บทที่ 9 เส้นทางที่ไม่ได้เลือก

เดอะ จังเกิ้ล

ในเวลากลางวัน หากโปรดไม่ต้องไปดูความคืบหน้าที่โรงแรม หรือเดินทางไปดูเจรจาต่อรองอะไรกับใคร เขาก็มักจะอยู่ที่ เดอะ จังเกิ้ล คลับสไตล์ป่าอเมซอนของเขา เป็นที่ที่เขาโปรดปรานไม่แพ้เซฟเฮาส์ใจกลางเมือง เขาชอบที่จะนั่งดูตัวเลขในบัญชีของคลับ พอได้เห็นว่าเงินมันเข้ามาอย่างง่ายดายด้วยต้นทุนที่ต่ำกว่าที่อื่น เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจกับมัน เพราะกว่าที่จะมีวันนี้ เขาต้องเหนื่อย เสียทั้งเหงื่อและเลือดกับมันมามาก

“นายครับ” โรม มือขวาคนสนิทเข้ามายืนตรงหน้าโต๊ะทำงาน

“อะไร?”

“มีข่าวว่าเมทัสจะส่งลูกสาวไปแต่งงานกับลูกชายของ ส.ส.การันต์ครับ” โรมรายงานสิ่งที่เพิ่งรู้มาจากสายข่าวที่เป็นคนใน ที่ใกล้ชิดกับการันต์

“หึ! ไอ้เมทัสคงคิดจะขายลูกสาวเพื่อหาเงินมาใช้หนี้สินะ? แล้วยายนั่นยอมเหรอ?”

“ครับ?”

“กูหมายถึงของขวัญน่ะ ยายนั่นยอมแต่งงานกับไอ้ลีเหรอ?”

“เห็นว่างานแต่งงานจะเกิดขึ้นภายในหนึ่งเดือนนี้ครับ ค่าสินสอดคือเงินสดห้าสิบล้านบาท”

ปึง!

มาเฟียหนุ่มกำหมัดทุบโต๊ะอย่างแรง สายตาคมเข้มนั้นครุ่นคิด

“ถ้ามันคิดจะขายลูกสาวเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้กู กูก็จะพังงานแต่งงานเฮงซวยนั่นซะ! ไปชิงตัวเจ้าสาวมา!”

“นายจะขโมยเจ้าสาวเหรอครับ?” โรมรู้อยู่แล้วว่าเจ้านายทำได้ทุกอย่างเพื่อแก้แค้น แต่การที่จะชิงตัวเจ้าสาวออกมาจากงานแต่งงาน มันไม่ใช่เรื่องที่เขาเคยทำหรือคิดจะทำมาก่อน

“ของขวัญเป็นสมบัติของกู! อะไรที่กูอยากได้…ก็ต้องได้! มันคงคิดว่าจ่ายเงินห้าสิบล้านให้กูแล้วจะจบง่ายๆ หึ! อยากจะรู้นักว่าถ้าลูกสาวไอ้เมทัสกลายมาเป็นสมบัติของกูแล้ว! ส.ส.การันต์ ยังจะจ่ายเงินห้าสิบให้มันอยู่ไหม! เตรียมตัวไว้ด้วย…งานแต่งงานเริ่มเมื่อไหร่ กูจะไปชิงตัวเจ้าสาว!”

“ครับนาย” ลูกน้องหนุ่มรับคำ ก่อนที่จะเดินออกไป เวลานั้นโปรดก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาคว้ามือถือขึ้นมากดโทรออกหาเบอร์หนึ่งอย่างรวดเร็ว และต่อสายไม่นาน ปลายสายก็รับ

[ฮัลโหล…อลินพูดค่ะ]

“ไงครับพี่สาว”

[นาย? มาเฟียงี่เง่านั่นเหรอ?! เอาเบอร์ฉันมาจากไหน?]

“ลืมเหรอว่าผมเป็นเพื่อนกับน้องสาวแล้วก็น้องเขยของพี่?”

[เหอะ! โทรมาทำไม?! ถ้าคิดจะกวนประสาทฉันล่ะก็…]

“ไม่ได้จะกวนประสาทครับ ผมแค่จะมาแจ้งข่าว เผื่อว่าพี่จะอยากรู้ เรื่องที่ผมเพิ่งรู้มา”

[อะไร?]

“ไอ้ลีมันกำลังจะแต่งงาน…ผมค่อนข้างแปลกใจนะที่อยู่ๆ มันก็ยอมแต่งงาน กับเจ้าสาวที่ไม่ใช่พี่ ทั้งๆ ที่มันตามหาพี่ เพื่อจะขอให้พี่มาแต่งงานกับมัน”

[นายมาบอกเรื่องนี้กับฉันทำไม?]

“หาแนวร่วมมั๊ง”

[อะไร? แนวร่วมอะไร?]

“เรื่องมันยาว แต่เจ้าสาวของไอ้ลีน่ะ เป็นสมบัติของผม…ผมเลยยอมให้มีงานแต่งงานนี้เกิดขึ้นไม่ได้ พี่รอดูไว้นะ…ว่างานแต่งงานครั้งนี้จะล่มไม่เป็นท่า ถึงตอนนั้นไอ้ลีจะต้องวิ่งกลับไปหาพี่แน่”

[เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน! อยากจะทำอะไรก็เรื่องของนายสิ! แค่นี้นะ!]

โรงพยาบาล

“คุณลุงการันต์คงบอกพี่ลีแล้วใช่ไหมคะ? พี่ลีถึงได้มาหาของขวัญถึงที่นี่” ของขวัญเอ่ยพร้อมรอยยิ้มบางเบา ขณะที่เธอออกมาดื่มกาแฟกับลีที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาล

“อืม…พี่มาเพราะเรื่องนั้นแหละ แต่ก็อยากเจอขวัญด้วย เราสองคนไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ”

“เป็นปีแล้วล่ะมั๊งคะ”

“ตอนแรกพี่คิดว่าคนที่จะต้องแต่งงานด้วยคือพี่สาวขวัญ ถ้าเป็นแบบนั้นพี่ยอมไม่ได้จริงๆ รายนั้น…เป็นคนที่รับมือด้วยยากมากเลยนะ โชคดีที่เป็นขวัญ” ดาราหนุ่มพยายามลดช่องว่างของความอึดอัดลง

“พี่สาวขวัญน่ะ เขาไม่ใช่คนที่จะยอมมาทำอะไรแบบนี้หรอกค่ะพี่ลี อีกอย่าง…พี่เขาไม่ได้ติดต่อกับเรามาสองปีแล้ว ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องกับพ่อนั่นแหละ”

“ทำไม?”

“อย่างที่พี่ลีก็น่าจะรู้ พี่เขาโกรธพ่อขวัญมาก แล้วก็เกลียดแม่กับขวัญด้วย พอคุณป้าภัทราจากไป…แล้วคุณพ่อมาเกิดเรื่อง พี่เขาก็ย้ายออกจากบ้านทันที”

“แสดงว่าที่ผ่านมา พี่สาวขวัญไม่เคยมาช่วยเหลืออะไรเลยงั้นสิ?”

“ค่ะ”

“ขวัญคงลำบากมากสินะ? พี่ก็เพิ่งรู้มาจากพ่อว่าอาเมทัสมีปัญหากับมาเฟีย” แน่นอนว่าลี รู้ดีว่ามาเฟียคนนั้นก็คือโปรด “ที่จริงพี่ก็พอมีเงินอยู่บ้าง…”

“ไม่นะคะพี่ลี” ของขวัญปฏิเสธทันควัน “ขวัญจะไม่ขอเงินพี่ลีฟรีๆ หรอกนะคะ ยังไง…ขวัญก็ต้องตอบแทน ขวัญรู้ว่าเราสองคนไม่ได้รู้สึกแบบนั้นต่อกัน ที่ผ่านมาขวัญมองว่าพี่ลีเป็นเหมือนพี่ชายของขวัญมาตลอด ขวัญยอมรับค่ะว่าที่ขวัญยอมแต่งงานก็เพื่อจะเอาเงินค่าสินสอดมาใช้หนี้ แล้วค่าสินสอดห้าสิบล้านมันก็แพงเกินไปสำหรับคนอย่างขวัญ แต่ขวัญสัญญานะคะว่าขวัญจะทำหน้าที่ภรรยาของพี่ลีให้ดีที่สุด”

“ขวัญ…สำหรับพี่ ขวัญก็เป็นเหมือนน้องสาว และพี่รู้ว่ายังไงเราก็เลี่ยงงานแต่งงานนี้ไม่ได้ แต่ขวัญไม่ต้องห่วง…ต่อให้เราแต่งงานกัน ขวัญก็ยังเป็นน้องสาวของพี่ พี่จะยังให้เกียรติขวัญ และ…เราจะแต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้น”

“คะ?” ของขวัญเลิกคิ้วมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“รู้กันแค่เราสองคน…”

“พี่ลี?”

“เว้นไว้สักปีสองปี แล้วพี่จะหย่าให้ ขวัญควรจะได้มีชีวิตของตัวเอง ควรได้เลือกผู้ชายด้วยตัวเอง ขวัญเข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม?”

“แล้วพี่ลีล่ะคะ? ถ้าเราหย่ากัน…ชื่อเสียงของพี่ลีกับคุณลุงก็จะเสื่อมเสียนะคะ”

“เรื่องนั้นขวัญไม่ต้องห่วงหรอก”

“แต่…”

“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วง แต่พี่รู้ว่าคนที่จะต้องแต่งงานด้วยคือขวัญ มันก็ถือเป็นความโชคดีของพี่แล้ว ดีแค่ไหนที่พ่อพี่ไม่ไปหาผู้หญิงที่จัดการด้วยยากมาแต่งงานกับพี่”

“พี่ลีพูดเหมือนขวัญไม่สู้คนเลยนะคะ”

“พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น ที่พี่จะพูดก็คือ…ขวัญน่ารัก ไม่ทะเยอทะยานจนเกินไป ไม่อยากได้อยากมี ไม่หลงมัวเมาในชื่อเสียงและเงินทอง ขวัญเป็นคนดีนะ”

“ขวัญอาจจะไม่เป็นอย่างที่พี่ลีเห็นก็ได้ค่ะ ลึกๆ แล้วขวัญก็อยากรวยล้นฟ้า ไม่อยากต้องมาทำงานเหนื่อยๆ แบบนี้ อยากจะใช้เงินไปกับของแบรนด์เนม ที่ไม่ทำ…ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำค่ะ แต่ขวัญแค่ทำไม่ได้”

“ขวัญจะทิ้งพ่อไปก็ได้นี่ ทำเหมือนที่พี่สาวทำ แต่ทำไมขวัญไม่ทำล่ะ?”

“…”

“เพราะขวัญเป็นลูกที่ดีไง นั่นแหละคือคำตอบ” ลีเอ่ยด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง วางมือลงบนไหล่เล็กของหญิงสาว บีมมันเบาๆ เพื่อให้กำลังใจเธอ