ตอนที่4 มีขอบเขต

อัคนี

ผมไขห้องเด็กน้อยเข้ามาก่อนจะเดินมาหาเธอที่เตียงแล้วเห็นหน้าเล็กที่หลับไปทั้งน้ำตาอยู่บนเตียง ผมช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มก่อนจะพาเดินกลับเข้าห้องของผม ที่เป็นห้องของเราที่นอนด้วยกันทุกคืน และไม่ลืมเช็ดตัวเช็ดหน้าให้กับเธอ

ส่วนเรื่องธารา ผมไม่ได้ประชดเธอ เพียงแต่ตอนนั้นธาราโทรมาคุยเรื่องสำคัญกับผมจริงๆ ผมกับธาราเรารู้จักกันมานานมาก สนิทกันมาก และผมกับเธอก็ทำงานด้วยกัน เริ่มทำตั้งแต่เด็กน้อยตรงหน้ายังไม่รู้จักความรักด้วยซ้ำ จนโตมาที่เธอรู้เรื่องมากขึ้น แสดงออกเป็น นั่นทำให้เธอแสดงความเป็นเจ้าของของผมต่อหน้าธารา และมักจะเป็นเด็กก้าวร้าวใส่ธาราเสมอ

ซึ่งผมก็ดุเธอประจำนั่นแหละเพราะธาราอายุมากกว่าเธอ และมันไม่ได้มีอะไรจริงๆ แต่พอดุแล้วสิ่งที่ได้รับกลับมาก็ทำนองนี้

ประท้วงไม่กินข้าว ไม่พูดกับผม ประชดประชัน ร้องไห้ ผมก็ได้แต่อธิบายเหตุผลให้เธอฟัง แต่เด็กน้อยก็คือเด็กน้อย แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวยังไม่เป็น และเลือกใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ทำให้คุยกันเรื่องนี้ไม่รู้เรื่องสักที

แต่ถ้าจะให้ผมเลิกติดต่อกับธารา ผมทำไม่ได้ แต่ไม่ใช่แค่ธาราหรอก คนอื่นที่ทำงานด้วยกันก็ตามผมก็คงไม่ทำแบบนั้น มันไม่ใช่เหตุผล

เมียก็ส่วนเมีย งานก็ส่วนงาน มันจะเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ วันหนึ่งถ้าเธอโตกว่านี้ก็คงเข้าใจ ว่าเธอจะให้ผมเลือกทำงานกับคนที่เธอถูกใจอย่างเดียวไม่ได้ ที่สำคัญธาราก็ไม่ใช่คนจะยอมคนด้วย แต่เธอเว้นนิลลาไว้คนหนึ่งเพราะเห็นแก่ผม เห็นว่าเธอไม่รู้อะไร แต่ผมก็กลัวว่าวันหนึ่งธาราทนไม่ไหวเผลอสั่งสอนเด็กน้อยของผมโดยที่ผมไม่ตั้งตัวน่ะสิ

“เฮียพูดไม่เคยฟัง พอแบบนี้มาโกรธ” ผมอดว่าแล้วบีบจมูกเล็กไม่ได้กับความดื้อรั้นเอาแต่ใจของเธอ

ก็อย่างที่บอก ทีตัวเองยกเหตุผลสารพัดว่าเป็นรุ่นพี่ เคยช่วยงาน บริสุทธิ์ใจ แต่พอผมยกเหตุผลนี้กลับไป กลับไม่ฟัง แล้วมาโกรธร้องไห้แบบนี้

จัดการนิลลาเสร็จ ผมก็ลุกขึ้นไปจัดการตัวเองต่อ ก่อนจะกลับมานอนกอดร่างเล็กเหมือนกับทุกๆ คืนที่ผ่านมา

นิลลา

“อื้อ!” ฉันร้องออกมาด้วยความอึดอัดเหมือนกับถูกรัด ก่อนจะพยายามลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นมือหนาที่ฉันจำได้ว่าใคร

พอย้อนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ฉันก็จำได้ว่าฉันโกรธเฮียเรื่องอะไร ก่อนจะหนีกลับไปนอนที่ห้องตัวเอง แต่เฮียก็คงจะไขกุญแกเข้ามาอีกตามเคยแล้วพาฉันกลับมานอนที่ห้องของเขา แต่การกระทำนี้ของเขา ฉันบอกเลยว่าฉันไม่หายโกรธ

“ปล่อย!” ฉันรู้ว่าเฮียตื่นแล้ว

เขานะรู้สึกตัวง่ายมาก และส่วนมากเขาจะตื่นก่อนฉันอีก แน่นอนว่าที่ฉันขยับตัวเมื่อกี้เขาก็รู้สึกตัวแล้ว เพียงแต่เขายังหลับตานิ่งเหมือนตัวเองยังไม่ตื่น

“โวยวายอะไรแต่เช้า” เฮียถามขึ้นแล้วกอดฉันไว้แน่นกว่าเดิม

“ไม่อยากให้กอด!” ฉันว่าแล้วพยายามยกแขนแกร่งของเฮียออก แต่แรงเขาเยอะกว่า เลยสู้ไม่ได้

“พูดให้ดีๆ” เฮียพูดเสียงนิ่งเข้มออกมา และมันก็ทำให้ฉันตกใจนิดหน่อย

ถึงแม้ตั้งแต่ฉันจำความได้ที่มาอยู่กับเฮีย เฮียตามใจฉันมาก แต่เขาก็มีขอบเขตของเขา เพราะเวลาเขาโกรธ โมโหขึ้นมา เขาน่ากลัวมาก มากกว่าการที่ฉันต้องไปอยู่ในกรงกับเสือตัวเป็นๆ เลยก็ว่าได้ ฉันไม่ได้เว่อร์นะ เพราะอย่างน้อยอยู่ต่อหน้าเสือ มันก็ขย่ำจนเราเจ็บแล้วก็ตาย

แต่กับเฮีย ไม่ใช่แบบนั้น เพราะเฮียไม่ทำให้เราตาย แต่จะทำให้เราเจ็บปางตาย แล้วก็ทรมานไปเรื่อยๆ

และที่ฉันพูดได้ ก็เพราะว่าฉันเคยโดนมาแล้ว เพียงแต่มันคนละวิธีกับที่เฮียใช้กับคนอื่น เพราะกับฉัน เฮียจะลงโทษบนเตียงจนฉันลงจากเตียงไม่ได้เกือบอาทิตย์ ขังมาแล้วก็ยังมี ส่วนกับคนอื่นๆ พวกลูกน้องเขาหรือคนที่เล่นสกปรกกับเขา ฉันได้ยินมาว่า ตายทั้งเป็น แต่วิธีการฉันก็ไม่รู้เท่าไหร่หรอก เพราะเฮียจะไม่ให้ฉันยุ่งเรื่องแบบนี้

แต่ฉันก็เชื่อแหละว่าเฮียทำได้จริงๆ เพราะกับฉันที่เขาตามใจ ใจดีมากๆ และบอกว่ารักฉัน เขายังเคยจับฉันขังห้องเก็บของตอนที่ฉันไปดูหนังกับเพื่อนผู้ชายสองคน(ตอนนั้นยังไม่เป็นเมียเฮียนะ) เพราะเฮียห้ามตลอดแหละเรื่องผู้ชาย แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร และคิดว่านิดๆ หน่อยๆ เฮียคงไม่รู้ แต่สุดท้ายก็รู้ตลอดอ่ะ

นั่นแหละ ทำให้ถึงแม้ว่าฉันจะดื้อ ฉันก็ยังไม่กล้ามากเท่าไหร่ และยังคงไม่แข็งกระด้างเกินไป เว้นแต่เรื่องของผู้หญิงคนนั้น เป็นเรื่องเดียวที่ฉันโกรธเฮียจริงๆ โกรธมาก และโกรธทุกครั้ง แต่เฮียก็ยังคบกับเธออยู่ มันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญเท่าผู้หญิงคนนั้น ที่เฮียไม่ทำอย่างที่ฉันต้องการ

“นิลมีเรียน” ฉันพูดขึ้นเสียงเรียบนิ่งติดไปทางเหวี่ยงๆ เพราะยิ่งคิดถึงผู้หญิงคนนั้น มันก็ยิ่งทำให้ฉันไม่พอใจอยู่มาก

พวกคุณไม่รู้หรอกว่าการที่เรารักใครมากๆ เขาให้ความสำคัญกับเรามาตลอด แต่กลับคบกับผู้หญิงที่เราไม่ชอบและขอให้เลิกคบกลับไม่ยอม อีกอย่าง ฉันรู้สึกอิจฉาเธอด้วย เพราะเธอรู้จักเฮียมานานมากๆ นานกว่าฉัน เธอเก่งกว่าฉัน โตกว่าฉัน ยิ่งเวลาไปทำงานตอนที่เฮียพาฉันติดไปด้วย ฉันบอกอย่างไม่ปิดบังเลย ว่าเธอสวย เก่ง และดูเหมาะกับเฮีย

ต่างจากฉัน ที่ถือว่าเป็นเด็กคนหนึ่ง อายุก็ห่างจากเฮียตั้งสิบเอ็ดปี ถึงแม้ว่าหน้าเฮียจะยังเหมือนคนยี่สิบกว่าๆ และหล่อมากๆ แต่ยังไงเฮียกับผู้หญิงคนนั้นก็มีความภูมิฐานมาก เวลาไปไหนมาไหน ไม่มีใครคิดว่าฉันเป็นเมียเฮียเลย ต่างก็คิดว่าฉันเป็นน้องสาวของเฮีย ส่วนคนรักของเฮีย ก็คือผู้หญิงคนนั้น

ที่สำคัญ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันมั่นใจว่าเธอชอบเฮีย