บทที่ 7 ไม่แคร์เธอแล้วจะไปแคร์ใคร?

Home

เอวาตื่นขึ้นมาในเช้าอีกวันกับดวงตาที่บวมเต่ง เมื่อคืนเธอร้องไห้จนหลับไป หลับไปแล้วก็ยังฝัน…ฝันว่าเห็นแทนคุณกับแอลจูบกันแบบแทบจะกลืนกินต่อหน้าต่อตา พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ลงมาที่ห้องอาหาร เอาแว่นสายตาสำหรับอ่านหนังสือมาใส่ไว้เพราะอยากจะปิดบังไม่ให้ใครเห็นหลักฐานของความน่าอายที่ดวงตา

“ทำไมวันนี้สาย? เดี๋ยวคุณก็ต้องมารออีก” อลงกต ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม เขาคือผู้ชายที่ทำตัวเป็นพ่ออยู่ตลอดเวลาในสายตาของเอวา ปกติแล้วแทนคุณจะต้องมารับเธอทุกเช้า เพราะบ้านเขาอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเธอ ทั้งสองคนเลยไปเรียนด้วยกัน แถมยังกลับด้วยกันเกือบทุกวัน

“แล้วนั่นตาเป็นอะไรลูก? ทำไมมันบวมแบบนั้น?” ไอลดา ผู้เป็นแม่…ผู้หญิงที่ใจดีกับเอวาที่สุดในโลก และขนาดเอาแว่นมาบังแล้ว แม่ก็ยังมองออกว่าลูกสาวมีอะไรที่ผิดแปลกไป

“ดูซีรี่น่ะ…มันเศร้ามาก หนูเลยร้องไห้”

“ดูซีรี่จริงเหรอ? คงไม่ได้ร้องไห้เพราะอกหักหรอกใช่ไหม?” ตั้งแต่ที่อลิน พี่สาวของเอวาได้สร้างเรื่องเอาไว้ ผู้เป็นพ่อก็หลอนกับเรื่องลูกสาวมีแฟนมาตลอด

“…”

“เรื่องผู้ชายน่ะ พ่อขอเลยนะ…อย่าเพิ่งรีบร้อน ถ้าไม่อยากเป็นเหมือนพี่เขา ก็ไม่ได้อยากจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าหรอก แต่แกก็เห็นว่าพอท้องขึ้นมา อนาคตมันก็หายไปหมด ท้องก่อนแต่งว่าแย่แล้ว ท้องวัยเรียนยิ่งหนักเข้าไปใหญ่…แต่พี่สาวของแกดันท้องไม่มีพ่อ! รู้ไหมว่าพ่อกับแม่อายมากแค่ไหน?”

“ไหนบอกว่าจะไม่รื้อฟื้นไง? พ่อก็พูดแต่เรื่องนี้…พี่เขาก็หนีไปอยู่อังกฤษแล้วนี่ พ่อแม่จะอายทำไม? ตอนนี้ไม่มีใครเขาสนใจเรื่องบ้านเราหรอก”

“เถียง!”

“หนูไม่ได้เถียง…แต่หนูเบื่อจะฟังเรื่องเก่าๆ เอาเป็นว่าหนูไม่ท้องก่อนแต่งแน่! พ่อไม่ต้องห่วงหรอก!”

“เอวา อย่าขึ้นเสียงใส่พ่อแบบนั้นสิลูก พ่อเป็นพ่อ ก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา” ไอลดาพยายามสงบศึก

“หนูไปเรียนก่อนนะ” สุดท้ายเอวาก็ไม่ได้กินมื้อเช้า ยกมือไว้แม่กับพ่อ แล้วรีบเดินออกมาทันที แต่ก็ยังได้ยินเสียงพ่อไล่หลังมาติดๆ

“ตัดสินใจสักทีว่าแกจะไปเข้าเรียนมหาลัยไหนในอังกฤษ! พ่อจะได้ให้พี่สาวแกไปจัดการให้!”

“ดูซีรี่แล้วร้องไห้มาอีกแล้วสิ ตาเธอบวมน่าเกลียดเป็นบ้าเลย” นี่คือประโยคแรกที่แทนคุณเอ่ยกับเพื่อนสนิท หลังจากที่เธอขึ้นมานั่งบนรถ BMW ของเขา

“นายเคยมองว่าตัวฉันมีอะไรดีบ้างล่ะ?” หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจ หันมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่อยากจะมองหน้าเขาเลย เพราะไม่อยากเห็นปากของเขา ปากที่ใช้จูบผู้หญิงไปทั่ว

“เป็นอะไรแต่เช้า? เมนส์มาหรือไง?”

“…”

“วันนี้ไม่ได้กลับด้วยนะ ติดธุระ…ช่วงนี้เธอคงต้องกลับเอง”

“ติดธุระหรือติดเมีย?”

“อะไร?”

“ช่างเถอะ! ฉันไม่อยากสนใจเรื่องของนายหรอก! จะไปไหนก็ไป…ที่จริงไม่ต้องมารับฉันด้วยก็ได้นะ ฉันจะไปเรียนขับรถ แล้วจะขับรถไปเรียนเอง”

“เห้ย! เธอเป็นอะไรวะ?! ประชดหาเรื่องแต่เช้าเลยนะ! งี่เง่าฉิบ!”

“…” งี่เง่า อืม…คำนี้แหละเหมาะกับเธอที่สุดแล้ว ในใจหญิงสาวได้แต่คิดว่าเธอมันงี่เง่า งอนเขาไงล่ะถึงได้ประชดแล้วหาเรื่องทะเลาะ มีสิทธิ์อะไรไปทำแบบนั้น? ในเมื่อก็เป็นแค่เพื่อน

“เธอโกรธอะไรฉัน?” คำถามนั้นถูกถามขึ้นมาในตอนที่แทนคุณขับรถเข้ามาจอดที่ด้านหลังโรงเรียน และพอไม่ได้รับคำตอบเขาก็รั้งข้อมือเล็ก ไม่ให้เธอลงจากรถ “บอกมาว่าโกรธเรื่องอะไร? ฉันจะได้ง้อถูก”

“นายจะง้อทำไม? ถ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรผิด…นายไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก”

“แล้วเธอเป็นอะไร?”

“…” จะให้บอกออกไปตรงๆ เหรอว่าเธอไม่ชอบที่นายมีแฟน ที่ตาบวมก็เพราะว่าเธอร้องไห้ทั้งคืน เธอเสียใจที่เขาไปชอบคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ!

“ตอบมา…ไม่งั้นฉันคงเรียนไม่รู้เรื่องเพราะเอาแต่มาคิดว่าเธอเป็นอะไร”

“แคร์ฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง?”

“ต้องแคร์สิ…ไม่แคร์เธอแล้วจะไปแคร์ใคร?” ทั้งสองสบตากัน และเธอก็เชื่อว่าเขาแคร์เธอจริงๆ

“นายจะไปอังกฤษกับฉันไหม?”

“หะ?”

“ไปเรียนต่อกับฉันนะ…”

“…” เขาหลบตา ถอนหายใจออกมา แสดงออกชัดเจนว่าหนักใจ “ฉันจะเรียนต่อที่เมืองไทยนี่แหละ”

“ทำไม?”

“ไม่อยากไปไกล…ไม่อยากทิ้งพ่อไว้คนเดียว” แม่ของแทนคุณเสียไปเมื่อสามปีก่อน ก่อนที่เอวาจะรู้จักเขาเสียอีก

“เหตุผลมีแค่นั้นเองเหรอ? ไม่ใช่เพราะนายไม่อยากอยู่ห่างจากแฟนหรือไง?!” จบคำนั้นเอวาก็กระชากข้อมือออกจากเกาะกุม แล้วลงจากรถมาอย่างรวดเร็ว แต่แล้วเท้าก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นโปรดยืนสูบบุหรี่มองมาที่ฉันด้วยสายตาแปลกๆ

“คุยอะไรกันตั้งนาน? กว่าจะลงจากรถได้…”

“หุบปากนายไปเลยนะ” เธอรีบเดิน ไม่อยากให้แทนคุณจับได้ว่าเธอคุยกับโปรด

“มาหาฉันที่ดาดฟ้าตอนเบรกช่วงเช้า ไม่งั้นฉันบอกไอ้คุณแน่ว่าเธอชอบมัน” ขู่เธอจบโปรดก็เดินแซงหน้าไปอย่างรวดเร็ว

“นาย!”

“มีอะไรกัน? มันคุยอะไรกับเธอ?” แล้วแทนคุณก็เข้ามาคว้าแขนเอวาไว้อีกครั้ง

“ไม่ได้คุย”

“จะไม่ได้คุยได้ไง ก็ฉันเห็นอยู่ว่าเธอคุยกับมัน! ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับมัน!”

“นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งว่าฉันห้ามยุ่งกับใคร? ในเมื่อนายเองยังมีความลับได้เลย…ถ้าฉันจะไปยุ่งกับโปรด ฉันก็ไม่จำเป็นต้องบอกนาย!”

“เอวา! นี่จะหาเรื่องทะเลาะกับฉันให้ได้เลยใช่ไหม?!”

“…” หญิงสาวเพียงช้อนสายตามองเขาโดยที่ไม่คิดจะตอบคำถามนั้น เพราะหางตาเห็นว่าฮุคกับออสตินกำลังเดินเข้ามา

“สองคนนี้ทะเลาะอะไรกันแต่เช้าวะ?” ออสตินเอ่ยถาม เดินเข้ามาโอบไหล่เอวาเหมือนที่ชอบทำ

“ช่างแม่งเหอะ!” แทนคุณส่ายหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วก็เดินนำหน้าพวกเพื่อนๆ ออกไป

“มีคนบอกฉันว่าคุณมีแฟนน่ะ พวกนายก็คงไม่รู้ใช่ไหม?” ในตอนนั้นเอวาก็พูดออกมาเมื่อเห็นว่าตรงนี้มีแค่เธอกับฮุค แล้วก็ออสติน

“แอลเหรอ?” ฮุคว่า

“ทำไมจะไม่รู้ วันที่สองคนนั้นเจอกัน พวกฉันก็อยู่ด้วย” ออสตินเสริม

“แสดงว่ามีแต่ฉันคนเดียวที่ไม่รู้ใช่ไหม?”

“ฉันคิดว่าเธอรู้แล้ว…ไหนไอ้คุณมันบอกว่าจะเล่าให้เธอฟังเองไง?” ออสตินหันไปมองหน้าฮุค ก่อนที่ฮุคจะส่ายหน้าเหมือนไม่รู้เรื่อง

“เหอะ! ช่างเถอะ!” ในตอนนี้เอวาได้รู้แล้วว่า มีแค่เธอคนเดียวที่ไม่รู้ว่าแทนคุณมีแฟน และในเมื่อเขามีความลับกับเธอ เธอก็จะทำแบบนั้นบ้าง!