ใจรักเพียงเธอ

ว่ากันว่าความรักคือสิ่งสวยงาม หากใครได้ลองจำต้องติดใจในรสหวานและความซาบซ่าน บ้างก็เปรียบความรักเสมือนทุ่งดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนชวนให้หลงใหล ใครเล่าจะรู้ว่าแท้จริงนั้นไม่ใช่ดังหวังและวาดฝันไว้

รินลดาเจ็บหนักเพราะรักเจียนตาย ภาพเหตุการณ์วันนั้นฉายซ้ำวันละหลายหน เจ็บและปวดเจียนขาดใจ เพราะไร้เดียงสาคาดไม่ถึงจึงนำมาซึ่งจุดจบ สัมผัสกับความเจ็บแสบยากเกินเยียวยา

“คุณอัคร ไม่เคยรักแก้มเลยหรือคะ”

“บอกแล้วไง ฉันไม่เคยให้ใจกับของเล่นและไม่คิดจริงจังกับผู้หญิงที่ใช้เงินซื้อ “ดวงหน้าหวานถอดสีคิดไม่ถึงว่าจะได้คำตอบจากชายที่รักเช่นนี้ เธอรักและเทิดทูนเขาดั่งดวงใจมาตลอด มอบทั้งกายและใจให้ไปอย่างไม่ขัด หมดแล้วซึ่งเยื่อใย ขาดสะบันลงเมื่อชายคนนั้นเดินออกจากห้องไป

แก้มใส หรือรินรดานักศึกษาแพทย์ปีหนึ่ง มีความจำเป็นบางอย่างต้องหางานที่ให้ค่าตอบแทนมหาศาล จะพ้นงานใดนอกจากขายตัวให้กับเสี่ยรวยๆ สักคน

วางทิ้งศักดิ์ศรีที่กินไม่ได้ เร่งหาเงินแข่งกับเวลาจนกระทั่งรู้จักกับกลุ่มลับขายตัวให้กับคนรวยระดับนักธุรกิจแนวหน้า กฎเหล็กมากมายทำให้เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

กฎข้อสำคัญคือสิ้นไร้พรหมจรรย์ เธอไม่สามารถทำลายของแบบนั้นได้ทันเวลา เพราะถูกซื้อในระยะเวลาอันสั้นที่ส่งโปรไฟล์ลงขาย

เกินเป้าที่วางเอาไว้ ลูกค้าคืออัครพล อัคราพิทักษ์กุล แพทย์หนุ่มโปรไฟล์ดีแถมยังมีธุรกิจหลายอย่างอยู่มือ

เขาคือลูกค้าคนแรกและคนสุดท้ายในหัวใจของเธอ

วันนี้เธอตัดสินใจบอกความในใจแก่เขา สิ่งที่ได้กลับมานั้นคือความเจ็บปวด กฎและข้อตกลงเธอทำมันพังด้วยมือของตัวเอง

“คุณอัคร “เสียงเรียกนั้นดังไม่พอหรือว่าเขาแสร้งทำไม่ได้ยิน ใจดวงน้อยปริ่มจะขาดเสียให้ได้ รู้สึกเลือดไหลเวียนไม่สะดวก ลมหายใจเหนื่อยหอบทำให้เธอต้องยกมือขึ้นกุมเพื่อปลอบยอมให้สงบ เขาใจร้ายและทิ้งเธอไปอย่างมิใยดี ความภักดีที่มีไม่เคยทำให้อัครพลมองเห็นบ้างเลยหรือ

ความผิดเธอเอง โทษตัวเองซ้ำๆ แล้วล้มตัวร้องไห้หนักบนเตียงกว้างอันหนาวเหน็บอ้างว้าง มันไม่เหมือนก่อน ร่างสูงที่เคยกอดก่ายไม่มีอีกแล้ว

มือเล็กลูบไล้ตะกรองกอดหมอนของคนใจร้ายแล้วฝังจมูกแนบแน่นสูดกลิ่นของความรักเข้าปอดซ้ำๆ เขาปฏิเสธตัดเยื่อขาดใยมิใยดีความรักที่เธอมีให้

“แก้มรักคุณอัคร ฮึก แก้มผิดด้วยหรือทำไมถึงใจร้าย “เสียงหวานที่เคยออดอ้อนหายไป ถ้อยคำตัดพ้อของหญิงสาวหลุดออกซ้ำๆ ราวกับตอกย้ำตัวเองว่าเจ็บแล้วต้องจำ

ภายในห้องมีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของนักศึกษาแพทย์ ก่อนหน้าชีวิตของเธอสุขสบายดั่งเจ้าหญิง รถ คอนโด เงินสด ของแบรนด์เนม ขอแค่เอ่ยปากมากเท่าไหร่ย่อมได้ หากข้อเสนอสมหวัง สิ่งตอบแทนข้อแลกเปลี่ยนคือร่างกายไม่ใช่หัวใจ สาเหตุที่ทำให้เธอเจ็บหนักอยู่ตอนนี้

ข้อตกลงเมื่อปีที่แล้วรินลดายังจำได้ดี สัญญาปึกหน้าที่เธอได้รับจากเลขาของแพทย์หนุ่ม รายละเอียดระบุชัด ห้ามรู้สึกนึกรัก ห้ามหึงหวงต้องการเป็นเจ้าของ งานคือบำเรอความสุข ใช้เพียงร่างกายเท่านั้น ผ่านมาหนึ่งปีกับความรู้สึกดีๆ ที่เธอพยายามตัดทิ้ง จนวันนี้ เธอสารภาพรักเขาสุดหัวใจ รินลดากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาหมาดๆ

เธอถูกปฏิเสธและฉีกสัญญาทิ้ง สิ้นเยื่อขาดใยจากนี้ไปเหลือเพียงความว่างเปล่า

‘สัญญาถูกยกเลิก ‘

ดวงตากลมโตหม่นแสงลงอีกครั้ง ข้อความที่ถูกส่งมาทำให้ใจดวงน้อยกระตุกวูบ ดวงตารื้นชื้นเพ่งมองหมายเลขปลายทาง เธอจำได้แม่นและไม่เคยลืม

เงินเข้า 5,000,000 บาท

ยังไม่จบเพียงเท่านั้น มีเงินจำนวนหนึ่งถูกโอนเข้ามาในบัญชีส่วนตัวของเธอ ตัวเลขเจ็ดหลักไม่สร้างรอยยิ้มให้เธอเลยสักนิด หากต้องการจบและตัดสัมพันธ์ ทำไมต้องให้เงินมากขนาดนี้ รินลดาไม่เข้าใจเจตนาของฝั่งตรงข้าม เธอไม่อยากได้และไม่อยากรับการช่วยเหลือใดๆ จากเขาอีก

เธอตัดสินใจต่อสายหาเลขาของอัครพลทันที หากโทรเข้าเบอร์ส่วนตัวก็เกรงว่าจะไม่เหมาะ เมื่อเขาไม่ต้องการเธอแล้ว สิทธิ์ในการเข้าถึงแบบวีไอพีก็ไม่ควรมีอีกต่อไป

“สวัสดีค่ะ ติดต่อจากไหนคะ “

“แก้มเองค่ะคุณเตย แก้มอยากทราบเรื่องเงินที่โอนเข้ามา “

“เป็นคำสั่งจากท่านประธานค่ะ “เป็นอย่างที่คิด

“คุณเตยแก้มขอคุยกับคุณอัครหน่อยได้มั้ยคะ มีเรื่องบางอย่างที่แก้มต้องจัดการ “

“เอ่อ “เสียงอึกอักของเลขาสาวก็ทำให้เธออึดอัดไม่น้อย อัครพลเข้มงวดเรื่องส่วนตัวและการนัดหมายมากเธอรู้ดี แต่ครั้งนี้จำเป็นอย่างยิ่งที่รินรดาต้องขอคุยกับเขา

“แก้มสัญญาว่าครั้งสุดท้าย นะคะคุณเตย “

“น้องแก้มคะ ท่านประธานอารมณ์ไม่ค่อยดี พี่ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถ้าน้องแก้มยืนยันว่าเป็นครั้งสุดท้าย พี่จะโอนสายให้นะคะ “รินลดาเข้าใจและซาบซึ้งโอกาสที่เลขาหยิบยื่นให้ แม้ว่าฝ่ายนั้นจะไม่เต็มใจก็ตาม

“อัคร ครับ”

“คุณอัครแก้มเองนะคะ “ปลายเสียงเงียบไปเมื่อได้ยินน้ำเสียงกังวานใสที่คุ้นเคยดังข้างหูอีกครั้ง “เงินห้าล้านที่โอนมา แก้มไม่ต้องการค่ะ แก้มได้จากคุณมากพอแล้ว”

“ถือเสียว่าเป็นค่าสึกหรอ “ค่าสึกหรอ? รินลดาไม่เคยต้องการ หากเขาให้เหตุผลเพียงเท่านี้เธอก็จะรับไว้ น้ำเสียงเรียบเย็นทำให้อกด้านซ้ายเริ่มเจ็บแปลบขึ้นอีกครั้ง อย่างน้อยๆ เงินก้อนนี้ก็สามารถส่งเสียให้ตัวเองเรียนจนจบ ความฝันของเธอจะไม่สูญสลายเพียงเพราะผู้ชายคนเดียว แม้หากไม่ได้เงินจากเขาเธอก็จะหางานอย่างอื่นทำ เธอมีแม่ที่ต้องดูแล

อาการเจ็บออดๆ แอดๆ ของแม่ทำให้รินลดาต้องกระตือรือร้นและขยันมากกว่าเดิมหลายเท่า ขาดอัครพลไปคงไม่ตาย ตอนไม่มีเขาเธอกับแม่ยังอยู่ได้

“อย่างนั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์นึกถึง เป็นค่าสึกหรอที่เยอะมากๆ เลย “น้ำเสียงตัดพ้อเล็กๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ทำให้ปลายสายกระวนกระวายไม่น้อย

“แก้ม “เขารู้ว่าเธอไม่พอใจ จะให้เขาทำอย่างไรในเมื่อสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดเวลานี้คืออนาคตและเงิน ตลอดเวลาที่ได้ใกล้ชิดและสัมผัสเด็กสาวคนนี้ทำให้เขาเข้าใจการใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆ วันว่าเป็นเช่นไร ความสุขที่ไม่ต้องใช้เงิน เพียงแค่อยู่ด้วยกัน พูดคุยกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน แค่นั้นก็เรียกว่าความสุข

ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาเขาตัดสินใจทำบางอย่าง บางอย่างที่คิดว่าสำคัญมากที่สุด ถ้อยคำตัดขาดยังกังวานก้องอยู่ในหัว เสียงสะอื้นร่ำไห้ทำให้เจ็บเจียนขาดใจ ไม่ใช่แค่เธอที่รู้สึกเจ็บ เขาก็เจ็บไม่ต่าง

“แก้มขอโทษนะคะแล้วก็ขอบคุณสำหรับเงิน โชคดีนะคะคุณหมอ อย่าหักโหมงานมากจนเกินไป พักผ่อนบ้างนะคะ ลาก่อนค่ะ”

ยังไม่ทันได้อ้าปากบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย สายก็หลุดไปทำเอาปลายสายชะงัก เธอเป็นฝ่ายวาง ไม่ใช่สายหลุดอย่างที่คิด อัครพลนิ่งงันไปชั่วขณะ สายหลุดไปแล้วแต่ทำไมยังรู้สึกว่าเธอยังอยู่ข้างๆ

“ลาก่อนรินลดาที่รัก”

“ลาก่อนที่รักของแก้ม”

-------------