บทที่7 ข้อตกลง

เวลาต่อมา

“ป้าจันทร์ครับเห็นกระแตมั้ยครับ” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยถามจันทร์ฟอง หลังจากทะเลาะกับตัวเองในห้องน้ำจนผ่อนคลายแล้วชายหนุ่มก็ออกมาแต่กลับไม่พบคนที่จะอยู่ร่วมห้องกันนับแต่วันนี้จึงลงมาถามข้างล่างดู

“นังวรรณมันว่าเห็นเปิ้นเดินเล่นอยู่ในสวนเจ้า” จันทร์ฟองเอ่ยบอก พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่พยักหน้าก่อนจะเดินออกไป

“นายครับ ไอ้เมฆมันโทรมาหาผมเมื่อกี้ บอกว่านายน้อยอยู่ที่ไร่ไพรพนาจริงครับ ให้พากลับมาเลยมั้ยครับ” ไอหมอกเอ่ยเรียกเจ้านายก่อนจะเอ่ยบอกสิ่งที่น้องชายอย่างเมฆาบอกมา

“ไม่ต้อง ให้เมฆกับพวกสักสองคนคอยดูแลห่างๆ แล้วกัน” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยบอก แม้จะโกรธหลานชายอยู่บ้างแต่ก็ไม่อยากขัดความสุขของหลานและที่ให้คนออกตามหาก็แค่เป็นห่วงตามประสาอาผู้ชอบเป็นก้างขวางคอคนชั่วจนมีศัตรูเกือบทุกที่ในแถบภาคเหนือ

“หมอก พรุ่งนี้ให้ไอ้เข้มกับวสามาดูแลกระแตด้วย เธออยากไปไหนก็ให้ตามไปคอยดูแลอย่าให้ใครมาทำอะไรกระแตได้ โดยเฉพาะมะปรางอย่าให้เจอกันเชียวฉันไม่อยากนึกสภาพ” หนุ่มหล่อวัยกลางคนเอ่ยบอกลูกน้องคนสนิทพร้อมกำชับเรื่องของลูกสาวแม่ค้าในตลาดที่ชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขาจนเกินงามทั้งที่เขาไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลย ชนะชลไม่ใช่คนเจ้าชู้แต่ก็ถ้ามีคนมาเสนอเขาก็สนองแต่ต้องเป็นไปตามที่ตกลงกันไว้นั่นคือครั้งเดียวจบไม่มีการสานต่อหรือมีครั้งต่อไปและต้องจบคือจบแต่กับมะปรางเธอกลับชอบทำตัวแหกกฎทำตัวราวกับเป็นนายหญิงแห่งไร่แสนรักแถมยังคอยระรานผู้หญิงคนอื่น ๆ ด้วยและถ้าเจอกันตัวแสบแบบกรรณณารามีหวังมีตายกันไปข้าง

“ครับนาย แต่นายครับนายแน่ใจแล้วเหรอครับว่าจะให้ไอ้เข้มกับนังวสามาดูแลนายหญิงใคร ๆ ก็รู้ว่ามันนะเจ้าระเบียบและเข้มงวดมากแถมยังโหดอีกด้วย” นายหมอกเอ่ยถามคนเป็นนายอย่างไม่เข้าใจ คนที่นายสั่งให้มาดูแลนายหญิงนั้นเรียกได้ว่าเป็นพวกมนุษยสัมพันธ์แย่ที่สุดแถมยังเข้มงวดอย่างมาก นายเอาคนแบบนั้นมาไว้ใกล้นายหญิงได้อย่างไรกัน

“ไอ้เข้มเนี่ยหน้าก็ดุ สายโหดมาเต็มผมว่านายหญิงจะแย่เอานะครับ” นายหมอกยังพูดอย่างไม่เห็นด้วยที่ให้นายหญิงวัยใสของตนอยู่ในความดูแลของสายโหดเจ้าระเบียบแบบคมเข้มและวสา

“นั่นแหละไอ้หมอกที่ฉันต้องการ คราวนี้คงกลัวจนหัวหดแน่ยัยกระแตป่า หึ หึ หึ” พ่อเลี้ยงคนดังเอ่ยบอกก่อนหัวเราะอย่างมีเลศนัย หมอกมองเจ้านายก่อนจะส่ายหน้า

‘เฮ้อ เจ้านายไอ้หมอกแกล้งเขามาก ๆ ระวังจะตกหลุมรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นนะนาย’ ไอหมอกได้แต่บอกเจ้านายในใจเพราะกลัวจะโดนเบอร์รองเท้ากระทบเข้าตรงไหนสักที่ของร่างกาย ถ้าเกิดพูดออกไป

“ไปพักเถอะ ฉันจะออกไปเดินเล่น” ชายหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไปจากตัวบ้านสายตาสอดส่ายหากรรณณารา วันนี้เขาต้องทำความเข้าใจและข้อตกลงกับเธอให้รู้เรื่อง การที่เขาและเธอจะอยู่ด้วยกันมันต้องมีข้อตกลง

“นิ่ง ๆ น๊าเด็กดี” น้ำเสียงหวานใสดังมาจากด้านบนพาให้คนที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้องเงยหน้าขึ้นมอง

“ทำอะไรอยู่กระแต ลงมา” พ่อเลี้ยงชนะชลเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นกรรณณาราอยู่บนต้นไม้ บ้านของเขาอยู่บนเนินเขาสูงข้างล่างเป็นไร่ชาเกือบ300ไร่ถ้าเผลอลื่นลงไปมีสิทธิ์บาดเจ็บหนักและต้นไม้ต้นนั้นดันอยู่สุดเนินเสียด้วยอีกฝั่งของต้นไม้เป็นเหมือนหุบเหวแน่ถ้าเธอตกลงไป กรรณณาราที่กำลังจะจับแมววิเชียรมาศตัวอ้วนที่นั่งอยู่บนกิ่งไม้หันลงมามองก่อนจะยกนิ้วขึ้นทำปากจู๋บอกให้เงียบ

“ชู๊ เบาๆ สิอาชลเดี๋ยวถุงทองก็ตกใจพอดี” หญิงสาวเอ่ยบอกตอนนี้แหละที่เขาได้เห็นว่าเจ้าถุงทองแมววิเชียรมาศแสนรักของเขานั่งอยู่บนกิ่งไม้เหมือนจะลงมาไม่ได้ มันคงตกใจกลัวอะไรสักอย่างจึงปีนขึ้นไปแล้วลงไม่ได้

“ไม่ต้องกลัวนะถุงทอง กระแตมาช่วยนะ ไม่ต้องกลัว” สาวน้อยเอ่ยบอกเจ้าแมวแสนสวยก่อนจะเอื้อมมือไปอุ้มเจ้าตัวอ้วนพร้อมทั้งเกาคางอย่างอ่อนโยน

ชนะชลมองท่าทีของหนึ่งคนกับหนึ่งเหมียวก่อนจะหลุดยิ้ม น้อยคนมากที่เจ้าถุงทองจะยอมให้จับ แต่ถ้าใครที่เจ้าถุงทองยอมให้จับให้ลูบแล้วล่ะก็ เจ้าเหมียวอ้วนจะออดอ้อนออเซาะไม่ห่างเชียวล่ะ ดู ๆ ไปแล้วก็น่าหมั่นไส้ยังไงไม่รู้เหมือนกัน

“รีบพอกันลงมาได้แล้ว”

หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะมองหาทางลง ทว่าสายตาหวานดันเหลือบไปเห็นเจ้าตัวมีใยอยู่ใกล้ๆ เข้าเสียก่อน มันจะไม่เป็นอะไรถ้ามันไม่ใช่สิ่งที่เธอเกลียดและกลัวที่สุดในโลก

“กรี๊ด แมงมุม” หญิงสาวถอยหลังอย่างตกใจจนลืมว่าอยู่บนกิ่งไม้ก่อนที่ร่างของทั้งคนและแมวจะลื่นตกลงจากต้นไม้

“ว้าย” สาวน้อยกรีดร้องเบาๆ ในขณะที่ร่างของเธอและแมวตัวกลมหล่นลงจากต้นไม้หญิงสาวหลับตาปี๋อย่างหวาดกลัว แต่ก่อนที่ร่างบางจะหล่นกระทบกับพื้นดินพ่อเลี้ยงหนุ่มก็ถลาเข้าไปรองรับทั้งสองไว้ก่อน

ชนะชลรับร่างของหญิงสาวไว้ทันก่อนที่ทั้งสองจะล้มลงไปกองกับพื้นข้อศอกแข็งแรงของเขากระทบกับพื้นดินจนถลอกโชคดีที่กรรณณาราและเจ้าถุงทองไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย ชายหนุ่มลูบศีรษะคนที่ยังหลับตาปี๋ในอ้อมกอดก่อนที่เปลือกตาบางจะค่อยๆ ลืมขึ้นมามองสำรวจหนุ่มใหญ่

“อาชลเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าตนและแมวอ้วนอยู่ในอ้อมกอดของเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มเธอก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นทันที

“ข้อศอกคงถลอกไม่เป็นไรหรอกเธอล่ะเจ็บตรงไหนมั้ย” แทนที่จะสนใจตัวเองชายหนุ่มกับถามคนข้างๆ แทนก่อนที่ทั้งสองจะลุกขึ้นยืน

“ก็โอเค ไม่เป็นไร ขอบคุณนะ” หญิงสาวปากหนักเอ่ยบอกก่อนจะหันไปดูที่ข้อศอกขวาของเขา

“ไปทำแผลกันดีกว่าอาชล” กรรณณาราว่าก่อนจะวางเจ้าถุงทองลงแล้วดึงเจ้าของเจ้าถุงทองเข้าไปในบ้านเพื่อทำแผล

“กระแต อามีเรื่องจะตกลงกับเธอ” พ่อเลี้ยงชนะชลเอ่ยขึ้นขณะที่หญิงสาวกำลังทำแผลให้ หญิงสาวเงยหน้ามองก่อนจะหันกลับมาสนใจแผลตรงหน้าต่อพร้อมกับพูดขึ้น “มีอะไรว่ามาเลย เค้าฟังอยู่”

“การอยู่ด้วยกันมันต้องมีข้อตกลงสำหรับอามีกฎอยู่สามข้อ คือ1เธอจะไปไหนก็ได้แต่ต้องเอาคนของอาไปด้วยแต่ห้ามเที่ยวกลางคืนเพราะมันอันตราย 2ห้ามมีเรื่องมีราวกับใครทำตัวให้คนงานเคารพให้สมกับเป็นนายหญิงเป็นแม่เลี้ยงของที่นี่อย่าให้ใครเอาไปนินทาได้ว่าเธอนะเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ และ3 ห้ามดื้อ ห้ามซน ห้ามก่อเรื่อง อย่าเล่นอะไรพิเรนทร์ ๆ อยู่เงียบๆ ถ้าเธอทำได้เราจะอยู่ด้วยกันได้อย่างสงบ โอเคมั้ย” ชนะชลเอ่ยร่ายยาวก่อนจะถามหญิงสาวโดยไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังโมโหกับคำว่าก่อเรื่อง ทำอย่างกับเธอชอบมีเรื่องกับคนอื่นไปทั่วอย่างนั้นแหละ

“พูดจบแล้วใช่มั้ย?” หญิงสาวเอ่ยถามก่อนจะทำแผลให้ชายหนุ่มจนเสร็จแล้วเอ่ยต่อ

“งั้นเค้าขอพูดบ้าง กฎเค้ามี3ข้อ 1ห้ามบังคับกันเกินไป 2ถ้าไม่มีใครมาหาเรื่องเค้าก็ไม่คิดจะมีเรื่องด้วย เพราะฉะนั้นห้ามให้ใครมายุ่งกับเค้าและข้อสุดท้ายคือไอ้ข้อสามของตัวเค้าทำไม่ได้ อย่า-มา-ออก-คำ-สั่ง ไม่เช่นนั้นเจอดีแน่” กรรณณาราพูดก่อนจะเดินไปอุ้มเจ้าถุงทองแล้วเดินขึ้นไปบนห้องโดยไม่สนใจพ่อเลี้ยงหนุ่มอีกเลย

“ยัยกระแตป่าเอ๊ย คอยดูเถอะสักวันอาจะปราบเธอให้กลายเป็นแมวเชื่องๆ คอยดู” พ่อเลี้ยงชนะชลพึมพำกับตัวเองอย่าคาดโทษคนตัวเล็ก