บทที่ 5 ฉันจะเอาคนนี้

“ไม่ต้องหรอกครับคุณแพท เพื่อนผมคนนี้เขาเป็นคนไม่ชอบดื่มกาแฟ คุณเอาแต่น้ำเปล่ามาให้ก็พอครับ”

“ใครบอกแกวะ ว่าฉันไม่ชอบดื่มกาแฟไอ้เพื่อนบ้านี่นายคิดจะแกล้งฉันเหรอ”

“ออกไปเถอะคุณแพทเดี๋ยวในนี้ผมจัดการเอง”

เมื่อสิ้นเสียงคำสั่งของท่านประธาน แพรอัปสรรีบหันหลังเดินออกจากห้องแทบทันที เมื่อพ้นหลังของสาวน้อยร่างเล็กที่หุ่นดีสะสวยแทบทุกส่วนแล้ว

“แดเนียล ฉันรู้นะว่าแกเองก็คิดไม่ซื่อหวงยัยเด็กนั่นใช่มั้ยเพื่อน”

“ฉันยอมรับ แต่ฉันตั้งปณิธานไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงในบริษัทของฉัน ก็แล้วไงแค่นี้นายถึงกับรวนฉันเลยเหรอนายเป็นเอามากนะเพื่อนคาร์ลอส”

“ก็ดีนายจดจำคำพูดนี้ของนายเอาไว้นะ เพราะผู้หญิงคนนี้ฉันจะยุ่งฉันจองแล้ว เพราะฉะนั้นในเมื่อนายมีปณิธานแบบนี้สำหรับผู้หญิงคนนี้ใครอย่ามาขวางเพราะฉันจะเอา”

“คาร์ลอสนายจะไม่ยอมละเว้นสักคนเลยหรือไง เท่าที่ฉันจำได้สาวน้อยคนนี้ไม่ใช่สเปกหญิงที่นายชอบสักหน่อย”

“แล้วไงฉันก็อยากเปลี่ยนสเปกบ้างไม่ได้หรือไง ฉันกำลังรู้สึกเบื่อ ๆ แม่สาวยุโรปหุ่นสะบึมพวกนั้น ที่ผ่านมาแม่สาวพวกนั้นเป็นคนวิ่งเข้ามาหาฉันเอง แต่คนนี้ฉันยอมวิ่งเข้าหาเธอเองฉันชอบเธอดูมีเสน่ห์น่ารักสวยดีดูเหมือนหน้าซื่อ ๆ ออกจะไร้เดียงสาว่านอนสอนง่ายว่าแต่เธอมีแฟนหรือยัง”

“ไม่รู้สิเธอมาฝึกงานที่บริษัทของฉันได้เดือนกว่าแล้วเท่าที่ฉันเห็นก็ไม่เห็นมีชายหนุ่มที่ไหนมาตามรับตามส่งสักที แต่สวยๆแบบนี้นายคิดว่าจะไม่มีผู้ชายคนไหนมาจีบเธอบ้างหรือไง” คำพูดของแดเนียลทำให้คาร์ลอสถึงกับยืนนิ่งคิด

“มันก็จริงในคำพูดของนายแต่ของแบบนี้ใครดีใครได้”

“ฉันล่ะเชื่อนายจริง ๆ คาร์ลอสสมแล้วล่ะที่นายเป็นสุดยอดจอมเพลย์บอยในกลุ่มแล้ว แต่นายอย่านำความเสื่อมเสียมาถึงฉันด้วยก็แล้วกัน”

“โอเค ระดับฉันจัดการทุกอย่างได้อยู่แล้วนายสบายใจได้”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูก่อนที่จะถูกเปิดประตูเข้ามาปรากฏร่างของแอนนาเลขาสาว พร้อมกับถาดน้ำเปล่าที่เธอนำมาเสิร์ฟให้กับคาร์ลอส

“ยัยเด็กซื่อบื้อนั่นไปไหนแล้วล่ะคุณแอนนา”

“คุณคาร์ลอสถามถึงยัยเด็กที่ไหนเหรอคะ” แอนนาแกล้งพาซื่อไม่เข้าใจ

“ก็ยัยเด็กผู้ช่วยของคุณยังไงล่ะ”

“อ๋อ… ยัยหนูแพทนั่นเหรอคะ พอดีเธอขอไปทำธุระเข้าห้องน้ำดิฉันเลยอาสานำน้ำเปล่ามาเสิร์ฟให้กับคุณคาร์ลอสค่ะ ดิฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” แอนนากล่าวก่อนออกมาจากในห้องของท่านประธานบริษัท

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“แกหัวเราะทำไมวะแดเนียล”

“ก็หัวเราะแกไง ฉันเพิ่งเคยเห็นมีสาวไม่สนใจแกก็คราวนี้นี่แหละ ปกติมีแต่สาว ๆ แย่งกันเสนอหน้ามาใกล้ชิดแก แต่คราวนี้ผู้ช่วยเลขาของฉันกลับเลือกหลบหน้าแกช่างน่าขำจริง ๆ ว่ะคาร์ลอสสงสัยแกคงต้องผิดหวังเสียแล้วล่ะ คราวนี้ฉันขอแสดงความเสียใจกับแกล่วงหน้าเลยนะโว้ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ได้ทีหัวเราะใส่ฉันใหญ่เลยนะแก คอยดูแล้วกันคนอย่างฉันไม่มีทางพลาดหรอก อย่าเพิ่งมาแสดงความเสียใจกับฉันล่วงหน้า แต่สุดท้ายแล้วแกต้องมาแสดงความยินดีกับฉันต่างหาก”

“แกแน่ใจขนาดนั้นเชียวเหรอ ผู้หญิงทุกคนไม่ได้เหมือนกันหมดนะเว้ย”

“พอเลย พอเลย คนอย่างแกไม่แตกต่างอะไรกับฉันหรอกฉันไม่พูดกับแกแล้ว ฉันขอกลับก่อนแล้วกัน ถ้านายว่างเมื่อไหร่ไปหาฉันที่โรงแรมได้ตลอดเวลา”

“โอเคเพื่อน แล้วฉันจะไปหานายที่โรงแรมแล้วเจอกัน”

คาร์ลอสหันหลังเดินออกไปจากห้อง ก่อนที่จะดึงประตูปิดอย่างเบา ๆ ให้เพื่อน เมื่อเดินผ่านที่หน้าโต๊ะทำงานของแพรอัปสรคาร์ลอสหันสายตาไปมองสาวน้อยที่รีบก้มหน้าก้มตาทำงานราวกับไม่เห็นตัวตนของเขาที่กำลังก้าวเดินผ่านโต๊ะทำงานของเธอตรงไปที่ลิฟท์ เมื่อพ้นร่างสูงใหญ่หุ่นสมาร์ทในชุดสูทมาดนักธุรกิจของคาร์ลอสแล้ว แพรอักษรถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความ

โล่งอกจนแอนนาที่อยู่โต๊ะด้านข้างของเธอติดประตูของท่านประธานบริษัท ต้องหันมามองสาวน้อยผู้ช่วยของเธอด้วยความสนใจ

“นี่เธอถึงกับถอนหายใจโล่งอกออกมาเชียวเหรอหนูแพท”

“โหย… ตกใจหมดเลยค่ะพี่แอนนา”

“ทำไมต้องตกใจด้วย พี่เพียงแค่ทักเธอเล่น ๆ อย่าบอกนะว่าเธอก็เหมือนสาว ๆ ของคุณคาร์ลอส ที่เพียงแค่ได้เห็นหน้าก็ตกหลุมเสน่ห์ของคุณคาร์ลอสเสียแล้ว”

“ผู้ชายแบบนั้นหน้าตาดีหุ่นดีเสียเปล่านิสัยแย่มากเลยค่ะแพทเกลียดจะแย่แล้วพี่แอนนา ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเสียเลย”

แพรอัปสรป้องปากกล่าวกระซิบออกมาเบา ๆ กับแอนนาอย่างเคือง ๆ เมื่อนึกถึงกิริยาคำพูดที่คาร์ลอสแสดงออกมากับเธอก่อนหน้านี้

“ฮิ ฮิ ฮิ ระวังเกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้นนะ พี่อุตส่าห์นึกว่าเธอจะหลงเสน่ห์แอบชอบคุณคาร์ลอสด้วยแล้วเสียอีก”

“ก็ถ้านิสัยดีหนูก็คงจะชอบอยู่หรอกค่ะ แต่ช่างเถอะเหลืออีกแค่เดือนเดียวเราก็ฝึกงานจบแล้วถ้าเขายังมาที่นี่อีกก็คงจะไม่ได้เจอกันแล้วล่ะค่ะ จริงมั้ยคะพี่แอนนา”

“จ้า… แม่สาวน้อยแสนสวย พี่ก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะยกเว้นแต่ว่าคุณคาร์ลอสจะสนใจเธอและไม่ปล่อยให้เธอรอดเงื้อมมือของเขา”

“คนฐานะดีอย่างนั้นคงไม่มาสนใจกับนักศึกษาฝึกงานอย่างแพทหรอกค่ะ ถึงเขาสนใจเขาคงคิดเพียงแค่ของเล่นคาดเวลาเท่านั้น”

“เอาล่ะรีบทำงานดีกว่าหากท่านประธานออกมาเห็นเราสองคนกำลังนินทาถึงคุณคาร์ลอสเพื่อนของท่านประธานคราวนี้คงได้ยุ่งกันใหญ่แน่”