โอลิเวีย น้องสาวของนางร้ายค่ะ!

ภายในรถลีมูซีน...มีเอกสารมากมายกองอยู่เบาะที่นั่ง และพบเห็นร่างบางเรือนผมเหยียดตรงสีน้ำตาลคาราเมล นั่งหยิบเอกสารรายงานต่างๆขึ้นมาดู ใบหน้าเรียวน่ารัก ดวงตากลมโตกำลังไล่สายตาอ่านงานเอกสารด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

เอ่อ.. สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ มิเชล คาเฟียร์ อายุ 19 ปี เป็นคุณหนูลูกสาวของมาเฟียที่มีเครือข่ายทั่วโลกค่ะ แต่ฉันไม่ค่อยถนัดการต่อสู้สักเท่าไหร่หรอกค่ะ ฉันถนัดงานเอกสาร บริหารซะมากกว่า งานบ้านงานเรือนก็เป็นน๊าา และวันนี้ก็งานเยอะเช่นเคยสิน๊า~

คุณพ่อนะคุณพ่อทำไมส่งงานให้ลูกทำเยอะแยะจังเลยล่ะคะ

" เฮ้อออ~~ " ร่างบางคิดพลางก็ถอนหายใจออกมาพลาง ทำให้การ์ดและคนขับต้องหันมามองอย่างเป็นห่วง

" คุณหนูครับผมว่าพักสักหน่อยเถอะครับ...วันนี้คุณหนูเดินงานมาทั้งวันแล้วนะครับ " เสียงของการ์ดที่นั่งอยู่ข้างคนขับบอกร่างบางให้พักผ่อนและเห็นส่งสายตาเป็นห่วงมาพลาง

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ..ถึงจะงานเยอะไปหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ " ร่างบางส่งยิ้มให้การ์ดเพื่อบอกว่าไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง แล้วก็ก้มหน้ามองเอกสารต่อ

ถึงคุณหนูของเขาจะพูดไม่เป็นไรแต่เขาก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี

สุดท้ายเขาก็หันกลับมามองด้านหน้ารถ ก็พบมีอะไรไม่รู้ตัดหน้ารถ จึงทำให้คนขับรถหักเลี้ยวหลบ แต่มันทำให้รถเสียหลัก พลิกคว่ำ!

เอี้ยดด~~

ปึ้ง! ปึ้ง! ปัง!

ร่างบางตอนนี้เห็นภาพข้างหน้าลางๆคนขับและการ์ดของเธอเลือดท่วมตัว มีเศษกระจกทิ่มตามตัวเต็มไปหมด ร่างบางตอนนี้ก็เห็นว่าตัวเองนั้นก็ถูกกระจกทิ่มที่หน้าท้อง มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ดวงตาของเธอเริ่มพร่ามัวไปหมด หลังจากนั้นสติของเธอก็ดับลง

" เฮือกก! " เอ๊ะ? ที่นี่ที่ไหนแล้ว..ตอนนี้ฉันตายแล้วงั้นหรอ ฉันมองรอบๆเห็นเพียงแค่พื้นและผนังที่มีสีขาวโพลน ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย

ฉันตายแล้วจริงๆสินะ..

" ใช่ ตัวเจ้านั้นอายุขัยสิ้นแล้วหนูน้อย " ร่างบางหันไปตามเสียงก็พบ ชายหนุ่มหน้าตาดี ดีมากคนหนึ่งกำลังเดินมาที่เธอ แล้วประคองเธอขึ้นจากที่นั่งอยู่

" ขอบคุณค่ะ แล้ว...ที่นี่ที่ไหนงั้นหรอคะ? แล้วคุณเป็นใคร? " มิเชลหรี่ตามองคนด้านหน้าตนอย่างสงสัย

" ข้าก็ไม่รู้จะตอบเจ้ายังไงเอาเป็นว่า...ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า " หือ? อะไรอ่ะ? ร่างบางเอียงคอเล็กน้อยเพื่อความสงสัย

"ที่เจ้าตาย..เพราะสุนัขที่ข้าเลี้ยงโดดลงไปในบ่อมิติ ไปโผล่ตัดหน้ารถของเจ้า จึงทำให้เกิดอุบัติเหตุ ทำให้เจ้าตาย จริงๆแล้วเจ้าจะตายอีก 6 ชั่วโมงหลังจากนี้ สาเหตุการตายคือ ศัตรูในวงการมาเฟียมาดักซุ่มโจมตี " อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง สุนัขน่ารักด้วย ฉันให้อภัยค่ะ

" ไม่เป็นไรค่ะ ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ช่างเถอะค่ะ "

" หนูน้อยเจ้าไม่โกรธข้าหรือ"

" จะบอกว่าโกรธก็ไม่เชิง แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ แค่อย่าสะเพร่าปล่อยสุนัขตามใบแบบนี้อีกนะคะ คนอื่นเขาอาจจะไม่ใจเย็นได้เหมือนฉันหรอกนะคะ..." เธอส่งสายตาดุเหมือนดุเด็กน้อยที่ทำอะไรผิดพลาด

" แต่ยังไงหนูก็จะตายอยู่แล้วนี่คะ แค่ตายเร็วกว่ากำหนดเท่านั้นเอง "

" หนูน้อยเจ้าช่างเป็นคนดีจริงๆ..ข้าจะให้เจ้าไปเกิดใหม่ แต่ไม่ใช่โลกที่เจ้าจากมาแต่เป็นโลกใบใหม่มีเวทมนต์ และข้ามีพรให้เจ้าสองข้อ เอาตามความต้องการของเจ้า เจ้าต้องการอะไรข้าจะให้เจ้า^^"

พระเจ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สดใส เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วสงสัย ทั้งที่เธอตายไปแล้ว อายุขัยของเธอก็จะหมดแล้วด้วย ทำไมถึงต้องให้เธอเกิดใหม่ด้วย เพราะนั่นไม่ใช่ความผิดพลาดใหญ่หลวงอะไรนี่นา..

" เจ้าสงสัยสินะ ตามที่เจ้าเข้าใจ มันไม่ใช่ความผิดพลาดใหญ่หลวง เพราะอย่างไรเจ้าก็ต้องตายอยู่ล้วในวันนี้ ที่ข้าให้เจ้าไปเกิดใหม่ มันก็เป็นความต้องการของข้า เจ้าไม่อยากลองไปใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนคนอื่นงั้นหรอ? "

ชีวิตวัยรุ่นหรอคะ?

" ^^ "

"ขอบคุณค่ะ...งั้นหนูขอพรได้เลยนะคะข้อหนึ่ง ขอให้ครอบครัวเก่าของฉันมีแต่ความสุขค่ะ การงานรุ่นเรือง อายุยืน เงินทองไหลมาเทมา มีบุตรสืบทอดตระกูลอย่างแข็งแกร่งต่อไปค่ะ ข้อสอง หนูอยากไปพบคุณพ่อกับน้องชายอีกครั้งค่ะ ขอโอกาสได้ไปลาพวกเขาเป็นครั้งสุดท้าย " เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับพระเจ้า

เขาไม่คิดว่าสิ่งที่เธอขอจะเป็นคำขอที่ง่ายดายเช่นนี้ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเหล่ามนุษย์มากมายที่เขาเคยให้โอกาสได้ไปเกิดใหม่ ส่วนใหญ่จะขอให้ตัวเองได้ดี แต่ส่วนน้อยจะคนขอเหมือนเช่นแม่หนูน้อยตรงหน้าเขา

" ได้ ข้าจะทำตามคำขอของเจ้า แต่เจ้ามีเวลาจำกัด "

" ค่ะ ^^ "

จากนั้นเขาก็เลื่อนหน้าลงมาจุมพิตที่หน้าผากของร่างบาง ทำให้ร่างบางหน้าแดง ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นจึงหัวเราะเบาๆและเปิดประตูมิติให้ร่างบาง

" เจ้าไปได้แล้วล่ะ ^^ " เขาส่งยิ้มให้เธอ แล้วเธอก็หันมาขอบคุณก่อนเดินเข้าประตู จากนั้นโลกของเธอก็ดับสนิทลงอีกครั้ง..

.

.

.

หลังจากที่เขาและคุณพ่อได้ทราบข่าวพี่สาวของเขาประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ เขารีบเร่งเดินทางไปหาพี่สาวที่โรงพยาบาลที่เธออยู่ทันที เขาและคุณพ่อเสียใจมาก ตั้งแต่ที่คุณแม่ท่านเสียไป ก็มีพี่สาวที่คอยปลอบใจและดูแลเยียวยาใจของเขาและพ่อตลอดมา และเขาก็รู้ลึกๆว่าพี่สาวของเขาก็เสียใจมากไม่แพ้กัน เพียงแต่เธอไม่แสดงออกมา เอาอิจฉามิเชลตรงนี้ ตรงที่เธออดทนอดกลั้นอะไรมามากมายได้ถึงขนาดนี้เมื่อผมมาถึงก็ได้ทราบข่าวในทันทีว่า พี่สาวของเขามีโอกาสน้อยที่ฟื้นขึ้นมา เขาและพ่อแม้อยากจะทำใจยอมรับ แต่ก็ไม่สามารถทำได้..

ในคืนนั้นผมได้ฝันเห็นพี่สาวของผม เธอสวมชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้ที่ผมและคุณพ่อเป็นคนเลือกให้เธอในวันเกิดครบรอบ 19 ปีของเธอ ผมดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้ง เธอโอบกอดเขา ด้วยด้วยอ่อนโยนดั่งเช่นเคยที่เธอเคยทำมาตลอด

" มิเชล.. พี่จากพวกเราไปแล้วจริงๆหรอ หรือพี่จะกลับมาหาเราแล้วใช่ไหม? " ผมแค่ถามออกไปเพื่อต้องการให้ตัวเองสบายใจเท่านั้น ผมรู้คำตอบดีอยู่แล้ว ใช่รู่อยู่แล้ว..

ฮึก

" โอ๋ๆ อเล็กซ์เด็กน้อยอย่าร้องไห้แบบนี้สิคะ ลูกผู้ชายห้ามเสียน้ำตา ต้องเข้มแข็งสิคะ ไม่หล่อแล้วรู้ไหม? "

" อึก ครับ..ผมอยากกอดพี่ไว้นานๆ ไม่อยากให้พี่ไปไหนเลย.. "

" ..พี่ก็อยากกอดน้องไว้นานๆแบบนี้ แล้วก็คุณพ่อด้วยนะคะ " เมื่อผมรู้สึกตัวอีกทีพ่อก็มายืนอยู่ด้านหลังผมไม่ไกล ผมผละกอดจากมิเชลให้เธอเดินเข้าไปสวมกอดคุณพ่อ

" คุณพ่อคะ จากนี้มิเชลจะไม่ได้อยู่ดูแลแล้ว มิเชลขอโทษด้วยนะคะ ต่อไปคุณพ่อต้องหมั่นดูแลสุขภาพ กินอาหารครบห้าหมู่ อย่ากินแต่กาแฟนะคะ ไม่ดีต่อสุขภาพค่ะ อเล็กซ์ก็อย่าลืมเตือนพ่อล่ะ "

พวกเราคุยกันไปได้ไม่กี่ประโยค ร่างกายของเธอก็เริ่มโปร่งแสง นั่นทำให้เรารู้ว่า เวลาของเธออาจจะใกล้หมดลงแล้ว ผมไม่อยากให้เธอจากไป แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

" มิเชลคงต้องลาทั้งสองคนแล้วค่ะ เวลาของมิเชลหมดลงแล้ว อย่าเศร้าไปเลยค่ะ มิเชลไม่จากไปไหนไกลหรอกค่ะ มิเชลยังอยู่ตรงนี้...ในใจของทุกคน มิเชลรักคุณพ่อและอเล็กซ์มากๆเลยค่ะ ^^ "

และเธอก็หายไปพร้อมกับรอยยิ้มที่สวยงามของเธอ เหลือไว้เพียงกลิ่นน้ำหอมจางๆที่ทำให้เรารู้ว่าก่อนหน้านี้ยังมีเธออยู่ จากนี้พวกเราคงไม่ได้ยินเสียงและรอยยิ้มสดใสร่าเริงของเธออีกแล้ว

พวกเราขอให้พี่โชคดี และเจอแต่สิ่งดีๆ นะครับ พวกเรารักพี่..