ประกาศครั้งที่หก ความจริง [1/3]

ประกาศครั้งที่หก

ความจริง [1/3]

ข้อความจากคนไม่รู้จักส่งมาอีกแล้ว...

“มันส่งมาอีกแล้วเหรอมุก ฉันขออ่านหน่อยได้ป้ะ”

ฉันกะพริบตาเร็ว ๆ เพื่อไล่หยาดน้ำตาที่กำลังจะไหล จากนั้นก็ส่งยื่นมือถือให้น้ำตาลอ่านข้อความที่เพิ่งถูกส่งมาเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้า

ข้อความจากคนที่ไม่มีแม้แต่ชื่อ รูปภาพ หรือแม้กระทั่งร่องรอยให้ตามตัวสักนิด และครั้งนี้มันไม่ใช่ข้อความธรรมดา ทว่ามันกลับมีรูปภาพที่ส่งมายืนยันอีกด้วย

MESSAGE – Unknown (4)

: ฉันรู้นะว่ามันเชื่อได้ยาก

: แล้วที่ฉันเตือนก็เพราะฉันไม่อยากให้เธอต้องตกเป็นเหยื่อของมันอีกคน

: -ส่งรูปภาพ-

: ภาพนี้เพิ่งถ่ายเมื่อวาน หวังว่ามันคงจะทำให้เธอฉลาดขึ้น

และภาพที่คนในแชตส่งมานั้นเป็นภาพที่พี่เนย์กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีผู้หญิงคนหนึ่งที่นอนหนุนเกยที่แผ่นอกของเขา มันเป็นอิริยาบถที่เขากำลังหลับสบาย และภาพที่ออกมานั้นก็คงเป็นตอนที่พี่เนย์ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกแอบถ่าย

แน่นอนว่าภาพที่ส่งมานั้นชัดเจนทุกอย่าง การที่คนคนหนึ่งจะตัวติดแนบชิดถึงขั้นนอนบนเตียงเดียวกัน แถมยังนอนกอดก่ายแบบนั้นจะต้องมีสถานะที่ลึกซึ้งกันมากแน่นอน แต่สิ่งที่ฉันยังหาคำตอบไม่ได้นั้นก็คือภาพที่ส่งมานั้นถ่ายตั้งแต่ตอนไหน

บางทีอาจจะเป็นภาพเก่ากับคนเก่าของเขาก็ได้ใครจะรู้ ฉันไม่ได้หลงคนของตัวเองจนหน้ามืดตามัวหรอกนะ แต่ฉันก็ไม่อยากจะปรักปรำใครโดยที่ยังไม่มีหลักฐาน แล้วยิ่งคนคนนั้นเป็นแฟนของฉันอีก หากว่าฉันคิดไปเองและยกเรื่องนี้ขึ้นมาหาเรื่อง ฉันก็คงไม่ต่างจากคนงี่เง่าไร้เหตุผลคนหนึ่ง

“แรงเหมือนกันนะเนี่ย แต่ฉันว่าแกอย่าเพิ่งคิดมากเลยมุก มันอาจจะเป็นรูปในอดีตก็ได้ อาจจะเป็นรูปของแฟนเก่าเขาที่แอบถ่ายไว้อะ” น้ำตาลบอกให้กำลังใจแต่สีหน้ากลับเป็นกังวลไม่ต่างกัน

“แกคิดว่าใครเป็นคนส่งมา คือฉันไม่รู้เลยว่าจะต้องทำไงต่อ ไม่รู้ว่าคนที่ส่งมามันตั้งใจจะเตือนกันหรือว่าขู่ให้ฉันเลิกกับพี่เนย์กันแน่”

ฉันไม่รู้เลยว่าจุดประสงค์ที่คนคนนี้ส่งข้อความมาหากันเพื่ออะไร ตอนแรกฉันก็คิดว่าหวังดี แต่จากที่อ่านข้อความมันก็เหมือนเป็นการตักเตือนให้ฉันเลิกยุ่งกับพี่เนย์มากกว่า

อย่างวันนี้ฉันยังคงคบหากับพี่เนย์อยู่ซึ่งมันก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วหลังจากที่ฉันได้รับข้อความ ตอนนั้นยอมรับเลยว่าฉันตกใจและมองพี่เนย์เปลี่ยนไป แต่พอลองคิดทบทวนดูแล้วก็ตระหนักได้ว่าฉันไม่ควรเชื่อคนอื่นไปมากกว่าแฟนของตัวเอง

ดูจากการกระทำของพี่เนย์แล้วเขาไม่ได้มีท่าทีเปลี่ยนไปหรือทำอะไรให้ฉันสงสัยเลย เขาแสนดีและน่ารักเหมือนเดิม ทว่าวันนี้ฉันกลับได้รับข้อความอีกครั้ง มันเลยทำให้ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าคนที่ส่งมานั้นอยากจะให้ฉันเลิกกับพี่เนย์ไม่ใช่ความหวังดีหรือเป็นห่วง

“ฉันว่าเป็นแฟนเก่าพี่เนย์อะ เขาอาจจะหึงก็ได้นะ เขาก็เลยส่งมาขู่แกให้เลิกไง ต้องใช่แน่ ๆ”

“อืม ก็เป็นไปได้นะ” คนที่มีภาพอยู่บนเตียงกับพี่เนย์แบบนี้ก็คงต้องเป็นคนที่เคยลึกซึ้งกับเขานั่นแหละ

แต่ที่ฉันสงสัยมากที่สุดก็คือคนคนนั้นคืออดีตหรือว่ายังคงเป็นปัจจุบันกันแน่

“มานั่งทำไรตรงนี้อะ นั่งด้วยได้ป้ะ”

ฉันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อเสียงคุ้นเคยดังขึ้นใกล้ ๆ และก็ไม่ได้มาแค่เสียงอย่างเดียวเพราะพื้นที่ว่างข้างกายก็ถูกถ่ายเทน้ำหนักลงมาโดยไม่ทันตั้งตัว

“ติณณ์! ตกใจหมดเลย ทำไมชอบมาเงียบ ๆ นักนะ” ฉันเอ่ยเสียงเข้มทำหน้าดุ ติณณ์ชอบมาเงียบ ๆ แบบนี้ทุกครั้ง คำพูดเหมือนเป็นการขออนุญาตแต่การกระทำมันไม่ใช่ เพราะเขาทิ้งตัวนั่งลงมาโดยที่ฉันและน้ำตาลไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำ

“ขวัญอ่อนอะไรขนาดนั้น พี่ตาลยังไม่เห็นตกใจเลย”

“ตกใจเหมือนกันย่ะ แต่เราแค่ไม่มองพี่เอง” น้ำตาลแย้งขึ้น

“แล้วมานั่งทำไรกันตรงนี้อะ นึกว่าจะไปสิงสถิตอยู่ที่โดมซะอีก”

“ใช่คำว่าสิงสถิตเลยเหรอ เด็กบ้านี่! ถามจริงนะติณณ์...ไม่มีเพื่อนเหรอ ทำไมถึงชอบมานั่งกับมุกตลอดเลย รู้ว่ามุกเป็นพี่สาวเพื่อนสนิท แต่ก็ไม่คิดว่าเราจะสนิทกันขนาดนั้นนะ ถ้าบอกว่ามาจีบมุกพี่ก็เชื่อ” น้ำตาลตั้งแขนขึ้นและเกยคางกดสายตามองติณณ์ที่ฉันเดาไม่ค่อยออกว่ากำลังรู้สึกแบบไหน

“นั่นสิ มานั่งกับพี่ทุกเย็นเลย ไม่ไปเตะบอลหรือไง” ฉันถามด้วยอีกคน แต่ไม่ได้สงสัยในส่วนที่น้ำตาลถามหรอกนะเพราะฉันค่อนข้างชินชาแล้วกับการที่ติณณ์มาวอแวใกล้ ๆ จากที่นับรวม ๆ แล้วก็ปีกว่าได้ล่ะมั้งที่ฉันเจอหน้าเขาเกือบทุกเย็น แต่สงสัยแค่เรื่องเตะบอลมากกว่าเพราะปกติแล้วติณณ์มักจะอยู่เตะบอลกับน้องฉันและองศาอยู่ตลอด แต่ช่วงหลังมานี้เขามานั่งอยู่กับฉันแทบทุกเย็น พอพี่เนย์เล่นบาสเสร็จติณณ์ถึงขอตัวกลับ

“เพื่อนไม่คบแล้ว น้องเราน่ะตัวดี มันชอบทำหน้ารำคาญใส่ อะไรก็ไม่รู้” ติณณ์ทำหน้าหงุดหงิด ปากก็บ่นมุบมิบถึงน้องชายฉันที่ฟังไม่ค่อยได้ศัพท์เท่าไหร่

“มาว่าน้องคนอื่นให้พี่สาวเขาฟังอีกนะ” ฉันส่ายหน้าระอาและบอกออกไปอย่างไม่จริงจังนัก ไม่ได้ถือสาอะไรหรอกเพราะติณณ์ชอบบ่นไปเรื่อยอยู่แล้ว