บทที่ 1

ก้องภพตื่นสายกว่าทุกวันเพราะเมื่อคืนที่ผ่านมานั้นเขาดื่มหนักจนแทบจะกลับบ้านไม่ไหว ชายหนุ่มจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากลับมาบ้านยังไง รู้แต่เพียงว่าคนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่ให้กันคงไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน นอกจากภรรยาผู้แสนดี ผู้หญิงที่ทำให้ชีวิตของเขาง่ายขึ้นตั้งแต่วันที่เธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของมัน คนที่รู้ใจเขามากกว่าใครคนไหนๆ

อุรัสยา ผู้หญิงน่าสงสารที่ต้องแต่งงานตั้งแต่อายุยี่สิบ เธอยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อปลดหนี้สินของทางบ้าน ยอมทำทุกอย่างแม้กระทั้งแต่งงานกับคนไร้หัวใจอย่างเขา ผู้ชายที่ไม่เคยรักเธอเหมือนอย่างที่เธอรักเขาเลยสักครั้ง แต่กระนั้นเธอก็ยังไม่โกรธกัน แถมยังทำหน้าที่ภรรยาได้เป็นอย่างดีมาโดยตลอด ไม่เคยทำให้เขาต้องทุกข์ใจหรือรู้สึกไม่ดี ที่มีเธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตได้เลยสักครั้ง

ในฐานะสามีแน่นอนว่าเขาเคยคิดที่จะลองรักเธอ แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนหัวใจของเขามันก็ยังรักแต่ใครอีกคน คนที่ถูกเขาทำร้ายจิตใจ ผู้หญิงที่เขารัก และรอคอยการกลับมาของเธอนานถึงสามปี

จนกระทั่งเมื่อคืนนี้ที่เขาได้เจอกับเธออีกครั้ง ภาพอดีตทั้งหมดก็ลอยเข้ามาในหัวพร้อมกับคำพูดของอดีตคนรักที่ฝากเอาไว้ให้ได้ตัดสินใจก่อนจาก และมันเป็นคำพูดที่ทำให้เขาเครียดจนต้องดื่มหนัก

‘ปันยังรักก้องอยู่นะคะ รักเหมือนเดิม แต่ปันไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นเมียน้อยของใคร ถ้าก้องยังรักปันเหมือนที่ปันรักคุณ ก้องต้องเลือกแล้วค่ะว่าระหว่างปันกับผู้หญิงคนนั้นก้องจะเลือกใคร ถ้าเลือกเขาก็ไม่ต้องมายุ่งกับปันอีก แต่ถ้าคุณเลือกปันคุณต้องไปหย่ากับเธอ!’

แน่นอนว่าเขารักปันตา รักมาเสมอและยังคงรักแต่เธออยู่ แต่ครั้นจะให้ขอหย่ากับอุรัสยาง่ายๆ เขาก็ทำไม่ลงเพราะอีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรผิด อีกทั้งตอนนี้ทั้งชีวิตของเธอก็มีแค่เขา แม่ของเธอเพิ่งจะจากไปเมื่อปีก่อน มันทำให้หญิงสาวต้องขายบ้านทิ้งเพื่อนำเงินที่แม่ไปติดพนันเอาไว้ไปใช้หนี้จนหมด มันก็เท่ากับว่าตอนนี้ชีวิตเธอไม่เหลืออะไรอีกแล้วแม้แต่บ้าน หรือคนในครอบครัว…

หากจะให้เขาเดินเข้าไปขอหย่า เชื่อเถอะว่ามันคงเป็นสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดเจียนตาย และเขาเองก็ทำเช่นนั้นกับผู้หญิงที่แสนดีกับเขาไม่ลง สุดท้ายก็ยังเลือกไม่ได้ว่าควรจะเลือกทางไหน ไม่ว่าจะเลือกใครดูท่าเรื่องนี้คงมีคนเจ็บไปกับมันมากกว่าหนึ่งคนอย่างไม่ต้องสงสัย

ใช้เวลาไม่นานชายหนุ่มก็จัดการกับตัวเองเสร็จ ก้องภพเดินลงมาชั้นล่างก่อนจะมุ่งหน้าไปยังห้องๆ หนึ่งซึ่งคิดว่าภรรยาตัวน้อยน่าจะคลุกอยู่ในนั้น มันคือห้องครัวที่เธอชอบและมักจะอยู่เป็นประจำชนิดที่ว่าหากตามหาตัวไม่เจอให้รีบมาหาที่ห้องครัวนี้ก่อนเป็นที่แรกก็ว่าได้

“เช้านี้ทำอะไรทานครับ” คำถามที่มาพร้อมอ้อมกอดอบอุ่นทำให้คนที่กำลังมีความสุขกับการได้เข้าครัวเตรียมอาหารเช้าเอาไว้ให้สามีลอบยิ้มอย่างสุขใจ อุรัสยารักอ้อมกอดของสามีเสมอ รักมากจนไม่รู้ว่าหากวันหนึ่งเธอไม่มีโอกาสได้เป็นเจ้าของอ้อมกอดนี้แล้วจะอยู่ต่อไปได้ยังไง

“ข้าวต้มปลาค่ะ อิงจำได้ว่าเมื่อวันก่อนมีคนขี้เมาแถมยังผิดสัญญาแถวนี้บ่นอยากกิน” ก้องภพอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มหอมๆ ของภรรยาอย่างออดอ้อน รู้ดีว่าตัวเองผิดนัด ทั้งๆ ที่เมื่อวานก็สัญญาเอาไว้ว่าจะกลับมาทานข้าวเย็นกับเธอ แต่เขาก็ผิดสัญญา และนี่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำ มันหลายครั้งมากที่เขาสัญญาแล้วทำให้ไม่ได้

“พี่ขอโทษครับ ถ้างั้นวันนี้พี่พาอิงออกไปเที่ยวชดเชยดีกว่า นะครับ อย่าโกรธเลยนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ” อุรัสยาได้แต่พยักหน้าให้ รู้ดีว่าเขารู้สึกผิดแต่มันก็ทำให้เธออดน้อยใจไม่ได้อยู่ดีที่เขาไม่เคยให้ความสำคัญกับคำสัญญาที่ให้กันเอาไว้เลยสักครั้ง แต่สถานะไร้ความรักอย่างเธอจะพูดอะไรออกไปได้ สุดท้ายก็ทำได้เพียงเก็บทุกสิ่งเอาไว้

“เมื่อคืนพี่เจอปัน…”