บทที่ 5 นิยายรัก

พาวิเลี่ยน โฮเทล

โรงแรมพาวิเลี่ยน เป็นหนึ่งในธุรกิจของลิ้มสกุลเจริญ แต่โปรดเพียงควบคุมมันอยู่เบื้องหลัง โดยที่มีธีระเป็นหุ่นเชิด เหตุผลเพราะโรงแรมแห่งนี้กำลังจะขยายธุรกิจ สร้างโรงแรมในเครือขึ้นมาอีกไม่ต่ำกว่าห้าแห่ง และเขาจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าลิ้มสกุลเจริญเป็นเจ้าของ เพราะแน่นอน…ไม่ค่อยมีใครอยากจะทำธุรกิจกับมาเฟีย

“การประชุมเป็นยังไงบ้าง?” มาเฟียหนุ่มมาที่นี่พร้อมทนายความสาวสวย เพื่อฟังการรายงานความคืบหน้าจากธีระ หุ่นเชิดของเขา ที่ปัจจุบันดำรงตำแหน่ง CEO เพียงแต่ในนาม

“เป็นไปได้ด้วยดีครับ ถ้าไม่ติดว่ามีคนกำลังเสนอขอซื้อที่ดินที่ภูเก็ตในราคาที่สูงกว่าเรา” ธีระรายงาน

“ใคร?”

“ผมตามสืบอยู่ครับ แต่ที่ได้ยินมาคือเขาต้องการจะสร้างโรงแรมบนที่ดินผืนนั้นเหมือนกับเรา คิดว่าคงเป็นนักธุรกิจ”

“ฉันอยากได้คำตอบภายในสองวัน ทำได้ใช่ไหม?”

“คะ…ครับ”

“แล้วมีอะไรอีกไหม? อะไรที่กำลังเป็นปัญหา พูดมาให้หมด…อย่าให้ฉันต้องมารู้ทีหลัง” โปรดเป็นคนที่เข้มงวดกับลูกน้องของเขามาก และทุกคนรู้ดีว่าทำงานพลาด โทษยังไม่รุนแรงเท่าปิดบังความจริงจากมาเฟียคนนี้

“เอ่อ…ตอนนี้ยังไม่มีครับนาย”

“งั้นก็ดี ฉันจะกลับแล้ว”

“ผมจะไปส่งครับ”

“ไม่ต้อง” จบคำนั้นมาเฟียหนุ่มก็ลุกจากเก้าอี้ของประธาน เดินออกจากห้องมาขึ้นลิฟต์โดยมีอังควราเดินตามมาติดๆ

“นายกำลังจะสั่งงานฉันใช่ไหมคะ?” ทนายสาวรู้ใจเจ้านายเป็นอย่างดี

“จับตาดูธีระเอาไว้ ฉันว่า…มันมีอะไรที่ปิดบังฉันอยู่”

“ค่ะ…อ้อ! นายคะ ตอนนี้ฉันได้เรื่องพยาบาลคนนั้นมาแล้วนะคะ”

“ว่ามา”

“พยาบาลที่เราจ้างชื่อบัวค่ะ แต่เธอไม่ได้ดูแลคุณรัศมี เพราะเธอรับงานนอกแล้วก็ติดแฟนเลยไม่ค่อยมีเวลา เธอส่งต่องานนี้ให้กับพยาบาลชื่อของขวัญ โดยการแบ่งเงินเจ็ดสิบต่อสามสิบค่ะ”

“หึ! แสดงว่าพยาบาลที่แม่ฉันปลื้ม ก็คือของขวัญงั้นเหรอ?”

“ค่ะ และเมื่อวานนี้ตอนเวลาเที่ยงครึ่ง มีการเคลื่อนไหวจากบัญชีของคุณรัศมีค่ะ เธอโอนเข้าบัญชีชื่อของขวัญ นทีดำรงชัย เป็นจำนวนสองหมื่นบาท และเมื่อคืนตอนเที่ยงคืนเกือบตีหนึ่ง ของขวัญก็ได้จ่ายเงินค่าหนี้มาสองหมื่นบาทค่ะ”

“เธอคิดว่าไง?” มาเฟียหันไปมองหน้าทนายสาว

“คิดเหมือนที่นายคิดนั่นแหละค่ะ คุณแม่…ให้เงินของขวัญมาใช้หนี้นายค่ะ”

“แต่แม่ฉันมีเงินถึงห้าสิบล้านแน่” โปรดแสยะยิ้ม

“นายหมายถึงเรื่องอะไรคะ?”

“เมื่อคืนนี้ฉันเจอกับของขวัญมาแล้ว และแม่ฉันก็รู้แล้วด้วยว่าของขวัญเป็นลูกสาวของไอ้เมทัส”

“นาย? แบบนี้…ของขวัญก็รู้แล้วสิคะว่านายเป็นลูกชายของคุณรัศมี?!”

“ยัง…ยายนั่นไม่มีทางรู้หรอก ฉันโกหกไปว่าไปดักรอเพื่อทวงหนี้…ฉันปิดเรื่องแม่แท้ๆ มาเป็นสิบปี คิดว่าจะปล่อยให้ความลับนี้แตกง่ายๆ เหรอ?”

“แล้วนายทำอะไรของขวัญหรือเปล่าคะ?”

“ไม่…”

“แน่เหรอคะ?”

“อะไรของเธอวะอัง? คิดว่าฉันเป็นพวกชอบตีผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้หรือไง?!”

“ปากนาย…มันแดงค่ะ มีรอยเหมือนโดนกัดมาเลย” จบคำของทนายสาว ลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้นจอดรถทันที โปรดทำได้เพียงแต่ส่ายหน้า ลูกน้องเขาคนนี้…รู้ไปหมดทุกเรื่อง ทั้งเรื่องกฎหมาย เรื่องบัญชี รวมถึงเรื่องส่วนตัวของเขา

“เธอไปรอที่รถก่อน…บอกโรมด้วยว่าไม่ต้องลงมา เดี๋ยวไปที่รถเอง” ในตอนนั้นโปรดก็เอ่ยบอก เพราะสายตาของเขาได้เห็นใครบางคนที่กำลังเดินมาทางห้องลิฟต์

“นายจะไปไหนคะ?”

“ฉันเจอคนรู้จักน่ะ…” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินเข้าไปหาใครบางคนที่เขาบอกว่าเป็นคนรู้จัก “ไง…อลิน”

“คุณ?” หญิงสาวเจ้าของชื่ออลิน เลิกคิ้วมองคนที่เดินเข้ามาทักทาย และดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ต้องการเจอเขาเท่าไหร่นัก ที่จริงแล้วอลินก็คือพี่สาวของเอวา ซึ่งเอวานั้นเป็นเหมือนเพื่อนของมาเฟียหนุ่ม อาจต้องบอกว่าเอวาคือภรรยาของแทนคุณ และแทนคุณก็เป็นเพื่อนรักหรือเพื่อนเพียงคนเดียวที่โปรดมี เดิมทีอลินอาศัยอยู่ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ เธอเพิ่งมาเมืองไทยเมื่อเดือนก่อน เพื่อร่วมพิธีการแต่งงานของน้องสาวอย่างเอวา และเธอก็ได้เจอกับโปรดที่นั่น

“บังเอิญหรือตั้งใจ? ไม่ได้มาตามหาผมที่นี่หรอกใช่ไหม?” ตอนเจอกันครั้งแรกเขากวนประสาทเธอไว้ และเมื่อได้เจอกันครั้งที่สอง เขาก็ยังคงกวนไม่เลิก สมกับเป็นเขาจริงๆ

“ทำไมฉันต้องมาตามหาคุณ? แล้วก็…ไม่อยากจะจุกจิกหรอกนะ แต่คุณเป็นเพื่อนแทนคุณกับเอวา ส่วนฉันเป็นพี่สาวเอวา ไม่คิดว่าต้องนอบน้อมกันหน่อยหรือไง? มารยาทน่ะ!”

“จะบอกว่าอยากผมให้เรียกคุณว่าพี่งั้นสิ?”

“ไม่ต้อง! แค่อย่าทำเหมือนเราสนิทกันก็พอ!”

“คนที่รู้ความลับกัน…ก็น่าจะสนิทกันไม่ใช่เหรอ?”

“หมายความว่าไง?” ‘ความลับ’ อลินไม่ชอบคำนี้เลยแม้แต่น้อย เพราะเธอคือคนที่มีความลับ

“หิวกาแฟ…เลี้ยงกาแฟผมหน่อยสิ”

“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น? ฉันมาดูแฟชั่นโชว์ผ้าไทยที่นี่ ไม่ได้จะมาดื่มกาแฟหรือพูดคุยความลับกับใคร!” อลินเชิดหน้าใส่โปรด ก่อนที่จะเดินออกไป ทว่าคำพูดของโปรดกลับเป็นเหมือนแรงกระชาก ที่ทำให้หญิงสาวต้องหันกลับมาหาเขาอีกครั้ง

“โอลาฟน่ะ…ลูกไอ้ลีใช่ไหม?”

“?!”

“ผมแค่อยากรู้น่ะ ก็เลยลองสืบดู น่าแปลกนะ…ทำไมรูปตอนเด็กๆ ของไอ้ดาราเฮงซวยนั่น ถึงเหมือนโอลาฟอย่างกับเป็นพ่อลูกกันเลย” โปรดกำลังพูดถึง ลี วิริยะกุล นักแสดงหนุ่มชื่อดังที่เป็นลูกชายของ ส.ส.การันต์ วิริยะกุล เพื่อนทางการเมืองที่เขาสนิทด้วย

“คุณต้องการอะไร?!”

“เลี้ยงกาแฟผมหน่อยครับ…พี่สาว…” น้ำเสียงของเขาฟังดูยียวนกวนประสาท จนทำให้หญิงสาวยิ่งรู้สึกหงุดหงิดเข้าไปใหญ่

“เหอะ! เหลือเชื่อเลย!” และถึงจะอดทนเขาแทบไม่ไหว แต่อลินก็ต้องยอมให้ในสิ่งที่เขาต้องการ เพื่อที่เธอจะได้รู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่

มาเฟียหนุ่มและว่าที่ดีไซเนอร์สาวมาดื่มกาแฟด้วยกันที่เลาจน์ของโรงแรม หญิงสาวนั่งกอดอกมองชายหนุ่มไม่วางตา ในใจได้แต่คิดว่าเขามันก็เป็นแค่คนกวนประสาท ต่อให้จะเป็นมาเฟีย แต่เธอไม่รู้สึกกลัวเขาเลยแม้แต่น้อย ออกไปทางรู้สึกรำคาญเสียมากกว่า

“รู้ไหมว่าฉันไม่เชื่อว่าคุณแค่ต้องการให้ฉันเลี้ยงกาแฟ อยากพูดอะไรก็พูดมาเถอะ รู้ไหมว่าคุณกำลังทำให้ฉันเสียเวลา”

“ทำไมมองโลกในแง่ร้ายขนาดนั้นวะ? เชื่อสิ…ว่าผมแค่อยากดื่มกาแฟจริงๆ”

“เหอะ! แล้วคุณตามสืบเรื่องของฉันทำไม?!”

“ก็บอกไปแล้วนี่ว่าผมแค่อยากรู้ว่าทำไมไอ้ลีถึงได้จ้างนักสืบตามหาคุณ แล้วทำไมเมื่อเดือนก่อนที่งานแต่งงานของเอวา คุณต้องตกใจที่ได้เจอมัน แถมยังทำท่าเหมือนอยากจะหนีไปด้วย”

“ขี้เสือกสินะ!”

“ฮะๆๆๆๆ” คำถามเชิงต่อว่าของอลินทำให้โปรดหัวเราะลั่นออกมา “จะว่าแบบนั้นก็ได้ ใช่…ผมขี้เสือก เรื่องชาวบ้านเนี่ย งานถนัดผมเลย”

“เอาเวลาไปสนใจเรื่องตัวเองเถอะ! ถ้าแค่อยากจะกวนประสาทฉัน…บอกเลยว่าไร้ประโยชน์ เพราะฉันไม่เล่นกับคุณหรอก!” ว่าแล้วอลินก็คว้ากระเป๋า เตรียมที่จะออกไปจากตรงนั้น แต่คำพูดหนึ่งของโปรดกลับรั้งเธอไว้ได้อีกครั้ง

“ไอ้ลีมันคงไม่รู้ใช่ไหมว่าโอลาฟเป็นลูกมัน?”

“นี่! คุณขี้เสือกฉันก็ไม่อยากสนหรอกนะ! แต่อย่ามาล้ำเส้นฉัน!”

“เป็นอย่างที่คิดจริงๆ สินะ? โอลาฟ…เป็นลูกของไอ้ลี”

“ไม่ใช่!” อลินปฏิเสธเสียงแข็ง มือไม้สั่นเทาด้วยความโกรธ

“งั้นให้ผมเป็นพ่อโอลาฟดีไหม? คุณควรหาพ่อให้ลูกนะ เด็กที่โตมาโดยไม่มีพ่อน่ะ…มันโดดเดี่ยว ผมรู้เรื่องนั้นดี”

“ไม่ต้องยุ่ง! โอลาฟไม่จำเป็นต้องมีพ่อ! เพราะฉันเป็นได้ทั้งพ่อและแม่ให้เขา! อีกอย่าง…คุณน่ะ ดูทรงก็รู้แล้วว่าเป็นพ่อให้ใครไม่ได้หรอก!”

“เจ็บนะ…ยังไม่ลองเลย แล้วจะรู้ได้ไงครับ? เคยถามหรือยัง…ว่าลูกอยากมีพ่อไหม? บางที…ถ้าโอลาฟได้มาเจอผมสักสองสามครั้ง เขาอาจจะเรียกร้องหาพ่อขึ้นมาก็ได้” ที่จริงแล้ว…โปรดเพียงต้องการจะกวนประสาทอลินตามนิสัยของเขา และเขารู้อยู่แล้วว่าพ่อของโอลาฟเป็นใคร ต่อให้อลินไม่พูด แต่เขาก็พอจะมองออก อาจต้องเท้าความกลับไปถึงเรื่องเก่า สิบปีก่อนอลินที่เรียนมหาวิทยาลัย พลาดท้องขึ้นมา เป็นเหตุให้เธอต้องย้ายไปอยู่ลอนดอน และเธอไม่เคยพูดเลยแม้แต่ครั้งเดียว ว่าพ่อของลูกเป็นใคร เรื่องนี้กวนใจเอวาผู้เป็นน้องสาวอยู่ไม่น้อย ไม่ใช่แค่ต้องการจะหาคำตอบว่าพ่อของหลานเป็นใคร เพียงแต่ต้องการจะช่วยพี่สาว เพราะแบบนั้นเอวาถึงมาปรึกษาโปรด ไหว้วานขอให้โปรดช่วยสืบให้อีกทาง

“ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? หึ! ที่แท้…พ่อของลูกเธอก็คือมันงั้นเหรอ?!” ราวกับจังหวะนรกได้เกิดขึ้น เมื่ออยู่ๆ ดาราหนุ่มชื่อดังก็เดินเข้ามาได้ยินสองประโยคสุดท้าย ซึ่งง่ายต่อการเข้าใจผิดเสียเหลือเกิน

“ลี?!”

“จะสนุกจนวางไม่ลงแล้วนะ นิยายรักเล่มนี้” มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มร้ายกาจอย่างไม่รู้สึกร้อนหนาวใดๆ ทั้งนั้น