25

หลังจากบัวบูชาทำหน้าที่ไปส่งแขกและกลับมาเรียบร้อยแล้วเหลือแต่บุคคลในครอบครัว เจ้าสัวเจียงผู้มีอาวุโสสูงสุดในบ้านจึงได้เอ่ยกับคู่แต่งงานใหม่หมาด ๆ ที่คงจะยังสับสนอยู่ไม่น้อย

“วันนี้ถือเป็นฤกษ์ดี ถึงไม่มีพิธีรีตองแต่ทั้งคู่ก็ถือว่าเป็นสามีภรรยากันเรียบร้อยแล้ว อากงขอให้มีความสุขมาก ๆ มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองครองคู่อยู่กันไปจนแก่เฒ่า” ผู้สูงวัยกล่าวให้พรด้วยรอยยิ้มและแววตาเปี่ยมสุข

“ขอบคุณครับอากง/ขอบคุณค่ะ”

“มีเมียแล้วนะภูผาอีกหน่อยก็ต้องมีลูกมีเต้า อากงว่าปลูกบ้านไว้ที่นี่สักหลังไม่ดีรึ......” เจ้าสัวเจียงเสนอในสิ่งที่เคยพูดกันแล้วแต่ครั้งนั้นภูผาปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรครับอากง ผมว่าจะปลูกใหม่ที่โน่นครับ”

“อย่างนั้นรึ...งั้นก็ตามใจแต่ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่มาได้เลยนะ” ผู้สูงวัยบอกหลานชายของเมียรักที่ล่วงลับ เขารักและเอ็นดูไม่ต่างจากเจ้าดินเลยสักนิด ทรัพย์สมบัติหรือก็แบ่งให้อย่างไม่น้อยหน้า

“ครับอากง ยังไงผมก็ต้องเอาเหลนมาฝากให้อากงช่วยสั่งสอนแน่นอนครับ” ชายหนุ่มพูดจาถนอมน้ำใจอากงถึงจะรู้ว่าท่านรักและเมตตาเพียงใดแต่คนอย่างภูผาก็เจียมตัวเจียมตนเสมอ.....

“ฮ่า...ฮ่า...ให้มันได้อย่างนี้สิ...อากงจะรอ” ผู้สูงวัยหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ถึงแม้จะอายุมากแล้วแต่ร่างกายและหัวใจยังกระชุ่มกระชวยก็เพราะเด็ก ๆ นี่แหละเหลน ๆ ทั้งสี่ลูกของแม่บัวกับพ่อดิน ช่วยต่ออายุคนแก่ได้หลายปีเชียวล่ะและถ้ามีลูก ๆ ของภูผากับกอหญ้ามาเพิ่ม เขามิอยู่เป็นร้อยปีเลยหรือคงมีวาสนาได้เห็นความเจริญของลูกหลานเป็นแน่

“ป้าต้องขอโทษด้วยนะที่เรียกพวกเราให้เดินทางมากันอย่างฉุกละหุกแบบนี้” ถึงเวลาที่หม่อมเนื้อทองจะได้อธิบาย

“ไม่เป็นไรหรอกครับหม่อมป้า ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณที่หม่อมป้าเป็นธุระจัดการให้ทุกอย่าง ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นหรือครับทำไมต้องเร่งรีบจดทะเบียนสมรสขนาดนี้ด้วย”

“ป้าไปดูฤกษ์มาน่ะสิ.... ท่านเจ้าคุณท่านว่าวันนี้ฤกษ์ดีที่สุด ดีกว่าวันที่กำหนดไว้แต่แรก ป้าก็เลยอยากให้จดทะเบียนกันเสียวันนี้แล้วค่อยฉลองตามกำหนดเดิม”

“อ๋อ...อย่างนี้เอง” ชายหนุ่มไม่แปลกใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าคนเป็นป้าให้ความสำคัญกับฤกษ์พานาทีเป็นที่สุด

“เป็นไงไอ้ภู มีเมียสายฟ้าแล่บแสบจริง ๆ” คุณชายปฐวีสัพยอกน้องชายที่ทำท่าจะเป็นจะตายเพราะถูกผู้หญิงทิ้งเมื่อไม่กี่วันก่อน จู่ ๆ วันนี้ก็มีเมียจดทะเบียนเรียบร้อยแล้วอีกต่างหาก

“พี่ดินอย่าแซวพี่ภูสิคะ...สงสารกอหญ้าอายม้วนแล้วนั่นน่ะ” บัวบูชาเห็นหญิงสาวนั่งก้มหน้าบีบเนื้อบีบตัวแลดูวิตกกังวลมาก ๆ

“เอ่อ...ความจริงหนู...” กอหญ้าอยากจะอธิบายว่าไม่มีอะไร ทุกอย่างเป็นเรื่องตกกระไดพลอยโจนตั้งแต่แรก แต่ภูผาเอื้อมมือไปจับมือบางบีบเบา ๆ เป็นเชิงห้ามไม่ให้พูด หญิงสาวจึงต้องปิดปากเงียบสนิทเพราะที่นั่งอยู่นี่ มีทั้งท่านเจ้าสัว หม่อมเนื้อทอง คุณชายปฐวีและคุณบัวบูชาแต่ละคนล้วนเป็นผู้มีพระคุณเปรียบเสมือนเจ้านายของกอหญ้าทั้งนั้น จู่ ๆ ต้องมาดองกันหล่อนเองรู้สึกว่าทำตัวไม่ถูกเอาเสียเลย

“เวลาไม่ได้ช่วยอะไร ถ้าใช่ก็จัดเลยสิครับคุณชาย.....” ภูผาพูดติดตลกแถมยังคิ้วให้อย่างภาคภูมิใจ

“โชคดีที่เป็นหนูกอหญ้า ถ้าเป็นคนอื่นป้าคงอกแตกตายกลัวว่าภูจะไปคว้าใครมาสุ่มสี่สุมห้าเพื่อประชดชีวิต” หม่อมเนื้อทองบอกอย่างนั้นทั้งที่รู้แก่ใจดีว่า ตัวเองนี่แหละที่จับหญิงสาวใส่พานยกให้มิหนำซ้ำยังเที่ยวอธิษฐานบนบานศาลกล่าวขอให้ทั้งคู่ลงเอยกันโดยไวหลังจากนี้คงต้องเดินสายแก้บนกันยกใหญ่เชียวล่ะ

“หม่อมป้าสบายใจได้ครับ คนนี้ผมมั่นใจ” ลำแขนแกร่งสอดเข้าเกี่ยวเอวดึงกอหญ้าที่นั่งตัวแข็งทื่อเข้ามาประชิดตัว...ไม่รู้จะเกร็งอะไรนักหนาแลดูสิ้นฤทธิ์หมดท่าไปเลยยัยตัวแสบ.....

กอหญ้ารู้สึกร้อนวูบวาบหล่อนเขินตัวแทบแตก ทั้งที่รู้ว่าไม่ใช่........นายภูเล่นละครเก่งชะมัดดูเป็นธรรมชาติมาก....กอหญ้าอดประหลาดใจไม่ได้ว่านอกจากดุ ขี้เก๊กปากไม่ตรงกับใจแล้วยังโกหกหน้าตายได้อีกต่างหาก........น่าทึ่งจริง ๆ

“เอาล่ะ...ไปทานกลางวันกัน ป้าให้คนเตรียมอาหารไว้เยอะแยะเลยเสร็จแล้วจะได้ไปพักผ่อนเดินทางกันมาแต่เช้าเพลียแย่ พรุ่งนี้ค่อยไปวัดตัวตัดชุดป้านัดที่ร้านไว้แล้ว” หม่อมเนื้อทองเห็นอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรให้สงสัย ทีแรกก็หวั่นว่ากอหญ้าจะไม่ได้รับความรักความเอ็นดูจากคนเป็นสามีเห็นทีจะไม่เป็นอย่างนั้นก็คลายใจ

หลังจากมื้ออาหารและนั่งพูดคุยย่อยอาหารกันพักใหญ่ หม่อมเนื้อทองจึงคะยั้นคะยอให้ทั้งคู่ขึ้นไปพักผ่อน.... ภูผาจึงจูงมือภรรยาหมาด ๆ เพื่อขึ้นมาบนห้องนอนของเขา และไม่แปลกใจเลยที่เห็นว่ามีการจัดแต่งใหม่ทั้งหมดจากโทนสีทึม ๆ กลายเป็นสีครีมสดใสต้อนรับคู่แต่งงานใหม่คงจะเป็นฝีมือใครไปไม่ได้นอกจากหม่อมป้า….ชายหนุ่มเห็นแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ไม่ใช่แม่แต่ก็เหมือนแม่เขารู้สึกรักผู้หญิงคนนี้มากจริง ๆ

“โอ้โหสวยมาก...สวยจริง ๆ เลยค่ะนายภู” กอหญ้ามองห้องหออย่างตื่นตาตื่นใจ ตั้งแต่เกิดมาหล่อนไม่เคยมีห้องนอนสวยขนาดนี้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นเตียงตั่งโต๊ะผ้าม่านผ้าปูสวยงามเข้าชุดกันไปหมด

“อืม....เห็นแล้ว”

“นายภู จะให้หญ้านอนที่นี่จริง ๆ หรือคะ ความจริงหญ้าลงไปนอนห้องเก่าก็ได้ค่ะ” หญิงสาวเหลือบมองกระเป๋าเสื้อผ้าสองใบทั้งของหล่อนและของนายภูผาที่ถูกนำมาวางเคียงกันแล้วอดเขินไม่ได้พอเขาปล่อยมือก็ให้รู้สึกว่ามันเกะกะไปหมดไม่รู้จะวางมือไม้เอาไว้ตรงไหน