บทที่ 10 ถือของให้คู่ควง

เสียงกรีดร้องโวยวายของร่างเล็กในอ้อมกอดของคาร์ลอส ทำให้ชายหนุ่มที่ตื่นนานแล้ว แต่ก็ยังคงแกล้งนอนหลับเพราะอยากจะโอบกอดร่างเล็กนุ่มนิ่มกลิ่นหอมนี้ไปนาน ๆ จำยอมต้องปล่อยวงแขนและช่วงขายาวของเขาที่วางทับช่วงเอวของเธอออกจากร่างเล็ก ก่อนที่คาร์ลอสและแพรอัปสรต่างคนต่างลุกขึ้นนั่งบนเตียงหันหน้าเข้าหากันแพรอัปสรแสดงสีหน้าอยากเอาเรื่องคาร์ลอสอย่างเต็มที่ในขณะที่ชายหนุ่มได้แต่วางมาดดุเคร่งขรึมเพื่อข่มขู่เธอไม่ให้แผงฤทธิ์กับเขา

"นี่คุณจะโวยวายอะไรมากมายฮะ"

"คุณจะไม่ให้ฉันโวยวายได้ยังไงฉันควรถามคุณมากกว่าว่าคุณทำอะไรกับฉัน" สาวน้อยกล่าวก่อนที่จะก้มไล่สำรวจตัวเอง

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ประโยคนี้ผมควรจะถามคุณมากกว่านะยัยตัวเล็ก"

"ว่าไงนะฉันเป็นผู้หญิงเป็นฝ่ายเสียหายคุณเป็นผู้ชายคุณไม่มีอะไรให้ต้องเสียหายสักหน่อยและฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆจะไปทำอะไรกับผู้ชายร่างสูงใหญ่อย่างคุณได้"

"นี่คุณแกล้งจำไม่ได้อย่างนั้นเหรอ ทำเป็นร้องโวยวาย เมื่อคืนคุณรู้ไหมตอนผมออกมาจากห้องน้ำ คุณก็ไปแอบหลับที่ข้างประตูแต่พอผมปิดไฟลงนอนได้สักพักคุณกลับลุกขึ้นมาขึ้นคร่อมบนตัวผมพร้อมทำท่าทางจะปลุกปล้ำผมให้ได้แต่ผมไม่ยอมจึงจำเป็นต้องกอดรัดคุณล็อคตัวคุณเอาไว้ไม่อย่างนั้นป่านนี้ผมคงได้เสียตัวให้คุณไม่รู้กี่ครั้งแล้วล่ะเห็นตัวเล็กๆแบบคุณเนี่ยนะไม่คิดเลยว่าจะหื่นขนาดนี้แต่ผมก็ชอบนะเสียดายเมื่อคืนผมรู้สึกง่วงและไม่ค่อยมีอารมณ์ซะด้วยสิไม่อย่างนั้นผมคงให้ความร่วมมือกับคุณไปนานแล้วล่ะ"

คาร์ลอสกล่าวออกมาพร้อมกับทำสีหน้ายั่วยวนกวนประสาทใส่แพรอัปสร หญิงสาวได้แต่กำมือแน่นพยายามระงับอารมณ์ของตนเอง เพราะไม่เชื่อในคำพูดของผู้ชายมากเล่ห์คนนี้

"ฉันไม่เชื่อคุณ คุณโกหก"

"คุณไม่เชื่อก็เรื่องของคุณสิ ผมไม่ทะเลาะกับคุณแล้วเช้านี้มีธุระต้องรีบไปจัดการเสียด้วย"

คำพูดของคาร์ลอสทำให้แพรอัปสรได้สติและพึ่งนึกขึ้นได้

"แย่แล้วนี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย"

แพรอัปสรรีบลุกจากเตียงไปเปิดผ้าม่านเห็นแสงพระอาทิตย์ที่บ่งบอกให้เธอรู้ว่าตอนนี้สายมากแล้ว เธอคงไปฝึกงานไม่ทันแน่นอน

"ตาย ตาย เพราะคนคนเดียวเลย คุณก็รู้ว่าฉันต้องไปฝึกงาน แต่นี่มันสายมากแล้วเพื่อนของคุณต้องไม่ยอมเซ็นใบจบการฝึกงานผ่านให้ฉันแน่เลย"

แพรอัปสรถึงกับเซเล็กน้อยแทบร้องไห้ออกมา เพราะเหลือเวลาอีกเพียงอาทิตย์กว่าเธอก็จะจบการฝึกงานแล้ว คาร์ลอสที่ถือผ้าขนหนูกำลังจะเปิดประตูห้องน้ำเพื่อเข้าไปอาบน้ำ ต้องหันกลับมามองเธอเมื่อเห็นแพรอัปสรกำลังเดือดเนื้อร้อนใจเมื่อไปฝึกงานไม่ทัน บวกกับสีหน้าเนียนสวยทั้งที่เธอเพิ่งตื่นนอนน้ำตากำลังจะหลั่งไหลออกมา หัวใจแกร่งถึงกับรู้สึกสงสารอ่อนยวบทั้งที่เขาไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้กับหญิงสาวคนไหนมาก่อน

"เอาล่ะคุณไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวช่วงบ่ายคุณค่อยเข้าไปฝึกงานเดี๋ยวผมจะโทรไปบอกแดลเนียลเอง ว่าผมเจอคุณและใช้ให้ไปทำงานให้ผมครึ่งวันรับรองได้ว่ามันไม่กล้าหือกับผมหรอก"

"คุณจะช่วยพูดให้ฉันจริง ๆ ใช่ไหมคะ"

"แน่นอนระดับผมรักษาคำพูดเสมอ ไม่อย่างนั้นผมจะเป็นนักธุรกิจที่มีคนนับหน้าถือตามากขนาดนี้เหรอ"

"งั้นคุณก็ไปเปิดประตูให้ฉันสิ ฉันจะได้กลับไปอาบน้ำแต่งตัวได้"

สิ้นคำกล่าวของแพรอัปสรคาร์ลอสก็เดินตรงไปที่ประตูก่อนที่เขาจะสแกนดวงตา เปิดประตูให้กับแพรอัปสรได้ออกไป

"เดี๋ยวก่อนคุณเย็นนี้อย่าลืมมานวดหลังให้ผมด้วยล่ะ"

"ว่าไงนะ"

"ถามจริงเถอะคุณหูหนวกหรือไง คำว่าว่าไงนะถึงได้ถามย้ำบ่อยเหลือเกิน"

"ก็คุณไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วนี่คะ ฉันจะมาทำไมอีกคุณออกจะแข็งแรง คนแรงเยอะเท่าช้างแบบคุณแค่ฉันชนแผ่นหลังคงไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ หรือจะต้องให้ฉันจ้างผู้หญิงหมอนวดมานวดดีคะ เพราะพวกเธอเหล่านั้นเป็นมืออาชีพ แต่สำหรับฉันนวดไม่เป็นหรอกค่ะ"

แพรอัปสรกล่าวอธิบายปฏิเสธออกไปทันทีอย่างไม่ลังเลเพราะเธอไม่อยากหลงกลเหมือนอย่างเมื่อคืนอีกแล้ว พร้อมกับก้าวเดินไปที่ประตูเพื่อออกจากห้องนี้

"ก็อยู่ที่เธอนะถ้าเธอไม่มาเอกสารของเธอกลายเป็นผุยผงแน่เลือกเอาแล้วกัน"

คาร์ลอสตะโกนบอกประโยคนี้ตามหลังของแพรอัปสรหญิงสาวเรือนร่างเล็กแต่หุ่นเพรียวบอบบางสวยเต็มไปด้วยสัดส่วนที่แสนยั่วยวนใจเขา แพรอัปสรได้แต่กัดริมฝีปากบางเพื่อข่มอารมณ์ของตัวเองไม่ให้ตอบโต้กลับไป แต่เลือกที่จะเดินตรงไปข้างหน้าออกไปจากโรงแรมแห่งนี้อย่างไม่เหลียวหลัง เพราะยังโกรธเคืองชายหนุ่มอยู่ ช่วงเที่ยงแพรอัปสรก็มาถึงที่ทำงานด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยแน่ใจในสถานการณ์สักเท่าไหร่ว่าคุณแอนนาและท่านประธานบริษัทจะกล่าวต่อว่าอะไรเธอหรือเปล่า รวมถึงคาร์ลอสเพื่อนของท่านประธานซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะทำตามอย่างที่เขาได้บอกกับเธอหรือไม่

"อ้าวมาแล้วเหรอจ๊ะแม่สาวน้อย"

"อุ้ย!... ตกใจหมดเลยค่ะพี่แอนนา"

"ทำไมถึงตกใจง่ายแบบนี้ล่ะหรือโดนคุณคาร์ลอสกลั่นแกล้งอีกแล้ว"

"ไม่ใช่หรอกค่ะพี่แอนนา ทานข้าวหรือยังคะ"

"พี่กำลังจะไปทานพอดีเลยเพิ่งออกมาจากห้องน้ำว่าแต่เรากินมาหรือยัง"

"หนูทานมาจากข้างนอกเรียบร้อยแล้วค่ะ"

"งั้นเหรอคุณคาร์ลอสใช้ให้เราไปทำงานอะไรล่ะสาวน้อย"

"เออ… คือ... ใช้ให้หนูไปช่วยเดินถือของให้คู่ควงของเขาน่ะค่ะ"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่อุตส่าห์นึกว่าคุณคาร์ลอสจะสนใจจีบเธอเสียอีก ไม่คิดเลยว่าจะให้เธอไปเป็นสาวใช้ของคู่ควงเขาคุณคาร์ลอสนี่แสบจริง ๆ เลย"

แอนนาเลขาสาวของแดลเนียลกล่าวออกมาอย่างขำ ๆ โดยที่ไม่ได้สังเกตใบหน้าของสาวน้อยชาวเอเชียที่ยิ้มอย่างเจื่อน ๆ ที่ปั้นเรื่องโกหกเลขารุ่นพี่คนนี้

"หนูว่าพี่แอนนารีบไปกินข้าวดีกว่านะคะ มีงานอะไรจะให้หนูทำหรือเปล่าเดี๋ยวหนูจะได้รีบทำค่ะ"