NC 18

“นายจะให้ผมลากตัวเธอออกไปไหมครับ” เสียงเอ่ยทักของแดอึนเมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าที่ไม่ค่อยดีของเจ้านายตัวเอง เมื่อมีพนักงานเสิร์ฟเข้ามาวอแวในตัวของเจ้านายที่ภายในกำลังลุกเป็นไฟใบหน้านิ่งของจุนซาเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดออกมาข้างขมับ

“ไม่ต้อง”

“แต่เราเตรียมผู้หญิงมาให้นายแล้วนะครับ” ด้วยฤทธิ์ยาที่ก่อนหน้านี้ถูกมือดีป้ายเอาไว้ที่มือของจุนซาทำให้มือขวาอย่างแดอึนต้องรีบเตรียมผู้หญิงเอาไว้ให้เจ้านายทันที เพื่อช่วยบรรเทาอาการที่ถูกลอบป้ายยาโดยฝีมือผู้หญิงในงานและนั้นคือความผิดพลาดของลูกน้องที่สามารถปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าใกล้ตัวเจ้านายของพวกเขาได้

“นายครับ”

“แดอึนนายให้ผู้หญิงคนนั้นกลับได้เลย” น้ำเสียงที่ข่มอารมณ์ของตัวเอง พร้อมกับอุ้มร่างเล็กของเธอขึ้นแนบอกถ้าขืนปล่อยให้เธอเดินเองมีหวังได้เล่นหนังสดกลางที่โล่งแจ้งเป็นแน่ แขนเล็กคล้องคอหนาที่กำลังอุ้มเธออยู่ใบหน้าสวยซุกลงซอกคอเพราะดมกลิ่นกายของชายหนุ่ม

“อ๊ะ ช่วยไอด้วยสิค่ะโอปป้า ไอไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วร้อน ฉันร้อนช่วยด้วย” จุนซาเลือกอุ้มไอรินเข้ามาให้ห้องทำงานที่มีผนังติดกับห้องนอนซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวที่ไม่เคยมีใครเคยเข้ามาก่อน ร่างเล็กของไอรินยังคงนัวเนียและวุ่นวายกับร่างกายของชายหนุ่ม

“หึ!!ร่าน” น้ำเสียงเย้ยหยันร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงเธอกำลังแกะกระดุมเสื้อของตัวเอง เผยให้เห็นหน้าอกคู่สวยที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อฟอร์มทำงาน ก่อนที่ร่างสูงของจุนซาจะกระชากเสื้อฟอร์มพนักงานจะฉีดออกจากร่างเล็ก

“อื้อ เจ็บ” ใบหน้าหล่อโน้มประกอบปากจูบเธออย่างรุนแรงกลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปทั่วโพรงปาก ยิ่งปลุกสัญญาณดิบภายในตัวของจุนซาได้เป็นอย่างดี ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะอุ้มเธอให้ลอยละลิ่วไปอยู่กลางเตียงร่างเล็กที่เปลือยเปล่าต่อหน้าเหมือนเหยื่อชิ้นดีที่เขาพร้อมจะเชือดต่อจากนี้

เขาไม่ได้เล้าโลมร่างเล็กแต่อย่างใด ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะซุกลงที่ซอกคอขาวของเธอพร้อมกับกัดจนเป็นลอยเขี้ยวจนเลือดซึมออกจากคอขาวเนียน ก่อนที่สองมือหนาจะควานหาถุงยางที่อยู่ในลิ้นชักขึ้นมาสวมเครื่องป้องกัน

“อื้อ จะทำอะไรก็ทำสักทีเถอะหรือว่านายไม่เคย ห๊ะ”

“ร่านจริง ๆ สินะ” เมื่อเขาสวมเครื่องป้องกันเรียบร้อยแล้ว ท่อนเอ็นขนาดใหญ่จ่อเข้าปากทางรักของเธอทันที ก่อนที่จะสอดท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าไปในร่องรักของเธอครั้งเดียวมิด

สวบ!!

“กรี๊ด เจ็บ เอาออกไป” แต่เมื่อเขาสอดท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าไปในร่องรักของเธอ คิ้วหนาทั้งสองขมวดกันเป็นปมก่อนที่จะก้มมองท่อนเอ็นที่เคลือบไปด้วยเลือดสีแดงสด เมื่อรู้ว่าเขาคือคนแรกของเธอมือหนาดึงเครื่องป้องกันออกทันที

“เชี้ย!! ยังชิงอยู่เหรอวะ อ่าส์ ไม่ไหวแล้ววะ ซี๊ด!! เธอมันร่านมายั่วฉันเองช่วยไม่ได้วะ”

ปั่ก ปั่ก ปั่ก

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

“อ๊า เจ็บ พอที” หยดน้ำตาไหลลงหางตาความเจ็บ อาการร้อนรุ่มก่อนหน้านี้ถูกกลืนไปด้วยความเจ็บที่เหมือนโดนสัตว์ฉีกเป็นชิ้น ๆ สองมือเล็กพยายามทุบหน้าอกแกร่งให้เขาหยุดซึ่งมันไม่เป็นผล ก่อนที่สองมือจะโดนรวบข้อมือทั้งสองขึ้นเหนือหัว

เอวสอบกระแทกเข้าออกอย่างไม่ปรานี เลือดกระเซ็นที่ขาเรียวสวยไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มหยุดการกระทำป่าเถื่อนแม้แต่น้อย เสียงร้องขอของหญิงสาวยิ่งปลุกสัญชาตญาณความดิบให้ลุกโชนขึ้นเรื่อย ๆ เสียงคำรามเหมือนสัตว์ป่าดังเป็นระยะ

“อ่าส์!!”

“กรี๊ด พอที จุก ฉันจะตายแล้ว”

“ก็ไม่เห็นตาย” น้ำเสียงนิ่งกัดฟันข่มความเสียวตอบกลับเธอ แรงดิ้นหนีอันน้อยนิดทำให้แรงกระแทกยิ่งเพิ่มทวีคูณ ร่องรักตอดท่อนเอ็นจนปวดหนึบแรงเสียดสีผนังร่องรักที่ตอนนี้ไม่แม้จะมีน้ำหวานไหลหล่อลื่น ยิ่งทำให้เธอทั้งเจ็บและแสบจนแทบทนไม่ไหวแตกต่างจากชายหนุ่มที่พึงพอใจในร่องรักของเธอ

พั่บ พั่บ พั่บ สองแขนสอดใต้ขาเรียวสวยสองมือหนายันพื้นเตียงใบหน้าหล่อกัดที่หน้าอกคู่สวยจนเต็มไปด้วยรอยแดงเต็มตัว ผิวบางที่เกิดจากการเสียดสีเห็นได้ชัดเพราะเนื้อตัวของเธอแดงเป็นเถือกด้วยฝีมือของชายหนุ่ม

“อ๊าส์ ไอ้โรคจิต บอกให้พอไง” ฤทธิ์ยาก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่าหายไปตอนไหนรู้แต่ว่าเธอไม่ต้องการท่อนเอ็นที่กระแทกเข้าออกร่องรักของเธออีกแล้ว

“ปากดี” มือหนาบีบแก้มเล็กจนเจ็บไปทั่วหน้า จนเธอรู้สึกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ความโหดร้ายที่ได้เจอเหมือนถูกถีบลงขุมนรกที่มีไฟราคะแผดเผาจนมอดไหม้ เห็นการณ์การหน้านี้เธอจำไม่ได้แม้แต่เรื่องเดียวไม่รู้ว่าตัวเองมาอยู่บนเตียงนี้ได้ยังไง แถมคนที่ทารุกเธอคือคนเดียวกับคนที่เธอเคยบอกว่าไม่มีวันแม้แต่จะได้เห็นขาอ่อนของเธอ

ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก

“ซี๊ด อ่าส์!!”

มือหนาพลิกร่างเล็กให้หันหน้าเข้าหาเตียงโดยท่อนเอ็นขนาดใหญ่ยังไม่หลุดออกจากร่องรักของเธอ มือหนากดท้ายทอยของเธอให้จมลงกับหมอนใบใหญ่ เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บยังคงเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินตลอดเวลา

“ฟัค อ่าส์!!”

“กรี๊ด!!” สติเฮือกสุดท้ายของเธอดับลง พร้อมกับน้ำขาวขุ่นที่ฉีดเข้าร่องรักของเธอทุกหยด เสียงคำรามดั่งสุขสมของชายหนุ่มที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ยินยามทำรักกับเขา เธอคือคนแรกที่ทำให้ร่างสูงเปล่งเสียงคำรามออกมาได้ตลอดเวลาที่ท่อนเอ็นของเขากระแทกเข้าสุดร่อง

“แค่ก แค่ก” กลิ่นบุหรี่ลอยคลุ้มทั่วห้องจนคนที่หมดสติไป ตื่นขึ้นมาแทบอาเจียนกับกลิ่นที่เหม็นของมัน ดวงตาที่หลับสนิทควานหาผ้าห่มคุมหัวตัวเอง เพื่อหลีกเลี่ยงจากกลิ่นไม่พึงประสงค์ เพราะเธอเป็นคนที่แพ้ควันบุหรี่ขึ้นรุนแรงเมื่อได้กลิ่นมาก ๆ ร่างกายจะเริ่มหายใจไม่ออก

คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปมก่อนที่จะพยายามลืมตาขึ้นมามองอย่างอยากลำบาก เนื้อตัวที่ปวดตามร่างกายสมองที่เริ่มประมวลผล ความฝันที่เธอคิดว่ามันโหดร้ายเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมามองเพดานแสดงให้เห็นว่าความฝันของเธอนั้นคือเรื่องจริง

“นาย” ดวงตากลมโตเงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่มที่สูบบุหรี่กำลังนั่งพิงหัวเตียงปรายตามองเธอเช่นกัน

“ลุก!!”

“หยุดสูบบุหรี่ก่อนได้ไหม ฉันแพ้ควันบุหรี่”

“มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง” น้ำเสียงดุตอบกลับอย่างไร้ความปราณี เมื่อได้คำตอบเธอได้แต่ถอนหายใจพร้อมกับใช้ผ้าห่มปิดจมูกตัวเอง ก่อนที่เธอจะพยุงร่างกายอันบอบซ้ำของตัวเองพยายามลุกจากเตียงอันแสนน่ารังเกียจ ก่อนจะเดินนำร่างอันเปลือยเปล่าไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ถูกเตรียมเอาไว้อย่างถือวิสาสะ

ร่างกายที่บอบซ้ำก้าวขาแต่ละก้าวไปด้วยความเจ็บปวด เธอพยายามฝืนตัวเองจากอาการหน้ามืดและวินเวียนศีรษะไม่ไหวจึงทิ้งตัวลงกับพื้นอย่างจังไปด้วยสติอันดับวูบ

ตุบ!!