ช่วยด้วย!!

“ไอรินมาแล้วเหรอ” มายาผู้จัดการร้านเข้ามาทักทายไอรินอย่างเป็นกันเอง ไอรินคือเด็กผู้หญิงที่เธอเอ็นดูเป็นพิเศษไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

“สวัสดีค่ะ ออนนี” (ออนนี=พี่สาว) เธอยกมือไหว้อย่างไทยทุกครั้งเมื่อทักทายผู้ใหญ่และนี่คงเป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของไอรินที่นอบน้อมกับผู้ใหญ่เสมอ ก่อนที่จะแยกไปเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มของผับที่เป็นชุดสำหรับพนักงานของที่นี่

“วันนี้เหนื่อยหน่อยนะไอริน เพราะคนจะเยอะเป็นพิเศษเพราะวันนี้มีงานเลี้ยงแขกนาย” นายที่พี่มายาพูดคงจะเป็นนายคนนั้นสินะ!! แค่คิดบาดแผลที่แขนก็เริ่มบวมขึ้นมาทันที ได้แต่คิดในใจว่าตัวเองจะมีโอกาสได้ล้างแค้นรึเปล่า!!

ผับหรูใจกลางเมืองถูกปิดและเปิดให้ใช้บริการเฉพาะแขกวีไอพีซึ่งเธอก็พึ่งรู้เหมือนกัน ภายในงานถูกจัดเตรียมอย่างดี เมื่อถึงเวลาแขกที่เข้าร่วมงานต่างพากันมาร่วมงานจำนวนมาก ส่วนมากจะเป็นนักธรุกิจที่ควงสาวสวยข้างกายสักมากกว่า

“ไอรินไปดูแลโซนโน้นนะ”

“ค่า” เธอตั้งใจทำงานด้วยความขยัน ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อย ๆ จนถึงเวลาที่เจ้าของงานเดินเข้ามาทักทายแขกภายในงาน จะเรียกว่าทักทายก็ไม่ถูกเพราะใบหน้านิ่งแฝงไปด้วยความอำมหิตที่เดินเข้ามาและไม่ได้ทักทายใครเป็นพิเศษ ก่อนจะเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ชายหน้าตาดีอีกสองคน

ภายในงานรายล้อมไปด้วยชายชุดดำที่ไม่รู้ว่ามากับใครบ้าง เพราะแต่ละจุดแต่ละมุมจะมีชายชุดดำยืนดูสถานการณ์อยู่ เธอที่ไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ถึงกับเกร็งไม่น้อยคิดได้แค่ว่าตัวเองเหมือนหลงมาในดงของมาเฟียยังไงอย่างงั้น

“น่ากลัวจังวะ นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ย”

“น้องพี่ขอไวน์แก้วหนึ่ง” เมื่อได้ยินเสียงเรียกจากแขกเธอที่อยู่ในบริเวณนั้นถึงกับส่ายหัวเอาความคิดของตัวเองออกและกลับไปทำงาน เพราะโลกของมาเฟียที่เธอคิดคงมีแค่ในซีรี่ย์เท่านั้น

“เดี๋ยวนี้เด็กเสิร์ฟผับมึงเขาคัดลูกคุณหนูมาทำงานเหรอวะ” สายตาจียงสอดมองไปยังผู้หญิงตัวเล็กผิวพรรณดีที่กำลังเดินเข้าไปเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับแขกในงาน เธอสวยสะดุดตาจนไม่คิดว่าเป็นแค่เด็กเสิร์ฟ

“ไหนวะ” กังยูที่ดูกระตือรือร้นกับคำพูดของจียงเอ่ยถามขึ้นจะมีก็แต่จุนซาที่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดอะไรแต่สายตาคมกับหันไปมองตามทิศทางที่จียงบอก สายตาที่ยากจะคาดเดามองตามร่างเล็กที่ทำงานด้วยรอยยิ้มซึ่งต่างจากผู้หญิงที่ยืนด่าเขาเมื่อคืน

“สวยจริง สวยมาก คนต่างชาติรึเปล่าวะ”

“คิดแบบนั้นหรือไม่ก็คงเป็นนักศึกษาที่หางานพิเศษทำ” จียงและกังยูดูจะให้ความสนใจกับแม่สาวคนนั้นเป็นพิเศษเพราะสองคนนั้นยังไม่ละสายตาจากเธอคนนั้นและไม่ใช่แค่สองคนนี้ที่ดู เธอเดินผ่านตรงไหนก็มีแต่ผู้ชายหันมองตามเป็นแถว

ปึก!!

“เชี้ยไรวะ” เสียงแก้วไวน์กระแทกโต๊ะกระจกดังลั่น ทำให้จียงและกังยูที่กำลังดูสาวสวยถึงกับสะดุ้งจนต้องอุทานออกมาแต่พอพวกเขาหันกลับมากับพบว่าเพื่อนรักไม่แม้แต่จะแสดงสีหน้าหรืออาการอะไรออกมาด้วยซ้ำ

“..........”

“มึงไม่ได้คำตอบหรอก อย่าเหนื่อยที่จะอ่านใจมันเลยวะ” นี่คือวิธีที่ดีที่สุดขนาดพวกเขาทั้งสองเป็นเพื่อนกับจุนซามาตั้งนายยังไม่เคยอ่านใจเพื่อนรักออกเลยสักครั้ง ความโหดเหี้ยมของจุนซายากเกินกว่าที่ทุกคนคิด

“ขอรับเลี้ยงน้องคนสวยคนนั้นได้ไหมวะ”

“ผับไม่มีนโยบายนี้” เสียงเข้มตอบกลับจียงหน้านิ่ง เขายังคงรักษาความนิ่งและสายตาที่ยากจะอ่านออกจนเพื่อนทั้งสองเริ่มงุนงงกับกฏของผับของจุนซาก็ว่าได้ ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นไปพูดคุยกับแขกคนสำคัญโดยมีแดอึนมือขวาเดินตามไม่ห่าง

“กฎเหี้ยไรวะ มีตั้งแต่เมื่อไหร่กูก็เห็นเด็กเสิร์ฟผับของมันไปต่อกับแขกออกจะบ่อย”

“กูจะรู้กับมันไหม มึงเคยอ่านใจมันออกเหรอ” ทั้งสองยังคงงุนงงแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ก่อนที่จะหันไปนั่งดื่มกันต่อ เพราะในเมื่อจุนซาบอกไม่ได้นั้นหมายความว่า “ไม่” และอีกอย่างพวกเขาเป็นเพื่อนที่ไม่ล้ำเส้นของกันและกันอยู่แล้ว

“อย่าพึ่งไปสิน้องสาว อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ก่อน” ไอรินเดินไปเสิร์ฟไวน์ให้กับแขกแต่แล้วยิ่งเวลาผ่านไป แขกที่มาร่วมงานเริ่มเมาและเริ่มลวนลามเธอขึ้นทุกที มือหนาจับที่มือบางของไอรินเพื่อรั้งเธอเอาไว้ ก่อนจะยืนแก้วไวน์มาให้เธอดื่ม

“กรุณาปล่อยมือด้วยค่ะ”

“ดื่มก่อน พี่ถึงจะปล่อย” ด้วยความที่เธอดูแลโซนนี้ เธอจึงพบเธอกับผู้ชายคนนี้ปล่อยและเพื่อเป็นการตัดปัญหาเธอจึงรับแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มอย่างไม่รอช้า เพราะถ้าขืนเธอยังคงโดนลวนลามแบบนี้เธอได้จับไอ้บ้าคนนี้ทุ้มลงกับพื้นแน่นอน

“เรียบร้อยแล้วนะคะ ฉันขอตัว” เมื่อยกแก้วไวน์เสร็จเรียบร้อยเธอเดินออกจากบริเวณนั้นทันทีก่อนจะไปยืนประจำจุดของตัวเองแต่แล้วอาการมึนเมาก็เริ่มทำงานซึ่งเธอไม่ใช่คนคออ่อนขนาดที่กินไวน์แค่แก้วเดียวและจะเมา

ก่อนที่ทุกอย่างจะแยกไปกว่านี้เธอบอกกับเพื่อนพนักงานขอไปเข้าห้องน้ำทันที เมื่อถึงห้องน้ำเธอใช้น้ำล้างหน้าเพื่อคลายอาการมึนของตัวเองทันทีแต่ยิ่งใช้น้ำล้างหน้าเธอกลับพบว่าอาการของเธอเริ่มแย่ลง เมื่อรู้สึกไม่ดีและรู้ว่าตัวเองคงโดนยาอะไรสักอย่างจึงรีบเดินออกจากห้องน้ำ เพื่อขอตัวกลับก่อนแต่ทุกอย่างไม่เป็นดั่งใจและฤทธิ์ยาก็เพิ่มทวีคูณมากขึ้น

ปึก!!

“อื้ม!! ช่วยด้วยฉันร้อน” ระหว่างที่เธอเดินออกจากห้องน้ำกับเดินชนชายหนุ่มคนหนึ่ง สายตาที่เริ่มพร่ามัวและอาการร้อนรุ่มของร่างกาย ทำให้เธอคว้าท้ายทอยของเขาเข้ามาประกบปากจูบทันที เพื่อระบายอารมณ์ภายในร่างกายของตัวเอง จูบที่ดูเงอะงะเหมือนเด็กไม่รู้ประสีประสาอะไรกับเรื่องแบบนี้แต่ทำไปล้วนเป็นความต้องการของร่างกายที่ถูกมอมเมา

## โอเคไอริน เลือกชนถูกคนสักด้วย ไรต์อยากเป็นเธอ โอ๊ย##