขนาดนั้นหรอก" ฟีฟ่าตอบแค่นั้นก็เดินลงมาจากเครื่องบินตอนนี้ผู้โดยสารอยู่ในสนามบินกันหมดแล้วที่ตรงนี้เลยไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่มีเพียงบุคลากรของสายการบินซึ่งพวกเธอก็ยืนมองเขาอยู่

ร่างหนาไม่ได้สนใจมองกลับเลยแม้แต่น้อยฟีฟ่ายืนรอรถยนต์ของตนเองที่รอให้คนขับมาให้แต่ในตอนนั้นเองก็มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือเป็นไทเกอร์พ่อของเขาที่โทรมา

"ป๊าโทรมามีไร" ฟีฟ่ากรอกเสียงผ่านปลายสายโดยไม่ใส่ใจนักสายตาของเขาที่มองผ่านแว่นกันแดดสีดำก้มมองนาฬิกาข้อมือเพราะต่อจากนี้ชายหนุ่มมีนัด

(มาหาป๊าที่บริษัทป๊ามีเรื่องจะคุยด้วย)

"ผมพึ่งบินกลับมาเหนื่อยๆ ให้พักก่อนไม่ได้รึไง”

(ไม่ได้)

“โอเคงั้นผมจะรีบไปหาป๊า” ฟีฟ่าตอบแค่นั้นก็กดตัดสายทันทีเป็นจังหวะเดียวกันกับคนที่ขับรถมาจอดตรงหน้าให้ ชายหนุ่มรับกุญแจแล้วสอดตัวเข้าไปนั่งข้างในก่อนจะถอยออกมาแล้วเหยียบคันเร่งเลี้ยวออกจากบริเวณนั้นเพื่อทะยานสู่ถนนใหญ่ ฟีฟ่าขับมาไม่นานก็มาถึงบริษัทเขารีบตรงดิ่งไปที่ห้องทำงานขอบไทเกอร์ทันที

“มาจนได้นะตัวดี” พอเปิดประตูเข้ามาเท่านั้นแหละก็เจอเข้ากับไทเกอร์ยืนกอดอกมองลูกชายตัวเองตาเขม็ง

“สรุปป๊ามีเรื่องอะไร” เขาถามกลับอย่างไม่ใส่ใจนักแล้วเดินมาทิ้งตัวเอาขาพาดกันบนโซฟาเหมือนไม่ได้เดือดร้อนอะไร

“ไปก่อเรื่องอะไรที่สนามบิน”

“ผมก็แค่แลกไฟล์กับกัปตันไฟล์นั้น”

“รู้ไหมว่าการที่แกแอบไปบินที่สนามบินมันทำให้ทุกคนอลเวงกันหมด บุคลากรสาวๆ ทางการบินไฟล์นั้นและทุกคนต่างขาดไฟล์กันจ้าละหวั่น” พูดจบไทเกอร์ก็ทิ้งรายงานการขายไฟล์ที่ฟีฟ่าบินลงบนโต๊ะด้วยอารมณ์ฉุนเฉี่ยวมันทำให้ชายหนุ่มต้องยกมือขึ้นนวดกุมขมับแล้วถอนหายใจออกมา

“การที่ผมแลกไฟล์กับกัปตันคนอื่นมันไม่ผิดนิครับ กัปตันได้เงินผมได้ไปบินแฟร์ๆ กันแต่บุคลากรคนอื่นป๊าควรจะจัดการเองเพราะมันไม่ใช่ความผิดผม อ๋อ ไม่งั้นป๊าคงต้องให้ผมเอาปิ๊บคลุมหัวตอนไปสนามบินก็ดีเหมือนกันนะครับเพราะสาเหตุจากเรื่องนี้เพราะลูกชายของป๊าคงหล่อเกินไป” พูดจบร่างหนาที่ยังอยู่ในชุดนักบินอยู่ก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปยังประตูท่าทางนั้นมันทำให้ไทเกอร์หมดความอดทนจนต้องสบถออกมา

“ฟีฟ่า!!” แต่การที่ไทเกอร์ทำแบบนั้นก็ไม่ทำให้ฟีฟ่าหันกลับมาได้เหมือนเดิมแล้วร่างหนาก็เดินออกจากห้องไปพร้อมกับเสียงประตูดัง

____________________

ดูความกวนประสาทของลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ใครจะมากำราบนายได้นะฟีฟ่า?

ฟีฟ่า : เป็นลูกเจ้าของสนามบินเอกชน ซึ่งสนามบินมีทั้งของรัฐบาลและเอกชนนะคะ

พระเอกของเราอายุในเรื่องปกติยังเรียนอยู่ซึ่งเป็นกัปตันไม่ได้ แต่ในเรื่องคือนางชอบแลกไฟล์และชินกับการขับเครื่องบินมาตั้งแต่เด็กฝีมือเลยเทียบเท่ากับนักบินได้เลย~~~~

แลนดิ้ง = เครื่องบินกำลังลงจอดตามศัพท์ของการบิน (ซึ่งมีคำที่ใช้แรกแทนอีก)

****หากข้อมูลผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะค่าา