Chapter.5 ใครคะแม่?

“ทำไมล่ะ กลัวผมรู้หรือไงว่าเด็กคนนั้นคือลูกของผม “

“คุณอัคร “

“คืนนั้นผมไม่ได้ป้องกัน เราสองคนมีอะไรกันทั้งคืน อ่อ ไม่ใช่สิ ข้ามวันข้ามคืนก็ว่าได้ หากป้องกันจริงก็คงไม่ทัน เว้นเสียว่า .. “

“ฉันท้องกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่คุณ “รินรดาปฏิเสธเสียงแข็ง เธอยอมรับว่าคืนนั้นเมามากและเผลอไผลยอมใจอ่อนมอบกายให้เขาเชยชมหลายครั้งหลายคราจนทำให้เกิดลูกอินขึ้นมา คิดว่ามันจะจบตั้งแต่ครั้งนั้น วันเลี้ยงฉลองตำแหน่งใหม่ของเพื่อนสนิททำให้รินรดาต้องไปร่วมงานและได้พบเขาอีกครั้ง

เธอเมามากและขาดสติ พอตื่นขึ้นก็พบอัครพลนอนเคียงข้างสภาพเปลือย กลางกายบอบช้ำเจ็บแสบจนแทบเดินไม่ไหว หากยับยั้งสักนิดทุกอย่างคงไม่เกิดขึ้น เป็นเพราะเธออีกครั้ง

เรื่องราวเลวร้ายยังมีสิ่งดีๆ ซ่อนอยู่ นางฟ้าตัวน้อยก่อกำเนิดขึ้นในท้องของเธอคือความสุขและทุกอย่างของชีวิต

“แล้วไหนล่ะผู้ชายคนอื่น อย่าคิดโกหกเลยแก้ม พาผมไปหาลูกเดี๋ยวนี้ “อัครพลก็ไม่ยอมเช่นกัน หากเธออ้างว่าท้องกับชายอื่น เรื่องดีเอ็นเอก็จะถูกหยิบยกขึ้นมาถ้าหากจำเป็นจริงๆ

“คุณไม่มีสิทธิ์ ครอบครัวคุณก็มี ทำไมถึงไม่ไปดูแลพวกเขา “รินรดาเริ่มสติแตก ข่าวการแต่งงานในครั้งนั้นเธอยังจำได้ไม่ลืม

เขาต้องการอะไรกันแน่ พูดแบบนี้ต้องการพรากลูกอินไปจากอกจริงๆใช่มั้ย

“แก้ม ฟังผมก่อน “

“ไม่ฟัง! คุณมันเห็นแก่ตัว สิ่งที่คุณทำมันเห็นแก่ตัวคุณจำไว้ “เมื่อเห็นท่าไม่ดีอัครพลจึงดึงร่างเล็กลงมาข้างล่างแล้วจับเธอยัดเข้าไปในรถยุโรปราคาแพงของเพื่อน เขาให้สัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องแย่ๆ เพื่อทำร้ายจิตใจเธออีก ขอแค่ได้เห็นหน้าลูกและให้เธอยอมรับความรับผิดชอบจากเขา  หากเขารู้ว่าเธอท้องในวันนั้น สาบานว่าเธอกับลูกจะไม่มีวันลำบากเด็ดขาด

เขาเองที่โง่ ก้มหน้ายอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียว ยอมปล่อยหญิงที่ตนรักออกจากอ้อมอกไปเผชิญกับอะไรต่อมิอะไร ที่ผ่านมาเธอคงลำบากมาก อัครพลแค่อยากขอ.. ขอให้เขาได้เจอลูกและได้ทำดีไถ่โทษกับความผิดพลาดที่ผ่านมาด้วย หากฟ้าเข้าข้าง เขาจะขอดูแลและขอโอกาสรักเธออีกครั้ง

“ผมขอโทษที่ร้อนใส่คุณ เจ็บมั้ย “ข้อมือด้านขวามีรอยแดงจากการถูกกระชากเข้าหาตัว ผิวขาวๆ ของรินรดาเกิดรอยได้ง่าย ช้ำนิดหน่อยก็เป็นรอยใหญ่จนน่ากลัว อัครพลขับรถไปตามทางมุ่งหน้ายังโรงเรียนอนุบาลชื่อดังของภูเก็ต

“ไม่ค่ะ”

“ขอโทษอีกครั้ง ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว อย่าคิดว่าผมจะพรากลูกไปจากแก้มเลยนะ ผมรู้สึกผิดจริงๆ ถ้าผมรู้ว่าแก้มท้อง “

“พอเถอะค่ะ “รินรดารีบเบรก ไม่อยากให้เขาพูดถึงเรื่องเก่าที่ผ่านมา เป็นอดีตที่ไม่สวยหรูมีบางเรื่องที่น่าจดจำและก็มีบางเรื่องที่อยากลืมและลบทิ้งออกไปจากความทรงจำ

อัครพลคงอยากพูดถึงเรื่องแต่งงานหลายปีก่อนให้เธอฟัง หากเขารู้แล้วจะทำอะไรได้ ยกเลิกงานแต่งแล้วมารับผิดชอบเธองั้นหรือ ไม่ใช่เรื่องเลยสักนิด “เลี้ยวซ้ายข้างหน้าค่ะ “โชว์เฟอร์หนุ่มหักพวงมาลัยเข้าซอยเล็กๆ จนมาถึงถนนใหญ่มองเห็นโรงเรียนอนุบาลของลูกตั้งอยู่ตรงหน้า

“รออยู่นี่นะคะ “เขาพยักหน้ายอมรอตามคำสั่ง อยากชิดใกล้ก็ต้องหัดเย็น ร้อนอย่างเมื่อก่อนคงไม่ได้อะไรคืนมา รินรดาเดินลงรถเข้าไปในโรงเรียน ระหว่างรออัครพลก็ต่อสายตรงหานักสืบมือดีที่เขาเคยโยนงานให้ทำอยู่บ่อยๆ

“ครับคุณอัคร “

“ผมอยากให้สืบประวัติผู้หญิงคนหนึ่ง จะส่งชื่อและที่อยู่ไปให้ ขอประวัติย้อนหลังสามปี ขอละเอียดและด่วนที่สุด”

“ได้ครับ “

“ขอบใจมาก “

“ใครคะแม่ ไม่ใช่ลุงภาคย์นี่” เด็กน้อยหน้าตาน่ารักคนนี้น่ะหรือคือลูกของเขา

-----