๙ ความผิดติดตัว (๑)

๙

ความผิดติดตัว

ผ่านเรื่องราวแห่งคืนวุ่นวายมาหลายวัน แต่ทุกอย่างยังติดตรึงใจจนไม่อาจลบเลือนได้ ร่างบางนอนขดอยู่บนเตียงในห้องนอนของตัวเอง เธอหลับตาแน่นปล่อยน้ำตาเม็ดใหญ่ให้ไหลเป็นสาย กอดตัวเองเอาไว้แล้วคิดถึงค่ำคืนแสนเร้าร้อนที่มีชายแปลกหน้าโอบกอดเอาไว้

ฤทธิ์ยาที่ได้รับส่งผลให้เธอไม่มีสติพอจะควบคุมตัวเอง ลำตัวร้อนผ่าวทุกครั้งที่มือสากลูบผ่าน เหมือนล่องลอยอยู่บนอากาศเป็นความสุขที่ไม่เคยพบสักครั้ง ก่อนความจริงจะพุ่งชนอย่างจังเมื่อตื่นเช้ารับรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น

เธอนอน...กับผู้ชายของพี่สาว!

ความจริงทำให้ยิ่งเจ็บปวด ไม่อยากนึกถึงตอนเช้าที่ตื่นมาในอ้อมกอดของเขา ดวงหน้าคมหลับสนิทจนเธอตระหนกไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนมาก่อน ร่างกายเปลือยเปล่าถูกห่อด้วยผ้า จึงค่อยขยับออกห่างร่างสูงแล้วรีบลุกจากเตียง เข้าไปหาเสื้อผ้าที่เปียกชื้นซึ่งวางอยู่มุมห้องน้ำ บิดพอหมาดแล้วรีบสวมทุกอย่างให้เรียบร้อย

เดินโซเซออกจากห้องพักพิเศษในโรงแรมเนื้อตัวเปียกปอนเป็นจุดสนใจของคนเดินผ่าน เธอทำได้เพียงก้มหน้าแล้วเรียกแท็กซี่ให้มาส่งที่ด้านหลังของบ้านภัทรเทวา ถึงห้องนอนก็เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะนั่งขดตัวอยู่มุมห้อง ร้องไห้จนตัวโยนเพราะภาพทั้งหมดหลั่งไหลเข้ามาในหัว

อาการประหลาดเกิดขึ้นตั้งแต่ที่ดื่มน้ำสีหวานซึ่งได้รับจากมือของนภานรี มั่นใจว่ามันคงไม่ใช่น้ำปกติ แล้วผู้ชายสองคนที่พาเธอออกจากงานอีก เชื่อว่าถ้าไม่ได้เขาก็อาจจะเกิดเรื่องร้ายแรงกว่านี้ขึ้นกับตน

แล้วเรื่องในห้องน้ำจะโทษชายหนุ่มทั้งหมดก็ไม่ได้ เป็นหล่อนที่ร้องขออ้อนวอนแล้วยังยั่วยวนอีกต่างหาก ยิ่งคิดก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ก่นด่าตนเองพร้อมกับจำสัมผัสแท่งร้อนที่ถูไถบั้นท้ายของตนได้ไม่ลืม

เธอเกลียดเขาที่ฉวยโอกาส...แต่ยิ่งกว่านั้นคือเกลียดตัวเอง

ทำไมถึงหักห้ามใจไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่าฝ่ายชายคือแฟนของพี่สาวซึ่งดีกับหล่อนมาโดยตลอด วันหยุดเลือกจะนอนอยู่ในห้องไม่ออกมากินข้าวกินปลา ดวงตากลมแดงก่ำบวมปูดอย่างน่าเกลียดจนเลือกลางาน เพิ่งกลับมาเป็นปกติด้วยจิตใจห่อเหี่ยวเมื่อไม่นานมานี้เอง

เพราะเธอนัดกินข้าวกับหม่อมหลวงหยาดดาราที่ไม่ค่อยมีเวลาว่างเพราะมุ่งทำงานในวงการบันเทิง สร้างฐานชื่อเสียงให้ตัวเอง

“เป็นฉันจะตบให้คว่ำไปเลย ไอ้ผู้ชายเฮงซวยต้องเจอคนอย่างฉัน”

เล่าเรื่องณพลให้ฟังอย่างละเอียด พยายามทำตัวปกติถึงลึกในใจจะไม่สามารถเป็นเหมือนเดิมได้ก็ตาม

เธอเกลียดและขยะแขยงตัวเอง เหมือนตนเป็นหญิงชั่วร้ายเข้าไปแทรกกลางระหว่างคนรักทั้งสอง เดินตามรอยเท้าแม่ที่ทุกคนในบ้านแสนเกลียดชัง

“พอเถอะน่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว” ดื่มน้ำแล้วกินอาหารตรงหน้าสองสามคำก็ไม่อยากอาหาร เป็นอย่างนี้มาหลายวันแล้วและเหมือนพี่ป้าน้าอาในครัวจะสังเกตเห็น เธอจึงบอกปัดว่ากินมาจากข้างนอก ไม่อย่างนั้นกลัวจะโดนบังคับให้กินมากกว่าเดิม

เพื่อนสนิทแสดงอาการโกรธเคืองแทนเจ้าตัว แต่ดูเหมือนตอนนี้เรื่องของณพลไม่มีอิทธิพลในใจของเธออีกต่อไปแล้ว ความคิดในหัวมีเพียงคำว่าทรยศผุดขึ้นมาบ่อยครั้ง ถ้านภาลดาทราบเรื่องจะมองหล่อนด้วยสายตาแบบไหน

แค่คิดก็เย็นยะเยือกไปทั่วสรรพางค์กาย...

“มาพออะไร! มันรังควานเธอมาตั้งหลายปีไม่ใช่เหรอ คนไม่รักแล้วยังตามจีบอยู่ได้หน้าไม่อายจริงเลย พูดแล้วก็เกลียด...” หม่อมหลวงคนสวยยัดอาหารเข้าปากด้วยความหิว กินเหมือนไม่มีอะไรตกถึงท้องมาหลายวัน

เธอต้องกินแต่อาหารมีประโยชน์เพราะต้องถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารชื่อดัง ชุดก็ค่อนข้างเปิดเผยเนื้อตัว จึงควรดูแลตัวเองให้ดีไว้ก่อน

“ยัยน้องนรีตัวดีก็หลงผู้หน้ามืดตามัว พามาบ้านอยู่นั่นแหละ ดีที่คุณย่าสั่งห้ามเด็ดขาด ถ้าไม่ไหวมาอยู่กับฉันได้นะ คุณหญิงป้ายินดีต้อนรับเธอเสมอนั่นแหละ” บอกอย่างเอื้อเฟื้อแล้วทำสีหน้าบอกบุญไม่รับทันทียามพูดถึงรุ่นน้องที่ชอบรังแกเพื่อนสนิทของหล่อน

เพชรแพรวาแสนดีขนาดนี้ยังเกลียดได้ลงคอ จิตใจพวกนั้นคงหยาบช้าเกินไปจริงๆ นั่นแหละ

“ไม่เป็นไรฉันอยู่ได้...ถ่ายละครเป็นยังไงบ้าง” รีบเปลี่ยนเรื่องไม่อยากโดนอีกฝ่ายจับสังเกตถึงความผิดปกติในแววตา

แล้วดูเหมือนหยาดดาราก็คล้อยตาม เพราะมีเรื่องอยากระบายมากมาย จึงพูดถึงเบื้องหลังวงการมายาที่เธอเองก็เพิ่งทราบ

“ก็สนุกดี แต่เบื่อพวกต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง ทีอยู่กับฉันทำมาพูดจาหวานหู พอไปอยู่กับคนอื่นนินทาฉันสาดเสียเทเสีย อย่าให้แม่ต้องวีนนะ ช่วงนี้ต้องรักษาภาพนางเอกเอาไว้ก่อน” ว่าแล้วก็เชิดใบหน้าแล้วกินอย่างสุภาพเพราะมีคนมองมาพอดี

นั่นสินะ...หยาดดากำลังเป็นนางเอกดาวรุ่งนี่น่า

เพื่อนของเธอไปได้ดีกับอาชีพในฝัน ขณะที่เธอกำลังจมดิ่งในเหวลึกซึ่งไม่อาจจะหยัดกายลุกด้วยตัวเองได้

ทุกอย่างพังหมดแล้ว...

“หึหึ พยายามเข้านะ” ยิ้มให้คนตรงหน้า พร้อมกับบอกจากใจจริง

“จ้ะ”

สองสาวคุยกันพักใหญ่แล้วค่อยไปเดินซื้อของในห้างสรรพสินค้า ก่อนแยกย้ายกลับบ้านเพื่อพักผ่อน ช่วงนี้เพชรแพรวาอยู่กับตัวเองมากขึ้นแล้วเลี่ยงพบหน้าคนบนตึกใหญ่

ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว...