บทที่ 3 ...เพื่อน...ของเพื่อน...

“อื้อ...! วิน...เสียวจังเลย อ๊าาาาห์! เสียว...อ๊าาาาาห์...”

“ไอซ์ครางเบาๆ เดี๋ยวยัยนั้นก็ตื่นหรอก...อื้อ!”

“อ๊าาาาห์! ก็มันเสียวนี่คะ...อ๊าาาาห์! เซ็กส์คุณดีจังเลยวิน...อ๊ะ! อ๊าาาาาห์...”

พรึ่บ!

เสียงครางกระเส่าที่ดังกระหึ่มปลุกให้ดวงตาคู่สวยเบิกโพลงขึ้นมา ก่อนที่เธอจะนิ่วหน้าเจ็บปวด เพราะอาการปวดหัวอย่างหนักที่แทรกเข้ามา หญิงสาวกวาดสายตามองไปโดยรอบ คิ้วสวยได้รูปนั้นขมวดเป็นปมเมื่อรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านหรือคอนโดของเธอ เพียงเท่านั้นร่างบางไร้เรี่ยวแรงก็ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว

เธอจับไปตามเนื้อตัวของตัวเองเพื่อเช็กความปลอดภัย ขณะเดียวกันก็รีบคว้ากระเป๋า สอดสายตามองไปทั่วห้อง เอียงคอคิดว่ามันคือที่ไหนแล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...

“อื้อ! อ๊ะ! วิน...ไอซ์ไม่ไหวแล้ว...เสียวจังเลย...อ๊าาาาาห์...!” เฌอร์นิ่วหน้าหันไปตามเสียงคราง ก่อนจะค่อยๆลุกจากโซฟาแล้วเดินไปแนบใบหูกับประตูห้องนอน

ปึก! ปึก! ปึก!

“อื้อ! ไอซ์...เสียวดีว่ะ...”

“อ๊าาาาห์...วิน...เสียวค่ะ...ลึกจัง...ลึกมากเลยวิน...อื้อ!”

คุณหมอสาวยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเมื่อแน่ใจว่าเสียงที่ได้ยินนั้นต้องเป็นเสียงของคนที่กำลังมีเพศสัมพันธ์ เธอส่ายหน้าไปมา...ก้มมองขนแขนที่ลุกสู้ รู้สึกสยดสยองแปลกๆ ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

“ฮึก! อะไรวะน่ะ!” หมอเฌอร์สูดลมหายใจเข้าปอดเมื่อเธอวิ่งมาถึงหน้าลิฟต์

“ฉันไปอยู่ห้องนั้นได้ยังไง? อี๋! สองคนนั้นมีอะไรกันทั้งๆที่มีฉันอยู่ด้วยเนี่ยนะ? ทำไปได้ยังไง?!” ระหว่างที่รอลิฟต์ เฌอร์ก็คิดย้อนเหตุการณ์ไปด้วย เธอจำได้ว่า...เธอมาทรุดตัวร้องไปที่หน้าลิฟต์ แล้วเธอได้เห็นชายหนุ่มกับหญิงสาวจูบกันอยู่...

“วิน...เหรอ?” ใช่...ผู้หญิงคนนั้นเรียกชายหนุ่มว่าวิน ซึ่งก็เป็นชื่อเดียวกับเสียงครางในห้อง อย่างนั้นก็แปลว่าสองคนในห้องก็คือสองคนในลิฟต์...

พรึ่บ!

จังหวะที่หมอเฌอร์กำลังคิดหนักอยู่นั้น ลิฟต์ก็เปิดออก...เผยให้เห็นลิปดาที่ยืนเคียงคู่กับลลิล แฟนสาวของเขา

“เฌอร์!”

“ลิป?! ลิล?!”

“ไอ้วินอยู่ไหน...มันทำอะไรเธอหรือเปล่า?” ลิปดาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเขารู้จักเพื่อนตัวเองดีว่าเป็นคนประเภทไหน

“วิน...ผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อนนายเหรอลิป?” เฌอร์จ้องหน้าเพื่อนอย่างงสงสัย

“ใช่ มันไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม? แล้วนี่มันเกิดเรื่องอะไรเฌอร์ ธันวามันทำอะไร...?!” หมอลิปดาเริ่มเดือดดาลเมื่อเอ่ยถึงธันวา เพราะเขาได้เห็นคลิปนั่นหมดแล้ว

“ไว้...ค่อยเล่าได้ไหม ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากเลย” หมอเฌอร์เม้มปากสนิทแน่น เธอไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็นเพราะเรื่องผู้ชายเลวๆคนนั้น

“ไม่เป็นไร...ไว้ค่อยเล่าก็ได้ เราไปกันเถอะ เธอดูไม่ค่อยดีเลยเฌอร์...” ว่าแล้วลลิลว่าเข้ามาโอบตัวหมอเฌอร์เข้าไปในลิฟต์ ขณะที่สายตาเศร้าหมองของเฌอร์นั่นเหม่อลอย จมดิ่งลงสู่ห้วงความคิด...

เหตุการณ์ก่อนที่หมอเฌอร์จะตื่นขึ้นมา

ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก เขาเพียงแปลกใจ...เพราะรู้สึกว่าคุ้นใบหน้าสวยอย่างบอกไม่ถูก นึกไม่ออกว่าเคยเจอเธอที่ไหน

“วินคะ” ไอซ์ซึ่งเป็นเจ้าของห้องเดินมานั่งเคียงข้างชายหนุ่ม ยื่นเบียร์กระป๋องเย็นเฉียบแก่เขา

“ขอบคุณ แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่หาเรื่องมาให้คุณ” นาวินเอ่ย แต่สายตายังคงจับจ้องหญิงสาวที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง

“คุณหาเรื่องที่ไหนล่ะ? ผู้หญิงคนนี้เอาเรื่องมาให้คุณต่างหาก แต่ดีแล้วนะที่คุณช่วยเธอไว้ ไม่อย่างนั้น...ป่านนี้ได้นอนหนาวอยู่ที่หน้าลิฟต์แน่ๆ” ไอซ์ยกยิ้ม วางมือบางลงที่หน้าขาของชายหนุ่ม

“ผู้หญิงคนนี้พักอยู่ห้องไหน คุณรู้ไหม?”

“ไม่รู้สิคะ...ฉันไม่เคยเป็นเธอมาก่อนเลย...แต่ชั้นนี้มันมีอยู่ไม่กี่ห้องเองนะ”

“คุณลองดูของพวกนี้หน่อย เผื่อจะมีอะไรที่บอกได้ว่าผมต้องพาเธอไปส่งที่ไหน” นาวินคว้ากระเป๋าของเฌอร์มาให้ไอซ์ดูข้าวของด้านใน

“มือถือค่ะ...ล็อกรหัสไว้...” ไอซ์ยื่นมือถือให้ของเฌอร์ให้นาวินดู เขารับมันมาไว้ในมือมันคือมือถือรุ่นที่ต้องสแกนใบหน้าถึงจะสามารถปลดล็อกได้ แต่หากเจ้าของหลับตาอยู่แบบนี้ ก็ไม่สามารถปลดล็อกได้

“กระเป๋าเงินค่ะ” ไอซ์หยิบกระเป๋าเงินมาเปิดออก ก่อนที่จะหยิบบัตรประจำตัวแพทย์ออกมาดู

“เธอเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลเวชชลธีค่ะ...” พอไอซ์พูดออกมาแบบนั้น นาวินก็ดึงบัตรไปดูทันที เพราะโรงพยาบาลเวชชลธี เป็นที่ทำงานของลิปดา เพื่อนสนิทของเขา

“ผมมีเพื่อนเป็นหมออยู่ที่นี่...เฌอร์มารี อย่างนั้นเหรอ?” เขาอ่านชื่อจริงของหมอเฌอร์ออกมาช้าๆ ก่อนที่จะมองหน้าเธออีกครั้ง

“มีคีย์การ์ดค่ะ...แต่เหมือนเป็นคีย์การ์ดของคอนโดอื่นเลยนะ...” ไอซ์ยื่นคีย์การ์ดให้นาวินดู

“แสดงว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่น่ะสิ...”

“แล้วเธอมาทำอะไรคะ? แล้วขึ้นมาชั้นลูกบ้านได้ยังไง...ถ้าไม่มีคีย์การ์ด” คำพูดของไอซ์ทำให้นาวินเริ่มวิเคราะห์ ภาพแรกที่เขาเห็นเธอ...หญิงสาวกำลังนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น เธอไม่ได้พักที่นี่...งั้นแสดงว่ามันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่นี่ ที่เป็นเหตุผลทำให้เธอร้องไห้

“วินคะ! ดูนี่สิ!” ไอซ์มีท่าทีตกตะลึงไม่น้อย รีบยื่นมือถือของตัวเองที่เปิดไลฟ์จากโซเชียลที่กำลังโด่งดังให้นาวินดู

“?!” ชายหนุ่มจ้องสิ่งที่เกิดขึ้นในไลฟ์ ดูเพียงไม่นานก็พอจะเดาออกว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขาออกจากไลฟ์นั่น กดเข้าไปดูโปรไฟล์ของเจ้าของไลฟ์ แล้วก็ได้รู้ว่า...เธอก็คือเฌอร์

“เธออกหักเพราะโดนแฟนนอกใจ...ว่าแล้ว...ไม่แปลกใจเลยที่เราเห็นว่าเธอร้องไห้” ไอซ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเห็นใจเฌอร์

“โง่น่ะสิไม่ว่า จะไปเสียน้ำตาให้ผู้ชายแบบนั้นทำไม...มีแฟนอยู่แล้วแต่กลับไปนอนกับคนอื่น...” นาวินแสยะยิ้มมองเฌอร์ไม่วางตา ถึงเขาจะมั่วผู้หญิงไปทั่ว...แต่เขาไม่เคยมีพันธะกับใคร เขาทำได้เพราะเขาโสด และเพราะเขาชอบที่จะทำแบบนั้น เขาถึงไม่คิดที่จะมีแฟนง่ายๆ เพราะสำหรับเขา...การมีแฟนมันทำให้ชีวิตหมดสนุก

“ฉันว่าเราควรพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลนะคะ อย่างน้อยที่นั่นก็เป็นที่ทำงานของเธอ” ไอซ์เสนอ แต่ในตอนนั้นเสียงมือถือของเฌอร์ก็ดังขึ้นมา ไอซ์อ่านชื่อที่หน้าจอก็ยิ่งตกใจ

“วินคะ...นี่มันชื่อของผู้ชายที่อยู่ในไลฟ์นี่คะ แฟนของเธอ...”

“แฟนเก่า...เธอบอกเลิกเขาไปแล้ว” ว่าแล้วนาวินก็คว้ามือถือของเฌอร์มากดรับสายนั้นทันที

[เฌอร์! ลบคลิปไลฟ์เดี๋ยวนี้! ตอนนี้มันเป็นเรื่องใหญ่แล้วนะ! ต้นสังกัดกำลังจะฉีกสัญญาของผม! นี่คุณจงใจจะทำให้ชีวิตของผมจบเห่จริงๆใช่ไหม?!!!] เสียงของธันวาตวาดดังอย่างคนเห็นแก่ตัว

“หึ! ก็นึกว่าจะโทรมาง้อหรือขอโทษ...ที่แท้ก็โทรมาโวยวายเพราะตัวเองกำลังเดือดร้อนสินะ!” นาวินยกยิ้ม ในใจก็กำลังสงสัยตัวเองว่าเขามาทำเรื่องแบบนี้ทำไม

[มึงเป็นใคร?!]

“กูเป็นใครไม่สำคัญหรอก...แต่มึงน่ะ มันหน้าตัวเมีย!”

[ไอ้สัด! มึงเป็นใครวะ! หมอลิปดาเหรอ?! มึงเป็นใคร?! เอามือถือไปให้เฌอร์เดี๋ยวนี้!]

นาวินกดตัดสายในทันทีเมื่อได้ยินชื่อหมอลิปดา...ผู้เป็นเพื่อนของเขา แสดงว่าผู้หญิงที่ชื่อเฌอร์คนนี้รู้จักกับเพื่อนเขาน่ะสิ...นั่นแปลว่าที่เขาคุ้นหน้าเธอ มันอาจเป็นเพราะเขาเคยเจอเธอตอนที่ไปที่โรงพยาบาลก็เป็นได้

“คุณไปพักเถอะ เดี๋ยวผมจะโทรตามให้เพื่อนที่เป็นหมอมารับผู้หญิงคนนี้ไป สองคนนี้เขารู้จักกัน” นาวินเอ่ยกับไอซ์

“ได้ไงล่ะคะ...เรารอให้เพื่อนคุณมารับเธอไปก่อนสิ หลังจากนั้นเราค่อยไปพักด้วยกัน...” หญิงสาวสอดสายตาเย้ายวน วางมือบนไหล่กว้างของชายหนุ่ม

“ยังมีอารมณ์อยู่อีกเหรอ?” เขาเลิกคิ้วถามเธอ

“อย่าบอกนะว่าคุณหมดอารมณ์แล้ว...เพราะเธอ?” ไอซ์ปรายตามองเฌอร์

“...” นาวินไม่ตอบ

“มาเถอะค่ะ...เดี๋ยวฉันปลุกอารมณ์ให้คุณเอง” หญิงสาวส่งสายตาเชื้อเชิญอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช

“งั้นเดี๋ยวผมโทรบอกเพื่อนก่อนแล้วกัน แล้วจะตามเข้าไป...”

“รีบตามมานะคะ” พอร่างงามเดินหายเข้าไปในห้องนอน ชายหนุ่มก็เดินออกไปที่ระเบียงห้อง จุดบุหรี่สูบแล้วกดมือถือโทรหาหมอลิปดา ผู้เป็นเพื่อนทันที

[อืม] รอสายอยู่ไม่นาน คุณหมอก็รับสายด้วยคำสั้นๆตามสไตล์

“เฌอร์มารี เพื่อนมึงป่ะไอ้ลิป”

[เออ ทำไม? ห้ามจีบ ห้ามคั่ว เพื่อนกูมีแฟนแล้ว...]

“ไอ้เชี่ยนี่! มึงเห็นกูเป็นคนยังไงเนี่ย?”

[เป็นคนเหี้ยไง...เฌอร์ทำไม บอกมา...]

“นี่มึงยังไม่เห็นคลิปไลฟ์ของเพื่อนมึงอีกเหรอ?”

[จะเอาเวลาไหนไปเห็น วันนี้กูเข้าออกห้องผ่าตัดทั้งวัน]

“เอาเป็นว่ามึงไปดูคลิปก่อนก็แล้วกัน...ดูจบแล้วก็มารับเพื่อนมึงด้วย เดี๋ยวกูลงโลเคชั่นไปให้...ไม่ต้องรีบนะ ขอเวลากูสักชั่วโมง” นาวินเอ่ยกับเพื่อนเพียงเท่านั้นก็กดตัดสาย ก่อนที่จะส่งโลเคชั่นพร้อมเลขห้องเลขชั้นไปให้ แล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง ตรงเขาไปในห้องนอนของไอซ์ทันที