อลิเซีย กับความฝันที่เป็นจริง [1]

ณ ท้องฟ้าจำลอง

" อลิเซีย " เสียงทุ้มอ่อนโยนของโดมินิกพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด ของทั้งสองคน

" คะ? " ฉันละสายตาจากดาวบนท้องฟ้าจำลอง หันไปสบตากับโดมินิก ก่อนที่อลิเซียจะได้กล่าวถามอะไร อยู่ๆโดมินิกก็โน้มตัวลงใกล้กับฉัน ทำให้ฉันหายใจได้ไม่ทั่วท้อง สายตาฉันก็ถูกริมฝีปากหนาของเขาดึงดูดสายตาไปเสียหมด

" มองตาผม... " เขายื่นมือประคองใบหน้าฉันให้เงยขึ้นสบตาเขาอีกครั้ง

" อึก โดมินิก " ฉันมองตาเขา หัวใจฉันเริ่มเต้นแรงระรัวไม่เป็นจังหวะ ฉันไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้เลย เหมือนถูกสะกดเอาไว้

" อลิเซีย " เขาเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ขยับใบหน้าอันหล่อเหลาขยับเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ ก่อนที่เขาจะ...

" อลิเซีย ตื่นได้แล้ว!! วันนี้เราจะไปเที่ยวกัน!! "

" เฮือก!! " ภาพตัดไปแล้ว.. ฉันหันซ้ายหันหวาตอนนี้ฉันกำลังนอนอยู่ในห้องนอน มองไปประตูก็เจออลาโน่ ยิ้มร่าเริงอยู่ ทำให้เธอหน้าบูดบึ้งใส่ทันที นายทำลายความฝันฉันอลาโน่!!!!

" ฉันเกลียดนายที่สุดเลย!!!! "

" เอ๊ะ? ทำไมล่ะ! "

...

เช้าวันนี้ก็หมดไปกับอลิเซียที่งอนอลาโน่ไม่พูดด้วยสักคำ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอลิเซียงอนเขาเรื่องอะไร ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมอลาโน่ถึงได้โผล่เข้าห้องฉันแบบนั้นได้ พวกเราก็เป็ฯแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แม้จะไม่เหมาะสม แต่มันชินไปแล้วสำหรับพวกเรา ถ้าโดมินิกเปิดเข้ามาว่าไปอย่าง อะแฮ่ม! ลืมที่พูดเมื่อกี้ไปเถอะ

วันที่ก็ย่างเข้าวันที่สามหลังจากโอลิเวียหายป่วย แต่เธอหายป่วยไม่ทันสอบพลังกาย แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร อย่างน้อยโอลิเวียก็ทำข้อสอบได้คะแนนเต็ม เธอจึงได้อยู่ห้อง A แม้จะอยู่อันดับท้ายๆ ส่วนใหญ่นักเรียนจะทำข้อสอบได้คะแนนน้อย แล้วเอาคะแนนพลังกายช่วย และเราจะเปิดเรียนในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

ณ ห้องรับแขก

" นี่วันนี้เราไปเที่ยวกัน! เนอะโอลิเวีย " อลาโน่พูดขึ้นแล้วหันไปมองโอลิเวีย แต่โอลิเวียยิ้มแห้งๆก่อนจะหันมามองฉัน

" หนูแล้วแต่พี่อลิสเลยค่ะ "

" อลิเซียไปกัน! " ก่อนที่เธฮจะได้ตอบอะไร ก็มีคนมาเคาะประตูเรียกความสนใจไปก่อน

ก้อก ก้อก ก้อก

แกร้ก

" คุณชายอลาโน่ เมื่อสักครู่ นายท่านเอริค โทรมาบอกให้คุณชายไปพบที่บริษัทค่ะ " คุณป้าแม่บ้านเดินเข้ามา ก่อนจะพูโประโยคที่ทำให้อลาโน่ฝันสลาย ล่องลอยไปกับสายลมทันที นั่นทำให้ฉันสะใจ ที่เมื่อเช้าเขามาขัดขวางความฝันฉัน!

" ไม่นะ โอลิเวียยย " จะมาเรียกชื่อน้องฉันทำไมยะ!!

" พี่อลาโน่ ไว้วันหลังเราค่อยไปก็ได้ค่ะ " โอลิเวียพูด พร้อมกับยิ้มแห้งให้

" จริงหรอ! " อลาโน่คว้ามือโอลิเวียมากุม แสดงท่าทีดีใจเกินเหตุ ทำให้เธอฉุนยิ่งกว่าเดิม

" อลา- " ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร แอนดริวเจ้าเดิมก็ยกกำปั้นอัดเบาๆ(?)ลงที่ไหล่ฝั่งเขาทันที จนเกิดเสียง

ปึก!

" อะไรของนายเนี่ย! " อลาโน่นิ่วหน้าปล่อยมือจะโอลิเวีย แล้วลูบไหล่ตัวเอง

" น้อยๆหน่อย มือนายน่ะ "

" ไม่เห็นต้องตีกันเลย!! "

วุ่นวายดีแท้ สุดท้ายบทสรุปคือวันนี้เราก็ไปเที่ยวกัน โดยไม่มีอลาโน่ สถานีแรกที่เราจะไปคือร้านโรยัล แน่นอนเรามีบัตรคิว เราจึงได้เร็วกว่าที่คิด เราก็นั่งเล่นอยู่ที่ร้านสักพัก ก่อนจะไปสวนสาธารณะ ที่นั่นค่อนข้างมีความร่มรื่น โดยเฉพาะแปลงดอกไม้มันสวยมาก แต่ที่นี่คนต่อนข้างเยอะ เพราะส่วนใหญ่ชอบมาปิกนิกกัน มาเดินเล่น มาเดท ก็นั่นแหละ มันคงจะโรแมนติกถ้าสักวันฉันจะได้มากับโดมินิก แต่ฉันเป็นฝ่ายชอบเขาข้างเดียวนี่นะ ถึงเขาจะดูอ่อนโยน ยิ้มให้ฉันบ่อยๆ แต่เขาคงไม่คิดกับฉันแบบนั้นหรอก คงเป็นแค่เพื่อนสนิทล่ะนะ

ทางด้านโดมินิกตั้งแต่เดินมา เขาก็สังเกตเห็นท่าทางของอลิเซียที่เปลี่ยนไป หันมามองเขารอบหนึ่งก่อนจะทำหน้าเศร้า ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ก่อนที่จะคิดอะไรออก

" พวกเราไปดูท้องฟ้าจำลองกันมั้ย? ได้ยินว่ามันสวยมากเลยนะ พึ่งปรับปรุงใหม่น่ะ "

" ก็ไม่เลว โอลิเวีย อลิเซีย ไปมั้ย? "

" ไปค่ะไป! "

" อลิเซีย? "

" อะ อืม ไปสิ นำทางเลย "

...

ที่นี่เป็นเหมือนพิพิธภัณฑ์ ค่อนข้างใหญ่โต ข้างในเป็นจำลองเหมือนสถานที่จำลองอวกาศ ไม่ว่าจะเป็นโลก ดาวเคราะห์ ดวงอาทิตย์ ดาวฤกษ์ ดาวหาง มันสวยมาก และที่นี่เขามีห้องพิเศษให้ด้วยสำหรับคนที่จะมากับเพื่อน ครอบครัว หรือคู่รัก ต้องการความเป็นส่วนตัว นั่นมันดีมากเลย!

หมับ!

" อ๊ะ!? "