3 ภาพหลุด

*** ทักทายคร้า ไปสนุกกันต่อเลย ***

เช้าวันต่อมา ภายในห้องอาหารของคฤหาสน์หลังใหญ่ของมาโรน่า ชาร์ วราลี เธียร นั่งรอคนต้นเรื่องที่มีภาพปรากฏอยู่ในหน้าข่าวสังคม สายตาทั้งสามคู่มองร่างสูงสง่าในชุดสูทสีเข้มของธรณ์เดินเข้ามาหอมแก้มนุ่มๆ ของนางฟ้าประจำบ้าน

“อรุณสวัสดิ์ครับ” ธรณ์เอ่ยทักทายทุกคนเสียงนุ่ม แต่พอไม่มีเสียงตอบแถมสายตาของทุกคนยังมองมาที่เขาเป็นจุดเดียวอีกต่างหาก

“หน้าผมมีอะไรผิดปกติครับนางฟ้า พ่อ เธียร” ใบหน้าคมก้มมองสำรวจตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตามารดา วราลียิ้มให้บุตรชายคนเล็กอย่างเอ็นดู แล้ววางหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันนี้ตรงหน้าลูกชายสุดที่รัก

“พ่อกับแม่แล้วก็เธียรต้องการคำอธิบายจ้ะ”

ธรณ์มองรอยยิ้มหวานๆ ของมารดาแล้วเย็นวาบไปทั้งใจ ก็รอยยิ้มหวานแต่ตาดุแบบนี้น่ะสิที่ทุกคนในบ้านต้องเกรงและกลัวมาดามเล็กของมาโรน่าเป็นที่สุด

“เฮ้ย! นี่มัน...” ธรณ์ตาโตมองภาพจุมพิตดูดดื่มของหญิงชายในหนังสือพิมพ์ ผู้ชายในภาพนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขา เพราะภาพชัดเจนเสียจนปฏิเสธไม่ได้

“อย่าบอกนะว่าผู้ชายในภาพไม่ใช่นาย” เธียรถามกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้เพราะเกรงใจมารดา ตามองน้องชายฝาแฝดยิ้มๆ ส่วนคนเป็นพ่อได้แต่นั่งรอคำตอบจากลูกชายคนเล็กอย่างใจเย็น

“คือมันเป็นเหตุสุดวิสัยนะครับแม่”

“สุดวิสัยยังไงบอกแม่ซิ แล้วนี่คุณหญิงพิมพรรณจะว่ายังไงบ้างก็ไม่รู้ ที่ลูกไปรังแกลูกสาวเธอแบบนี้”

“ใจเย็นๆ ฟังลูกอธิบายก่อนเถอะลี ธรณ์คงมีเหตุผลของเขา” ชาร์ยิ้มให้กับภรรยาสุดที่รักที่นั่งหน้าตึง มองคนนั่งทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของลูกชายคนเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ

“มาดามคะ คุณหญิงพิมพรรณต้องการจะเรียนสายด้วยค่ะ”

วราลีสบตาสามีอย่างกังวลเมื่อเด็กรับใช้ถือโทรศัพท์มาให้ ชาร์ทำได้เพียงยิ้มให้กำลังใจเท่านั้น เพราะเชื่อว่าปัญหาทุกอย่างมีจุดลงตัวของมันเสมอ

“สวัสดีค่ะคุณหญิง” วราลีกรอกเสียงหวานไปตามสาย บังคับบุตรชายคนเล็กด้วยสายตาให้นั่งอยู่กับที่ เมื่อธรณ์ขยับตัวจะลุกขึ้นตามพี่ชายออกไปทำงาน

“คุณวราลีเห็นข่าวแล้วใช่ไหมคะ ฉันไม่คิดเลยนะคะว่าลูกชายคุณจะกล้าทำกับลูกสาวฉันแบบนี้ แล้วยัยสรของฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” เสียงคุณหญิงพิมพรรณต่อว่ามาตามสาย ทำให้วราลีถึงกับอึ้งไป ดังนั้นเธอจึงต้องจัดการทุกอย่างให้เด็ดขาดลงไป

“คุณหญิงใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ลีเองกำลังสอบสวนตาธรณ์อยู่เหมือนกัน”

“ไม่ต้องสอบแล้วค่ะ ยังไงลูกชายคุณลีต้องรับผิดชอบ” เสียงเกรี้ยวกราดของฝ่ายโน้น ทำให้วราลีถึงกับหน้าถอดสี ชาร์มองหน้าคมเข้มของลูกเสือตัวเล็ก สงสัยงานนี้เสือตัวสุดท้ายคงได้ห่วงผูกคออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เสียแล้ว ธรณ์มองสบตาบิดาอย่างต้องการความช่วยเหลือ แต่คำพูดต่อไปของนางฟ้าประจำบ้านนี่สิ ทำให้ชายหนุ่มแทบจะหมดแรงไปต่อหน้าผู้ให้กำเนิด

“ลีจะขอหมั้นหนูสรให้กับตาธรณ์ คุณหญิงจะขัดข้องมั้ยคะ”

“แม่!”

วราลียกนิ้วแตะริมฝีปากเป็นสัญญาณให้หยุดส่งเสียง ทำให้ธรณ์ต้องทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวเดิมอย่างไม่รู้จะแก้ปัญหาเฉพาะหน้ายังไง วราลีคุยกับคุณหญิงพิมพรรณอยู่อีกพักใหญ่จึงตัดสายไป แล้วเดินไปโอบไหล่หนาของลูกชาย

“อีกสองวันหมั้น สองเดือนแต่งนะจ๊ะลูกรัก”

“นางฟ้า ฟังก่อนได้ไหม ผมกับผู้หญิงคนนั้นไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ จะให้แต่งงานกันได้ยังไง ภาพที่ออกมาผมแค่ต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่างเท่านั้น” หนุ่มมาดขรึมอย่างธรณ์ทำเสียงออดอ้อนแม่เหมือนสมัยเป็นเด็ก หวังจะให้ผู้เป็นแม่ใจอ่อนยอมตามใจเหมือนเคย

“แต่บทพิสูจน์ของลูกชายแม่ก็ทำให้ชีวิตลูกผู้หญิงคนหนึ่งด่างพร้อยนี่จ๊ะ ชีวิตแต่งงานไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวนะธรณ์ แม่เชื่อว่าหนูสรเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับธรณ์ของนางฟ้าที่สุดจ้ะ” เสียงนุ่มนวลและแววตาอบอุ่นของมารดาที่มองมานั้น ทำให้ลูกเสือต้องยอมจำนนทุกอย่าง

 ตะวันยอแสงตั้งฉากกับตึกทำงานของมาโรน่า ร่างสูงสง่าของรองกรรมการผู้จัดการใหญ่นั่งนิ่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ วันนี้ทั้งวันธรณ์รับโทรศัพท์ตอบเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งธามและอัคนี ยกเว้นโจทก์ของเขาที่เงียบหายไป หรือว่าเธอยังไม่ได้ดูหนังสือพิมพ์วันนี้ คิ้วหนายกขึ้นพลางหันไปมองประตูห้องทำงาน เมื่อมาโนชเปิดเข้ามา

“มีคนมาขอพบครับบอส”

“ใคร”

“คุณทิพย์อัปสรครับ”

ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะให้มาโนชพาหญิงสาวเข้ามา

*** ขอบคุณคร้า ***