ประกาศครั้งที่สาม หมดความอดทน [3/3]

ประกาศครั้งที่สาม

หมดความอดทน [3/3]

“นี่เธอขโมยของเพื่อนเหรอนิดา แล้วยังกล้าทำร้ายเพื่อนอีก” ครูฝ่ายปกครองหันไปถามกับนิดาอีกครั้ง พอได้ยินคำอธิบายจากม่านมุกน้ำหนักความเชื่อก็ถ่ายเทไปได้ง่าย ๆ

“นะ...หนูเปล่า หนูแค่...”

“หนูยอมรับนะคะครูว่าหนูด่าจริง ๆ หนูยอมรับค่ะว่าผิด แต่นิดาก็เป็นหัวขโมยจริง ๆ นี่คะ สิ่งที่หนูพูดล้วนเป็นสิ่งที่นิดาทำจริงทุกอย่าง นิดาเป็นหัวขโมยจริง ๆ! นี่ยังไม่รวมเรื่องอื่นที่หนูโดนกลั่นแกล้งนะคะ หนูยอมมาตลอดเพราะไม่อยากมีปัญหา แต่ตอนนี้หนูทนไม่ไหวแล้วค่ะ รบกวนคุณครูช่วยจัดการให้หนูด้วยนะคะ เพื่อนแย่ ๆ แบบนี้หนูรับมือไม่ไหวจริง ๆ”

“อีมุก! อีบ้านนอก อี...”

นิดาแผดเสียงตวาดทั้งที่ดวงตาแดงก่ำ ม่านมุกตั้งใจเน้นคำว่าหัวขโมยเพื่อยั่วยุโทสะของเพื่อนให้เผยธาตุแท้ออกมา และเมื่อเป็นดังหวังมุมปากก็หยัดหยันอย่างคนมีชัยพร้อมกับการเลิกคิ้วยียวนเหนือกว่า

ภาพลักษณ์ของม่านมุกที่คนอื่นเห็นมักจะเป็นคนนิ่ง ๆ ไม่มีพิษมีภัย ออกจะเป็นคนเรียบร้อยด้วยซ้ำ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าอีกมุมหนึ่งเธอเองก็มีมุมร้ายกาจแบบนี้เหมือนกัน

ทว่าเธอไม่อยากหยิบมันมาใช้สักเท่าไหร่นัก แต่ในเมื่อเกินขีดความอดทนเธอก็ไม่คิดจะปล่อยผ่านอีกต่อไป

“หยุดเลยนะนิดา! ต่อหน้าครูแท้ ๆ เธอยังกล้าทำอีก ครูคงต้องโทรแจ้งผู้ปกครองของเธอให้ทราบเรื่องแล้วล่ะ!”

“ฮึก...ไม่นะคะครู อย่าบอกที่บ้านหนูเลยนะ”

“บอกเถอะค่ะครู พ่อกับแม่นิดาจะได้รู้ว่ามีลูกเป็นหัวขโมย!” ม่านมุกใส่ไฟต่อ เธอไม่มีทางยอมให้เรื่องนี้จบลงเพียงแค่ไกล่เกลี่ยแน่

อย่างน้อย ๆ นิดาก็ต้องถูกลงโทษตามกฎของโรงเรียน หากจะให้ดีก็ควรแจ้งพ่อแม่ด้วยว่าลูกนิสัยแย่แบบนี้

“อีมุก อีชั่ว อีบ้านนอก!”

“หยุดได้แล้ว! ในเมื่อไม่สำนึกครูก็คงต้องลงโทษเธอ แล้วก็รวมถึงเพื่อน ๆ เธอด้วย จดรายชื่อให้หมดเลย แล้วก็โทรแจ้งผู้ปกครองด้วย!” เสียงเหี้ยมเกรียมหยุดทุกการกระทำของทุกคนในห้องได้ทั้งหมด

คู่กรณีที่มีเรื่องกับม่านมุกสี่คนต่างก็ส่งสายตาเดือดดาลมาให้เธอกันทั้งนั้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัว ซ้ำยังยักคิ้วยียวนส่งกลับไปราวกับคว้าชัยชนะได้สำเร็จ

คราวนี้ทุกอย่างประจักษ์แก่สายตาแล้วว่านางสาวม่านมุกที่ใครต่อใครต่างก็คิดว่าเป็นเด็กบ้านนอกไม่ทันคน แท้จริงแล้วร้ายกาจไม่ต่างจากตัวร้ายในละครเลย!

“นั่นมันเพื่อนองศาไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมาอยู่นี่ล่ะ” เพื่อนอีกคนที่เดินตามหลังออกมาเอ่ยกระซิบกันเบา ๆ เมื่อเห็นว่าองศาก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน

องศาค่อนข้างเป็นที่พูดถึงเนื่องจากมีผลการเรียนดีเยี่ยมและเป็นตัวแทนการแข่งขันของโรงเรียน รวมถึงฐานะและหน้าตาที่โดดเด่นกว่าใคร นี่จึงเป็นเห็นผลที่คนส่วนมากต่างก็รู้จักเขา

“ติณณ์ ทำไม...” และอีกหนึ่งเสียงที่ดังมาจากทางด้านหลังเอ่ยขึ้นแผ่วเบา

ม่านมุกหันมองด้วยความแปลกใจ ไม่คิดว่าเพื่อนร่วมห้องของตัวเองจะรู้จักเพื่อนสนิทของน้องชายด้วย

“หรือว่าเป็นพวกของอีมุกมัน”

“เอ๊ะ...แต่ม่านเมฆเพื่อนองศาเหมือนจะเป็นน้องชายของอีมุกมันนะ” เพื่อนอีกคนหนึ่งเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าชื่อของทั้งสองคนคล้องกัน ทั้งนามสกุลที่ปักบนเสื้อก็เป็นเครื่องยืนยันให้เข้าใจอะไรมากขึ้น

“คนพวกนี้เหรอที่แกล้งมุกอะ” ติณณ์กดสายตามองไล่ไปทีละคนด้วยความเรียบนิ่ง

“ไหนแกบอกว่ามันมาจากบ้านนอกไง ทำไมมันรู้จักกับองศาได้ นิดาไหนแกบอกว่า...”

“หุบปากสักที! ฉันรำคาญ”

“ไปกันเถอะ อย่าไปสนใจเสียงน่ารำคาญเลย” ม่านมุกบอกกับสามหนุ่มตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังทำหน้าระอากับเพื่อนร่วมห้องของเธอที่เผยธาตุแท้จนหมด

“แล้วพี่น้ำตาลอะ” ม่านเมฆถามถึงเพื่อสนิทเพียงคนเดียวของพี่สาว

“อยู่บนห้อง ครูเขาให้มาที่ห้องกิจการแค่คนที่มีเรื่องน่ะ”

“แล้วพี่มุกไม่กลับขึ้นไปเรียนเหรอ” องศาถามต่อ

“เหลืออีกสิบนาทีก็จะหมดคาบแล้ว ไม่ขึ้นไปหรอก นี่ก็ว่าจะส่งข้อความบอกน้ำตาลอยู่ว่าจบเรื่องแล้ว”

“แล้วนี่ไม่เป็นไรแน่นะ ครูเขาว่าไงบ้าง” ม่านเมฆยังคงไม่คลายความกังวล สีหน้าของเขาฟ้องชัดถึงความเป็นห่วงในตัวพี่สาว

“นั่นดิ เล่าให้ฟังหน่อยมันเกิดไรขึ้นอะมุก”

“ไปกินนมปั่นกันพี่เลี้ยงเอง เดี๋ยวเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังด้วยโอเคไหม” หญิงสาวดึงแขนน้องชายให้เดินตามมาด้วยกัน ส่วนติณณ์และองศาก็รีบก้าวมาติด ๆ เพราะต่างก็อยากรู้กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“ติณณ์สั่งสองแก้วเลยนะ!”

“ผมเอาแก้วเดียวพอพี่มุก ขอแค่เล่าให้ฟังก็พอว่าเกิดไรขึ้น” องศาเสนอหน้าเข้ามาแจม ไม่ได้ขอเบิ้ลสองแก้วแต่ขอใส่ใจเรื่องราวต่างหาก

“ได้เลยเด็ก ๆ ตามพี่มาเลย วันนี้พี่สะใจมาก จะคนละสองแก้วก็ไม่หวั่น!” ม่านมุกฉีกยิ้มร่าและเดินฮัมเพลงไปด้วย สีหน้าแช่มชื่นมีความสุขไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งถูกเรียกเข้าห้องกิจการเรื่องทะเลาะวิวาทเลยสักนิด

ม่านเมฆที่เห็นแบบนั้นก็ส่ายหน้าระอา เวลาที่พี่สาวเขาสวมบทนางร้ายเมื่อไหร่เป็นต้องเสียเงินเปย์คนอื่นตลอด