2.เข้าใจผิด

*** ทักทายคร้า ไปสนุกกันต่อเลยจ้า ***

ธรณ์กระตุกยิ้มนิดๆ เขาเชื่อว่ายังไงเสียคนที่จะเป็นแม่ของลูกเขาจะต้องเต็มใจอยู่แล้ว

“ไม่มีทาง พนันได้เลย” ธรณ์บอกเพื่อนอย่างมั่นใจ

อัคนีหัวเราะหึๆ ในลำคอเบาๆ พลางคิดถึงสุภาษิตโบราณของไทยขึ้นมาได้

“เกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้นแลเพื่อนรัก”

เสือตัวที่สามของมาโรน่าหัวเราะเบาๆ และไม่คิดจะโต้ตอบอะไรอีก ทั้งสองจึงนั่งกินอาหารกันไปเรื่อยๆ

อีกมุมหนึ่งของห้อง ทิพย์อัปสรนั่งเลือกเมนูอาหารอยู่ พอเห็นรสิตาหรือหมอกเงียบไปจึงเงยหน้าขึ้นมอง

เมื่อเห็นใบหน้าหวานใสที่อยู่ภายใต้ทรงผมซอยสั้นระลำคอบึ้งตึงจึงเอ่ยถาม

“เป็นอะไรหมอก ทำไมทำหน้ายังกับจะออกรบแบบนั้นล่ะ”

“เจอคู่อริน่ะสิ” รสิตาบอกตาเขียวปัด พลางมองผู้พันอัคนีที่โบกมือทักทาย

ทิพย์อัปสรหันมองตามสายตากลมโตของเพื่อนแล้วยิ้มออกมา

“เป็นนักข่าวอาชญากรรมมีคู่อริเป็นตำรวจได้ไงจ๊ะ ต้องเป็นคู่รักตำรวจสิถึงจะถูก” ทิพย์อัปสรยกมือบางประคองแก้มนวลของเพื่อนแล้วบิดเบาๆ อย่างเอ็นดู

“กับผู้พันหินแตกเนี่ยขอเป็นศัตรูตลอดชาติ ผู้ชายอะไรไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย”

“ระวังเหอะ จะไปตกหลุมรักเขาเข้า” ดวงตาคมสวยมองรสิตาอย่างล้อเลียน ยิ่งทำให้ใบหน้าสวยของรสิตางอง้ำเข้าไปอีก

“แหวะ ถ้าอีตานี่เป็นผู้ชายคนเดียวในโลก ฉันขอเป็นโสดไปตลอดชาติ เฮ้ย! อย่าไปพูดถึงนายคนนี้เลยเสียอารมณ์” จากนั้นมือเรียวสวยก็หยิบเมนูขึ้นมาดูแล้วสั่งอาหารจานด่วนไปคนละอย่าง พร้อมกับยื่นเมนูคืนให้พนักงาน

“สรไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา” ร่างโปร่งระหงหยิบกระเป๋าถือลุกขึ้นเดินไปด้านหลังห้องอาหาร

รสิตามองไปยังโต๊ะคู่อริสุดหล่อล่ำก็เห็นเขานั่งอยู่คนเดียวจึงแยกเขี้ยวใส่

ทิพย์อัปสรเดินออกจากห้องน้ำ เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องจิ๋วดังขึ้น เธอจึงก้มมองหาในกระเป๋าสะพายพลางเดินเลี้ยวเข้าไปในห้องอาหาร ด้วยความรีบร้อนจึงมองไม่เห็นร่างสูงที่เลี้ยวมาอีกทาง

“ว้าย!” ร่างบอบบางชนเข้ากับกำแพงขนาดยักษ์ที่เลี้ยวมาเต็มแรงจนรู้สึกเจ็บ

ธรณ์รีบคว้าร่างโปร่งระหงเข้ามากอดไว้ก่อนที่เธอจะล้มก้นกระแทกกับพื้น

“ซุ่มซ่ามจริงคุณผู้หญิง” เสียงทุ้มต่อว่าอยู่ข้างหู ทำให้คำขอบคุณถูกกลืนเข้าไปในลำคอระหง ใบหน้าคมสวยเชิดขึ้นมองคนที่กล่าวหาเธอ

“คุณน่ะสิเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ทำฉันเจ็บแล้วยังมาว่ากันอีก” หล่อนแว้ดเสียงใส่ ใจเต้นระรัวเมื่อใบหน้าคมเข้มอยู่ใกล้จนปลายจมูกอยู่ชิดแก้มนวล มือบางจึงดันแผ่นอกกว้างไว้อัตโนมัติ

“ไม่ใช่อยากเปลี่ยนบรรยากาศมาซบอกผู้ชายแทนอกทอมเหรอคุณ” ธรณ์พูดยั่วไม่ยอมคลายวงแขนออกจากเอวคอด

“คุณพูดอะไรของคุณ ปล่อย!” หล่อนถามเขาเสียงเข้ม ตาคมสวยมองเขาอย่างเอาเรื่อง

ธรณ์ยิ้ม รู้สึกถึงความนุ่มหยุ่นของทรวงอกอิ่มที่เบียดอยู่กับแผ่นอกกว้าง

“ถามจริง ทำไมไม่ชอบผู้ชาย” คำถามของเขาทำให้หล่อนหน้าตึง เพิ่งเข้าใจคำพูดของเขาก็ตอนนี้

“เพราะผู้ชายมันห่วยแตก สู้ผู้หญิงก็ไม่ได้” ทิพย์อัปสรบอกเสียงลอดไรฟัน ดิ้นออกจากอ้อมกอดแกร่ง

“ลองแล้วเหรอ บางทีคุณอาจจะลองผิดคนก็ได้” เขาพูดยั่วยวนอีกฝ่าย นัยน์ตาสีสนิมพราวระยับจนทิพย์อัปสรอยากจะควักลูกตานั้นออกมานัก ปลายนิ้วเรียวแกร่งไล้ลงบนแก้มนวล ตาคมสวยมองประตูห้องอาหารภาวนาให้ใครสักคนเดินออกมา เผื่อว่าเธอจะหลุดจากสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนี้เสียที

“ผู้ชายก็เหมือนกันหมด ห่วยแตกสุดๆ” หล่อนกัดฟันบอกอย่างเจ็บใจ ผู้ชายคนนี้คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่นักหรือไง แม้มาโรน่ามีทั้งอิทธิพลทั้งอำนาจ แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเธอแบบนี้

“แล้วคุณจะรู้ว่าคิดผิดคนสวย” ธรณ์บอกเสียงเบา ริมฝีปากได้รูปเลื่อนมาชิดริมฝีปากอิ่ม มือใหญ่ข้างหนึ่งกุมปลายคางเชยขึ้นแล้วแนบเรียวปากอุ่นกับริมฝีปากอิ่ม จุมพิตเคล้าคลึงดูดดื่มความหวานล้ำของริมฝีปากนุ่มอย่างมีชั้นเชิง ความหอมหวานทำให้เขาไม่อยากถอนริมฝีปากออก ร่างบอบบางยืนนิ่งไม่คิดว่าเขาจะทำ

“แชะ! แชะ!” เสียงกดชัตเตอร์ของช่างภาพสมัครเล่นดังขึ้นเบาๆ ตากล้องร่างผอมยิ้มกับข่าวใหม่ที่ได้เห็นนางแบบไฮโซชื่อดังยืนแลกจูบดูดดื่มกับทายาทตระกูลดัง คงเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์ในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน

พอสติกลับคืนมาทิพย์อัปสรดิ้นเต็มแรง ใบหน้าคมสวยส่ายหลบไปมา มือบางทั้งทุบทั้งตีตามลำตัวหนา พอเขาไม่ยอมปล่อย เธอก็งับริมฝีปากได้รูปจนเขาถอนจูบออกแทบไม่ทัน ธรณ์หัวเราะในลำคอมองแก้มแดงปลั่งยิ้มๆ

“จูบผมคงสู้เพื่อนทอมของคุณได้นะคนสวย” มือบางผลักอกกำยำเต็มแรง ธรณ์ถอยหลังไปสองก้าว นัยน์ตาคมเข้มกวาดมองร่างบอบบางจนเธอร้อนผ่าวไปทั้งหน้า มือบางกำเข้าหากันแน่น ใบหน้าคมสวยเชิดขึ้นอย่างทระนง ก่อนจะเดินเข้ามาหาเขาช้าๆ

“พิสูจน์พอแล้วใช่ไหมคุณเศรษฐี ถึงคุณพิสูจน์จนตายก็สู้เพื่อนฉันไม่ได้หรอก ขนาดจูบยังไร้รสชาติขนาดนี้ และนี้คือค่าจูบไร้รสชาติของคุณ”

ธรณ์ไม่ทันระวังตัว ฝ่ามือบางฟาดลงบนแก้มสาก ใบหน้าคมหันไปตามแรงที่กระแทกลงมา มือใหญ่คว้าข้อมือบางไว้ไม่ทัน ได้แต่มองแผ่นหลังบางที่เดินจากไป

ธรณ์ยกมือลูบแก้มไปมาเพื่อบรรเทาอาการเจ็บ หากริมฝีปากหยักได้รูปแย้มยิ้มดวงตาเป็นประกาย ปลายนิ้วเรียวสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสแล็กสีดำหรู

ร่างสูงเดินกลับเข้าไปในห้องอาหาร อัคนีมองรอยแดงบนแก้มเพื่อนอย่างแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไร เพราะรู้จักนิสัยของธรณ์ดีว่าปากหนักแค่ไหน

ใบหน้าคมเข้มหันไปมองโต๊ะของสองสาวก็ไม่เห็นแม้แต่เงา แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้จะทำให้ชีวิตของเขาและเธอต้องพบเจอกับเรื่องวุ่นวาย จนเธอกลายเป็นห่วงที่ธรณ์ต้องดูแลไปตลอดชีวิต

*** ขอบคุณคร้า ***