อลิเซีย กับความฝันที่เป็นจริง [2]

หมับ!

" อ๊ะ!? " อลิเซียหลุดออกจากภวังค์ความคิด ชะงักการเดินเพราะมีมือหนาคว้าเข้าที่มือของเธอ นั่นคือ โดมินิกนั่นเอง ทำให้เธอหันมองด้วยความสงสัย แต่ในใจลึกก็อดที่จะรู้สึกเขินไม่ได้

" ไปกับผม " ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไร เค้าก็จูงมือฉันเดินตามไปทันที

" คะ? เอ๊ะ! แล้วโอลิเวีย กับแอนดริวล่ะคะ "

" พวกเราตกลงที่จะแยกกันน่ะ "

ห้ะ? ตกลง? ไปตกลงกันตอนไหน?

พวกเราเดินตามทางไปเรื่อยๆ ฉันอยากจะเล่าให้ฟังว่า มันสวยมากก และทุกอย่างมันดูเหมือนจริง เขาจัดตกแต่งทุกอย่างให้สมจริง ทำให้คนที่มาเที่ยวชมที่นี่ก็รู้สึกอินกับบรรยากาศ เหมือนอยู่อวกาศจริงๆ มีร้านค้าให้ซื้อของที่ละลึกด้วย ฉันมีของอยากขะอวดล่ะ โดมินิกซื้อตุ้กตาเด็กผมสีชมพูกับผมสีฟ้าให้ฉัน ที่หัวสวมหมวกรูปดาวมันน่ารักมากเลยล่ะ เป็นตุ้กตาคู่กันด้วย >///< หลังจากซื้อเสร็จพวกเราก็ออกจากร้าน โดมินิกก็พาฉันไปห้องจำลองอวกาศส่วนตัวทันที เป็นห้องที่กว้างพอดี แต่ก็มากพอสำหรับสองคน

" ว้าววววว มันสวยมากเลย เขาทำเหมือนจริงๆ คิดเหมือนกันมั้ยคะ? " ฉันนอนมองท้องฟ้าจำลอง ก่อนจะหันหน้าไปถามโดมินิกที่นั่งชันเข่าอยู่ข้างๆฉัน โดมินิกที่มองอลิเซียอยู่ก่อนแล้ว จังหวะที่อลิเซียหันมาก็ทำให้ทั้งสองสบตากัน

ตึกตัก...ตึกตัก...

แม้ว่าภายในห้องจะมืดมีเพียงแสงระยิบระยับของดาวบนท้องฟ้าจำลอง ก็อดทำให้ฉันใจเต้นระรัวไม่ได้ ถ้าถามว่าฉันชอบโดมินิกตรงไหนก็ตรงที่เขาสุภาพ อ่อนโยน แล้วก็ฉันชอบดวงตาของเขาที่ดูมีสเน่ห์น่าดึงดูด แล้วก็ริมฝีปาก...

" สวยครับ สวยมากจริงๆ "

" อึก! ดะ โดมินิก " อยู่ๆ โดมินิกก็ก้มลงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก อุณหภูมิร่างกายก็เพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติ

" นิค "

" คะ? "

" เรียกผมว่า นิค นะอลิส "

ฉ่าาาาา--

" อึก นะ นิค " ตอนนี้หน้าของฉันต้องแดงมากแน่ๆ! ดีที่ห้องไม่ค่อยมีแสง เขาคงจะไม่เห็น ใช่มั้ยยย??

" หืม? ไม่ได้ยินเลยครับ " โดมินิกยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีก ทำให้ฉันแทบจะกลั้นหายใจ

" นิค... " ฉันกลั้นใจพูดออกมาด้วยเสียงเบาๆ แต่เขาก็ยังยื่นหน้าเข้ามาให้แล้วบอกว่าให้พูดอีก

" หืม? "

นี่มันต้องแกล้งกันแน่ๆเลย!

" นี่แกล้งกันหระ-!!! " ฉันยังไม่พูดจบประโยคก็โดนอวัยวะเดียวกันพุ่งเข้าประกบยังไม่ทันตั้งตัว ทำให้ฉันมองเขาตาค้างด้วยความตกใจ แม้โดมินิกจะถอนริมฝีปากออกไปแล้ว เธอก็ยังจ้องเขาตาค้างอยู่อย่างนั้น..อย่างนั้น..และอย่างนั้น

โอลิเวียช่วยพี่ด้วยยยยยยยยยย! เรียกรถพยาบาลให้พี่ที!!

.

.

.

ขณะเดียวกันนั้นเอง ทางด้านโอลิเวียที่ถูกแอนดริวพาตัวออกมาจากพิพิธภันฑ์ แล้วพาไปเดินเล่นที่แถวย่านการค้า ที่ห่างออกมาจากพิพิธภัณฑ์ไม่ไกลมากนัก ที่นี่มีร้านค้าเยอะไปหมด ทั้งร้านอาหาร ร้านเสื้อผ้า ร้านเครื่องอิเล็กทรอนิกซ์ ร้านเครื่องเขียน และอีกเยอะเรียงกัน ที่นี่ทำให้ฉันตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่าพิพิธภัณฑ์ซะอีก! ฉันเดินเข้าๆออกๆแต่ละร้าน ด้วยความสนใจ

ซึ่งก็ได้ของเยอะแยะพอสมควร ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเขียน อุปกรร์การเรียนน่ารักๆ สมุดหนังสือ หมอนของตกแต่งห้องนอน แล้วก็เสื้อผ้า ของทั้งหมดฉันให้พนักงานส่งของที่บ้าน ก็เขามีบริการส่งถึงบ้านไง ขี้เกียจถือเพราะเส้นทางนี้ยังอีกยาวไกล อ้อ! เรื่องเงินจ่ายออนไลน์ฉันมีบัญชีของตัวเอง ป๊ะป๋าเอาเงินใส่บัญชีไว้เยอะมาก จ่ายโดนแสกนผ่านทางแอพพลิเคชั่นในโทรศัพท์สุดไฮเทค นั่นมันสึดยอดมากก!

แม้ชาติก่อนเธอจะรวย แต่ก็ไม่ได้ใช่อะไรมากมายตามใจ มาชาตินี้รวยยิ่งกว่า เธอก็อยากจะลองใช้บ้าง พอซื้อของใหม่เธอก็โละของเก่าเก็บใส่กล่องอันไหนดีๆอยู่ ก็เอาไปบริจาค

" โอลิเวีย " แอนดริวยืนมองโอลิเวียที่ดูสนุกสนานกับการเดินเล่นที่นี่เหลือเกิน มองจากดวงตาที่เป้นประกายแบบนั้น ทำให้น่าเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูกเลยแฮะ

" คะ? อ้อ! แหะๆ พี่เหนื่อยแล้วใช่มั้ยคะ? นั่นมัน! เราแวะนั่งเล่นที่คาเฟ่ข้างมั้ยคะ! มีไอศกรีมด้วยค่ะ! " ฉันหันหน้าไปหาพี่แอนดริวีที่เริ่มมีเหงื่อออก ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแห้งๆ เอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อที่หน้าให้อย่างเคยตัว ก่อนสายตาจะหันไปประทะกับร้านคาเฟ่ ที่บอกว่ามีส่วนลดสำหรับคู่รักที่มากินไอศกรีมขนาดจัมโบ้ด้วยกัน มันดูน่าอร่อยมาก!

" หึๆ เธออยากกินก็บอกมาตรงๆสิ "

" ใช่ค่ะ! มันน่าสนใจมาก! ขนาดจัมโบ้นั่น สีสันดูน่ากินมากเลยค่ะ มีส่วนลดด้วย "

" หืม? คู่รัก? " โอลิเวียที่ได้ยินแบบนั้นก็เขยิบเข้าไปกระซิบข้างหูของแอนดริว

" แกล้งเป็นคู่รักกันค่ะ เราจะได้ส่วนลด ไปค่ะ! "

กริ๊งงง

" ยินดีต้อนรับค่ะ เชิญเลือกโต๊ะนั่งตามสบายได้เลยค่ะ " ฉันก็ยิ้มรับก่อนจะเลือกโต๊ะนั่งที่เป็นมุมส่วนตัวๆหน่อย สัพักพนักงานก็เดินเข้ามา " รับเมนูไหนดีคะ "

" ขอจัมโบ้ค่ะ "

" ครับ เอาตามที่เธอบอก "

" เมนูนี้ราคาจริงคือ 99 บาท แต่ถ้ามากับแฟนทางร้านเราลดให้เหลือเพียง 59 บาท เท่านั้นค่ะ เอ่อ ขอเสียมารยาทถามทั้งสองเป็นแฟนกันจริงๆรึเปล่าคะ " พนักงานมองเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักกับผู้ชายที่ดูโตกว่าเด็กผู้หญิงตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านด้วยกันแล้ว ทั้งสองดึงดูดสายตาคนในร้านไปไม่น้อย

" จริงค่ะ นี่หลักฐาน "

จุ๊บ! จุ๊บ!

โอลิเวียยื่นหน้าเข้าไปจุ้บแก้มทั้งสองข้างของแอนดริวทันที ทำให้ฝ่ายแอนดริวอึ้งตะลึงไปเลยทีเดียว ทางพนักงานที่เห็นแบบนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะปฏิกิริยาฝ่ายชายที่แสดงออกมา เด็กหนุ่มสาวที่มันดีจังเลยน๊าาาา เธอที่อายุ 23 ปี แล้วยังไม่มีแฟนสักกะคนเดียวเลยย

" รอสักคู่นะคะ "

เมื่อพนักงานเดินออกไป โอลิเวียก้ต้องชะงักเมื่อเห็นแอนดริวหันหน้าหนีเธอ แล้วเธอก็เห็นว่าหูเขาเริ่มแดงขึ้น เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่เป็นอะไรนะ เธอเขินนิดหน่อย ป๊ะป๋าฉันออกจะจุ้บแก้มบ่อยๆ ส่วนแอนดริวก็พี่ชาย ไม่เป็นไรหรอก เพื่อของกิน และส่วนลดนะ

เอ..จะว่าไปตอนนี้ พี่อลิสจะเป็นยังไงบ้างล่ะเนี่ย