Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ไม่รักแน่นะเฮีย 01 เลือกผิด(3)
“ซวยแล้วไง” ฟักแฟงกลืนน้ำลายลงอึกใหญ่ ตวัดตามองตัวต้นเรื่องที่ส่งเสียงดังด้วยความไม่พอใจ
“มาได้ไงวะ” เฮียแชมป์ขนลุกซู่ ฉิบหายแน่ ๆ หายนะมาเยือนแล้ว ถ้ารู้ว่าเมียพาเจนิสมาด้วยมีเหรอที่เขาจะเสียงดัง
“เห็นไหม เป็นเรื่องแล้ว เสียงดังอยู่ได้” ฟักแฟงเปิดประตูลงจากรถ รีบเดินมาหาเพื่อนที่ยืนนิ่งมองไปยังโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่ ตรงนั้นมีคนเคยคุ้นหน้ากันทั้งนั้น
สายตาคนเมากวาดมองทีละคน ทีละคน มาจบที่คนสุดท้ายที่จ้องหน้าเธออยู่
“มองหน้าอยากมีเรื่องเหรอ” อยากมีไหมไม่รู้แต่สีหน้าไอ้เจนมันพร้อมบวกมาก
“ใจเย็นก่อนเจน กูอยากไปกินเหล้าที่ร้านอะ เราไปกินเหล้าที่ร้านกันดีกว่าเนอะ” ฟักแฟงเดินมากระตุกแขนเพื่อน ถ้ารู้ว่าไอ้เฮียแชมป์จะพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้านเธอจะไปนอนค้างที่บ้านเจนิส จะไม่มีวันพาเจนิสมาที่นี่
“ไม่เอา มึงบอกจะกินบ้านมึง” ไอ้เจนเมาแล้วรั้นจะตายชัก
“แต่กูว่ากินที่ร้านก็ดีนะ ผู้ชายเยอะดี ไปเหล่ผู้ชายกัน”
“ผู้ชายเลว ๆ จะมองไปทำไม กูจะกินที่บ้านมึง กูจะกินที่นี่ ทำไมกูต้องไปที่อื่น ทำไมกูต้องหนี”
“งั้นก็กินกับเฮียดีไหมน้องเจน มาครับมานั่ง” เฮียแชมป์เดินมายืนข้างเมีย
เจนิสหันมองหน้าเฮียแชมป์ ยืนจ้องสักพักใหญ่เธอก็ยิ้ม
“เฮียแชมป์” ใบหน้าหวานเอ่ยเสียงเรียบ
“ครับ”
“เฮียเลิกเลวหรือยัง ยังแอบทำเรื่องเลว ๆ กับคนเลว ๆ ลับหลังเพื่อนเจนหรือเปล่า”
“เลิก เลิกแล้ว เฮียเลิกทำเรื่องไม่ดีแล้วเจน” ทำเอาคนถูกถามถึงกับเลิ่กลั่ก
“ตอแหล” เจนิสแสยะยิ้มและพูดต่อ “แต่ก็ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ดีกว่าคนบางคน”
“ครับ”
“กลับบ้านก่อนนะคะ” เจนิสหันหลังเดินไปทางประตู
“ไอ้เจนมึงจะไปไหน” ฟักแฟงร้องทัก
“กลับบ้าน”
“เดี๋ยวกูไปส่ง ขึ้นรถ”
“เดี๋ยวเฮียไปด้วย เฮียขับให้” เฮียแชมป์รีบเสนอตัวก่อนที่ความวุ่นวายจะเกิด
เจนิสถูกจับยัดเข้ามานั่งในรถอีกครั้ง รอบนี้เธอนั่งเบาะหลังฟักแฟงนั่งประกบข้าง “คืนนี้แฟงไม่กลับบ้านจะอยู่กับไอ้เจน”
“ได้ไง” ที่ไปด้วยก็เพราะจะได้เอาเมียกลับมาด้วย เกิดปล่อยไปแล้วไปที่อื่นนอกจากบ้านเจนจะทำไง
“ไอ้เจนมันไม่ค่อยโอเค แฟงต้องอยู่เป็นเพื่อนมัน”
“แต่...”
“พอ ๆ คร่ำครวญกันอยู่ได้ แยกกันไม่ได้เจนเสียสละเอง เจนเป็นคนมีน้ำใจเรื่องนี้เจนจัดการเอง”
“เจนมึงลงจากรถทำไม!”
“กูจะนอนที่นี่ไง”
“เมื่อกี้มึงบอกจะกลับบ้าน”
“ตอนนี้กูไม่กลับแล้ว กูจะนอนที่นี่ กูเพิ่งคิดได้ว่าทำไมกูต้องหลบ กูไม่ได้ทำอะไรผิด กูจะหลบทำไม” เจนิสหันไปมองวงเหล้าอีกครั้ง ครั้งนี้เธอยกมือไหว้พร้อมเอ่ย “สวัสดีค่ะเหี้ย ๆ ทั้งหลาย”
“ไอ้เจน” ฟักแฟงรีบเดินประกบกระตุกแขนเจนิสไม่ให้พูดต่อ ถึงเพื่อนผัวจะเหี้ยจริง แต่พวกเขาก็อายุเยอะกว่า มาด่าตรง ๆ แบบนั้นได้ยังไง
“อะไรของมึงแฟง”
“มึงนอนนี่ใช่ไหม”
“อืม ทำไม”
“งั้นเข้าบ้านกัน ปะไปนอน”
“ไม่”
“ทำไมอีก”
“มึงบอกจะอยู่เป็นเพื่อนกูกินเหล้า”
“เออ กูลืม ปะไปกินในบ้านกัน”
“เออ ได้ ๆ” เห็นว่าเพื่อนตกลงฟักแฟงก็โล่งใจ เธอประคองเพื่อนเตรียมเดินเข้าบ้าน
“ทำไมไม่นั่งกินด้วยกัน ไม่กล้าเหรอ” น้ำเสียงที่ควรอยู่เงียบ ๆ ดังขึ้น ฟักแฟงหันกลับไปมองเพื่อนผัวด้วยความไม่พอใจ ขณะที่เจนิสชะงักเท้าไม่เดินต่อ
“หึ หึ หึ” เจนิสแค่นขำก่อนจะหันกลับมามองที่วงเหล้า มองชายหนุ่มหน้าหล่อสันดานเสีย “มีอะไรต้องไม่กล้า มีอะไรต้องกลัว เจนไม่ได้ทำอะไรผิด”
“งั้นก็นั่งดิ” เขาท้าทาย
“ได้ ได้ดิ ได้เลย” เจนิสแกะมือเพื่อนออกแล้วเดินมานั่งร่วมวงเหล้า มีเหรอที่คนอย่างเธอจะยอมแพ้เขา ยิ่งเวลาเมายิ่งไม่ยอม
“ไอ้เจน”
“กูจะกินตรงนี้แฟง กูไม่มีอะไรต้องรู้สึกผิด กูไม่ได้เป็นคนผิด”
“...” แต่มึงตื่นมาพรุ่งนี้มึงอาจจะรู้สึกผิดต่อตัวเองไงเพื่อน มึงนี่มันจริง ๆ เลย
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
