บทที่ 2

“โอ้ย!” คำบอกเล่าเพียงไม่กี่คำของสามีทำให้คนที่กำลังตั้งอกตั้งใจหั่นผักอยู่ถึงกลับร้องลั่นขึ้นเพราะเผลอทำมีดบาดนิ้วตัวเองเข้า

“อิง! เจ็บมากไหม ทำไมไม่ระวังครับ” ก้องภพเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ เขาคว้ามือภรรยาเอาไว้ก่อนจะยกนิ้วที่ได้รับบาดเจ็บขึ้นมาดูดอย่างไม่นึกรังเกียจเพื่อห้ามเลือดภาพ การกระทำนั้นทำให้อีกคนน้ำตาซึม อุรัสยารู้ดีว่าเขาไม่ได้ตั้งใจเป็นต้นเหตุให้เธอเจ็บ มันเป็นตัวเธอเองต่างหากที่ชอบหาเรื่องทำให้ตัวเองต้องเจ็บตัวทุกครั้งที่เขาเผลอเอ่ยถึงใครคนนั้น คนที่อุรัสยารู้ดีว่าเขายังรอคอยการกลับมาของเธออยู่ เฝ้ารอมาตลอดโดยที่เธอไม่มีสิทธิ์แทรกเข้าไปอยู่ในใจเขาได้เลย

“พะ…พี่ก้องเจอคุณปันที่ไหนเหรอคะ แล้วตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้างคะ”ก้องภพเงยหน้าขึ้นสบสายตาคู่สวยก่อนตอบไปตามความจริง

“พี่เจอเขาที่ร้านของไอ้เด่น ปันเขาเหมือนจะสูงขึ้น ตัดผมสั้นด้วย” คำบอกเล่าที่เหมือนว่าเขาจะจดจำทุกรายละเอียดของคนรักเก่าได้นั้นทำให้คนฟังต้องยิ้มเศร้า นี่เองสินะสาเหตุที่ทำให้เขาเมาหนักกลับมาบ้านแถมยังเพ้อเรียกหาเธอคนนั้นทั้งๆ ที่ไม่เคยเรียกมาสามปี

“อิง…เป็นอะไรรึเปล่าครับ หรือว่าเจ็บนิ้ว”

“อิงไม่เป็นไรค่ะ แล้วพี่ก้อง…จะทำยังไงต่อค่ะ” อุรัสยาจำต้องถาม เพราะเธอยังจำได้ดีถึงคำพูดในวันแต่งงานระหว่างเขากับเธอว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาอยากจะหย่า ขอแค่ให้บอกเธอดีๆ เธอจะยอมหย่าให้ และเหมือนว่าวันนั้นที่ว่ามันใกล้เข้ามาแล้ว เพราะตอนนี้เขามีสิทธิ์ขอหย่ากับเธอได้ทุกเมื่อ และเธอก็คงเห็นแก่ตัวกอดทะเบียนสมรสเอาไว้เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาเสียสละหลายสิ่งเพื่อเธอมามากพอแล้ว บางทีมันอาจถึงเวลาแล้วจริงๆ ที่เธอจะทำอะไรเพื่อเขาได้บ้าง