บทที่4 นี่เมียหรือลูกสาว

4

เช้าวันต่อมา

“พี่ฝากยัยแตด้วยนะ มาคราวหน้าพาหลานมาฝากพี่สักคนจะดีมาก” พ่อเลี้ยงเจ้าของไร่ส้มเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาส่งลูกสาวและลูกเขยที่รถในเช้าวันใหม่ที่ชนะชลเลือกเป็นวันกลับบ้าน แม่เลี้ยงกานดาและกรรณณาราเดินนำไปถึงรถแล้วส่วนตนเดินคุยกับพ่อเลี้ยงชนะชลในเชิงฝากฝังแถมประโยคหลังนั้นเขาหวังอย่างนั้นจริง ๆ

“กระแตยังเด็กเกินไปพี่กรณ์” พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่แต่หน้าตายังคงหล่อเหลาและเด็กกว่าอายุจริงเอ่ยบอก การแต่งงานหรือการเป็นแม่ยังเร็วไปสำหรับเด็กสาวที่อายุเพิ่งจะ20ไม่ถึงสามเดือนอย่างกรรณณารา ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยัดเยียดความเป็นเมียและเป็นแม่ให้เด็กแบบนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่มีความแสบเอามาก ๆ อย่างกรรณณารา เขาไม่อยากมีลูกที่แสบซนแบบกรรณณาราหรอกนะ

“ยัยแตอาจมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ที่เราคาดไม่ถึงก็ได้ และผู้หญิงทุกคนมีสัญชาตญาณในการเป็นแม่ไม่ว่าอายุเท่าไหร่ก็ตาม ปีนี้40แล้วนะชลระวังนะรอให้เด็กโตตัวเองจะตายก่อนเห็นหน้าหลาน” พ่อเลี้ยงกรณ์เอ่ยบอกก่อนพ่อเลี้ยงชนะชลจะยิ้มขำออกมาก่อนทั้งสองจะเดินไปที่รถ

หนุ่มใหญ่ร่ำลาสองสามีภรรยาแห่งไร่กันตะก่อนจะขึ้นไปรอหญิงสาวบนรถ กรรณณารากอดพ่อและแม่ก่อนจะขึ้นจำใจขึ้นไปนั่งคู่กับหนุ่มใหญ่ ไม่นานทั้งคู่ก็ออกจากไร่กันตะ หนึ่งคนไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องออกจากบ้านตัวเองไปเพราะแผนการที่วางไว้กับเพื่อนผิดพลาด ขณะที่อีกคนไม่คิดมาก่อนเช่นกันว่าตอนมาเขาเจตนามาร่วมงานแต่งหลานชายแต่ขากลับดันได้เมียกลับไปด้วยแต่จะให้แค่แต่งงานแล้วต่างคนต่างอยู่ก็เหมือนว่าคนอื่น ๆ จะไม่ยอม ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วเอายัยตัวแสบนี่ไปเลี้ยงที่บ้านสักพักก็แล้วกัน

“อาชลแวะซื้อกาแฟเย็นก่อนได้มั้ย” กรรณณาราเอ่ยขอเมื่อทั้งสองเดินทางมาใกล้ร้านกาแฟร้านโปรดของหญิงสาว พ่อเลี้ยงหนุ่มได้แต่ถอนใจพรืดก่อนจะจอดในจุดจอดรถ

“ลงไปดื่มด้วยกันมั้ย” หญิงสาววัยใสเอ่ยชวนและเขาก็ไม่ปฏิเสธคำชวนไม่ เขากับเธอก็แบบนี้แหละบางครั้งก็ทะเลาะกันแต่บางครั้งก็ยังมีน้ำใจให้กัน

“อ้าวพ่อเลี้ยงพาลูกสาวมาทานขนมเหรอครับ” เสียงสินชัยสามีเจ้าของร้านเอ่ยทักพ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่ผู้พ่วงตำแหน่งเพื่อนอย่างหยอกเย้า แต่กลับทำให้คุณถูกแซวว่าพาลูกสาวมากินขนมถึงกับจุกนี่เขาดูแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ

“อยากโดนตีนผมมั้ย ไอ้คุณสิน คาปูชิโน่แก้ว เธอจะเอาอะไรกระแต” พ่อเลี้ยงยังหนุ่มเอ่ยก่อนจะหันมาถามภรรยาสาวทางนิตินัยที่อย่าหวังเลยว่าจะเป็นภรรยาทางพฤตินัยของเขา

“เอาเค้กส้มกับเอสเปรสโซ่ค่ะคุณพ่อออออ” กรรณณาราเอ่ยบอกลากเสียงยาวเน้นคำว่าพ่อเสียงดังฟังชัดก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะที่ยังว่างอยู่

“พ่อเหรอยัยกระแตป่า เดี๋ยวจะได้พ่อแน่แต่เป็นพ่อของลูก อย่าให้หมดความอดทนนะ ฮึย” พ่อเลี้ยงชนะชลเอ่ยก่อนจะเดินตามไปทิ้งให้สินชัยยืนหัวเราะกับอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงของเพื่อน มีแต่กรรณณารานี่ล่ะที่ทำให้เจ้าคนนี้เป็นแบบนี้ได้หลังจากที่เยือกเย็นมาหลายปี

“อุ๊ยตาย พ่อเลี้ยงชลพาลูกมาทานกาแฟหรือคะ ไม่ยักรู้มาก่อนว่าพ่อเลี้ยงชลมีลูกสาวแล้ว สวยจริง ๆ ม.ไหนแล้วลูก” เสียงดัดให้เล็กและหวานดังขึ้นพร้อมกับร่างของพิชชี่พี่เลี้ยงนางงามหนุ่มหัวใจสาวเอ่ยทักพ่อเลี้ยงคนดังของเชียงใหม่ที่เด็ก ๆ ในสังกัดของเธอมักเอาตัวเข้าไปใกล้เพื่อสานสัมพันธ์แต่ก็ไม่เคยมีคนไหนได้เป็นตัวจริงแถมอายุต่ำกว่า30ยิ่งไม่ต้องหวังเมื่อชายหนุ่มบอกชัดเจนว่าไม่ควงเด็ก ด้านกรรณณาราที่ถูกหาว่าเป็นเด็กมัธยมถึงกับทำหน้าหงอ เธอพอจะรู้จักพิชชี่อยู่บ้างและทราบดีว่าหนุ่มหัวใจสาวคนนี้คอยเสนอเด็ก ๆ ให้คนข้างๆ จากการบอกเล่าของชัชรินทร์

“ไม่ใช่ลูกค่ะ แต่เป็นเมียแล้วฉันก็20แล้วไม่ใช่เด็กม.ปลาย แล้วต่อไปไม่ต้องเอาเด็ก ๆ มาเสนอพ่อเลี้ยงแล้วนะคะไม่งั้นหน้าเละส่งเข้าประกวดไม่ได้นะ ชัดนะลุง” กรรณณาราเอ่ยกระแทกเสียงก่อนจะทิ้งท้ายด้วยถ้อยคำแสนเจ็บแสบ

“เมีย นี่พ่อเลี้ยงไปมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะเนี่ยไหนบอกไม่ชอบเด็กไงแล้วไง๊ล่อเด็ก20ได้ละคะ” พิชชี่เอ่ยโวยวาย’ ไอ้เรานำเสนอเด็กเออะๆ ให้ไม่สนปากบอกไม่กินเด็กแล้วทำไมมาทำตัวเป็นโคแก่เคี้ยวหญ้าอ่อนซะงั้น’

“เรื่องของผมครับ ผมขอตัวก่อนแล้วกัน ไปกินบนรถกระแต” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะลากภรรยาสาวที่ทำหน้าบึ้งตึงด้วยความโมโหที่ถูกเรียกเป็นเด็กไปเอาของที่ส่ง พ่อเลี้ยงหนุ่มจ่ายเงินก่อนจะลากหญิงสาวออกไปจากร้าน

“ยัยกะเทยแม่เล้าเอ๋ย ถามมาได้ไงว่าม.ไหน” สาวหน้าหงอเอ่ยเมื่อขึ้นมานั่งบนรถ พ่อเลี้ยงชนะชลได้แต่ยิ้มขำ

“เพราะอย่างนี้ไงอาถึงบอกว่าต้องเปลี่ยนการแต่งตัวใหม่ เราอาจจะคิดว่าสมวัยแต่หน้าเรามันทำให้ดูเหมือนเด็กม.ปลาย หรือเผลอๆ คนอาจมองเป็นเด็กม.ต้นด้วยยิ่งเตี้ยๆ อยู่ด้วย” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยบอกในเชิงซ้ำเติม

“ยังมาซ้ำเติมกันอีก ก่อนถึงไร่แวะห้างด้วย” หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะหันมาจัดการเค้กส้มตรงหน้าอย่างโมโห พ่อเลี้ยงยังหนุ่มหันมองอย่างกึ่งหมั่นไส้กึ่งเอ็นดูก่อนจะสตาร์ตเครื่องรถเพื่อเดินทางต่อ

“เด็กไป ไปลองใหม่” เสียงพ่อเลี้ยงชนะชลดังขึ้นหลังจากกรรณณาราออกมาจากห้องลองชุดของร้านเสื้อผ้าในห้างสรรพสินค้าดัง กรรณณาราหยุดยืนเท้าสะเอวอย่างสุดทน นี่เป็นรอบที่9แล้วที่ชายหนุ่มเอ่ยแบบนี้

เด็กไป ไม่ผ่าน แก่เกิน เด็ก เด็ก และเด็ก...เธอล่ะอยากจะบีบคอคนเรื่องมากแต่ยังพอรู้กาลเทศะ กรรณณาราเดินกลับเข้าไปในห้องลองชุดด้วยใบหน้าหงิกงอก่อนจะออกมาในชุดเดรสคุมเข่าสีฟ้าทำให้ดูเหมือนสาววัย25-26อยู่มาก

“โอเคผ่าน เอาชุดประมาณนี้อีกสัก4ชุดแล้วก็ชุดที่ลอง5ชุดแรกด้วยนะครับคุณรัมภา” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยบอกพนักงานขายที่รู้จักกัน กรรณณาราอ้าปากค้าง อะไรคือไม่ผ่าน ลองใหม่แต่ซื้อทั้งหมดกันเล่า คิดจะแกล้งกันชัด ๆ

“นี่ค่ะพ่อเลี้ยง ไม่รู้มาก่อนเลยนะคะว่าพ่อเลี้ยงมีลูกสาวโตขนาดนี้แล้ว จบม.ต้นรึยังจ๊ะเนี่ย” รัมภาพรรณเอ่ยขึ้นหลังจากจัดการชุดต่าง ๆ ให้พ่อเลี้ยงหนุ่มเสร็จ ด้านกรรณณาราได้แต่ฉุน ‘ลูกสาวอีกแล้ว ทำไมใคร ๆ ชอบพูดแบบนี้จริง’

“ขอโทษค่ะเป็นภรรยาไม่ใช่ลูก และก็ไม่ใช่เด็กด้วย20แล้ว อย่าทึกทักไปเองสิป้า” หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไปจากร้านอย่างหงุดหงิดไม่ผิดกับคนจ่ายเงินที่เริ่มจะสูญเสียความมั่นใจในตัวเองตลอดทั้งวันมีคนเข้าใจว่าเขากับเธอเป็นพ่อลูกกันหลายคนแล้ว นี่แค่วันแรกนะชักอยากจะย้อนเวลากลับไปเมื่อสองคืนก่อนแล้วเปลี่ยนใจนอนเฝ้าไอ้หลานไม่รู้จักโตไว้ไม่ให้มันหนีไปเขาจะได้ไม่ต้องเป็นแบบนี้ พ่อเลี้ยงยังหนุ่มคิดในใจก่อนจะเดินตามไปไม่สนใจพนักงานสาวที่ยังอึ้งกับคำพูดของหญิงสาว

‘เมียเด็กพ่อเลี้ยงเนี่ยปากร้ายจริง ถ้าพวกสาวๆ รู้หล่อนแย่แน่ยัยหนูเอ๋ย’ พนักงานสาวได้แต่บ่นพึมพำก่อนจะหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาและโพสต์รูปหญิงสาวที่ทีแรกกะจะโพสต์ถึงลูกสาวพ่อเลี้ยงคนดังแต่คราวนี้กลับเป็นภรรยาเด็กรับรองว่าเรื่องถึงหูสาวๆ ที่ติดพันพ่อเลี้ยงคนดังเมื่อไหร่คนที่เรียกเธอว่าป้าซวยแน่ ๆ ก็แต่ละคนแรงๆ ทั้งนั้นเด็กหัดเดินหรือจะสู้คนที่ผ่านโลกมามากอย่างสาวๆ พวกนั้น “โดนดีแน่ยัยเด็กปากมอม หึหึหึ”