บทที่ 9 คนละโลก

Home

“นี่” แทนคุณหันมามองหน้าเอวา ตอนที่เขาขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเธอพอดี

“หืม?”

“มีคนนึงที่ฉันอยากจะแนะนำให้เธอรู้จัก วันเสาร์นี้มาเจอกันหน่อยนะ”

“วันนี้วันศุกร์…”

“อืม พรุ่งนี้มาเจอกันหน่อย เดี๋ยวฉันมารับ”

“นายอยากให้ฉันไปเจอใคร?” ในตอนที่ถามออกไปแบบนั้น หัวใจของเอวาก็เต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก เธอกำลังกลัว…กลัวมากจริงๆ ว่าเขาจะพูดเรื่องแอลออกมา

“แฟน”

“…” และมันก็เป็นอย่างที่เธอกลัวจริงๆ

“ฉันมีแฟน ที่ยังไม่ได้บอกเธอก็เพราะก่อนหน้านี้ฉันยังไม่ชัวร์…”

“แสดงว่าตอนนี้นายชัวร์แล้วอย่างนั้นสินะ? ชอบเขาเหรอ?”

“อืม”

“พรุ่งนี้ฉันไม่ว่างน่ะ คงไปไม่ได้ เข้าบ้านก่อนนะ” จบคำนั้นร่างบางก็ลงมาจากรถทันที เจ็บจี๊ดไปถึงทรวง เขามีแฟนก็ว่าเจ็บแล้ว แต่ที่เจ็บยิ่งกว่าคือเขาบอกว่าชอบผู้หญิงคนนั้น เอวาไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ความรู้สึกบอกว่าเธอมันเป็นนางขี้อิจฉา เป็นยายตัวร้าย และโคตรงี่เง่าสิ้นดี!

เอวานอนมองเพดานห้องนอน นอนคิดไม่ตกว่าเธอจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดี สามปีที่เธอรู้จักแทนคุณมา…เธอใช้เวลาสองปีไปกับการเป็นเพื่อนเขา และใช้เวลาปีให้หลังไปกับการแอบชอบ เธอแอบชอบเพื่อนตัวเองมาเป็นปี ชอบเขาไปได้ยังไง…ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายมันจะจบแบบไหน เขาและเธอเป็นเพื่อนกัน มันไม่ต่างอะไรกับเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบ ถ้าเขารู้ว่าเธอคิดไม่ซื่อ แทนคุณอาจไม่มองหน้าเธออีกเลยก็ได้ สุดท้ายเธอก็จะไม่เหลืออะไรแม้แต่คำว่าเพื่อน

หรือเธอควรตัดใจจากเขาแบบจริงจังและเด็ดขาดสักที?

ครืด ครืด ครืด

เอวาหันมองหน้าจอโทรศัพท์ที่สั่นไม่หยุด เป็นเบอร์ที่เธอไม่ได้บันทึก แต่เห็นเลขสี่ตัวหลัง เธอก็จำได้ว่ามันเป็นเบอร์ของโปรด

“มีอะไร?”

[ออกมาที่การาจ]

“ไม่ไป ทำไมฉันต้องไป บอกแล้วไงว่าเรื่องที่จะคุย เอาไว้คุยกันวันจันทร์”

[บอกให้ออกมา ก็มาเถอะน่ะ เธอไม่อยากเห็นหรือไงว่าลับหลังไอ้คุณ แอลมันเป็นยังไง]

“นี่นายอยู่กับแอลเหรอ?”

[ยายนั่นมันไม่เห็นฉันหรอก ออกมา! ถ้าอยากจะฟังความต่ำช้าของยายชั่วแอล ก็ออกมา! ฉันให้เวลาเธอยี่สิบนาที]

Black G

เอวามาที่การาจ มาด้วยความอยากรู้ มาเพราะอยากจะเห็นกับตาว่าผู้หญิงที่แทนคุณเรียกว่าแฟน มันไม่ได้มีดีอะไร และเขาควรจะเลิกกับยายนั่นซะ ทันทีที่ลงจากแท็กซี่ เธอก็เห็นโปรดกำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ มีแก๊งวัยรุ่นมากมายห้อมล้อมเขาอยู่ด้วย

“มาสายไปห้านาที เลือกเสื้อผ้าอยู่หรือไง?” โปรดมองเอวาตั้งหัวจรดปลายเท้า และเขาคิดถูก ที่เธอมาสายก็เพราะว่ากำลังเลือกเสื้อผ้าจริงๆ การจะมาที่แบบนี้ การแต่งตัวมันสำคัญไม่ใช่หรือไง เธอก็แค่…ใส่สายเดี่ยวกับกระโปรงหนัง แล้วก็โรงเท้าบูทแค่นั้นเอง

“ไหนล่ะ สิ่งที่นายอยากจะให้ฉันดู”

“อยู่ข้างล่าง”

“ก็ลงไปสิ”

“เดี๋ยวสิวะ เธอรีบหรือไง? ฉันยังสูบบุหรี่ไม่เสร็จเลย” เอวาถอนหายใจออกมา ก้าวถอยหลังออกมาให้ห่างจากควันบุหรี่ เธอรู้ว่าตอนนี้ทุกสายตากำลังมองมาที่เธอ ผู้ชายมองแล้วก็มองผ่านไป แต่ผู้หญิง…มองแล้วก็ซุบซิบนินทา

“เสร็จหรือยัง?” เธอถามออกไป เพราะทันสายตาที่จ้องมาไม่ไหว

“เออๆ” โปรดทิ้งบุหรี่ลงพื้น ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ โอบไหล่เล็กไว้โดยไม่พูดไม่จา

“ทำอะไรของนาย?!”

“ถ้าไม่อยากโดนลวนลามทางสายตา ก็อยู่นิ่งๆ ทำให้ทุกคนที่นี่คิดว่าเธอเป็นของฉัน แล้วจะไม่มีใครกล้ามองเธออีก”

“เหอะ! นายใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือไง?!”

“ก็พอตัว…อยากลองเปิดดูไหมล่ะ?” โปรดทำเสียงยียวนกวนประสาท พลางมองต่ำลงไปข้างล่าง เพื่อบ่งบอกว่าเขากำลังพูดถึงอะไร

“ทุเรศ!”

“หึ! ไปกันเถอะ” จบคำนั้นเขาก็โอบไหล่เธอแน่นยิ่งกว่าเดิม แล้วพาลงมาที่ชั้นใต้ดิน ทั้งสองได้ที่นั่งเป็นโซฟาตัวยาว โปรดจับให้เอวานั่งข้างๆ เขา ไม่นานก็มีพวกเพื่อนๆ ของเขามานั่งร่วมโต๊ะ และทุกคนที่นี่ดื่มเบียร์ ดื่มทั้งๆ ที่อายุยังไม่ถึงด้วยซ้ำ

“ไหนแอล?” เอวาถาม

“นั่นไง…” โปรดชี้ไปยังมุมหนึ่งของร้าน ซึ่งเอวาก็เห็นไม่ชัดนักหรอก รู้แต่ว่ามีผู้หญิงกับผู้ชายกำลังนั่งผลัดกันสูบบุหรี่จากมวนเดียวกัน

“ที่สูบบุหรี่อยู่น่ะเหรอ?”

“มันใช่บุหรี่ที่ไหนล่ะ? เธอนี่…ไม่รู้อะไรเลยสินะ?”

“แล้วมันอะไรล่ะ?”

“สมุนไพร แอลน่ะ…ชอบอะไรแบบนี้ อีกหน่อยก็คงชวนไอ้คุณมาร่วมด้วย แอลจะลากคุณลงนรก”

“…” ได้ยินแค่นั้นเธอก็อยากจะบ้าขึ้นมาแล้ว “แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?”

“ไอ้ห่านั่นเหรอ? เจ้าของที่นี่ไง…มันชื่ออัลฟ่า” ตอนนี้หูของเอวากำลังรับฟังข้อมูลจากโปรด แต่ตาของเธอกำลังจับจ้องไปที่แอล เพียงเสี้ยววินาทีนั้น ก็ได้เห็นแอลขึ้นไปคร่อมอัลฟ่าเอาไว้ แล้วทั้งสองคนก็นัวจูบกันอย่างบ้าคลั่ง

“?!!!” เอวาอึ้ง ทั้งอึ้งและตกใจ หน้าของแทนคุณลอยขึ้นมาอย่างเป็นอัตโนมัติ

“เห็นหรือยังว่าลับหลังไอ้คุณ แอลมันเป็นยังไง?”

“นาย! เล่าเรื่องแอลมาให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้! เล่ามาทุกอย่าง! ทุกอย่างที่ฉันควรจะได้รู้!”

“แลกกับอะไรล่ะ?”

“แล้วนายต้องการอะไร?”

“ไม่รู้สิ ตอนแรกฉันอยากจะเอาคืนแอล เรื่องที่มันเอาของของฉันไป แต่ตอนนี้…ฉันว่าฉันไม่สนใจของนั่นแล้วล่ะ มันมีอะไรที่ฉันสนใจมากกว่า”

“อะไร?”

“เธอไง…มาคบกับฉัน แล้วฉันจะช่วยเธอดึงนางแอลออกมาจากไอ้คุณเอง”

“…”

“ว่าไง? ข้อเสนอนี้หาไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะเอวา”

“ได้! ฉันจะคบกับนาย เล่าทุกอย่างมาสักที!”

เอวาเลือกแล้ว เลือกที่จะทำทุกอย่างเพื่อดึงแทนคุณให้ออกมาอยู่ห่างๆ จากผู้หญิงที่ชื่อแอล เธอไม่สนใจว่าเธอเลือกผิดหรือถูก และยังไม่พร้อมจะคิดด้วยว่าผลที่ตามมาจะคืออะไร ตอนนี้…สิ่งที่สำคัญมากที่สุดคือแทนคุณต้องตางสว่างและได้รู้ว่าแฟนของเขาไม่ได้มีอะไรดีเลย

“แอลน่ะ อายุน่าจะยี่สิบแล้วละมั๊ง ยายนี่ไม่สนใจการเรียนหรอกเพราะหาเงินได้ด้วยตัวเองตั้งแต่อายุสิบเจ็ด เธอรู้ไหมว่ามันหาเงินด้วยวิธีไหน?” โปรดชำเลืองสายตามองเอวา

“ขายตัว เอาเงินไปซื้อไปยาจากเอเจนท์รายใหญ่ในราคาที่ถูก แล้วเอามาขายต่อให้พวกนักเรียนในราคาแพง นั่นแหละวิธีการหาเงินของมัน พอโตขึ้นมาหน่อย มันก็ขยายฐานลูกค้า จากนักเรียนเป็นพวกนักศึกษาที่มีเงิน มันเริ่มเข้าวงการรถแข่ง เริ่มสร้างชื่อเสียง พอเริ่มดังก็เลิกขายตัว เปลี่ยนมาจับผู้ชายรวยๆ ที่รู้ไม่ทันมันแทน…แล้วไอ้คุณก็เป็นหนึ่งในนั้น”

“ไม่อยากจะเชื่อเลย…ที่นายพูด มันเรื่องจริงงั้นเหรอ?”

“แล้วฉันจะโกหกเธอไปทำไม? แอลมันเคยทำธุรกิจกับฉัน…”

“นี่นายก็ขายยาเหรอ?”

“หึ! ก็มีบ้าง…ในช่วงที่เงินขาดมือน่ะ แต่ถ้าไม่จำเป็นฉันก็ไม่ทำหรอก”

“งั้นนายก็ไม่ได้ดีไปกว่าแอล”

“นี่! ถึงฉันจะเคยขายยา แต่เธอคิดว่าฉันเอายาพวกนั้นมาจากไหนล่ะ? ก็จากของกลางที่ตำรวจจับได้ไง! แบบนี้เธอเอาอะไรมาวัดว่าใครดีใครเลวงั้นเหรอ?” นี่เธออยู่ในมิติเดียวกับโปรดหรือเปล่า ทำไมโลกของเธอกับเขาถึงได้ต่างกันมากขนาดนี้?

“แอลเอายาไปจากนายเหรอ?”

“เดือนก่อน…มันมาขอยาจากฉัน บอกจะจ่ายเงินให้ แต่มันก็ชิ่ง ฉันไล่ล่ามันอยู่พักใหญ่ พอเข้าถึงตัวไม่ได้…กลับได้รู้ว่ามันคบกับไอ้คุณ ก็คือเมื่อวันก่อนนี้ไง นางนั่นมันฉลาดเป็นกรด…”

“ทำไม? ทำไมพอนายรู้ว่าแอลคบกับคุณแล้วนายจะทำอะไรเขาไม่ได้?”

“เพราะมันเป็นข้อตกลง” โปรดหลุบตามองต่ำ ก่อนจะถอนหายใจออกมา “แอลมันจงใจเข้าหาไอ้คุณ ไม่ใช่แค่เพราะไอ้คุณมันรวย แต่เพราะมันเป็นเกราะกำบังให้นางนั่นรอดพ้นจากฉันได้”

“หยุดเรื่องแอลไว้ก่อน ตอนนี้ฉันอยากรู้ว่าทำไมนายกับคุณถึงได้…ไม่ยุ่งกัน นายเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนไม่ใช่หรือไง?”

“อืม เราเคยเป็นเพื่อนกัน จนสามปีก่อน…ตอนที่แม่มันตาย”

“เล่ามา”

“เธอนี่…อยากจะรู้ทุกเรื่องเลยใช่ไหม?”

“เล่ามา!”

“บ้านฉันล้มละลายเพราะโดนโกง พ่อฉันทำบริษัทส่งออก อยู่ๆ วันหนึ่งตำรวจก็บุกมาที่โรงงานของเรา ค้นลังแบบเจาะจง…ก่อนจะเจอว่ามียาเสพติดอยู่ในลัง พ่อฉันโดนจับ แม่ฉันโดนฟ้อง จากครอบครัวร่ำรวยที่มีความสุข เรากลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไร พ่อฉันฆ่าตัวตายในคุก ส่วนแม่ฉันก็ตรอมใจจนกลายเป็นใบ้ ไม่ยอมพูด ทุกวันนี้ต้องอยู่ที่โรงพยาบาล ในตอนนั้นฉันมีคุณอยู่ข้างๆ มันเป็นเพื่อนที่ดี ดีมากที่สุดในชีวิตของฉัน แต่เธอคิดว่าฉันจะอยู่ต่อไปยังไงในสภาพแบบนั้น? ตำรวจพวกนั้นรับเงินจากคู่แข่งทางธุรกิจของพ่อฉัน พวกมันรวมหัวกันเพื่อทำให้พ่อฉันล่มจม เธอคิดว่าฉันยังจะเชื่อว่าโลกนี้มีความยุติธรรมอยู่ไหม? เธอคิดว่าเด็กอายุสิบห้าคนหนึ่งจะทำยังไง?”

“…” ตอนนี้เอวาได้รู้แล้วว่าโปรดอยู่คนละโลกกับเธอจริงๆ

“ฉันเลือกไปอยู่กับลุง ไม่ใช่ลุงแท้ๆ แต่เป็นลุงที่เคยทำงานให้พ่อฉัน เขาเป็นมาเฟีย นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันกับคุณแตกกัน”

“ฉันพอจะเดาออก คุณไม่เห็นด้วยที่นายเข้าแก๊งมาเฟีย”

“อืม มันคัดค้านและยื่นคำขาด มันไม่อยากให้มือฉันเปื้อนเลือด มันบอกว่าจะช่วยทุกอย่าง มันให้ฉันไปอยู่ที่บ้านมัน ค่าเรียนมันก็จะช่วย แต่เธอคิดว่าฉันจะยอมรับมันได้เหรอวะ? ไม่…ฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือ ฉันต้องการแก้แค้น! ไอ้คุณมันรับไม่ได้ที่ฉันกลายเป็นเด็กส่งยา มันเคยถึงขั้นแจ้งตำรวจมาจับฉัน หึ! ไอ้นั่นมันบ้า! มันยอมเห็นเพื่อนโดนจับดีกว่าให้เพื่อนกลายเป็นคนเลวของสังคม แต่ฉันก็รอดมาได้ทุกครั้ง เพราะตำรวจพวกนั้นมันก็เลวไม่ต่างจากฉันหรอก จนวันหนึ่ง…วันที่ฉันไปเจอตอ ส่งยาข้ามเขตไปเจอกับมาเฟียแก๊งอื่น ฉันโดนรุมกระทืบจะเกือบไม่รอด ไอ้คุณก็มาช่วยฉันไว้ แต่วันนั้นมันเป็นวันเดียวกับที่แม่มันตาย มันไม่ได้ไปดูใจแม่ ไม่ได้เอ่ยคำลา ไม่ได้ดูหน้าแม่มันเป็นครั้งสุดท้าย เพราะมาช่วยฉัน…”

“…” มาถึงตอนนี้ น้ำเสียงของโปรดสั่นเครือ เหมือนว่าเขากำลังจะร้องไห้ เหมือนว่าเขารู้สึกผิดต่อแทนคุณ

“ในงานศพแม่มัน มันขอให้ฉันเลือก…เลือกว่าจะหยุดหรือจะไปต่อในเส้นทางสีดำนี้ แล้วฉันก็เลือก…เลือกที่จะเดินมาทางนี้ นั่นเป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะเรียกว่าไอ้คุณมันเป็นเพื่อนได้…เราตกลงกันไว้ว่าจะไม่ข้องเกี่ยว จะไม่ยุ่งกับคนของอีกฝ่าย ไม่ว่าจะกรณีใดๆ เราแค่ต้องต่างคนต่างอยู่ ทำเหมือนว่าอีกฝ่ายไม่มีตัวตน เพราะแบบนั้นนางแอลมันถึงได้เข้าหาไอ้คุณไง คงมีใครสักคน ไม่ไอ้ฮุคก็ออสติน ที่เมาจนเล่าทุกอย่างออกมาให้มันฟัง”

“แสดงว่านายไม่ได้เกลียดคุณใช่ไหม?”

“มันต่างหากที่เกลียดฉัน” โปรดแสยะยิ้มพร้อมคำตอบ

“งั้นเราต้องช่วยคุณสิ…เราต้องช่วยกันดึงคุณออกมาจากผู้หญิงคนนั้น”

“ก็คงต้องเป็นแบบนั้น แต่รู้ใช่ไหมว่าตอนนี้เธอเป็นแฟนฉันแล้ว?”

“แล้วนายมายุ่งกับฉันได้เหรอ? ไหนบอกว่าห้ามยุ่งกับคนของอีกฝ่ายไง?”

“ก็เธอไม่ใช่เมียมันนี่…เธอเป็นแค่เพื่อนที่แอบชอบมัน แล้วอีกอย่าง…ถ้าเธอเป็นฝ่ายเข้าหาฉันเอง ฉันก็ไม่ได้ผิดข้อตกลงอะไรนี่”

“เราจะคบกันได้จริงๆ เหรอ? แบบว่า…ฉันไม่ได้ชอบนาย ไม่ชอบเลยสักนิด แล้วนายก็คงไม่ได้ชอบฉันด้วย”

“ก็คบกันไปงั้นๆ คบเพื่อเรียกร้องให้ไอ้คุณมันเห็นคุณค่าในตัวเธอไง…ฉันได้ความสนุก ส่วนเธอก็ได้…ได้รอดูว่าไอ้คุณมันจะเดือดเป็นหมาบ้าหรือเปล่าถ้ารู้ว่าเราสองคนคบกัน”

“เหอะ! เขาคงโกรธฉันมาก…และคงสั่งให้ฉันเลิกกับนาย ไม่งั้นเขาจะเลิกยุ่งกับฉัน”

“มันทำงั้นแน่”

“เพราะงั้น…ฉันเลยอยากจะขอว่าเราจะคบกันแบบเงียบๆ ได้ไหม? อย่าให้ใครรู้ว่าเราคบกัน ฉันไม่อยากมีปัญหากับคุณ”

“ไม่ทันแล้ว…”

“ว่าไงนะ?”

“ฉันบอกว่าไม่ทันแล้ว…ตอนนี้ไอ้คุณมันคงรู้แล้วว่าเธออยู่ที่นี่กับฉัน”

“ทำไม?”

“เห็นนั่นไหม?” โปรดชี้ไปยังสาวๆ กลุ่มหนึ่ง พอเอวามองตามไปก็เห็นว่ามันคือแก๊งของเรนโบว์ เพื่อนในโรงเรียนของเธอเอง

“เมื่อกี้พวกนั้นแอบถ่ายรูปเรา เธอว่ามันจะเอาไปทำอะไร?”

“พวกนั้นจะมาถ่ายรูปเราทำไม? ทำไมไม่ถ่ายรูปแอบจูบอัลฟ่าล่ะ?”

“เธอนี่ไม่เคยรู้อะไรเลยหรือไง?! พวกนั้นรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนไอ้คุณ รู้ว่าฉันกับไอ้คุณไม่ข้องเกี่ยวกัน แต่ไม่รู้ว่าแอลเป็นใครไง คุณกับแอลคบกันน่ะ ไม่ค่อยมีใครรู้หรอก”

“ทำไม?”

“ไม่รู้เว้ย! ถามอยู่ได้ เดี๋ยวก็จับจูบเลยนี่!”

“อย่าได้คิดที่จะโดนตัวฉันแม้แต่ปลายเล็บ! ฉันจะกลับแล้ว ขอย้ำนะ…ว่าเรื่องของเราให้เก็บไว้เป็นความลับ ต่อให้พวกนั้นจะส่งรูปไปให้คุณก็เถอะ!” จบคำนั้นเอวาก็ลุกเดินออกมาจากตรงนั้นทันที