11

“แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นไข้” ชายหนุ่มใช้หลังมืออังหน้าผากง่าย ๆ ก่อนจะพยักหน้าอย่างพอใจและหยิบเงินส่งให้ “อยากกินอะไรก็ซื้อมา ขอกับแกล้มด้วยล่ะ” ชายหนุ่มเปลี่ยนใจไม่เข้าไปในตลาดปล่อยให้กอหญ้าได้แสดงความสามารถในการทำหน้าที่แม่บ้านได้เต็มที่ ชีวิตเขาก็มีแค่นี้กินง่ายอยู่ง่ายมีกับแกล้มนิดหน่อยก็อยู่ได้แล้ว

“หืม....นายจะกินเหล้า”

“ทำไม...จะห้าม?”

“โธ่ !....ใครจะกล้า” หญิงสาวบ่นอุบอิบพลางกระพริบตาปริบ ๆ รู้สึกไม่ชอบใจ ทำไมถึงได้ชอบกันจริงจริ๊งเหล้าน่ะไม่เห็นจะอร่อยตรงไหน.....

ภูผากอดอกมองหน้าหงิก ๆ แล้วอยากจะเขกกะโหลกขึ้นชื่อว่าผู้หญิง ถึงแม้จะเป็นทอมก็ยังเจ้ากี้เจ้าการอยู่ดี เขาไม่ได้ติดเหล้าขนาดดื่มจนขาดสติเสียที่ไหนก็แค่ครึ้มอกครึ้มใจวันไหนก็ดื่มบ้างเท่านั้นเอง…..ชายหนุ่มมองเรือนร่างสะโอดสะองเดินเข้าไปในตลาดก่อนจะหายปะปนไปกับผู้คนที่เดินจับจ่ายกันอย่างคึกคัก....แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ยิ้มทำไมนักหนาวะ ภูผาส่ายหัวให้กับอาการแปลก ๆ ของตัวเองก่อนจะออกเดินไปในทิศทางตรงกันข้ามแต่เหมือนโชคไม่เข้าข้างหรือสวรรค์กลั่นแกล้งกันแน่ถึงไม่ยอมให้หัวใจของเขาได้เบ่งบานเสียทีพอจะดีขึ้นมาก็เป็นอันต้องโดนเหยียบขยี้ให้จมดิน

“สวัสดีครับคุณภูผา”

พ่อเลี้ยงหนุ่มท่าทางภูมิฐานผู้กว้างขวางในเขตภาคเหนือ ส่งเสียงทักทายอย่างคนที่มีไมตรีต่อกัน

“......สวัสดีครับพ่อเลี้ยง” ชายหนุ่มชะงักเมื่อหันกลับมาเจอผู้หญิงข้างกายของพ่อเลี้ยงศรันย์แต่ก็เป็นเพียงชั่วเวลาสั้น ๆ ก่อนจะปรับสีหน้ากลับมาเป็นปกติได้อย่างรวดเร็วในเมื่อหล่อนคนนั้นก็ทำหน้านิ่งสนิทราวกับสวมหน้ากากได้อย่างเหลือเชื่อ

“โชคดีจังที่เจอคุณภูผาที่นี่ ผมกับแฟนกำลังจะเข้าไปหาอยู่พอดี” พ่อเลี้ยงหนุ่มเน้นคำว่าแฟนด้วยรอยยิ้มและดวงตาเป็นประกาย

“ครับ พ่อเลี้ยงมีอะไรหรือเปล่าครับ” ภูผาเอ่ยถามโดยบังคับสายตาไม่ให้มองคนข้าง ๆ พยายามทำตัวเองให้ปกติที่สุดเพราะดูเหมือนฝ่ายนั้นไม่ต้องการเปิดเผยสถานะที่เคยมีต่อกัน

“ผมมีคนสำคัญจะแนะนำให้รู้จัก......คุณหญิงแสงดาว เรากำลังจะแต่งงานกันเดือนหน้า เชิญด้วยนะครับ” พ่อเลี้ยงศรันย์แนะนำว่าที่เจ้าสาวท่าทางภูมิอกภูมิใจเสียเหลือเกิน

“ยินดีด้วยนะครับ” ภูผาค้อมศีรษะให้ตามมารยาทริมฝีปากเหยียดยิ้มแววตากระด้างมีเพียงคุณหญิงแสงดาวเท่านั้นที่ทันได้เห็นก่อนที่ใบหน้าคมเข้มจะกลับมาเรียบเฉยติดจะเย็นชา

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีเราต้องไปกันอีกหลายที่” พ่อเลี้ยงศรันย์พาว่าที่เจ้าสาวเดินจากไป ทิ้งไว้แต่ความหน่วงหนึบให้กับผู้ชายอกสามศอกราวกับโดนหอกพุ่งเข้าทิ่มแทง.....สรุปว่าเหตุผลที่ต้อง แยกทางกลายเป็นเส้นขนานนั่นใช่อย่างที่เข้าใจหรือเปล่า.......

กอหญ้าหิ้วข้าวของพะรุงพะรังกลับมาที่รถก็พบคนหน้าตูมนั่งรออยู่ แล้ว...โกรธอะไรอีกวะเนี่ย ก็ไม่ได้ช้านี่หว่าหล่อนคิดพลางเก็บข้าวของขึ้นท้ายรถก่อนจะกระโดดขึ้นนั่งข้างหน้ายังไม่ทันได้นั่งเรียบร้อยดีด้วยซ้ำก็มีอันต้องหัวคะมำเพราะฝีมือการออกรถของคนเจ้าอารมณ์

“อูยยยยยย.......” หญิงสาวสูดปากพลางคลำหน้าผากป้อย ๆ

“นายภูววววววว....โมโหหิวหรือไงเนี่ย”

“เออ !......”

หญิงสาวได้ยินคำตอบกระแทกกระทั้นก็เลิกเซ้าซี้รูดซิปปากเงียบกริบ เพราะคนขับเหยียบรถกลับราวกับพายุบรรยากาศในรถมาคุสุด ๆ เขาไม่แม้แต่จะชำเลืองมองคนข้าง ๆ ที่นั่งเกาะรถแน่นหนึบได้แต่ภาวนาขอเจ้าป่าเจ้าเขาช่วยให้ไอ้หญ้าได้ใช้ชีวิตในวัยสาวให้คุ้มก่อนเถิดแฟนสักคนก็ยังไม่เคยมีอย่าเพิ่งซี้แหงแก๋เพราะคนเจ้าอารมณ์เลยเจ้าประคู๊ณ.........ถ้ารอดไปได้หญ้าจะ...จะ...เอี๊ยดดดดดดด... !!.........

ภูผาเบรกรถกะทันหันเนื่องจากมีไอ้ด่างวิ่งตัดหน้าถึงแม้อารมณ์โกรธกรุ่นขุ่นมัวแค่ไหนก็ไม่เคยคิดจะลงกับสิ่งรอบกาย......อืม....มันใช่ไหมวะ...ชายหนุ่มหันมองข้าง ๆ แล้วก็ต้องตกใจ...เฮ้ย !...

“กอหญ้า !” ภาพหญิงสาวกระโดดขึ้นไปหันหน้าเข้าหาเบาะหนังพลางใช้ทั้งแขนขากอดเกี่ยวเบาะนั่งเอาไว้แน่น แล้วยังตะแคงหน้ามาอ้าปากพะงาบ ๆคล้ายกำลังสรรเสริญคนขับชุดใหญ่แต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาสักแอะ ......เห็นอย่างนั้นภูผาไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไงก่อน ทั้งขำทั้งสงสารยิ่งเห็นใบหน้าซีดขาวแทบไม่มีสีเลือด หรือว่าเจ้าหล่อนจะช็อคไปแล้ววะ

“ลงมานั่งดี ๆ...” คนเป็นนายสั่งเสียงเรียบ.....เขากำลังหงุดหงิดจิตใจขุ่นมัวเห็นคนข้างตัวแล้วอยากขำก็ขำไม่ออก

“นะ...นาย...เรายังไม่ตายใช่ป่ะ” หญิงสาวกลอกตาล่อกแล่กยังไม่ยอมปล่อยสิ่งยึดเหนี่ยวที่ยึดเอาไว้อย่างเหนียวแน่น นาทีวิกฤตหล่อนไม่ได้คิดอะไรมาก ถึงต้องตายก็ขอให้ศพสวยหน่อยก็แล้วกันไม่ใช่ถูกกระจกบาดเหวอะหวะกลายเป็นผีน่าเกลียดน่ากลัว

“เออ......ตายไปแล้วมั้ง”

“เฮอะ ! ถ้าหญ้าเป็นอะไรไปนายภูต้องรับผิดชอบโทษฐานขับรถประมาทชวนเสียว....” พอรู้ว่าปลอดภัยก็เริ่มโวยวายใส่ตัวต้นเหตุทันทีเพราะความที่นั่งเกร็งมาตลอดทางคิดไปต่าง ๆ นาๆ พอเกิดเรื่องจึงเกิดปฏิกิริยามากมายเกินเหตุ

“หืม ?....” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหน้าคนพูดแต่ไม่พบพิรุธใด ๆ หล่อนจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าไอ้ที่พูดออกมามันน่าหวาดเสียวแค่ไหน….หึหึ....ชวนเสียว......

กอหญ้าชะงักกลับลำเมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองมาดูลุ่มลึกประกอบกับอารมณ์ผีเข้าผีออกของเขาก่อนหน้านี้ดีไม่ดีจะมาพาลไล่ออกหรือไล่ไปเก็บขี้ช้างล่ะก็ซวยของจริง ทางที่ดีสงบปากสงบคำน่าจะปลอดภัยกว่า

“ไหน ๆ ไม่ตายแล้ว หญ้ายกโทษให้นายก็ได้” หญิงสาวลงมานั่งอย่างเรียบร้อยนึกอายหน่อย ๆ ทำไปได้ยัยกอหญ้าเอ้ย......