31

“วันก่อนเพิ่งเจอกับคุณภูไม่นึกไม่ฝันว่าจะแต่งงานตัดหน้าผมเสียได้ สงสัยเป็นเพราะเจ้าสาวน่ารักอย่างนี้นี่เล่าถึงได้ใจร้อนนัก” พ่อเลี้ยงสัพยอกพลางเอ่ยชื่นชมเจ้าสาวของภูผาสายตาแพรวพราวตามความเคยชินของเขาที่มักเก็บอาการกับสาว ๆ สวย ๆ ไม่ค่อยอยู่

“เวลาการันตีรักแท้ไม่ได้นี่ครับเมื่อเจอคนที่ใช่ก็จะมัวรออะไร.....ว่าแต่พ่อเลี้ยงเถอะเล่นชมคนอื่นต่อหน้าว่าที่เจ้าสาวระวังนะครับ...” ภูผาถามยิ้ม ๆ พลางปรายตามองอดีตคนรักเพียงแวบเดียว.......กิตติศัพท์ความเจ้าชู้ของพ่อเลี้ยงศรันย์ใคร ๆ ก็รู้บรรดาเมียเล็กเมียน้อยเต็มบ้านราวกับฮาเร็มจะเป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิงคนนี้ คนที่กล้าตัดความสัมพันธ์เจ็ดปีกับเขาอย่างเลือดเย็นที่สุดเพื่อจะเลือกพ่อเลี้ยงศรันย์....ภูผายอมรับว่ายังรู้สึกปวดแปลบอยู่บ้างเมื่อมาเห็นคาตาแบบนี้ แต่ก็ไม่ใช่ความรู้สึกอาลัยอาวรณ์เหมือนกัน มันบอกไม่ถูกหรือจะแค้นที่โดนหักหลังก็ไม่ใช่เสียทีเดียว...ช่างแม่ง ! จะเป็นเพราะอะไรก็ช่าง.....ในที่สุดชายหนุ่มก็พยายามปัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หญิงไม่ถือ” คุณหญิงแสงดาวบอกเสียงหวานทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มหัวเราะร่า.....โอบกอดรั้งเอวคอดของว่าที่เจ้าสาวเข้าหาอย่างถูกใจ แต่กอหญ้าเห็นสีหน้าไม่ค่อยพอใจที่ฉายออกมาแต่เพียงแป๊บเดียวก็เปลี่ยนเป็นเรียบเฉยติดจะเย็นชาด้วยซ้ำ.......จำได้แล้ว ! ผู้หญิงคนนี้เองที่หักอกพี่ภู ต้องใช่แน่ ๆ ......

“กลับกันเถอะค่ะ เราจะต้องเข้าไปธุระกันอีกหลายที่นะคะ” หญิงสาวไม่อยากยืนปั้นหน้าต่อแม้แต่นาทีเดียว

“โอว...จริงสิทูนหัวผมเกือบลืม...ขอตัวก่อนนะครับเอาไว้เจอกันวันงาน....” พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่โอบประคองว่าที่เจ้าสาวออกไปจากร้านทันทีที่ร่ำลากันเสร็จสรรพ

“พี่ภู.......” กอหญ้าสะกิดพลางเรียกเบา ๆ เมื่อเห็นชายหนุ่มยืนนิ่งมองตามคนทั้งคู่ไม่ละสายตา

“พี่ภูววววววว.....” คราวนี้นอกจากเรียกแล้วยังจิกปลายเล็บลงไปเบา ๆ หวังให้เขาได้สติ

“โอ๊ะ ! เล่นอะไรไอ้หญ้า” ชายหนุ่มสะดุ้ง

“พี่ภูเหม่ออ่ะ...ไม่เป็นไรนะคนดีเสียใจก็มาซบอกไอ้หญ้า หญ้าจะซับน้ำตาให้พี่ภูเอง” หญิงสาวตบอกอย่างคนใจกว้าง สงสารเหลือเกินคงจะเจ็บน่าดู...โถววว...... ! ทูนหัวของหญ้า....

“เพ้อเจ้อ....แล้วนี่ยังไงเนี่ย ผ้าผ่อนรุ่มร่ามจะไปไหน” ภูผาเปลี่ยนเรื่องทันที....ยัยเด็กสู่รู้...เออ...รู้ได้ไงวะ เขาขี้เกียจอธิบายเรื่องราวทั้งหมด รู้สึกว่ากอหญ้าน่าจะเข้าใจบางอย่างผิดไป แต่เมื่อหล่อนดูไม่เดือดร้อนก็ช่างมันเถอะต่อไปนี้คงไม่ต้องเจอกันบ่อย ๆ อีกแล้ว

“หญ้าจะให้พี่ภูช่วยดูว่าชุดนี้ใช้ได้ไหมคะ หรือว่าโป๊ไป” หญิงสาวก้มมองตัวเอง พลางเอี้ยวตัวให้อีกฝ่ายดูชัด ๆ ก่อนจะหันกลับมาจ้องหน้าตาแป๋ว

“กล้าใส่เดินลงมาถึงนี่จะโป๊หรือไม่โป๊ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะมั้ง” น้ำเสียงเข้มขึ้นเมื่อมองลาดไหล่เปิดเปลือยเผยผิวเนื้อนวลผ่องเนียนละมุนมิหนำซ้ำเนินเนื้อหน้าอกหน้าใจยังพุ่งล้นขึ้นมาชวนจินตนาการไม่รู้ว่าเอาอะไรดันเข้าไป..... อย่างนี้นี่เล่าไอ้พ่อเลี้ยงชีกอถึงได้ทำท่าทางกรุ้มกริ่มแบบนั้นคิดแล้วมันอดหงุดหงิดขัดใจไม่ได้.....เป็นเด็กเป็นเล็กหัดแต่งตัวเซ็กซี่….อืม...แต่ก็ไม่เล็กนะ......

“อ้าว !” กอหญ้าหน้าเหวอ อยู่ ๆ ก็โดนเหวี่ยงใส่ สงสัยเสียใจจนเพี้ยน ไม่เป็นไรจ้า...หญ้าทนด้ายยยยย........

หลังจากตกลงเรื่องชุดแต่งงานกันได้อย่างง่ายดายทั้งคู่ใช้เวลาอีกนิดหน่อยเพื่อให้ทางร้านเก็บรายละเอียดอีกเล็กน้อยก็เป็นอันเสร็จสิ้นภาระกิจ

“ป่ะ....ไปห้างกัน” ภูผารู้ตัวว่าหงุดหงิดไม่มีเหตุผล จึงได้กอดคอพากอหญ้าออกจากร้านมุ่งหน้าสู่ห้างสรรพสินค้าตามที่คุณชายปฐวีบอกเอาไว้เป็นผลให้อีกฝ่ายยิ้มแก้มแทบแตกถึงจะดูไม่ค่อยหวานแต่ก็ได้ใจไอ้หญ้าไปเต็ม ๆ

ณ ห้างสรรพสินค้า

“เดี๋ยวให้คุณนพมาศพากอหญ้าไปเลือกเสื้อผ้าก็ได้ นายนั่งรอที่นี่แหละฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” คุณชายปฐวีสั่งเลขาสาวใหญ่ที่อยู่ยั้งยืนยงแม้จะเคยหยุดพักไปเป็นปีแต่ในที่สุดก็ขอกลับมาทำงานที่นี่อยู่ดีเพราะเหงา

“ด้วยความยินดีค่ะ...ไว้ใจนพมาศได้เลยค่ะคุณภูผา เมื่อครั้งคุณบัวบูชาก็ดิฉันนี่แหละเป็นคนจัดการให้” คุณเลขาสาวใหญ่ยืดอกบอกอย่างภาคภูมิใจ

“ฝากด้วยนะครับ ไม่ต้องแต่งตัวให้หวานมากอย่าให้เป็นลิงเป็นค่างก็พอ” ภูผากำชับพลางยิ้มหยอกเย้าอย่างเอ็นดู

“พี่ภูอ่ะ” กอหญ้าใบหน้าร้อนผ่าว อยู่กับคนแปลกหน้ายังกล้าแซวแรงแบบนี้อีกหล่อนก็อายเป็นเหมือนกันนะ ไม่ไว้หน้ากันบ้างเลย

“วุ้ย ! คุณภูก็...คุณกอหญ้าออกจะน่ารัก มาค่ะเดี๋ยวพี่นพมาศจะจับแปลงโฉมให้ใครบางคนอึ้งตะลึงไปเลยค่ะ” สาวใหญ่ไม่ชอบใจผู้ชายตาฟาง มองยังไงให้สาวน้อยแสนสวยเป็นลิงเป็นค่างไปได้ถ้าไม่ใช่คุณภูผาน้องชายเจ้านายล่ะก็นพมาศโกรธจริง ๆ ด้วย

“ว่าไงไอ้ภู ได้ข่าวว่ารถไฟชนกันที่ร้านลองชุดหรือไง”

“พี่ชายจัดให้หรือไงถึงได้รู้ดีนัก” ลองว่าคุณชายถามแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องปกติแน่ แต่ก็ไม่ได้เกินความคาดหมายสักเท่าไหร่

“เฮ้ย ! อย่ามาปรักปรำ กูไม่เกี่ยว” แค่มีคนรายงานเท่านั้น เขาไม่ได้นัดวันเวลาให้ตรงกันเสียหน่อย ถ้าหม่อมแม่ล่ะก็ไม่แน่ รายนั้นยิ่งชอบพิสูจน์รักแท้อยู่ด้วย

“ก็ไม่มีอะไร แค่เจอเขามากับพ่อเลี้ยงศรันย์” น้ำเสียงราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ