ประกาศครั้งที่สี่ รุ่นพี่สุดฮอต [1/3]

ประกาศครั้งที่สี่

รุ่นพี่สุดฮอต [1/3]

มีเด็กเห่อชุดมอปลายหนึ่งอัตรา!

“มุกว่าติณณ์หล่อขึ้นป้ะ แล้วไอ้เข็มนี่ติดฝั่งไหนนะ ซ้ายหรือขวา” ติณณ์หมุนรอบตัวเองครั้งที่สิบแปด อวดร่างกายตัวเองที่สวมใส่ชุดนักเรียนมอปลายทั้งที่มันแทบไม่ต่างจากชุดมอต้นเลยสักนิด

ตอนนี้ติณณ์ขึ้นชั้นมัธยมที่สี่แล้ว ส่วนม่านมุกก็อยู่ชั้นมัธยมที่ห้า แต่พี่ที่อยู่มอปลายแล้วมาหนึ่งปีอย่างเธอก็อดที่จะตื่นเต้นไปตามอาการเห่อของใหม่ของคนตรงหน้าไม่ได้เหมือนกัน

“ติดฝั่งขวา ฝั่งเดียวกับตัวย่อโรงเรียน”

“มุกติดให้หน่อย” ติณณ์ยื่นเข็มกลัดประจำโรงเรียนให้กับคนรุ่นพี่ ทั้งยังย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ความสูงอยู่ในระดับเดียวกันกับเธอ

ม่านมุกบ่นมุบมิบลำพังแต่สุดท้ายก็ยอมเพราะก่อนจะออกจากบ้านเธอก็เพิ่งดูแลความเรียบร้อยให้กับน้องชายมาแล้วเหมือนกัน

รายนั้นไม่ได้เห่อออกอาการเท่ากับติณณ์ แต่ก็ดูออกว่าตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยทีเดียว

“ตอนนี้ดาวของติณณ์ย้ายมาอยู่บนปกแล้วนะ เป็นพี่มอปลายเหมือนมุกแล้วด้วย”

“อะไรจะขนาดนั้นฮะติณณ์ อยากเป็นพี่มอปลายขนาดนั้นเลย” หญิงสาวหัวเราะพลางส่ายหน้า ตั้งแต่รู้จักกันมาเธอมักจะได้ยินติณณ์พูดเรื่องนี้อยู่บ่อย ๆ

พูดบ้างล่ะว่าอยากขึ้นมอปลายไว ๆ บ้างก็บอกว่าผู้ชายมอปลายหล่อเด็กมอต้นตั้งเยอะ ส่วนเธอที่เป็นคนฟังก็ยังไม่เห็นข้อแตกต่างกันสักเท่าไหร่

“พี่สาวมอปลายสวยกว่าไง พี่มอปลายได้ไว้ผมยาว แถมยังผูกโบสีขาวด้วย สวยออก แบบนี้ไง” แบบนี้ที่ว่าก็คือโบบนเรือนผมของเธอ

นิ้วเรียวยาวของติณณ์เกี่ยวที่ปลายโบและลากไล้ลงมายังหางม้าที่ถูกมัดรวบไว้เรียบร้อยเป็นระเบียบ ในความคิดของติณณ์เขานิยามกับตัวเองว่าพี่สาวมอปลายคือดาวเด่น ก็เหมือนสาวมอต้นคนอื่น ๆ ที่ชอบส่องรุ่นพี่สุดหล่อนั่นแหละ ตัวเขาเองก็มีโมเมนต์แบบนั้นเหมือนกัน แล้วรุ่นพี่สาวสุดสวยในใจก็คือผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า

“เออจริงสิเนอะ มอต้นต้องตัดผมสั้นนี่นา ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเปลี่ยนกฎ ขนาดโรงเรียนในกรุงเทพฯ นะเนี่ยยังมีกฎบ้า ๆ แบบนี้อีก” พออีกฝ่ายพูดถึงเรื่องผมเธอก็อดที่จะแสดงความคิดเห็นไม่ได้

กฎของโรงเรียนนี้กำหนดให้นักเรียนหญิงมอต้นตัดผมสั้นที่มีความยาวไม่เกินปลายคาง ส่วนนักเรียนหญิงมอปลายสามารถไว้ยาวได้แต่ต้องมัดและผูกโบสีขาวให้เป็นระเบียบ

แค่เรื่องทรงผมเธอก็คิดว่ามาตรฐานแตกต่างกันแล้ว ขนาดเธอที่มาจากต่างจังหวัดห่างไกลความเจริญยังไม่มีกฎแบบนี้เลย หญิงสาวคิดในใจว่าเธอโชคดีมากที่ย้ายเข้ามาเรียนที่นี่แค่ช่วงมอปลายเท่านั้น

“ใช่ไหมล่ะ โคตรบ้าเลย กฎห่าเหวไรก็ไม่รู้ เพราะแบบนี้ไงติณณ์ถึงชอบส่องพี่มอปลาย”

“เจ้าชู้ตลอด!” หญิงสาวค่อนขอดส่งสายตาเขียวให้กับเพื่อนน้องชาย

“เจ้าชู้อะไรติณณ์ไม่เคยเลยสักครั้ง อย่ามากล่าวหากันนะคร้าบ” คนถูกกล่าวหาส่ายหน้าพัลวัน แต่น้ำเสียงและสีหน้าเจ้าเล่ห์แพรวพราวไม่ต่างจากเพลย์บอยตัวพ่อเลยสักนิด

“เราน่ะเจ้าชู้ตัวพ่อเลยไม่ใช่หรือไง เมฆกับองศาเล่าให้พี่ฟังบ่อย ๆ ว่าเด็กนางรำคุยมาหมดแล้ว นี่ยังไม่รวมเด็กวงโยฯ นั่นอีก”

“มุกก็ไปเชื่อมัน ติณณ์ไม่เคยเจ้าชู้เหอะ คุยก็คุยทีละคน”

“เชื่อตายแหละ” ม่านมุกกลอกตาเป็นเลขแปด ไม่มีสักเศษเสี้ยวที่จะเชื่อในคำพูดนั้น

เธอเองก็เคยเห็นกับตาในความแพรวพราวของติณณ์ เวลาเดินไปไหนผู้หญิงก็มักจะส่งสายตาหรือไม่ก็ทักทายเขาตลอด บนโซเชียลก็มีแต่ผู้ติดตามที่เป็นผู้หญิง ลงรูปแต่ละทีมีแต่คนสวย ๆ มาคอมเมนต์เชิงจีบทั้งนั้น แล้วเจ้าตัวก็หยอดกลับหวานเชื่อมชนิดที่มดไต่ขึ้นไม่หวาดไม่ไหว

“ไม่เอาไม่หึงดิ ยังไงติณณ์ก็คุยกับมุกเยอะที่สุดนะ แถมยังตัวติดกับมุกมากด้วย” ไม่พูดเปล่ายังกระแซะตัวเข้ามานั่งจนไหล่ชิดกันเพื่อยืนยันอีกด้วย

“ไม่ต้องมาอ่อยเลย พี่ไม่หลงกลหรอก ไปหว่านเสน่ห์ให้สาว ๆ คนอื่นนู่นไป”

“ไปหลงกลทำไม มาหลงติณณ์นี่มาน่ารักกว่าเยอะ!” พูดพร้อมกะพริบตาปริบ ๆ ช่างออดอ้อนออเซาะและเอาใจอย่างถึงที่สุด

“ไม่ย่ะ! ขยับออกไปเลย เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิดหรอก พี่ไม่อยากโดนเขม่นจากสาว ๆ ของเรานะติณณ์”

“โอ๊ย...ง่วงจังเลย ขอซบหน่อยน้า ไหล่มุกนอนสบายมาก ขอซบตลอดชีวิตเลยได้เปล่า”

“ยังจะอ่อยอีก ขอบอกไว้เลยว่าไม่หลงกล! ขยับออกไปได้แล้วย่ะ!”

“ถ้ารู้ว่าเราอ่อย งั้นก็ช่วยบอกหน่อยว่าได้ผลไหม”

“ไม่!”

“ว้า...แต่ไม่เป็นไร ติณณ์มีความพยายาม”

“ขยับออกไปเดี๋ยวนี้มันหนัก!”

ติณณ์ทำหน้ามึนไม่สนใจการผลักไส เขาเอนศีรษะซบอิงกับไหล่มนของม่านมุกที่ไม่ว่าเธอจะดันออกห่างมากแค่ไหนก็ไม่สะเทือนแม้แต่นิดเดียว