บทที่ 9 ชวนมาอาบน้ำหรือมาทำอะไร

“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่น่ามารู้จักกับคุณเลย ปล่อยสิไหนล่ะจะให้ฉันรับผิดชอบก็รีบบอกมาสิ ฉันจะได้กลับสักที”

“งั้นมานี่เลย”

คาร์ลอสตวัดแขนอุ้มร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนของเขา ทำให้แพรอัปสรถึงกับตกใจรีบคล้องแขนที่คอของเขา เพราะกลัวตกลงไปที่พื้นความใกล้ชิดทำให้ทั้งคู่ต่างก็หัวใจเต้นแรง จนเมื่อทั้งคู่เข้ามาอยู่ในห้องน้ำที่เต็มไปด้วยกระจกใส แต่เมื่อมองจากด้านนอกแล้วมองเข้ามาไม่เห็น แต่จากด้านในสามารถมองเห็นทุกมุมของห้องนอน

“นี่คุณคงไม่เอาฉันเข้ามาอาบน้ำให้คุณหรอกนะ ฉันอาบน้ำจากบ้านมาแล้วฉันขอไปรอคุณนอกห้องน้ำดีกว่า”

แพรอัปสรกล่าวขึ้นเมื่อคาร์ลอสปล่อยเธอให้ยืนบนพื้นห้องน้ำที่สะอาดใหญ่โตทันสมัย ดียิ่งกว่าห้องพักที่เธออยู่อาศัยเป็นร้อยเท่า

“ไม่ได้” คาร์ลอสกล่าวออกมาอย่างเสียงดังทำให้สาวน้อยสะดุ้งตกใจ

“ฮึ... คนจอมเผด็จการ” สาวน้อยกล่าวออกมาอย่างเบา ๆ

“เธอว่าอะไรนะยัยตัวเล็ก” คาร์ลอสกล่าวพร้อมเดินเข้ามาหาเธอด้วยสายตาเอาเรื่อง

“เปล่านะ ฉันเปล่าสักหน่อย ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย”

“แต่ผมได้ยินชัดเจนมาก” ชายหนุ่มกล่าวออกมาอย่างเน้นย้ำทุกคำ

“เออ... คุณหยุดอยู่ตรงนั้นนะอย่าเข้ามาใกล้ฉัน”

“ทำไมล่ะ ทีตอนนี้ล่ะกลัวไม่แอบด่าผมต่อล่ะ”

“ฉันไม่กล้าแล้ว นี่ก็ดึกแล้วด้วย ในเมื่อคุณแข็งแรงขนาดนี้งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”

แพรอัปสรกล่าวออกมาทั้งที่ในใจนึกกลัวใบหน้าหล่อคมดุนั้น แถมตอนนี้ยังโชว์เปลือยร่างกายส่วนบนที่เต็มไปด้วยซิก

แพคลอนสวยน่าลูบไล้มีเสน่ห์จนเธอเองยังต้องแอบกลืนน้ำลายอีกทั้งทำให้ใจของเธอยิ่งเต้นเร็วผิดปกติ

"มานี่มา ทำหน้าที่ของเธอซะ ถ้าเธอไม่อยากจะเสียตัวให้ฉันคืนนี้"

คาร์ลอสกล่าวกับแพรอัปสรพร้อมกับกระตุกผ้าขนหนูของเขาออกไป จนส่วนกลางของเขาที่มีขนาดไม่ธรรมดาโชว์ออกมาต่อสายตาของแพรอัปสร

"กรี๊ด… คุณเป็นบ้าหรือไงแก้ผ้าต่อหน้าฉัน คนบ้า"

แพรอัปสรยืนมองอึ้งตาค้างกับภาพที่เห็น ก่อนที่เธอจะรีบยกมือทั้งสองปิดตาของเธอเอาไว้ใบหน้าทั้งหน้าของเธอถึงกับเลือดขึ้นหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย กับสิ่งที่เธอได้เห็นของบุรุษเพศเป็นครั้งแรกในขนาดไซส์ยุโรป ที่ทำให้เธอถึงกับนึกกลัว

"เธอจะปิดตาอีกนานไหมเลือกเอาว่าเธอจะใช้มือทำให้ฉันหรือจะใช้ปากของเธอดีล่ะ"

"ไม่ฉันไม่ทำทั้งสองอย่างทั้งนั้นแหละ"

แพรอัปสรกล่าวตะโกนออกมาพร้อมกับส่ายหน้าทั้งที่มือยังคงปิดตาอยู่ คาร์ลอสถึงกับหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อไม่ได้รับการปลดปล่อยสร้างความทรมานให้กับเขาเป็นอย่างมาก

"ออกไปฉันสั่งให้ออกไปจากห้องน้ำนี้ซะ"

"คุณว่ายังไงนะคะ"

"ออกไปเดี๋ยวนี้ซะก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ"

แพรอัปสรเมื่อได้ยินเสียงกล่าวจากคาร์ลอสก็ทำให้เธอได้สติรีบวิ่งออกจากห้องน้ำอย่างไม่คิดชีวิต

"ทำไมเราต้องมาเจอสภาพแบบนี้ด้วยวะบัดซบจริง ๆ เลยรู้ไปถึงไหน อายถึงนั่นแน่"

คาร์ลอสกล่าวสบถออกมาอย่างโกรธเคืองตัวเอง พร้อมกับยกกำปั้นทุบลงไปที่กำแพงห้องน้ำอย่างแรงด้วยความโมโห เพราะตลอดชีวิตของเขาไม่เคยต้องมาเจอสภาพเก็บกั้นอารมณ์ของตัวเองแบบนี้ ก่อนที่เขาจัดการตัวเองด้วยมือของเขาเองเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ต้องทำแบบนี้ด้วยความรู้สึกเวทนาตัวเองเต็มที แพรอัปสรเมื่อออกมาอยู่นอกห้องน้ำได้แล้วเธอได้แต่เดินวนไปวนมาที่หน้าประตูห้องนอนด้วยความกระวนกระวายใจ ว่าจะทำยังไงดีถึงจะหนีออกไปจาก ห้องนอนนี้ได้ในขณะที่ในสมองของเธอยังคงนึกคิดถึงภาพบริเวณส่วนล่างของคาร์ลอสอย่างติดตา เวลาผ่านไปนับชั่วโมงคาร์ลอสถึงได้ออกมาจากในห้องน้ำ ในสภาพเสื้อคลุมตัวหลวมและมีผ้าขนหนูพันอยู่ที่คอของเขา มือหนาจับผ้าขนหนูนั้นซับน้ำออกจากเส้นผมหนาบนศีรษะพร้อมกับส่ายสายตามองรอบ ๆ ห้องเพื่อหาสาวน้อยชาวเอเชียแม่ตุ๊กตาบาร์บี้ตัวน้อยของเขา สายตาของคาร์ลอสก็ไปสะดุดลงที่ข้างขอบประตูกับร่างเล็กที่มีทุกส่วนที่เต็มไม้เต็มมือกำลังนั่งหลับอยู่ที่มุมประตูนั้นส่งผลให้ใบหน้าคมหล่อเหลาถึงกับเผยรอยยิ้มของความเอ็นดูออกมาให้กับแพรอัปสรโดยที่คาร์ลอสเองก็ไม่รู้ตัวว่าหัวใจของเขากำลังจะเปลี่ยนไปในแบบที่เขาไม่ได้คิดไว้มาก่อน

คาร์ลอสเดินเข้าไปหาเรือนร่างเล็กอย่างเงียบกริบนั่งยอง ๆยื่นแขนแกร่งเข้าไปซ้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นมาในวงแขนนำไปวางลงบนเตียงนุ่มของเขาด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์และไม่คิดที่จะปลุกเธอ ก่อนที่เขาจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบกางเกงนอนเนื้อผ้าลื่นมาสวมใส่เพียงตัวเดียว ก่อนที่คาร์ลอสจะเดินมาปิดไฟและดึงร่างเล็กเข้ามากอดนอนสัมผัสลูบไล้ผิวนุ่มนิ่มลื่นมือราวกับผิวทารก แถมเนื้อตัวยังมีกลิ่นหอมกรุ่นที่ไม่ฉุนเหมือนน้ำหอมทั่วไปที่เหล่าหญิงสาวคู่ควงของเขาเคยใช้ แต่เป็นกลิ่นที่คาร์ลอสรู้สึกว่าเพียงได้สูบดมเขาก็สามารถใจเย็นลงได้ในยามโมโหและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกก่อนที่คาร์ลอสจะค่อย ๆ หลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อนหลังจากที่เขาอยู่กับการทำงานไม่ค่อยได้พักผ่อน ทั้งที่ร่างกายของเขากำลังเต็มไปด้วยความปรารถนากับร่างเล็กในอ้อมแขน แต่คาร์ลอสก็เลือกที่จะหักห้ามใจตนเอง ถึงแม้มันจะยากเย็นเต็มทีก็ตาม หากเป็นผู้หญิงอื่นป่านนี้พวกเธอเหล่านั้นคงจะกำลังปรนเปรอให้ความสุขเขาอย่างเต็มที่แล้ว ไม่เหมือนแม่ตุ๊กตาบาร์บี้ตัวน้อยที่คิดต่อสู้แถมยังชอบกล่าวพึมพำด้วยน้ำเสียงเบา ๆ แอบด่าเขาอีกต่างหากเพียงแค่นึกถึงคำด่าของเธอกับสีหน้าที่ไม่พึงพอใจเวลาที่เธอแสดงออกมา ช่างเป็นภาพที่น่ารักในความคิดของคาร์ลอสเรียกว่ามองมุมไหนสำหรับผู้หญิงคนนี้แล้ว ล้วนถูกใจเขามากเลยทีเดียวถึงแม้เธอจะไม่ใช่สาวหุ่นในสเปคในแบบที่เขาชอบ เช้าวันรุ่งขึ้นเก้าโมงกว่าแล้วร่างบางค่อย ๆ เปิดดวงตาอย่างสะลืมสะลือ พร้อมกับที่รู้สึกปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัวและอึดอัด

แพรอัปสรที่ลืมตาอย่างเต็มที่แล้วภาพแรกที่เธอเห็นก็คือแผงอกกว้างที่มีเส้นขนอ่อน ๆ สีทองบริเวณอกหน้าเต็มไปด้วยซิกแพคอันน่าหลงใหลของบุรุษเพศ

"กรี๊ด…"