บทที่ 10 คนสำคัญ

Home

“นี่อะไรคะ?” เอวาเลิกคิ้วถามผู้เป็นพ่อ หลังจากที่รับซองเอกสารมาจากเขา ระหว่างที่พ่อ แม่ ลูก กำลังกินมื้อเช้าในเช้าวันเสาร์

“ข้อมูลมหาวิทยาลัยในลอนดอน อ่านซะ แล้วตัดสินใจสักทีว่าแกจะเข้าเรียนที่ไหน”

“หนูบอกตอนไหนว่าจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ?”

“เอวา! แกหัดทำตามคำแนะนำของพ่อบ้างได้ไหม? แกจะไม่เอาอะไรสักอย่างเลยหรือไง? แกไปอยู่ลอนดอนน่ะดีแล้ว ไปอยู่กับพี่แก หัดไปเปิดหูเปิดตาซะบ้าง จบมาก็มาช่วยพ่อทำงาน”

“พ่อไม่เคยถามว่าหนูต้องการอะไร หนูไม่อยากเป็นนักลงทุนแบบพ่อ หนูไม่อยากจะเล่นหุ้นหรือทำอะไรในวงการอสังหา หนูอยากเรียนโฆษณา อยากเปิดเอเจนซี!”

“แกหรือแทนคุณกันแน่ที่อยากเปิดเอเจนซี! เอวา…พ่อเป็นพ่อแกนะ ทำไมพ่อจะไม่รู้ว่าแกไม่เคยมีความฝันอะไรเลย ทุกอย่างแกเดินตามแทนคุณตลอด ที่อยากจะเรียนโฆษณา ไม่ใช่เพราะแทนคุณหรือไง?! เลิกตามเพื่อนสักที! แกควรจะมีความฝันเป็นของตัวเอง ถ้าไม่อยากจะเรียนการเงินพ่อก็ไม่ได้ว่า แต่แกก็ต้องหาสิ่งที่แกชอบให้เจอ และการไปลอนดอน การได้ไปเจอโลกกว้างจะทำให้แกได้เรียนรู้ แกจะได้หาสิ่งที่แกชอบจนเจอ ไม่ใช่ชอบเพราะอยากจะตามเพื่อน!”

“หนูไม่ได้ตามเพื่อน! ไม่ได้ตามคุณ หนูอยากเรียนโฆษณาเพราะอยากเรียน! พ่อเลิกดูถูกความคิดหนูสักที!” เอวาลุกออกมาจากห้องอาหารในทันทีที่พูดจบ และใช่…ถึงเธอจะแก้ตัวปกป้องตัวเองไปแบบนั้น แต่จริงๆ แล้ว ลึกลงไปข้างใน…ที่เธอชอบวงการโฆษณา ที่อยากจะเปิดเอเจนซี เธอชอบมันเพราะแทนคุณชอบ สนใจมันเพราะแทนคุณสนใจจริงๆ แต่จะให้เธอยอมรับออกไปตรงๆ เหรอ? แบบนั้นมันจะทำให้เธอดูโง่ยิ่งกว่าที่เป็นอยู่น่ะสิ

ครืด ครืด ครืด

ในตอนที่เอวากำลังหัวร้อนเพราะพ่อ แทนคุณก็โทรเข้ามา และเธอรู้ดีว่ามันเป็นเพราะอะไร เพราะเธอไม่ตอบข้อความของเขาไงล่ะ เขาส่งข้อความหาเธอตั้งแต่เมื่อคืน นั่นคงเพราะเขาได้รู้ข่าวนั้นแล้ว พวกเรนโบว์ส่งรูปให้เขาจริงๆ

“อืม” เอวาไม่รู้ว่าจะต้องหนีไปเพราะอะไร ก็เลยรับสาย

[ออกมาหน้าบ้านเธอ เดี๋ยวเลย] เขาพูดเพียงสั้นๆ แล้วก็วางสายไป

คนตัวเล็กออกมาหน้าบ้าน เห็นคนตัวโตกำลังยืนสูบหรี่พิงรถ BMW ของเขา พอเห็นเธอ สีหน้าท่าทางของเขาก็แปรเปลี่ยน จากเรียบนิ่งก็เป็นขุ่นเคือง เขาทิ้งบุหรี่แล้วตรงเข้ามาหาเธอ จ้องเธอไม่วางตา

“เป็นบ้าหรือไง?!” เขาตะคอก “ทำไมไม่ต้องข้อความฉัน?! แล้วเธอเป็นอะไร?! ไปที่การาจทำไม?! ไปกับไอ้โปรดทำไม?!”

“นายโกรธเพราะฉันไม่ตอบข้อความหรือเพราะฉันไปที่การาจ? หรือเพราะฉันอยู่กับโปรดล่ะ?”

“ทั้งหมด! โกรธที่สุดคือเธอไม่เชื่อฟังฉัน! บอกแล้วไงว่าอย่าโกหก! บอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่งกับไอ้เหี้ยโปรด!”

“นายไม่มีสิทธิ์”

“ว่าไงนะ?!”

“ฉันบอกว่านายไม่มีสิทธิ์! ฉันจะโกหกอะไรมันก็เรื่องของฉัน! ทีนายยังมีความลับกับฉันได้เลยทำไมฉันจะมีบ้างไม่ได้! แล้วถ้าฉันจะไปยุ่งกับโปรดแล้วนายจะทำไม?! นายไม่เคยเล่าอะไรให้ฉันฟังเลยสักอย่าง!”

“เอวา!!!”

“เรื่องแฟนนาย ฉันก็ได้รู้เป็นคนสุดท้าย เรื่องโปรด…ฉันก็ได้รู้จากปากโปรดเอง ทั้งๆ ที่ฉันเป็นเพื่อนนาย…ทำไมเรื่องของนายฉันถึงได้รู้จากเพื่อนคนอื่นตลอด! รู้ไหมคำตอบคืออะไร? เพราะฉันไม่สำคัญพอไง…เพราะนายไม่เคยเห็นความสำคัญของฉัน เพราะงั้น…ฉันก็จะทำแบบนั้นเหมือนกัน”

“…” เขาเงียบไป หลุบตามองต่ำ ขมฟันกรามแน่น เหมือนที่เขาชอบทำ

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะเข้าบ้าน”

หมับ!

“ก็นี่ไง ฉันจะพาเธอไปเจอแอล จะพาไปแนะนำให้รู้จัก เพราะเธอสำคัญ ต้องให้พูดยังไงเอวา? ต้องให้แสดงออกเท่าไหร่เธอถึงจะเชื่อว่าเธอสำคัญกับฉันวะ?! ที่ไม่เล่า…ทั้งเรื่องไอ้โปรดหรือแอล นั่นเพราะฉันไม่อยากเอาเรื่องเครียดมาใส่หัวเธอไง ไม่เข้าใจเหรอ?” แทนคุณรั้งข้อมือเอวาไว้ และพยายามจะอธิบาย

“เรื่องโปรดฉันพอเข้าใจว่านายไม่อยากพูดถึง แต่เรื่องแอล…มันน่าเครียดตรงไหน? ที่นายมีแฟนน่ะ!”

“…” เขาเงียบ เงียบอีกแล้ว

“ตอบมาสิ!”

“เพราะฉันรู้ว่าเธอไม่อยากให้ฉันมีแฟน”

“เหอะ!”

“ถ้าฉันมีแฟน…เธอจะสำคัญน้อยลง ฉันรู้ว่าเธอคิดแบบนั้น แต่ฉันจะบอกว่ามันไม่จริง แอลกับเธออยู่คนละส่วนกัน เธอสำคัญที่สุด…”

“…” เธอควรจะดีใจกับคำพูดนี้หรือเปล่านะ

“สำคัญที่สุดในฐานะเพื่อน แต่แอลเป็นแฟน” ไม่…ไม่ควรดีใจ เพราะแทนคุณเป็นได้แค่ไอ้โง่ที่ไม่เคยรู้อะไรเลย!

“เข้าใจแล้ว…”

“ไปเจอแอลกัน…แอลควรจะได้รู้จักเธอ ฉันอยากให้เธอสองคนเจอกัน”

“เพื่อ?”

“ก็เธอสองคนเป็นคนสำคัญของฉันไง นี่ฉันง้อเธออยู่นะเอวา เข้าใจกันบ้างสิ”

“งั้นนายก็ต้องเข้าใจฉันด้วย ฉันเป็นคนเข้าหาโปรดเอง เพราะฉันชอบหมอนั่น…ชอบตั้งแต่ที่ได้เจอที่ห้องสมุดแล้ว และตอนนี้เราก็คบกันอยู่ แล้วถ้านายจะบอกว่าห้ามฉันคบกับโปรดเพราะเขาไม่ดี หรือเพราะนายไม่ชอบเขา ฉันก็จะบอกให้นายไปเลิกกับแอล เพราะยายนั่นก็ไม่ได้ดีไปกว่าโปรดนักหรอก” หญิงสาวหวังจริงๆ หวังเป็นอย่างมากว่าสิ่งที่เพิ่งพูดออกไป มันจะทำให้แทนคุณเจ็บจี๊ดในใจ เหมือนที่เธอกำลังเป็นบ้าง

“เธอพูดแบบนั้นไม่ได้เอวา เพราะเธอไม่รู้จักแอล”

“นายต่างหากที่ไม่รู้จักแฟนตัวเอง!”

“แล้วเธอรู้หรือไง!”

“ก็น่าจะรู้มากกว่านายแน่…ลองดูไหมล่ะ?” เธอออกคำท้า ท้าทายแบบที่ไม่มีแผนอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างด้นสดล้วนๆ

Sweet & Sour

ตอนนี้เอวากำลังนั่งเผชิญหน้าอยู่กับแอล ในร้านโปรดของเธอ ก่อนหน้านี้เธอก็แอบส่งข้อความหาโปรด บอกเขาว่าเธอจะมาเจอแอล และเธอไม่มีแผนอะไรทั้งนั้นนอกจากแหกแอลต่อหน้าแทนคุณ แล้วถ้าเขามีแผน…ก็ให้รีบมา

“เอวา…ชื่อน่ารักจัง เป็นเพื่อนสนิทกับคุณมานานแล้วเหรอ?” แอล ผู้หญิงสายเฟี๊ยต ผมสั้นสีดำขลับ แต่งหน้าสโม้คกี้อาย ปากสีนู๊ด สามครั้งแล้วที่เอวาได้เจอเธอ เธอมักจะแต่งตัวดีอยู่ตลอดเวลา เสื้อหนังกับยีน…ดูมีสไตล์เลยทีเดียว ผิดกับเอวาในตอนนี้…ที่ออกมาจากบ้านในชุดเสื้อยืดกับขาสั้นรองเท้าแตะ ใครมองมาก็รู้ว่าไร้รสนิยม!

“สามปี” เอวาตอบสั้นๆ ตอนนี้เธออยู่ที่โต๊ะกับเอวาแค่สองคน เพราะแทนคุณกำลังไปสั่งเครื่องดื่มให้ และแถวก็ยาวเหยียดเพราะร้านนี้เป็นร้านดัง

“คุณพูดถึงเอวาตลอด พี่คบเขามาเดือนนึงแล้วล่ะ เวลาจะชวนไปไหนเขาจะบอกว่าไม่ว่าง ต้องพาเอวาไปส่งบ้านบ้างล่ะ ต้องพาเอวาไปกินช็อกโกแลตปั่นบ้างล่ะ บอกตามตรงว่าถ้าไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนที่คบกันมานาน พี่ต้องคิดว่าคุณกับเอวาเป็นแฟนกัน แล้วคุณนอกใจเธอมาหาพี่แน่ๆ” แอลพูดไปยิ้มไป ในปากเธอเคี้ยวหมากฝรั่ง ซึ่งข้อมูลหนึ่งที่เอวาเพิ่งได้รู้จากโปรดก็คือแอลจะไม่หยุดเคี้ยวหมากฝรั่ง เพราะมันช่วยให้เธอไม่รู้สึกอยากยาขึ้นมาเวลาที่ต้องอยู่ข้างนอก

“เขาบอกว่าเวลาที่เราระแวงว่าแฟนจะไปมีคนอื่น นั่นอาจแปลว่าตัวเองเคยทำแบบนั้นมาก่อน หรือไม่ก็กำลังทำอยู่”

“…” แอลนิ่งไปถนัดตา เมื่อเอวาพูดออกไปแบบนั้น เอาล่ะ…ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าจะเล่นงานยายแอลตัวร้ายนี่ยังไง…แอลเสร็จเธอแน่!