ไม่รักแน่นะเฮีย 01 เลือกผิด(2)

“ไอ้เจนมันเป็นขนาดนี้เลยเหรอแม่” เสียงฟักแฟงเพื่อนสนิทของเจนิสเอ่ยถามเจ๊ลินิน ฟักแฟงเลิกงานแล้วก็รีบมาที่ร้านข้าวต้มตามที่เพื่อนนัดไว้

แต่มาถึงช้าไปเจนิสชิงเมาก่อนแล้ว

“ถ้าข้ารู้แต่แรกว่าแม่ผัวไอ้เจนมันไม่ดี ข้าไม่มีทางจะยอมให้ไอ้เจนมันแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น”

“ตอนนั้นหนูคิดว่าใครห้ามมันก็ไม่น่าจะฟังนะแม่” ฟักแฟงมองเพื่อนรักที่สภาพดูไม่ได้สักนิด

“เฮ้อ ข้ารู้นะที่เจนมันเสียใจเพราะมันกลัวข้าอายชาวบ้าน”

“ใช่ค่ะแม่ ไอ้เจนตอนนั้นมันบ้า บ้าดีเดือดถึงได้กล้าแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ที่รู้จักกันไม่นานเพียงเพราะต้องการประชดผู้ชายคนนั้น”

“ไอ้เจนมันเริ่มเลื้อยแล้ว เอ็งพามันกลับก่อนเถอะแฟง ลูกค้าข้าหายเพราะมันนี่แหละ บอกให้อยู่บ้านมันก็ไม่อยู่ จะมาขายของช่วย นี่ช่วยที่ไหนมันมาเมาเน้น ๆ น่าตีจริง ๆ”

“ได้จ้ะแม่ เดี๋ยวแฟงจัดให้” ฟักแฟงสาวสวยแซบลุกขึ้นยืน เจ๊ลินินเรียกลูกน้องในร้านมาพยุงเจนิสไปที่รถของฟักแฟง เจนิสรู้เรื่องอยู่นะ ทุกอย่างเข้าหู แต่ขี้เกียจพูด

ไม่ได้เมา แค่ขี้เกียจพูดเท่านั้น

“ถ้ายังไงเดี๋ยวแฟงให้ไอ้เจนนอนกับแฟงนะจ๊ะแม่ ไอ้เจนมันจะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียว เดี๋ยวเดินเซไปทั่วหัวแตกอีก”

“เออ ดี ๆ เอามันไปปลอบใจหน่อย ตั้งแต่กลับมาก็เมา หายเมามันก็นั่งกินต่อ ข้าจะไม่ไหวกับมันแล้วแฟง เอ็งชุบชีวิตมันหน่อยนะ”

“เคจ้า หวัดดีจ้ะแม่” เมื่อเพื่อนรักโดนยัดเข้ามาในรถเรียบร้อยฟักแฟงก็ยกมือไหว้เจ๊ลินิน จากนั้นเธอเข้ามานั่งในรถ หันมองเจนิสที่นั่งตาปรือ สติไม่ค่อยจะมี บางอารมณ์พร้อมหลับ บางอารมณ์พร้อมบวก บวกกับแอลกอฮอล์น่ะ

“วันนี้ก็ไปนอนบ้านกูแล้วกันนะมึง” มือเรียวสวยยกขึ้นมาปัดจัดเส้นผมให้เพื่อนรักอย่างทะนุถนอม

“กูไม่นอน กูจะกินเหล้ามึง มึงกินเหล้ากับกูไหม กูคิดถึงมึงนะ”

“พรุ่งนี้กูทำงาน กินเยอะไม่ได้”

“งั้นกูกินคนเดียว กูกินคนเดียวได้ แวะซื้อเหล้าหน่อยนะมึง หรือจะซื้อร้านแม่กูก็ได้” พูดพลางค้นกระเป๋า รื้อทุกอย่างออกมาจนหมด หยิบเงินแบงค์พันให้เพื่อน “นี่ ๆ ซื้อหน่อยน้าเพื่อนรัก”

“เออ ๆ เก็บเงินมึงไว้ ที่บ้านกูมีเหล้า”

“นอกจากแม่กูก็ไม่มีใครดีกับกูเท่ามึงอีกแล้วฟักยู”

“เลิกเรียกกูแบบนั้นเถอะค่ะเพื่อนรัก นอนเงียบ ๆ นะ เดี๋ยวเพื่อนจะพาไปกินเหล้า”

“อืม ถึงแล้วปลุกนะ” รู้ว่าเดี๋ยวก็ได้ดื่มต่อถ้าอย่างนั้นก็หลับสักตื่น นอนเอาแรงสักหน่อย ถึงตอนนั้นจะได้ดื่มยาว ๆ

ครึ่งชั่วโมงต่อมาฟักแฟงขับรถเข้ามาจอดที่บ้านของเธอ หลังจากจอดรถแล้วก็แทบอยากจะถอยรถกลับทันที ไอ้ผัวตัวดีพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้านก็ไม่บอก เมื่อผัวเห็นว่าเมียรักกลับมาแล้วก็รีบแยกจากกลุ่มเพื่อนเดินมาหาเมียสุดที่รัก เขาเคาะกระจก ทว่าฟักแฟงไม่เปิด จะเปิดได้ยังไงล่ะ เกิดคู่กรณีลงไปเจอกันไม่แย่เหรอ ไอ้เจนมันยิ่งเมาพร้อมบวก โดยเฉพาะบวกกับผัวเก่าที่เลิกกันไม่ดี

“แอบคุยกับใครวะแฟง เปิดประตู” แชมป์โมโหเมื่อเคาะประตูแล้วเมียไม่ยอมเปิด เขาทั้งเคาะทั้งโวยวายจนกลายเป็นจุดสนใจของเพื่อนที่นั่งกินเหล้าอยู่หน้าบ้าน

ความโวยวายของผัวเธอน่ะที่หนึ่ง เรื่องนิดเดียวก็ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ ฟักแฟงกดกระจกลงนิดเดียว เพื่อไม่ให้เห็นอีกคนที่นั่งอยู่เบาะข้าง ๆ

“เป็นบ้าอะไร โวยวายทำไม” เธอกระซิบด้วยความหงุดหงิด

“คุยกับใคร เปิดประตูดิ๊ เป็นอะไรไม่เปิดประตู กดกระจกแค่นี้ทำไม”

“เพื่อนมากินเหล้าที่บ้านทำไมไม่บอกก่อน”

“ลืม แล้วมันยังไง หลบใคร เปิดประตู!” เฮียแชมป์ส่งเสียงดัง

เสียงโวยวายเข้าไปในโสตประสาทของคนหลับ เจนิสลืมตาขึ้นพร้อมกับส่งเสียง “เฮ้ย! เสียงดังทำไมวะ ไม่มีมารยาท”

เธอกวาดตามองรอบนอกรถ เมื่อเห็นว่ารถจอดที่บ้านของเพื่อนก็เปิดประตูลงจากรถทันที