บทที่ 8 ขายลูกสาว

“พ่อ? แม่?”

ของขวัญตกใจไม่น้อย เมื่อเข้ามาในบ้านแล้วได้เห็นว่าพ่อและแม่ของเธอยังไม่ขึ้นห้องนอน พวกเขากำลังนั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะอาหาร แน่นอนว่าทั้งสองเห็นอย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นที่หน้าบ้าน ที่จริงแล้วเมทัสอยากจะออกมาช่วยลูกสาว แต่อรอินห้ามเอาไว้ เพราะรู้ว่าถ้าเมทัสออกไปเจอโปรด มันจะยิ่งทำให้เรื่องยิ่งแย่ไปกันใหญ่

“มาเฟียคนนั้น…เขาคุกคามลูกใช่ไหมขวัญ?” เมทัสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“พ่อเห็นเหรอคะ?”

“เขามาเจอลูกกี่ครั้งแล้ว? เขาทำร้ายลูกใช่ไหม? ฮึก! ทั้งหมดเป็นความผิดของพ่อเอง…ขวัญ พ่อขอโทษ…”

“พ่ออย่าโทษตัวเองเลยนะคะ มาเฟียคนนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรขวัญหรอกค่ะ เขาก็แค่ขู่” ที่พูดไปแบบนั้นก็เพราะเธอไม่อยากให้ผู้เป็นพ่อต้องมาเป็นห่วงเธอ แม้จะรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด ต้นเหตุมันมาจากสิ่งที่พ่อเคยทำไว้ในอดีต แต่เธอที่เป็นลูกขอรับมันไว้ทั้งหมดเอง

“จะไม่ให้พ่อโทษตัวเองได้ยังไง? ฮึก! ในเมื่อพ่อเป็นคนทำให้ลูกกับแม่ของลูกต้องมาลำบากแบบนี้ ที่จริง…พ่อก็อยากให้ลูกพาแม่หนีไป หนีไปจากพ่อเลวๆ คนนี้สักที”

“คุณคะ…อย่าพูดแบบนั้น เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะคะ ยังไงฉันกับลูกก็จะไม่ทิ้งคุณไปไหนทั้งนั้น” อรอินวางมือลงมันหลังมือของเมทัส ส่งสายตาแสดงความเห็นใจและพร้อมจะเข้าใจ

“ขวัญก็จะไม่ทิ้งพ่อไปไหนทั้งนั้น พ่อไม่ต้องห่วงนะคะ ขวัญจะจัดการเรื่องนี้เอง…เงินห้าสิบล้าน ขวัญจะหามันมาให้ได้”

“หมายความว่ายังไง? เงินห้าสิบล้านอะไรลูก?” ผู้เป็นพ่อเลิกคิ้วมองลูกสาว

“…”

“ตามสัญญา เราต้องผ่อนจ่ายเขาเดือนละสองหมื่น แล้วเงินห้าสิบล้านมันมาจากไหน?”

“…” ของขวัญหลุบตามองต่ำ สุดท้ายแล้วเธอก็คงต้องยอมบอกความจริง “มาเฟียคนนั้นเขาต้องการเงินทั้งหมดภายในหนึ่งเดือนนี้ค่ะ เขาคงไม่ยอมให้เราผ่อนจ่ายอีกแล้ว”

“ว่าไงนะ?! แล้วเราจะไปหาเงินตั้งห้าสิบล้านมาจากไหน กับเวลาแค่หนึ่งเดือน!” อรอินอยากจะเป็นลมเมื่อได้ยินแบบนั้น

“เขาเริ่มแล้วสินะ…โปรด เริ่มที่จะบีบเราแล้ว” เมทัสหลั่งน้ำตา

“พ่อกับแม่เชื่อขวัญนะคะ ว่าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ ขวัญจะไม่ยอมให้เขามาทำร้ายพ่อกับแม่แน่ๆ”

“ถ้าพ่อตาย…เรื่องก็จะจบ”

“ไม่นะคะพ่อ…ฮึก! พ่อต้องอยู่กับขวัญกับแม่นะคะ มันต้องมีวิธีค่ะ ขวัญเชื่อว่าเราต้องหาเงินห้าสิบล้านมาได้แน่ๆ”

“ฮึก! คุณคะ ฉันว่าเราไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ เราคงต้องขอให้คุณการันต์ช่วยเราแล้วล่ะค่ะ เพราะฉันกลัวจริงๆ ว่ามาเฟียคนนั้นจะทำร้ายลูกเราในสักวัน” อรอินเอ่ยถึงการันต์ หรือ ส.ส.การันต์ วิริยะกุล เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของเมทัส

“ผมเคยคุยแล้ว…การันต์ยินดีที่จะช่วยเรา แต่เขาก็มีข้อแลกเปลี่ยน และผมทำตามข้อแลกเปลี่ยนของเขาไม่ได้”

“ข้อแลกเปลี่ยนอะไรคะพ่อ?” ของขวัญมองหน้าพ่อทั้งน้ำตา

“…”

“บอกมาเถอะนะคะพ่อ ลุงการันต์มีข้อแลกเปลี่ยนอะไร? ถ้ามันไม่มากเกินไป…เราก็ยอมเขาได้ไม่ใช่เหรอคะ? มันไม่มีอะไรแย่ไปมากกว่านี้แล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

“ขวัญ…พ่อทำไม่ได้ พ่อยอมให้ลูกทำแบบนั้นไม่ได้”

“ฮึก! พ่อคะ…ถ้าข้อแลกเปลี่ยนมันเกี่ยวกับขวัญ ขวัญยอมได้ค่ะ พ่อบอกมาเถอะนะคะ ตอนนี้ขอแค่เรามีเงินห้าสิบล้านมาใช้หนี้ให้มาเฟียคนนั้นเถอะนะคะ”

“การันต์อยากให้ลูกแต่งงานกับลี”

“ฮึก!” ของขวัญนิ่งไปถนัดตา ไม่คิดว่าสิ่งที่การันต์ต้องการจะเป็นสิ่งนี้ ลี วิริยะกุล เธอมองเขาเป็นเหมือนพี่ชาย ต่อให้เขาจะเป็นดาราดัง แต่เธอก็ไม่เคยมองว่าเขาเป็นอย่างอื่นเลย นอกจากพี่ชายที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ

“เห็นไหมลูก…ว่าสิ่งที่การันต์ต้องการมันมากเกินไป ถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับว่าพ่อขายลูกสาว พ่อจะเลวไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว”

“เพื่อแลกกับเงินห้าสิบล้าน ขวัญต้องแต่งงานกับพี่ลีใช่ไหมคะ?” ไม่ใช่ขายไต ขายม้ามหรือหัวใจ ไม่เพียงแต่ขายวิญญาณ หากต้องการห้าสิบล้านไปใช้หนี้ เธอต้องขายตัวอย่างนั้นใช่ไหม?

“ขวัญ…ลูกไม่ต้องทำแบบนี้”

“ฮึก! แต่ตอนนี้เราไม่มีทางอื่นแล้วนี่คะ”

“ฮึก! ทำไม…ฮือๆ ทำไมครอบครัวเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย?” อรอินทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากการร้องไห้

“ขวัญจะแต่งงานกับพี่ลีค่ะพ่อ ฮึก! ถ้าขวัญแต่งงานแล้วทุกอย่างจะจบใช่ไหมคะ? มาเฟียคนนั้นจะไม่มายุ่งกับเราอีกใช่ไหม?” สุดท้ายแล้วของขวัญก็เลือกทางออกเดียวที่มี

“ไม่ลูก…ขวัญไม่ต้องเสียสละตัวเองเพื่อพ่อเลวๆ คนนี้”

“ขวัญบอกแล้วไงคะ ว่าเราจะรอดไปด้วยกัน ขอเพียงแค่ขวัญไม่ต้องตาย ขอเพียงแค่ขวัญได้อยู่ต่อเพื่อดูแลพ่อกับแม่ ขวัญยอมทำได้หมดทุกอย่างค่ะ พ่อเชื่อขวัญนะคะ ว่าขวัญจะไม่เป็นไร พี่ลีเขาดีกับขวัญค่ะ ขวัญเชื่อว่าถ้าแต่งงานกับพี่ลีไปแล้ว ขวัญก็จะไม่เป็นทุกข์ พ่อบอกลุงการันต์ไปเลยนะคะว่าขวัญตกลง แต่งให้เร็วที่สุดได้เลยยิ่งดี”

“ขวัญลูก…แม่รู้ว่าขวัญจะเป็นเป็นทุกข์ แต่ขวัญจะมีความสุขได้เหรอ?” อรอินเห็นใจลูกสาวอย่างสุดซึ้ง

“เวลาแบบนี้ขอแค่ไม่เป็นทุกข์ก็พอแล้วล่ะค่ะแม่…”

บ้านวิริยะกุล

Porcshe Boxster รถสปอร์ตคันหรูราคาเหยียบสิบล้านวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ เกือบเดือนแล้วที่ดาราหนุ่มไม่ได้กลับมาที่บ้าน เหตุผลนั้นมีมากมาย อย่างเรื่องที่เขามีงานรัดตัว หรือเรื่องที่เขาพยายามเลี่ยงผู้เป็นพ่อ เพราะไม่อยากพูดถึงเรื่องแต่งงาน แต่ที่เขาต้องกลับมา…ก็เพราะเขาไม่อาจปฏิเสธคำสั่งของพ่อได้ แต่ไหนแต่ไร…เขาก็ไม่เคยขัดคำสั่งผู้เป็นพ่ออยู่แล้ว นับครั้งได้ที่เขาจะกล้าขัดใจพ่อ ไม่ใช่เพราะกลัว…แต่เพราะเขาไม่อยากทำให้แม่ต้องหนักใจ การปฏิเสธหรือขัดใจ ส.ส.การันต์ ผลเสียไม่ได้มาลงที่ตัวเขา แต่จะไปลงที่ณัชนิชา อดีตนางงามผู้เป็นแม่

“พ่อมีเรื่องอะไรจะคุยกับผม?” ลี เดินเข้ามานั่งที่ตรงหน้าโต๊ะ ภายในห้องทำงานของการันต์

“ช่วงนี้งานแกเป็นยังไงบ้าง?”

“ก็เรื่อยๆ” สไตล์ของนักการเมือง มักจะหว่านล้อม อ้อมค้อมด้วยเรื่องอื่น ก่อนจะค่อยเข้าประเด็น เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ลีรู้ดี

“ฉันถามแกเรื่องงานทีไร จะได้คำตอบแบบนี้เสมอ ถ้าทำงานแล้วคิดแต่จะให้มันไปเรื่อยๆ เอื่อยๆ ก็ไม่ต้องทำ! ไหนว่าจะไปตีตลาดที่จีนไง? ทำไมฉันยังไม่เห็นผลงานของแกที่จีนอีก?”

“หนัง…พอถ่ายเสร็จ ก็ไม่ใช่ว่าจะเข้าโรงฉายได้เลยนะครับ มันต้องตัดต่อด้วย ตกลงพ่อจะเรียกผมมาถามเรื่องงานเหรอครับ?” ดาราหนุ่มเลิกคิ้วมองผู้เป็นพ่อ ที่จริงแล้วเขาไม่เคยอยากจะเข้าวงการบันเทิงหรือเป็นนักแสดงเลย แต่เพราะเขาต้องเลือก และตัวเลือกก็มีเพียงสองทาง หนึ่งคือเขาจะต้องเดินอยู่ในเส้นทางเดียวกับพ่อ นั่นคือการเป็นนักการเมือง หรือสองคืออยู่ในเส้นทางนักแสดง เพราะสิ่งที่การันต์ต้องการคือการมีชื่อเสียง มีคนรัก เขาอยากให้ประชาชนรักทั้งเขาและลูกชาย เพราะที่จะขยายฐานผลโหวตให้กับตัวเขาในอนาคต และลีที่ไม่ชอบเรื่องการเมือง จึงเลือกที่จะมาในเส้นทางการแสดงแทนแสดง แต่ไปๆ มาๆ เมื่อได้ลองอยู่ในสายงานนี้ เขาก็รู้สึกรักมันขึ้นมา

“แกรู้อยู่แล้วว่าฉันไม่ได้เรียกแกมาคุยเรื่องงาน ที่ฉันเรียกแกมา…ก็เพราะอยากจะคุยเรื่องแต่งงาน”

“…” ลีนิ่งเงียบ

“ฉันให้เวลาไปตั้งเยอะแล้วนะ ไหนล่ะความคืบหน้า? ผู้หญิงที่แกตามหาคนนั้นน่ะ อยู่ไหน?” ก่อนหน้านี้การันต์เคยได้พูดคุยเรื่องแต่งงานไว้กับลี ความตั้งใจแรกคือพ่อจะหาผู้หญิงมาให้ แต่ลูกชายกลับปฏิเสธ บอกว่าถ้าจะมีเมียสักคน เขาจะหาเอง แต่ผ่านไปเกือบปีแล้ว…พ่อก็ยังไม่เคยได้เห็นหน้าว่าที่ลูกสะใภ้เลยสักครั้ง

“…”

“เงียบแบบนี้…แสดงว่าแกยังหาเขาไม่เจอ หรือไม่…เขาก็คงไม่อยากแต่งงานกับแก”

“พ่อจะให้ผมแต่งงานกับใคร?” ลีอดที่จะอยากรู้ไม่ได้ การที่อลินซึ่งหนีจากเขาไปเป็นสิบปีมีลูก มันทำให้เขารู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเข้าใจว่าลูกของอลินก็คือลูกของโปรด เขายิ่งไม่ชอบเลยแม้แต่นิดเดียว

“ลูกสาวของอาเมทัส”

“ไม่ครับ พ่อก็รู้ว่า…” ลีรีบปฏิเสธ

“ไม่ใช่พี่สาว แต่เป็นน้องสาว ของขวัญน่ะ…แกสนิทกับน้องไม่ใช่หรือไง?” น้อยคนนักที่จะรู้ว่าเมทัสมีลูกสาวของสอง รวมถึงภรรยาสองคน

“กับของขวัญเนี่ยนะพ่อ?!”

“ของขวัญเป็นเด็กดี ขยัน กตัญญู แกก็รู้นี่ว่าพักหลังมานี้อาเมทัสเขาลำบาก ก็มีของขวัญนี่แหละที่คอยช่วยเอาไว้ ฉันรู้ว่าแกคงมองของขวัญเป็นแค่น้องสาว แต่เดี๋ยวพอแต่งงานกันไป ก็คงรักกันเองนั่นแหละ”

“พ่อครับ ผมขอเวลาอีกหน่อย…”

“แกจะขอเวลาอะไรอีก?! ฉันให้แกไปตั้งเกือบปี! แล้วผู้หญิงคนนั้น…มีลูกไปแล้วไม่ใช่หรือไง?! แกเลิกเฝ้าตามหาเขาสักที! หัดรู้สถานะตัวเองซะบ้างนะลี! เตรียมตัวซะ! ภายในเดือนนี้แกต้องแต่งงานกับของขวัญ!”

“…” ลีเงียบ ไม่แปลกใจที่พ่อจะรู้เรื่องอลิน เพราะอะไรที่เขาได้รู้ พ่อของเขาจะรู้ก่อนเสมอ

“ที่ฉันพูด! แกได้ยินไหม?!”

“ครับ” แล้วเขาจะทำอะไรได้ นอกจากยอมรับมัน แล้วเดินออกมาจากห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ อย่างยอมรับในโชคชะตาอันน่าเบื่อหน่ายของตัวเอง