21

“ขอโทษเป็นอะไรมากหรือเปล่า...มา ๆ ลุกไหวไหมให้พี่อุ้มไปที่รถดีกว่า” หมอทิวทำท่าจะทำอย่างที่พูดแต่หญิงสาวหดขาหนีพร้อมกับโบกไม้โบกมือห้ามเป็นระวิง

“ไม่ต้อง...ไม่ต้องค่ะ หญ้าไม่ได้เป็นอะไรแค่ตกใจนิดหน่อย”

หมอทิวมองสำรวจร่างกายและเห็นว่าเจ้าหล่อนนั่งอยู่บนพื้นหญ้าหนาแน่นราวกับเบาะนุ่มจึงพยักหน้าและช่วยจับยกจักรยานขึ้นเพื่อเจ้าหล่อนจะได้ลุกถนัดขึ้น เขาเพิ่งนึกได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นของหวงของใครบางคนไม่จำเป็นไม่ควรแตะต้องไม่อย่างนั้นอาจถูกหมาบ้ากัดเอาได้

“ไม่เป็นอะไรแน่นะ” หมอทิวถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้งเมื่อหญิงสาวลุกขึ้นยืนเรียบร้อย

“จักรยานล้มแค่นี้ไม่ระคายผิวไอ้หญ้าหรอกค่ะ สมัยก่อนซ้อมล้มบ่อย ๆ ...แฮ่...” หญิงสาวยังมีแก่ใจยิ้มแฉ่งให้อีกฝ่ายคลายใจ

“ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร ยังไงพี่ก็ต้องขอโทษที่ทำให้ตกใจ แล้วนี่จะไปไหนพี่ไปส่งให้เอาไหม” หมอทิวแค่จะบีบแตรทักทาย เพราะเขาจำเจ้าหล่อนได้แค่นั้นเองไม่นึกว่าจะเป็นการทำร้ายเจ้าหล่อนไปได้

“หญ้าจะไปดูน้องมะยมค่ะ”

“หืม...น้องมะยม?”

“น้องมะยม ลูกช้างที่เพิ่งคลอดเมื่อวันก่อนไงคะ”

“อ่อ......ตั้งชื่อให้แล้วเหรอ”

“ไม่รู้ค่ะ แต่หญ้าจะเรียกแบบนี้” หล่อนไม่กล้าโมเมตั้งชื่อให้โดยพลการ ก็เจ้าของเขายังไม่อนุญาตแต่หล่อนจะเรียกแบบนี้ใครจะทำไม

หมอทิวหัวเราะที่เห็นอีกฝ่ายเชิดหน้าเผยความดื้อนิด ๆ รั้นหน่อย ๆ ...น่ารักดี อย่างนี้สินะไอ้ภูถึงได้เปลี่ยนไปได้ข่าวว่าไปเสียผีกันแล้วด้วยซ้ำ.......จะคอยดูว่าไอ้คนปากแข็งมันจะแก้ตัวว่ายังไง เฮอะ ! ทำมาปฏิเสธคอเป็นเอ็น.......ไอ้เฒ่าหัวงู.....

หมอทิวขับรถออกไปแล้วหญิงสาวจึงปั่นจักรยานตามไปเรื่อย ๆ ยังชมนกชมไม้ไปตลอดทางใช้เวลาไม่นานก็ถึง หล่อนเห็นลุงช้างนั่งยอง ๆ หันหลังให้ก็เกิดนึกสนุกอยากแกล้งแกขึ้นมาเหมือนที่เคยทำเมื่อตอนเด็ก ๆ

“......กริ๊ง ๆ ๆ ๆ ๆ ........” เสียงดีดกระดิ่งรัว ๆ ดังกังวานอยู่ข้างหลังผู้สูงวัยราวกับจะเบรกไม่อยู่

“เฮ้ย ! จะดีดกระดิ่งหาพ่....องมึงหรือไงวะ ไอ้ห่าเอ้ย.....” ลุงช้างตะโกนด่าโดยไม่ต้องหันมามองด้วยซ้ำ เพราะที่นี่แกคุม.....ด่าได้ทุกคนยกเว้นเจ้านายเพราะกลัวไม่จ่ายเงินเดือน....

“เปล่าหาพ่อ...มาหาลุงช้างจ้า” เสียงหวานใสดังกังวานไม่แพ้กระดิ่งจักรยาน ก่อนที่เจ้าตัวจะลงจากจักรยานแล้วเดินอ้อมไปยกมือไหว้ลุงช้างพลางยิ้มเผล่

“อ้าว ! ไอ้หญ้า...เอ่อ...คุณนายกอหญ้า....ไม่ใช่สิ...” ลุงช้างชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นใครทำให้พูดจาตะกุกตะกักไม่รู้จะเรียกอีกฝ่ายว่ายังไงเพราะสถานะที่เปลี่ยนไปใคร ๆ ก็พูดกันแบบนั้น

“พอเลยลุงช้าง เรียกไอ้หญ้าเหมือนเดิมถูกแล้วจ้ะ”

“ก็ไหนว่านายเอาเอ็งเป็นเมียแล้วยังไงล่ะวะ จะให้ข้าพูดเหมือนเก่าได้ไง....” ลุงช้างถามตามความเคยชินเพราะความที่ไม่เคยประดิดประดอยคำพูดมาแต่ไหนแต่ไรแกก็เป็นแบบนี้

“จะเป็นอะไรก็เป็นไอ้หญ้าคนเดิมนี่แหละจ้ะ” กอหญ้าบอกเขิน ๆ ครั้นจะปฏิเสธก็ไม่เต็มปากจะยอมรับก็ยังอายเลยวางหน้าไม่ค่อยถูก

“เออ ๆ แล้วนี่เอ็งมาทำไม” ลุงช้างได้ทีก็พูดตามที่ถนัดปาก ความเอ็นดูนั้นล้นเหลืออยู่แล้ว แต่ไอ้ที่จะให้พูดจาไพเราะเสนาะหู บอกตรง ๆ ไม่ถนัด

“หญ้ามาเยี่ยมน้องมะยม มันเป็นยังไงบ้างลุง......”

“น้องมะยม....มะยมไหนของเอ็งวะ” ผู้สูงวัยเกาหัวแกรก ๆ กูก็ไม่ได้แก่จนขี้หลงขี้ลืมเสียที่ไหน แถวนี้มีลูกใครชื่อมะยมที่ไหนกันเล่า

“ลูกช้างไงลุง” หญิงสาวรีบเฉลยก่อนที่ลุงแกจะเกาจนหนังหัวถลอกเพราะเส้นผมเหลือน้อยเต็มที

“อ๋อ....โน่นไงไม่กินก็เล่น ไม่ค่อยจะนอน เจ้านี่พลังเหลือเฟือจริง ๆ” ลุงช้างชี้มือไปที่เจ้ามะยมที่ยืนคลอเคลียอยู่กับขาแม่ช้างไม่ห่าง เขายังพูดไม่ทันจบด้วยซ้ำ กอหญ้าก็วิ่งไปเกาะราวไม้กั้นโรงช้างเรียบร้อยแล้ว….

หลังจากเสร็จภารกิจดูแลช้างป่วยอีกฟากหนึ่ง หมอทิวจึงเดินกลับมาด้านหน้า เขารู้อยู่แล้วว่ากอหญ้าจะตามมาที่นี่แต่ไม่คิดว่าจะออกมาเห็นเจ้าหล่อนกำลังปีนเข้าไปหาช้างแม่ลูก

“ระวังอย่าเข้าใกล้เกินไปนะครับกอหญ้า”

“อ้าวพี่หมอ.....หญ้าขอเล่นกับเจ้ามะยมนิดเดียวได้ไหมคะ”

หมอทิวไม่ตอบแต่ปีนตามเข้าไป ถึงแม้แม่มะลิจะไม่หวงลูก แต่ก็ไม่ควรวางใจเพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้ในเมื่อกอหญ้าไม่ได้คุ้นกับช้างแม่ลูกตั้งแต่แรก เขาจึงเป็นคนนำกอหญ้าขยับเข้าไปหาสองแม่ลูก เมื่อเห็นกิริยาสงบนิ่งของแม่มะลิจึงได้อนุญาตให้กอหญ้าเข้าใกล้ช้างน้อยได้

“น้องมะยมจ๋า มาหาพี่หญ้ามามะ” หญิงสาวไม่ได้เข้าไปใกล้มากนักแต่กลับร้องเรียกเจ้าตัวเล็กที่หันมองพลางกระดิกหูแกว่งหางจนกระทั่งหมอทิวช่วยเรียกอีกเสียง เจ้ามะยมจึงค่อย ๆ เดินเข้ามาหาไม่รู้ว่ารู้ภาษาหรือเพราะจำได้ว่าเคยได้กินนมจากหมอทิวกันแน่

“มะยมน่ารักจริง ๆ เล้ย!.... เห็นไหมยิ้มให้พี่หญ้าด้วย” หญิงสาวหันมาพยักพเยิดกับชายหนุ่มขาวตี๋พร้อมกับลูบหัวลูบตัวเจ้ามะยมอย่างรักใคร่ทำให้หมอทิวพลอยยิ้มกว้างกับความน่ารักเป็นธรรมชาติของทั้งคู่จึงดูกะหนุงกะหนิงราวกับคู่รักคู่ใคร่ทำให้คนมาใหม่เห็นแล้วคันหัวใจจนพาลจะลงไปคันที่อวัยวะเบื้องล่างแต่ก็ต้องข่มใจ

“ไอ้ทิว !...” ภูผาเรียกเพื่อนรักเสียงหนักนัยน์ตาขวาง