ตอนที่3 ต่อรอง

นิลลา

ฉันรีบวิ่งตามเฮียออกมาจากห้องทันที เพราะปกติถ้าเฮียจะลงโทษฉันแบบนี้ เฮียจะไม่เคยเดินหนีฉันออกมาแบบนี้ และนั่นก็ทำให้ฉันตกใจมากกับอาการของเฮียวันนี้

ฉันรู้ว่าฉันผิดที่ขัดคำสั่งของเฮีย เพราะว่าเฮียสั่งให้ฉันเลิกติดต่อกับพี่ใต้ฝุ่นตั้งแต่เฮียรู้ว่าเขาเป็นรุ่นพี่ฉันและเราก็มีช่องทางติดต่อกัน แต่ฉันก็ยังแอบเฮียทำอยู่บ่อยๆ

ไม่ใช่ว่าฉันรู้สึกอะไรกับพี่ใต้ฝุ่นหรอกนะ เพียงแต่ฉันบอกไปแล้ว ว่าฉันกับเขาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่ดีต่อกัน แล้วตอนที่พี่ใต้ฝุ่นยังเรียนอยู่ เขาก็ดูและเทคแคร์ฉันอย่างดีในทุกๆ เรื่องไม่ขาดตกเลยสักนิด

แต่เอาจริงๆ มันก็ไม่ใช่แค่กับพี่ใต้ฝุ่นหรอก เพราะเฮียสั่งห้ามไม่ให้ฉันยุ่งกับผู้ชายทุกคนนอกบ้าน แต่คนอื่นๆ ส่วนมากก็ไม่กล้าไง พอเห็นเฮียไปส่งฉันที่มหา’ลัยพร้อมสายตาที่บ่งบอกอย่างดีว่าห้ามยุ่งกับฉัน พวกเขาก็เลยกลัวมั้ง แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันไปทีละคน แต่กับพี่ใต้ฝุ่น เขาคงไม่กลัวเฮีย หรืออาจจะบริสุทธิ์ใจเหมือนกับฉัน เลยคิดว่าไม่มีอะไรต้องกลัว และเขาก็ยังติดต่อกับฉันเรื่อยๆ จนเขาจบก็ยังติดต่อ ซึ่งฉันก็ต้องแอบเฮียรับโทรศัพท์หรือตอบไลน์เขาตลอด

และที่สำคัญ โทรศัพท์ฉันพังไปหลายเครื่องแล้ว เพราะว่าเวลาเฮียจับได้ก็จะปามันทิ้งและเปลี่ยนเบอร์ให้ฉันใหม่ แต่สุดท้ายฉันก็ไม่รู้หรอกว่าพี่ใต้ฝุ่นไปได้เบอร์ฉันมากจากไหน แต่คิดว่าน่าจะเป็นพวกเพื่อน หรือรุ่นน้องของเขาที่เป็นรุ่นเพื่อนของฉันที่เขายังสนิทอยู่นั่นแหละ เขาก็ยังสามารถติดต่อฉันได้ ซึ่งฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไร ก็คุยกับเขาได้ปกติเพราะเวลาเราคุยกันไม่ได้มีอะไรเกินเลยกว่าคำว่าพี่น้อง

แต่ช่างเรื่องนั้นก่อนดีกว่า ตอนนี้ฉันต้องง้อเฮียก่อน เพราะดูท่าแล้วครั้งนี้เหมือนกับเฮียจะโกรธมากจริงๆ ถึงแม้ว่าฉันเองก็โกรธเฮียเหมือนกัน ที่เอาเรื่องผู้หญิงคนนั้นมาต่อรองกับฉัน

แกร็ก!

ฉันเปิดประตูห้องทำงานของเฮียเข้าไปก่อนจะปิดและล็อคมัน แล้วเดินเข้าไปหาเฮียที่นั่งทำหน้านิ่งดูเอกสารที่โต๊ะ

“เฮีย” ฉันเรียกเขาออกไปเสียงอ่อนเสียงอ้อน ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเฮียจะทนการอ้อนของฉันได้

เฮียน่ะ รักฉันจะตาย

“.....” แต่เฮียก็ยังเงียบและไม่มองฉันสักนิด

พรึ่บ!

ฉันดึงแฟ้มออกจากมือเฮียแล้วขยับไปนั่งตักเฮียทันที พร้อมกับยกมือขึ้นกอดคอเฮียแล้วซบหน้าลงที่อกแกร่งของเฮีย ที่ฉันมีสิทธิ์เพียงคนเดียว

“นิลง่วง” ฉันอ้อนออกไป เพราะว่าเรานอนด้วยกัน ถึงแม้ว่าฉันจะมีห้องของตัวเองที่ฉันนอนมาตั้งแต่เด็ก แต่หลังจากเป็นเมียเฮีย ส่วนมากฉันก็นอนกับเฮียทุกคืน

“ก็ไปนอน” เฮียตอบกลับแค่นั้น ก่อนจะขยับตัวไปหยิบแฟ้มงานมาทั้งที่มีฉันนั่งอยู่ที่ตัก

“ไม่มีเฮีย นิลนอนไม่หลับหรอกเฮียก็รู้” อันนี้ไม่ได้อ้อน แต่คืนไหนถ้าเฮียกลับดึก ฉันก็นอนไม่หลับต้องรอนอนพร้อมเฮียตลอด

“ไม่หลับก็ไม่ต้องนอน” เฮียพูดขึ้นนิ่งๆ อย่างไร้เยื่อใย นั่นทำให้ฉันเริ่มใจเสีย

ฉันไม่ชอบเวลาเฮียเมินฉัน ไม่สนใจฉัน ฉันทำใจไม่ได้ มันเจ็บหน่วงๆ ที่ใจ ฉันกลัวว่าเฮียจะไม่รักฉัน

“เฮีย...” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ เสียงโทรศัพท์เฮียก็ดังขึ้นก่อน ซึ่งเฮียก็ขยับตัวไปหยิบมันมารับโดยที่ฉันไม่ได้ทันได้ดูว่าใครโทรมาหาเฮียดึกๆ แบบนี้

“ฮัลโหล” เฮียกรอกเสียงออกไป แต่น้ำเสียงของเฮียมันดูปกติไม่ได้เข้มหรือแข็งเลยสักนิด

(ไฟ ธารมีเรื่องสำคัญจะคุยกับไฟ) แล้วเสียงจากปลายสายก็ดังขึ้น ซึ่งฉันนั่งอยู่ตักเฮียไง แน่นอนว่าเสียงที่ดังออกมาถึงจะไม่ได้ดังมา แต่ฉันก็ได้ยินมันทุกถ้อยคำ

แต่สิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บกว่านั้นก็คงจะเป็นท่าทีของเฮีย ที่ผู้หญิงคนนั้นพูดแบบนั้น เฮียก็ขยับดันฉันออกเบาๆ พร้อมกับส่งสัญญาณบอกให้ฉันลงจากตัก

ฉันมองหน้าเฮียด้วยความตัดพ้อพร้อมกับเม้มปากแน่นอย่างรู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ มันเหมือนกับเฮียเห็นผู้หญิงคนนั้นสำคัญกว่าฉัน เฮียถึงกล้าเลือกผู้หญิงคนนั้น แล้วให้ฉันออกห่างเขา

“นิลเกลียดเฮีย! นิลไม่รักเฮียแล้ว!” ฉันตะคอกใส่เฮียอย่างไม่พอใจ น้อยใจ และเสียใจ ก่อนจะลงจากตักเฮียแล้ววิ่งออกจากห้องทำงานกลับห้องนอนตัวเอง

เฮียก็รู้ว่าฉันไม่ชอบผู้หญิงคนนั้น เฮียไม่รู้หรือไงว่าผู้หญิงคนนั้นคิดยังไงกับเฮีย แต่เฮียก็ยังทำงานกับเธอ เฮียก็ยังเลือกเธอต่อหน้าฉัน กี่ครั้งแล้วที่เฮียไม่สนความรู้สึกฉันแต่กลับรักษาความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้นไว้

ไหนบอกว่ารักฉัน ไหนบอกว่าหวงฉัน ไม่อยากให้เมียตัวเองไปใกล้ชิดกับผู้ชายที่ไหน แล้วฉันล่ะ ฉันอยากให้คนที่เป็นผัวของฉันไปใกล้ชิดกับผู้หญิงที่อื่นเหรอ ยิ่งผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะคิดไม่ซื่อกับผัวเราด้วย

“ฮือออ นิลเกลียดเฮีย! เกลียดๆๆๆ”